Zo. 23 en ma. 24 juni

Zondag 23 juni. Het is een dag met rustig en lichtbewolkt weer en een beetje koel. Ik laad het peddleboard op het dak van de auto en hang de kleine buitenboordmotor aan de achterklep. Dan rij ik eerst een klein stukje over de camping want ik maak me zorgen waar nu toch dat rotgeluid vandaan blijft komen. Ik kan hier heel langzaam rijden doe de portier open om nog beter te kunnen luisteren en dan is het geluid ineens weg. Verdorie het zal toch de scharnier of de deurvang zijn? Ik spuit ze in met oile en smeer er dikke kwaltiteitsvet tussen. Dan laad ik de Jerrycan met benzine mee in de auto en natuurlijk de gisteren gemaakte spanbanden en de houten motor ophang en de peddle en de zwemkleding. Ja, .... hoera ik hoor geen geknars en gerammel meer. Heb ik me daar zo’n zorgen om gemaakt? En veel extra werk en tijd en geld erin gestoken? Nou nee, ik mag eerder dankbaar zijn dat dat gerammel ervoor gezorgd heeft dat ik weer eens goed aandacht aan de auto gegeven heb. De dingen die ik heb laten doen waren ook gewoon hard nodig. Bij de boot aangekomen draag ik alles heen en weer lopend over de lange steiger. Ik schuif het peddleboard onder het frame dat al achter op de boot ligt. De spanbanden had ik beter 20 cm langer kunnen afsnijden dan was het gemakkelijker geweest om het peddleboard tegen het frame met outriggers te sjorren maar met een beetje extra trek- en duwwerk lukt het net. De motorplank zet ik ook met een spanbandje vast aan de achterste legger van het frame. Dan moet het geheel overboord en gelukkig dat de helmstokken heel eenvoudig van de roeren afgetild kunnen worden. Het gezamenlijk gewicht van peddleboard en outriggerframe is nog geen 20 kilo, de motorplank misschien 4 kilo, dus dat is goed te doen. Vanaf grotere jachten is het tewater laten van bijbootjes gewoonlijk nog een heel gedoe omdat die bootjes veel zwaarder en lomper zijn en het dek van een groot jacht is hoger boven het water. Even opstappen om te voelen hoe de stabiliteit is. Dat gaat prima. De outriggers geven precies dat gevoel dat het peddleboard niet zal omslaan. Ik trek mijn zwemkleding aan en het zwemvest en dan hang ik de motor erop. Maar de motor komt niet goed verticaal. Dan moet ie er weer vanaf getild worden. Ik ga de afstelling aanpassen terwijl ik hem met een hand rechtop op het dek van de boot laat staan, maar dan gaat ie nog steeds niet helemaal goed. Er zit een pal die de motor als ie opgeklapt wordt in die stand houdt en wat ik ook probeer, dat ding verhinderd het terugzakken van de staart naar helemaal verticaal. Uiteindelijk hang ik de motor terug op het peddleboard (want een viertakt motor moet vertikaal blijven) en ga ik mijn doppensetje uit de auto halen om die pal eraf te schroeven. Dan gaat het wel goed, maar intussen heb ik de motor dus wel drie keer op en af het peddleboard getild. En dat na al het gesjouw om het bij de boot te krijgen. Dan ben ik wel blij dat ik deze koelere dag ervoor heb uitgekozen. Gelukkig start het motortje heel vlot en ik heb ook een verlenging voor de gashandel uit Nederland meegenomen (gekocht op de Hiswa). Dan kan ik opstappen en vaar ik door de jachthaven. Met heel weinig gas maakt het peddleboard al een mooie snelheid. Met een derde tot half gas gaat ie bijna in planee. Meer gas geven verhoogt de snelheid nauwelijks. Dat zou misschien alleen kunnen als ik een andere propeller aan de motor monteer, maar voorlopig is dit ruim voldoende. Het motortje is zelfs nog niet eens volledig ingelopen, dus ik mag nog niet eens volgas ermee varen. Ik wordt wel flink nat want de punten van de outriggers zijn nog niet scherp gesneden en duwen het water op. Als ik iets meer achterop ga zitten komen de punten net boven de waterlijn maar ze blijven de toppen van de golfjes raken als ik verder richting het open water vaar. Verderop liggen boten aan de mooring, een kabel waaraan je kunt aanmeren zonder je eigen anker te gebruiken. Ik vaar tussen de kabel en de wal door maar kennelijk loopt de kabel daar ook onder het wateroppervlakte door want de schroef van de motor raakt iets onder water en meteen slaat de breekpen kapot. Nou dat is een goed begin, maar wel een wijze les want in al mijn kinderjaren heb ik nog nooit een breekpen kapot gevaren dus ik had er niet eens aan gedacht. Ik wordt door de wind wel de goede kant opgeblazen en ik heb gelukkig ook mijn peddle meegenomen en de motor kan ik opklappen en blijft ook zonder die pal wel opgeklapt hoewel ik er beter nog een elastiek aan kan monteren voor de toekomst. Even later arriveer ik bij het strandje voor het clubhuis. Het peddleboard tegen het zand optrekken gaat goed. Maar ik heb natuurlijk geen tang bij me om de splitpen uit de schroef te trekken en ook geen reserve breekpen. Gelukkig had ik wel mijn sandalen mee aan boord meegenomen! Ik krijg de schroef toch van de motor af door een stukje touw door het oog van de splitpen te doen. Met de schoef in mijn handen loop ik terug maar de auto. Ik zaag twee boutjes af in verschillende dikte tot op de lengte van de breekpen en loop dan weer terug. Met een hamer en priem krijg ik het afgebroken deel van de breekpen wel uit de schroefas en een van de boutjes past precies, de andere is zelfs iets te dun, wat ook niet erg is. Dat sleep ik het peddleboard weer het water in en peddel ver genoeg weg van het strand tot het diep genoeg is om de motor in het water te laten. Ook daar moet ik dus beter op letten, dat je bij het aanlopen aan een strandje al een flink stuk van de waterlijn begint te peilen hoe diep het er eigenlijk is. Dit is het strandje waar we met oud en nieuw een rog zagen zwemmen in 20 cm water dus dat is nog een punt van aandacht vooral tegen de avond. De motor start lekker vlot en ik vaar weer. Nu wil geen enkel risico nemen want het boutje dat ik in plaats van de breekpen gemonteerd heb is niet bedoeld om te breken dus als ik nu iets raak breekt de motor zelf. Met een wijde boog vaar ik via de vaargeul terug naar boot. Ik vaar heel gemakkelijk het peddleboard tussen de rompen in en kan het board vanuit mijn zitpositie zo vastmaken aan de voorstag. Even kijken of ik de algenaangroei op het onderwatergedeelte van VAYANA eraf krijg met de plastic peddle. Ja hoor dat gaat goed. Er zitten zelfs al zeepokken van bijna een centimeter op de boeg vast, maar ook die schraap ik er met de peddle vlot vanaf. Handig zo’n schraper-peddle. Dan stap ik zo op de voorste trampoline en dat gaat ook heel gemakkelijk. Ik denk dat dit als er echte golven zouden staan de veiligste manier van in- en uitstappen zal zijn. Op de hoekpunten van de leggers moet nog wel wat zacht materiaal komen tegen stoten van het board tegen de bootwand. Dan trek ik het peddleboard met de motor er nog aan zo tegen de bootrand omhoog en leg hem op de trampoline tussen de mastbeam en de voorste beam. Fijn dat ie zo lang is want een korter bootje moet je helemaal tillen om het eruit te krijgen. Op de bootrand moet daar nog wel een stuk slang of zoiets gezet worden dan kan de verf daar niet beschadigen. Zo, alles bij elkaar was mijn proefvaart zeer geslaagd. Met wat kleine aanpassingen en andere voorbereidingen is het heel goed te doen. Ik heb ook nog een heel klein ankertje gekocht dat de volgende keer mee moet en ik denk ook dat een sleeplijn beter aan het frame kan worden vastgemaakt dan aan het sleepoog op het peddleboard zelf. De peddel moet ook nog beter vastgezet kunnen worden zodat ie ook onder ruwe omstandigheden niet overboord kan waaien. Misschien moet er zelfs een polsbandje aan. Een hulpstokje met een schroefoog aan het einde zou wel handig kunnen zijn om niet naar achteren te hoeven reiken voor de keerkoppeling op de motor en ook de killswitch deed niks toen ik aan het touwtje trok en de borgpen eruit trok. Daar moet misschien wat kruipolie in. Ik ga even in de schaduw van de bomen uitrusten en mijn ervaringen verwerken. Dan haal ik de motor van het peddleboard af en zoek een plekje in de kajuit waar ik de motor rechtop kan neerzetten. Als ik ga slapen in de stuurboordromp moet de motor in de bakboordromp. Ik besluit een gat van 15 bij 15 centimeter te zagen in de bodemvlonder en dan past de schroef en onderkant van de motor er goed doorheen en staat de motor met zijn punt op de kiel. Hij staat ook meteen vast door de vlonder. De motor rust nu van boven tegen de versterking van de zijwand en het grote spant aan de achterkant van het kajuitje. Prima zo, er moet nog een stuk rubber onder en een elastiek of touwtje erom zal genoeg zijn om onder de meest ruwe omstandigheden de motor veilig vast te zetten. De kunststof containers die erachter staan kunnen er nog goed langs getrokken worden. Een brandstoftank zou ernaast kunnen staan. De nieuwe ventilatie opening zit er net boven. Dan besluit ik om VAYANA nog te keren zodat ze met de punten naar het steiger komt te liggen. Omdat ik haar een paar maanden had achtergelaten lag ze met 8 lijnen vast en ik maak ze allemaal los, op een lijn na, en laat haar dan door de wind de goede kant opdrijven uit de box. Even die lijn naar de andere kant van de boot omlopen en zachtjes op het juiste moment trekken en ze komt al dwars voor de box te liggen. Dan even peddelen en met de pikhaak het steiger aanpakken. Ik kan het gemakkelijk in mijn eentje zonder de motor te starten. Moet je weten hoeveel moeite het soms kan kosten om een jacht te keren! Met weinig aanpassing kan ik de lijnen weer vastmaken. Dan neem ik de elektrische machines weer terug naar de auto en rij naar de caravan terug. Even wat water opzetten met de halve bloemkool en een paprika erin en dan tussen het koken door ga ik douchen. Pff wat een dag: toch wel met veel spierkracht en goed opletten. Terug bij de caravan gaat de spaghetti bij de groenten en nog een paar eieren om mee te koken. Kruiden erbij en wat olijfolie en dan gaat het wel. Het is in ieder geval gezond en spierversterkend. Ik ben wel erg moe en val om 8 uur in slaap en schrijf om 02:00 uur m, als ik even wakker wordt, dit verhaal van de dag.

Maandag 24 juni. Vanmorgen rij ik eerst naar de Yamahadealer aan de tweede haven. Ja ze hebben een kunststof benzinetank van 25 liter en diverse slangen. Ze hebben geen flexibele tank die eventueel onder de vlonder in de kiel gelegd zou kunnen worden. Die dingen bestaan wel maar ik heb er ook geen ervaring mee. Ik meet de tank die ze wel hebben op: hij is platgelegd 26 cm hoog. Dat is belangrijk voor mij want zo’n stinkding wil het liefst aan dek kwijt en dan maar achterop, maar mijn helmstokken moeten daar nog wel overheen kunnen draaien. Ze hebben brandstofslangen met Yamaha aansluiting en mijn motor heeft een soort aansluiting die ik alleen van luchtdruk slangen ken. Eerst eens meten en ook kijken of ik nog zo’n aansluiting heb liggen in de caravan. Ze hebben geen breekpennen maar ze kunnen die wel bestellen of ik moet ze zelf maken van een messing boutje. De eigenaar denkt dat wel goed zal gaan. Daarvoor moet ik nog eens op het internet kijken, want het is wel een risico. Dan rij ik naar de winkel op de werf en koop er moertjes en ringetjes en vleugelmoeren voor het frame van het peddleboard. Bij de boot aangekomen snij ik stukken plasticslang en wil die op de hoekpunten van het frame vastzetten maar er is geen stroom. Zo schiet het niet op. Ik zaag dan de punten aan de outriggers en dan ga ik maar verder met de boegspriet. Ik leg de hele constructie uit en zet lijnen vast om de opwaardse trekkracht van het zeil en de extra voorstag tegen te gaan. Dan probeer ik hoe de voorzeilen die ik er op passen. Het kluiverzeil staat er mooi op maar het is de vraag of ik het voorlijk daarvan ooit voldoende op spanning zal kunnen krijgen. De grote halfwinder past ook mooi en komt dan met het onderlijk bijna horizontaal als een enorme genua. Toch twijfel ik of ik die zeilen wel veilig zover naar voren kan aanslaan en eventueel losmaken. Ik zou ze ook kunnen varen als een gennaker, dus zonder extra verstaging naar de punt van de boegspriet, maar is de boegspriet dan lang genoeg om er ook mee te kunnen gijpen? Ik ben nog de hele middag aan het passen en meten en bekijken hoe het zou kunnen worden. Ik luister naar de verhalen van Frederik die net terug is uit Mozambique waar hij een ouder stel met hun catamaran naartoe begeleid heeft. Het zijn nog hele avonturen. Frederik is met de bus terug gekomen en heeft meteen griep gekregen en twee dagen in bed gelegen. We maken ons nog even zorgen of hij geen malaria heeft opgelopen want de eerste verschijnselen daarvan kunnen ook op griep lijken. Morgen even goed in de gaten houden of hij weer een aanval zou krijgen. Dan ga ik opruimen en rij ik naar de supermarkt om fruit te kopen en een liter verse melk. Het enige vlees dat ze verkopen in verpakking van minder dan 400 gram is lamsbraaistuk. Ik zie ook nog een mooi t-shirt voor een tientje in Euros de helft afgeprijsd. Bij de caravan stook ik de barbecue op en terwijl ik zit te wachten ga ik douchen en dit verhaal schijven. Tijd genoeg om ook aardappeltjes erbij te bakken en rucola is meteen uit het pak al klaar. Na het eten ga ik naar binnen en op bed liggen met de ventilatorkachel aan. Het begint weer flink koud te worden. Ik lees nog de redevoering van de franse president Macron. Hij heeft die in 24 Europese talen laten vertalen en op het internet gezet. Jean Wanningen heeft hem in z’n geheel in zijn boek afgedrukt. Macron komt op mij nogal paniekerig over en zijn redevoering lijkt wel op een afkondiging van de staat van beleg. Als reden voor zijn angst noemt hij de “woede van de volkeren” en hij geeft de schuld aan “de nationalisten”. Hij wil een groot aantal organisaties oprichten waarmee hij in feite de vrijheid om van mening te verschillen kan aanpakken en het onmogelijk maakt om een ander Europa te maken dat niet een federale staat is. Er moet dan ook een Europees leger komen, maar hoe dat gaat met 24 talen en onder wiens commando zegt hij niet. Op dit moment is Frankrijk het enige land in Europa met een flink leger. Ook daarin lijkt Macron welhaast de geschiedenis van het ontstaan van de SovjetUnie te willen nadoen, waarbij hijzelf de rol van Rusland neemt. Verder is zijn toespraak nogal chaotisch, wat we in Nederland “met de franse slag” zouden noemen en organisatorisch en financieel niet onderbouwd. In zijn speech is hij wel dominant maar niet hoogdravend literair. En dat laatste is wel weer erg ‘onfrans’. Dat de volkeren ook recht hebben om woedend te zijn of dat er een oorzaak achter de behoudzucht ligt lijkt niet in hem op te komen. Maar ook daarin lijkt Macron op eerdere Franse elites. “Waarom eten ze dan geen cake” zou MarieAntoinette oprecht gevraagd hebben toen haar verteld werd dat het volk in opstand was gekomen omdat ze geen brood meer konden kopen. Die opstand van het volk in Frankrijk is nu al zes maanden aan de gang met dagelijkse betoging door de “gele hesjes”. Voor zoverre ik gehoord heb zou Macron deze beweging door ordetroepen laten beheersen die niet uit de gewone politie bestaat maar uit speciaal ingehuurde mensen voor 500 Euro per dag. Huurlingen van de elites tegen oproerkraaiende burgers? Ook die geschiedenis lijkt zich te herhalen. Volgens Jean Wanningen heeft Macron wel zijn begrotingstekort met 10 miljard extra belast om de beweging van de gele hesjes in te tomen en is dat goedgekeurd door de Europese financiële autoriteiten.