Klaar voor tewaterlating morgen.

De tewaterlating staat gepland voor morgen rond het middaguur. Hopelijk meteen een stukje zeilen. Vrienden zijn uitgenodigd champagne is besteld. Spannende dagen achter de rug en morgen dus nog een, maar nu leuke spanning.
- [ ] Vrijdag 11 januari. Ik ben al vroeg wakker maar voel me niet zo lekker. Een beetje hoofdpijn eigenlijk al sinds gisteren. In gebieden waar malaria voorkomt moet je in zo’n geval steeds je temperatuur gaan meten. Maar in ZuidAfrika komt gelukkig geen malaria voor. Het lijkt wel of ik verkouden wordt. Ik doe vanmorgen maar wat rustiger aan en na het ontbijt blijf ik eerst nog een uurtje in de schaduw van de camping, waar ik met de kleine platte vijl de openingen in het frame van de outriggers mooi maak. Na een uurtje voel ik me al wat beter en rij ik toch naar de boot. Vreemd om hem nu midden op het parkeerterrein te zien staan hoog op de dollies. Ik haal eerst de compressor uit de auto en pomp het zachte bandje op. Dat gaat goed dus hij is niet kapot. Voor de zekerheid laat ik de compressor er maar een paar uur bijstaan. Vanmiddag nog eens naar kijken. Dan ga ik de mast verder klaarmaken om hem weer te kunnen hijsen. Verstaging aankoppelen, mast op zijn plek leggen en mastvoet aankoppelen, alle lijnen paralel leggen en vrij van elkaar, het A-frame aankoppelen. Dit keer moet ik hem proberen te hijsen zonder back-up van het katrol in de boom. Overal waar de aansluitingen zouden kunnen breken knoop ik stukjes dyneemalijn tot ik niks meer kan bedenken dat gevaar kan opleveren. De kop van de mast ligt op een hoge trap maar nu de boot op de dollies staat ligt hij toch bijna horizontaal. Dan kantel ik de boot nog zoveel mogelijk totdat hij met de roeren op de grond rust. Opnieuw houtblokken eronder. Zo ben ik nog de hele ochtend bezig met de voorbereiding om de mast te kunnen hijsen. De hijslijn leid ik van het katrollenstelsel naar de lier op de achterste beam. Ik probeer het heel voorzichtig. Ik moet de hijslijn behoorlijk veel spanning geven om de mast vrij te krijgen van de trap waarop hij nog rust. Het bevalt me niks. Het zou mooier zijn als de mast wat schuiner zou liggen voordat ik begin te hijsen. Als ik dit echt alleen wil kunnen doen moet er eigenlijk nog een frame bij waarop de kop van de mast verder omhoog gelegd kan worden. Dan vraag ik Johan om mij te helpen met de hand de mast het eerste stuk te tillen terwijl ik zo snel mogelijk met de lier draai. Dat gaat goed maar het is voor Johan best zwaar want hij kan alleen maar op de achterste beam staan en de afstand tot de voet van de mast is dan maar 2.5 meter. De mast komt nu zonder problemen omhoog, maar ik had het alleen willen kunnen doen en dat vertrouw ik nog niet. Ook zakt de mastvoet nog iets weg en die moet ik een paar keer met de hand tillen om hem netjes op de beam te houden. Wharram heeft daar een strak gespannen touw tussen twee houtblokjes ontworpen, maar ik heb misschien liever een scharnierpunt van roestvrijstaal. Het is wel prettig als het scharnierpunt niet te strak zit maar je wilt wel dat de mastvoet meteen goed op zijn plek terecht komt. Misschien een dunner lijntje gebruiken met meer elastische spanning? Daar moet ik dus ook nog iets voor bedenken voordat het masthijsen een routineklusje kan zijn. Maar voorlopig staat ie weer en zonder dat er iets mis is gegaan en daar ben ik wel heel blij mee. Ik ben er ook wel heel moe van. Het is ook zo’n warme dag en hier op het parkeerterrein heb ik nog minder schaduw. Ik ben echt verkouden aan het worden dus dan adem je meer door je mond en die is dus kurkdroog. Even afkoelen en Erika gaat in het clubgebouw een fles koud drinkwater voor mij halen. Dat is lief. Ik nodig Johan en Erika uit om vanavond op de barbeque van de club te gaan eten. Dan ben ik de rest van de middag nog bezig om het A-frame er weer af te halen en terug onder de boot te hangen voor de motor. Dat gaat gelukkig heel gemakkelijk. Door de nieuwe verstaging moet ik ook de aansluitingen nog aanpassen. Gelukkig kan de mast voorlopig ook staan op de dyneemalijnen die ik daarvoor gemaakt had. Johan en Erika gaan eerst nog even naar huis om te douchen en ik ga de vallen opnieuw inrijgen en het zeil opbinden voor geval er net als gisterenmiddag zo’n onverwachte Zuidwester zou doorbreken. Dan wordt ik door de andere buren op de picknicplaats geroepen om een koel flesje Radler bij hen te drinken. Kan ik gelijk de zelfgemaakte schommel uitproberen waar ik gisteren gaten voor geboord had. Het is een heerlijk plekje om te relaxen bij de ondergaande zon, maar wat heb ik dat nog veel te weinig gedaan. Ik ben alsmaar druk bezig geweest en avonds hartstikke moe en hongerig naar de camping of het restaurant gereden. Vreemd om de plek waar mijn boot zolang gelegen heeft nu leeg te zien. Ik heb wel netjes alle papiertjes, plastic en plakbandresten en stukjes touw enz. opgeruimd. Aan de rand ligt nog de motor en de oude beams en hout en dekzeilen die morgen nog een andere bestemming moeten krijgen. Dan rij ik naar het clubhuis en we eten een lekkere T-bone steak en drinken er wat biertjes bij om het succes van de dag en de hulp van vrienden te vieren.

Zaterdag 12 januari.
Toen ik gisterenavond bij de caravan aankwam zat daar net een mooie groene kikker in mijn afwaswaterteiltje. Een mooi diertje met heldere zwarte ogen en ook nog blauw op het midden van zijn rug. Hij sprong eruit toen ik te dichtbij kwam. Maar toen ik om negen uur nog even in het zwembad ging zwemmen zwom daar net zo’n kikker in rond. Hij probeerde eruit te komen maar dat kon ie niet omdat de randen te hoog zijn. Moderne zwembad ontwerpers maken hier in Afrika een glooiende helling waarlangs het gefilterde water terugstroomt het bad in. Daarvan komen veel dieren drinken zonder dat ze per ongeluk in het bad vallen en er niet meer uit kunnen komen. Dus het houdt ook de filters langer schoon. Vogels, insecten, hagedissen en kleine gronddieren willen graag drinken, vooral als het wat droger weer wordt. Maar dit zwembad is nog oud en ouderwets, dus kon de kikker er niet meer uitkomen. Ik was een beetje bang dat de kikker giftig zou zijn en de kikker was een beetje bang dat ik hem wilde vangen in plaats van helpen, maar toen we allebei onze angst voldoende overwonnen hadden kon ik hem toch het water uitkrijgen. Had ie geluk dat ik net langskwam! Er was verder niemand. Vannacht werd ik nog wakker en heb ik een lijst gemaakt met dingen die ik vandaag nog moet doen voordat ik de boot naar de helling kan rijden om hem in het water te laten. Ik begon er vanmorgen vroeg mee. Eerst de grootschoot op de katrol splitsen. Dat ging heel moeilijk. De grootschoot is een prachtige gevlochten lijn die heel soepel is maar toch heel moeilijk om er een splits in te maken. Uiteindelijk heb ik de splits doordrenkt met smeerolie om hem gladder te maken en toen lukte het nog met veel moeite. Daarna ben ik naar de boot gereden. Er staat een harde Zuidwester. De nieuwe zijstagen vragen ook om een aanpassing van de spanners. Ik besluit om alle roestvrijstalen spanners eraf te halen en vier nieuwe lashings te maken van dyneema, zoals door Wharram aanbevolen. De nieuwe voorstag kan ik nog niet maken zoals bedoeld want ik heb nog geen boegspriet. Maar hij moet intussen wel gespannen worden zodat hij niet in de weg hangt. Daar moest ik de breidel voor aanpassen. Dan maak ik ook een nieuwe breidel voor de eerste voorstag en nu ik toch bezig ben om alles helemaal het allerbeste te doen splits ik ook roestvrijstalen ogen in de twee dyneema lijnen die naar de punten van de boegen lopen. De spanlijnen daarvan splits ik weer vast aan die roestvrijstalen ogen net als ik bij de zijstagen gedaan heb, zodat er niks overboord kan gaan als je een lijn los haalt. Ik ben er heel wat uren mee bezig maar het is bewolkt en koel weer dus dan is het wel prettig om met zulke dingen bezig te zijn. Om half drie ga ik wat eten in het curryrestaurantje en terug bij de boot maak ik een nieuwe lijn voor de motorophanging van dyneema en monteer een zelfgemaakte houten kikker om die op vast te kunnen zetten. Ik maak de lijn precies zo kort dat de motor nooit in het water terecht kan komen tenzij de lijn zelf zou breken. Het is al zes uur als ik nog de vijftien koperen schroeven in de voorste beam erin zet. De schroefkoppen mooi laten verzinken en een likje epoxy met iedere schroef tegen inwateren en om alle lucht in het boorgat te vullen. Koperen schroeven kun je alleen met de hand inschroeven anders breken ze. In het schemerdonker ruim ik alles nog op en rij dan naar de supermarkt. Ik heb geen idee hoeveel mensen er morgen bij de tewaterlating zullen zijn. Ik heb Erika gevraagd om twee flessen champagne te kopen. Ik koop zelf een flinke berg fruit en chips. Bij de caravan drink ik een liter koele melk op en eet een halve zak chips op en ga dan onder het muskietennet liggend dit verhaal schrijven.