Do-za 19-22 juni ook over Euro-economie - Reisverslag uit Nederland, Nederland van Fred Daniels - WaarBenJij.nu Do-za 19-22 juni ook over Euro-economie - Reisverslag uit Nederland, Nederland van Fred Daniels - WaarBenJij.nu

Do-za 19-22 juni ook over Euro-economie

Door: Alfred Daniels

Blijf op de hoogte en volg Fred

23 Juni 2019 | Nederland, Nederland

Donderdag 20 juni. Vanmorgen heb ik het campingstoeltje gerepareerd door een 14 meter lange lijn te rijgen door de openingen in de plastic zitting en rugleuning. Het is erg mooi geworden. Ze verkopen hier in ZuidAfrika alleen campingstoelen van een materiaal dat zeer slecht droogt als het nat is geworden. Ik heb ook zo’n stoel maar gebruik hem heel weinig. Mijn 40 jaar oude klapstoeltje vind ik veel beter. Stoelen zijn helaas te groot om in het vliegtuig mee te nemen. Dan ga ik het frame met de outriggers voor het peddleboard afmonteren. Ook nog kleine kikkertjes op de hoekpunten en roeidollen op de middelste dwarslegger. Er gaan nog heel wat uren inzitten, maar uiteindelijk neem ik het mee op de auto naar de boot. Het drijft prachtig hoog op het water. Ik had berekend dat hey ongeveer 32 kilo drijfvermogen heeft. Het past precies op de trampoline achter de achterste beam, waarbij de roeren en de grootschootoverloop en de touwladder nog vrij blijven. Het past ook op de voorste trampoline waarbij je nog steeds voldoende ruimte hebt om naar voren te kunnen lopen. Eventueel kan het ook helemaal uit elkaar gehaald worden door zes boutjes eruit te halen. Dan kan het net als het opgerolde peddleboard in de boot worden opgeborgen bijvoorbeeld tegen diefstal of bij hurricane gevaar of bij een grote oversteek met onvoorspelbare weersomstandigheden. Verder heb ik de grote zeillatten opgezet als tentframe en ben ik begonnen om elke keer dingen uit de boot mee te nemen die er nu niet meer in hoeven te liggen.

Vrijdag 21 juni. Vannacht is de wind verder toegenomen: de NoordOoster. Als ik naar het toiletgebouwtje loop langs de families met hun visboten op trailers zie ik dat niemand is uitgevaren: “the sea is too choppy”, zeggen ze: “gisteren zat ik al onder de blauwe plekken, zo ging de boot tekeer.” “Het leek wel een rugbywedstrijd.” Maar op de camping zelf sta ik heel goed beschut en is het zelfs wel lekker als de zon doorkomt. Gelukkig blijft het wel droog. Ik vervang de bovenste bushings van de stabilisatorstang van de auto. De onderste krijg ik niet los. Ik kan er wel gemakkelijk bij, maar het zijn twee moeren die contra op elkaar zitten en niet alleen zijn mijn sleutels 17 net geen 11/16 maar de sleutel is ook iets te dik. Ik zie nu wel hoe het hele stangetje in elkaar zit. Het is gewoon een lange bout. De vervanging die ik gekocht had heeft wel de juiste maat bushings maar de bouten zelf zijn te kort om het geheel te kunnen vervangen. Met een stuk draadeind zou dat wel kunnen. Misschien later. Dan gebruik ik de rest van de dag om in korte broek en ontbloot bovenlijf de hele auto leeg te halen en de hele caravan. Alles sorteren wat er naar de boot moet en wat er in de caravan terug moet en wat er in de auto terug moet. Drie lege koffers kunnen nu in elkaar. Wat heeft de nieuwe bak van de auto veel ruimte! De laadvloer meet ik op: 195 x 155 cm. Met een hoogte van 90 cm is het echt riant. En het is helemaal vlak zonder wielkasten. Het dakluik is ook een prima idee want het geeft licht achterin en ventileert goed op een lage stand zonder dat er regen kan inslaan. (Ocean design van Gebo) De binnenwanden van aluminium reflecteren het licht van het dakluik op een prettige diffuse manier. Ik schuif het bed van 190 lang en 90 cm breed met lattoflexbodem naar een kant van de laadvloer en dan blijft ernaast nog genoeg ruimte om alles te vervoeren. Op de aluminium vloer had ik al twee hard kunststoffen platen gelegd zoals gebruikt onder een rollende bureaustoel als je je vloer mooi wil houden. Dat beschermt de vloer van de laadbak maar ook je spullen en je knieën. Op bed zittend is het nog wel net te laag om rechtop te kunnen zitten maar als ik dat ooit nog zou willen zou ik wel heel gemakkelijk een hefdak kunnen maken zonder het frame te verzwakken. In de caravan ontstaat nu ook weer ruimte en zelfs een stuk vloer waarop ik kan lopen en die ik nu voor het eerst in anderhalf jaar tijd kan schoonmaken. Ik begin maar met een berg zand eruit te vegen. Morgen verder als de spullen die nog onder het bed liggen er ook uit gaan. Tegen de avond rij ik naar de club en ga ik er een gegrilde T-bone steak eten. Op z’n Afrikaans met pap en sauce. Pap is een dikke massa van maismeel gekookt. Je moet het snijden, niet lepelen. De braaimaster Sidney en zijn assistente biedt ik altijd een drankje aan want zo dicht naast het vuur de hele avond daar staan, daar wordt je wel dorstig van. Ik zit aan tafel met Piet en Hester, Sonny en Jnga en even later schuiven Sebastiaan en Nicolette ook aan. Hester is herstellend van haar operatie en gelukkig loopt ze weer al is het met een stok. Ze had haar hamstring (dijbeenpees) gescheurd bij het instappen van het bijbootje. Ja, je kan rare bewegingen maken met een boot en moet alles goed geplanned en beheerst doen. Een paar dagen vooroefening door voor anker te gaan in de haven zelf is toch wel een heel goed advies geweest van Red en Shirley. Op bed liggend lees ik nog een heel stuk in het boek Eurodynamica van Jean Wanningen. Ik wordt er wel verdrietig van om te lezen hoe onze banken en politici zulke grote risico’s hebben genomen met de toekomst van zoveel miljoenen Europeanen om destijds tegen de adviezen van de beste economen ter wereld in de Euromunt door te zetten. Ook nu lijden de burgers van Europa dagelijks gigantische verliezen in koopkracht en spaarvermogen. Het midden- en klein bedrijf en de detailhandel die de motor van de werkgelegenheid zijn hebben zwaar geleden en nog steeds. De verliezen van spaargelden, pensioenen en de huizenbubbels hebben zware schade toegebracht aan de burgers (en nog steeds. Als het aan Merkel en Macron ligt wordt dat nog veel erger totdat alle burgers in Europa arme loonslaven zijn geworden en hun spaarvermogens zijn opgebruikt om de falende banken te redden. Nergens ter wereld groeit de economie zo traag als in Europa. Alleen de grote exporteurs van in Europa geproduceerde producten kunnen hun producten voor een te lage Euro op de wereldmarkt aanbieden en hebben daardoor een verbeterde concurrentiepositie. Maar de Eurolanden drijven sinds de introductie van de Euro in economische activiteiten verder uit elkaar in plaats van naar elkaar toe. Van intergratie van bevolkingen is ook geen sprake en van democratie al helemaal niet meer. Europa lijkt, zoals ik het zie, meer op de voormalige SovjetUnie dan op de Verenigde Staten. Ook de pers en het onderwijs zijn gebruikt om de bevolking voor te houden dat het monetaire beleid goed zou zijn. Door onderbetaling van de arbeid en het leegroven van de spaarpotten van de burgers wordt het faillissement dat de banken en overheden veroorzaakt hebben op hen afgewenteld. Maar de bankdirecties en bestuurders die dat veroorzaakt hebben leven in weelde. Ik wordt triest van de brutaliteit waarmee dit allemaal gedaan is en zelfs tegen de referenda onder de bevolkingen in. Toen de Euro bij de bevolkingen geïntroduceerd werd is dat gedaan door bangmakerij en hoop: er zou nooit meer oorlog in Europa kunnen komen. Maar betekende het ook dat de schuldencrisis op dat moment al tot een oorlog zou hebben geleid? Die vraag stelt Jean Wanningen zich niet. Frankrijk tegen Duitsland? Ik denk niet dat hij beseft hoe groot de schulden zijn die de banken veroorzaakt hebben. En ik denk dat we alleen daardoor kunnen begrijpen waarom de Europese Unie nog alsmaar wil uitbreiden. Hoe meer kleintjes erbij hoe meer capaciteit om de schulden aan te pakken. Die landjes denken er beter van te worden, maar het doel is juist dat de groten er meer netto betalers bijkrijgen. Ook het binnenhalen van grote aantallen arbeidskrachten van buiten Europa is dan beter te begrijpen. Die mensen kosten op korte termijn weinig geld om ze te laten opgroeien en ze te scholen. Maar op de langere termijn vormen ze wel een enorm risico en lopen de kosten voor de burgerij nog hoger op. Bij de introductie van EU heb toen al meteen gezegd dat grootschaligheid de risico’s enorm vergroot omdat niemand zich meer verantwoordelijk voelt en in de verwarring van het nieuwe kwetsbaar wordt voor misbruik. Juist elke eerdere poging om de verschillende volken en culturen in Europa onder een gezamenlijke leiding te brengen in het verleden tot oorlog geleid heeft. “Samen in verscheidenheid” was heel goed mogelijk, maar voor Eenheid zijn er niet alleen teveel verschillen in economische ontwikkeling tussen de landen, maar ook teveel talen en organisatorische en cultuurverschillen. De economen bij de banken denken dat “geld” de enige taal is. Maar de mensen leven volgens andere prioriteiten. De economische verschillen tussen de landen konden door wisselkoersen tientallen jaren lang prima verrekend worden en Europa was stabiel. Waarom zouden ze er dan een eenheidsworst van willen maken? Evolutie als verbetering vindt plaats door variatie en door individualiteit en stagneert juist bij uniformiteit en grootschaligheid. De gigantische schuldensanering door de Europese Centrale Bank is nu grotendeels gedaan en er ontstaat weer wat ruimte voor groei in Noord Europa, maar ZuidEuropa blijft een blok aan het been. Wanneer kocht u voor het laatst een Grieks of Italiaans of Spaans product? Om over al die andere landjes maar niet te praten.

Zaterdag 22 juni. Ik ben moe van gisteren en ook nog een beetje spierpijn gekregen in mijn rug. Vandaag een beetje rustig aan. Bij de caravan ga ik verder met het sorteren en klaarmaken van de papieren kaarten die ik van Red gekregen heb. Ik rol ze op in de volgorde waarin ik ze denk te gaan gebruiken. Ik zal wel twee of die plastic kokers nodig hebben en waar hang ik die in de boot? Dan haal ik mijn duikpakken tevoorschijn en smeer de ritsen en probeer of ze nog passen. Ja, dat gaat nog wel. Ik heb een overal en een shorty, allebei van 3mm neopreen. Ook laarsjes. Dan verzamel ik alle spullen die met electriciteit te maken hebben en sorteer de kleding in wat mee moet naar de boot en wat in de caravan moet blijven. Gelijk maar wat in een emmer sop doen. Daarna maak ik spanbanden op de juiste lengte op de roestvrijstalen spanners die ik uit Nederland had meegenomen. Die zijn om het frame met outriggers aan het peddleboard te sjorren. Ik ga wat eten bij het afhaalrestaurantje. Er zijn wel 20 motorrijders met hun mooiste machines. Easy riders, maar ook echte racemotoren. Het duurt lang voordat ik aan de beurt ben maar even relaxen is ook wel nodig. Voor toe een lekker ijsje verderop aan de haven en dan rij ik nog naar de boot waar ik de vaarboom een laag vernis geef en opengeknipte plastic beschermslangen maak over de randen van de voorste en de achterste trampolines. Als ik nu het peddleboard daarover naar binnen trek slijt het niet meteen op het trampolinedoek. Terug op de camping lekker lang douchen en op bed lees ik het laatste stuk van het boek Eurodynamica. Er staat een voorstel in om naast een centrale rekeneenheid Euro ook nationale betaaleuros in te voeren. Die kunnen dan fluctueren op nationale en conjuncturele ontwikkelingen terwijl voor het mondiale economische verkeer de waarde van de centrale Euro gebruikt wordt. Dat plan komt van een onafhankelijke Nederlandse wetenschapper: ten Dam. Hoe dat dan in het contante geld uitgedrukt moet worden weet ik nog niet en of het fraudegevoelig is ook niet. Toch eens wat meer over lezen. Vreemd dat de regeringen ook niet hun mond opendoen over de cryptocurrencies. De bitcoin lijkt mij een mondiaal geadverteerd pyramidespel voor computernerds waarbij alleen de oprichters echte miljardair worden maar als het instort kunnen de gevolgen voor de reguliere economie toch groot zijn. Ook de andere nieuwe currencies en financiele speculanten kunnen bijelkaar de stabiliteit van de Euro en daarmee het bankaire systeem van schulden en aflossingen nog gevoelig raken. De wereld wordt steeds ingewikkelder en de profiteurs steeds doortrapter, de wetgever en de handhavers lijken steeds meer achterop te raken en pakken wel de gele hesjes aan maar niet de witte boordjes en de ronde T-shirtjes.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Fred

Een photo zegt meer dan 1000 woorden. Zie mijn photosite op Flickr.com/photos/AlfredDaniels. Gymn. B. Sociale- en Culturele Antropologie in Leiden. Vele jaren in Azie: India, Maleisie; Thailand. Onderzoek bij jagers/verzamelaarsvolken. Zeven jaar gereisd in de Verenigde Staten. Nu op reis voor een nog onbekend aantal jaren in Afrika. Op zoek naar het Paradijs: nog niet gevonden. Wel gevonden: het wonder op de planeet Aarde. onderstaand artikel n.a.v interview door Alfons de Wit. Alfred Daniels zoekt naar de oorsprong van het leven. Alfred Daniels maakte, na het behalen van zijn Gymnasium bêta-diploma een opmerkelijke keuze. Waar een studie medicijnen; mechanica of natuurkunde voor de hand zou hebben gelegen, koos hij voor culturele antropologie. “Ik was geboeid geraakt door de vraag waar het leven vandaan is gekomen en hoe de mensheid zich ontwikkeld heeft. Dan kun je de verhalen lezen van archeologen, die vaak moeten uitgaan van allerlei ver- en vooronderstellingen, maar je kunt ook zelf gaan kijken bij de jagers- en verzamelaarsvolken. Dat zijn volken die in de manier waarop ze met de natuur omgaan nog het dichtst bij de oorsprong van het menselijk leven zijn gebleven. Er zijn nog een paar kleine groepjes over in de wereld. Kijk, toen ik nog studeerde in Leiden bestonden er al wel onderzoeken waarbij enkele individuen van zulke jagers-en verzamelaarsvolken buiten hun woon- en leefgebied zijn onderzocht. Die waren meegenomen naar de beschaafde wereld en die heeft men toen geprobeerd te interviewen en hun taal en hun verhalen op te schrijven. Als je echter een beeld van hun leefomstandigheden wil krijgen dan zul je de mensen ook in hun leefomgeving moeten observeren. Of dat gevaarlijk is? Ik weet het niet. Je moet ze met open blik tegemoet treden en primitief kunnen leven. Gelukkig hebben we nu ook moderne medicijnen en snel vervoer voor als het mis gaat. Kijk zij hebben ook een bepaald comfort in hun leven, maar dat zit in kleine dingen en alleen als je met hen samenleeft kun je daar ook van genieten: lekkere dingetjes om te eten, een heerlijk beschut plekje om te slapen. Ze leven in kleine groepen van maximaal 35 mensen die van bladeren en takken een hutje bouwen. Als het voedsel, dat ze rond hun kampje verzamelen, begint op te raken pakken ze hun spullen op hun rug en maken ze een nieuw kamp een paar kilometer verderop. Als mens kijken ze echt door je heen. Ze hoeven niets van jou, dus het persoonlijke contact is alles voor hen. In Maleisie is zo' n groep waarvan bekend was dat ze zo schuw waren dat je er alleen maar lege dorpjes kon zien, waaruit de mensen weggelopen waren. Ik werd daar onmiddellijk geaccepteerd en toen ik vroeg waarom ze niet weggelopen waren toen ze mij zagen komen, zeiden ze ‘Als je ogen het zelfde uitstralen als je hart, dan kunnen we wel met je omgaan’. Misschien is dat bij mij het geval, want ik heb nog nooit problemen gehad om contact te leggen met zulke volken. Daniels ging op zijn twintigste al, over land, naar India. “in dat deel van Azie zitten nog wel 200 stammen, volken. Bovendien is India een van de oudste en meest invloedrijke culturen in Azie, met een grote diepgang. Op de universiteit ontmoette ik mijn vriendin Corry van der Sluijs, waarmee ik jarenlang samen heb gereisd. Helaas is zij in 2002 aan kanker overleden en sinds die tijd ga ik weer alleen op pad. Begin van dit jaar ben ik naar Afrika gegaan. Ik heb tweedehands een auto gekocht waarmee ik in de bush uit de voeten kan en ik ben eerst door het Krugerpark getrokken en daarna vooral in de Kalahariwoestijn. In zuidelijk Afrika leven de San of bosjesmannen. Er liggen ook nog savannegebieden, waarvan gedacht wordt dat het de omgeving is waar in de oudheid de eerste mensen rechtop zijn gaan lopen. Ook de dieren waarop ze gejaagd hebben zijn daar nog in het wild te observeren. Ja, de eerste mensen hebben zich ontwikkeld in Afrika; alle opgravingen wijzen daarop. Hoe zij hun eigen wereld beleven, dat is nu mijn belangrijkste thema. Het grootste verschil met ons is dat ze leven in een organische verbondenheid met hun omgeving. Alles in hun omgeving heeft een levende ziel en hoewel alles voortdurend van vorm verandert: alles groeit, alles beweegt, blijft het dezelfde ziel houden. Door de kracht van hun eigen ziel hebben ze mentaal invloed op hun omgeving. Daardoor hebben ze een volledig vertrouwen in de natuur en leven met de zekerheid dat ze altijd genoeg zullen hebben. Als ze bedreigd zouden worden of als er te weinig regen valt, dan trekken ze weg naar een ander deel van de natuur. Ze bezitten weinig maar ze hebben het gevoel dat alles om hen heen voor hen is. Het is inderdaad dichtbij het paradijs” Daniels doet zijn werk volledig onbetaald en ontvangt van geen enkele instantie subsidie. “Het zou wel lekker zijn, maar ik kan mezelf financieel net overeind houden. Ik ga wel naar internationale conferenties, maar ik heb voor mijn werk nog nooit iets gevraagd en ook nog nooit gesolliciteerd. Mijn manier van leven heeft als voordeel dat ik me geen zorgen hoef te maken voor een carrière, ik hoef geen baas naar de mond te praten, en niemand te overtuigen van het nut van wat ik doe. Ik doe dus precies datgene waarvan ik vind dat dat belangrijk is en dat dat nodig is. Daardoor kijk ik ook heel open naar de wereld om mij heen en vaak loop ik tegen zaken aan waarvan ik denk ‘dat niemand daar nou nog is opgekomen’. Als ik het dan belangrijk vind breng ik het onder de aandacht en kunnen degenen wiens baan dat is er misschien iets aan doen. Zo werd laatst een hele grote milieuconferentie gehouden in Kopenhagen. Ik kreeg het programma in handen en zag dat er geen woord in stond over flairs, dat zijn affakkelinstallaties op gas- en olievelden. Die staan 24 uur per dag te branden en roet uit te stoten. Ze brengen methaangas tot heel hoog in de atmosfeer, waar het niet kan uitregenen. Methaan is 23 keer slechter voor het broeikaseffect dan CO2. Ik heb een mail gestuurd naar de VN organisatie die verantwoordelijk was voor toezicht op de olie-en gasbronnen. Met de milieuconferentie in het vooruitzicht moesten ze wel met een standpunt komen. Twee weken na mijn mail was er 200 miljoen beschikbaar om het flair probleem op te lossen. Zo heb ik ook indertijd iedereen die ik kende gewaarschuwd om niet naar Afghanistan te gaan. Het is een wespennest daar. Ik ben zelf in 1975, toen er nog geen sprake van oorlog was, een maand door Afghanistan gereisd. Sindsdien bleef ik de ontwikkelingen daar enigszins volgen. De oorlog daar gaat volgens mij helemaal niet om Taliban of El Queda of om de ontwikkeling van vrouwen en arme mensen. Het gaat om wegvallende defensie budgetten aan het einde van de koude oorlog. Verder praat niemand erover waar de heroine van Afghanistan blijft. Het land is de grootste heroine producent ter wereld. Kofi Annan heeft eens gezegd dat er in de handel in verboden drugs in de wereld evenveel geld omgaat als in de autoindustrie van Europa en Amerika tesamen. Ook schijnt niemand te weten dat er grote olie -en gas voorraden gevonden zijn in het noordoosten van Afghanistan in het midden van de jaren zeventig, waarna er een stammenstrijd om de macht (contracten) ontstak. Ik heb er ook voor gewaarschuwd dat een enkele muntsoort voor heel Europa het onmogelijk maakt om verschillen in welvaartsontwikkeling tot uitdrukking te brengen, zoals voorheen gebruikelijk was door middel van inflatie van een muntsoort. Daarom waren de Peso, de Lira en de Dragme zoveel minder waard dan de D-mark en de Gulden. Het risico dat de ondernemers snel en flexibel konden incalculeren wordt nu dus afgewenteld op de overheid die geen ander middel beschikbaar heeft dan het door te schuiven op de belastingbetaler. Helaas wilde men naar deze adviezen indertijd niet luisteren, hoewel velen moeten hebben begrepen dat ik gelijk had. Het zal een kwesties van eigenbelang en geld zijn: mooie baantjes voor mensen met veel ego en een middelmatig verstand, wat ze echt niet opgeven voor het algemeen belang, ook al worden ze betaald om juist dat te behartigen. Zulk soort ongevraagde en onbetaalde adviezen doe ik de laatste twintig jaar wel een paar keer per jaar; soms met de politiek, soms met de ontwikkeling van onze samenleving of wat goed is voor ons allemaal." Alfred Daniels kijkt uit naar de maand december. Dan pakt hij weer zijn rugzak om voor enkele maanden af te reizen naar Afrika, op zoek naar nieuwe inzichten in het ontstaan en de ontwikkeling van de mensheid. Ik begrijp het leven nu wel veel dieper dan 30 jaar terug, maar het blijft een wonder en een passie om er zoveel mogelijk van te leren. ” Wie zijn reizen in Afrika wil volgen moet blijven kijken op de weblog: freddaniels.waarbenjij.nu

Actief sinds 26 Dec. 2010
Verslag gelezen: 191
Totaal aantal bezoekers 346376

Voorgaande reizen:

27 December 2010 - 15 Augustus 2023

Zuidelijk Afrika

Landen bezocht: