Do 30 mei - zo 2 juni

Donderdag 30 mei. Maarten en Thomas rijden al vroeg weg naar hun volgende overnachtingsplaats: kamp Balule bij Letaba. Ik rij om half elf naar Mopani waar ik even snel de mail check en dan het terras van het restaurant oploop. Er staat ook nu al een flinke groep olifanten aan de oever van het stuwmeer. Er wordt gespeeld en gezwommen, geduwd en gedronken en getoeterd. Er zijn heel veel jonge dieren geboren de laatste drie jaren zo te zien. Na de droogte van het el Nino jaar zijn er ieder jaar goede regens geweest en de kuddes zijn snel gegroeid. Ook de buffels en de zebra en de wildebeesten. Van de kleinere antilopen is bekend dat zij een jaarlijks verlies van eenderde van de kudde zonder terugloop in populatie kunnen aanvullen. Maar de dames en heren Olifant, Buffel, Zebra en Wildebeest kunnen er ook wat van ! Ik loop naar beneden tot ik bij het elektrische hek langs het water kom. Daar is een wandelpad. Andere jaren was ik hier meestal in januari, februari of maart en dan is het zo heet dat je er niet aan denkt om een stukje te gaan lopen zonder schaduw. Maar nu ben ik op waterhoogte langs het meer aan het wandelen en dan is het nog leuker om foto’s van de spelende olifanten aan de overkant te maken. Maar de beste foto maak ik van een kleine vogel die met enorme grote voeten over de plompebladeren loopt. Ik wacht net zolang totdat hij naast de enige bloem in dit veldje van drijvende plompebladeren staat en schiet dan achterelkaar totdat ik denk dat er wel een mooie foto tussen moet zitten. Als ik terugwandel raak ik in gesprek met een Zwitsers stel die ook al veel in Kruger geweest is: elke dag is het hier een verrassing wat je nu weer zal gaan meemaken. Ik vind dat ook en ik schrijf natuurlijk elke avond er een verhaaltje over. Maar dit is echt niets in vergelijking met de etnografische veldonderzoeken die ik bij mensen in de oerwouden gedaan heb. Daar gebeurd zoveel, de hele dag en vaak ook de nacht door en hoor je zoveel nieuwe dingen van de mensen zelf dat ik per dag gemiddeld tien A4 kantjes in een grote multoband volschreef omdat ik het anders niet kon onthouden. Ik schreef de hele dag door. Alleen om te eten, te poepen en te slapen legde ik de pen neer.
Als ik bij Mopani wegrij ga ik naar de observatiehut in de bocht van de rivier. De weg ernaartoe is geblokkeerd doordat er aan de rechterkant een kudde buffels ligt en aan de linkerkant een kudde olifanten. Mijn auto is nogal groot en in de natuur geldt het recht van de grootste. Een half volwassen olifantenmannetje maakt luid trompetterend en met zijn oren zwaaiend bezwaar tegen mijn opdringerigheid, maar ik ken de olifanten nu voldoende om te weten dat dit meer kabaal dan ballen is. Ik rij dus heel langzaam door en even later loop ik als enige de hide in. Daar zijn een tweetal jonge hippos in het water aan het spelen en ik besluit het te filmen met de fotocamera. In de struiken naast de hide scharrelt een familie waterbok die tot enkele meters dichtbij komt zonder mij te zien totdat ze het geklik van de camera horen. Vanuit de hide zie ik de buffels nu langs een hoge zandhelling naar het water komen. Ze aarzelen omdat er een drie meter lange krokodil in het water ligt met zijn kop naar de oever. Maar ze hebben ook dorst en van achteren af duwen ze elkaar richting het water. Er zijn veel kleintjes bij en die worden door hun moeders ver weggeleid van de krokodil en aan de rand van de duwende kudde gehouden. De sterkste stieren naderen de krokodil het dichtste en houden hem constant in de gaten. Ik denk niet dat de krokodil het op de buffels gemunt heeft want daarvoor is ie niet groot genoeg en hij doet ook geen moeite zich te verbergen. Ik film het geheel, totdat de buffels weer tegen de helling omhooggelopen zijn. Dan komen er een paar zebra’s die ook de krokodil zien zwemmen en dan een eind verderop gaan drinken. Als ik uit de hide kom en honderd meter terugrij staat daar de groep olifanten te drinken. Ik had ze al gehoord maar kon ze nog niet zien door de begroeiing. Er zijn veel jonge dieren bij. Ook die film ik en dan rij ik langzaam terug. Er is nog een uurtje tijd voor een rit langs de S49 loop. Ik hoop nog steeds leeuwen te zien maar ook nu heb ik geen succes. Met zoveel jonge dieren moeten de leeuwen het toch ook gemakkelijk hebben. Ik vraag elke dag in het kamp of de andere mensen leeuwen of luipaard gezien hebben. Langs de S49 had iemand een leeuw zien lopen, maar niemand heeft de hele familie gezien en ook geen kill naast een weggetje. Op een kilometer afstand voordat ik weer bij de camping ben liggen een drietal hyenamoeders met hun zogende jongen langs de kant van de weg. Ik kan ze op enkele meters dichtbij naderen en maak foto’s van minder dan drie meter afstand. Hyenas zijn zeer intelligente dieren die het gedrag van alle aVrijdag 31 mei. Vandaag moet ik weer verhuizen. Heel vervelend maar ik vertel mijn verhaal aan medekampeerders en een ouder stel uit Kaapstad (Don en Maria) bieden aan dat ik bij hen op hun gereserveerde kampplek mag komen staan want ze hebben alleen een kleine Volkswagen kampeerauto dus zelf ook weinig plaats nodig. Dat is reuze aardig. Ik rij later in de morgen naar de receptie en zij boeken mij als derde persoon op die plek. Voorlopig voor twee nachten tot na het weekeind want ik wil de gastvrijheid ook niet op de proef stellen. In de winkel koop ik een echt goede fles rode wijn want Don had gezegd dat hij geen bier- maar een rodewijn liefhebber is. Dan wandel ik het terras van het restaurant op. Opnieuw is er een flinke groep olifanten aan het baden en stoeien in het water van het stuwmeer. Ik neem een grote milkshake en geniet van het prachtige uitzicht in een heerlijk zonnetje. Ik doe nog snel de emails met de wifi code voor 30 minuten die ik gekocht had. Per email informeer ik de camping waar mijn off-road caravan in de stalling staat dat ik er eind van de week zeker ben, misschien eerder. Dan rij ik nog een keer de S49 op, maar nu sla ik bij de rivierbedding aangekomen af maar het Noorden. Ik heb weer geen geluk met de leeuwen maar het uitzicht over de grasvlakte met daarin olifanten, buffels, impalas, zebras, hartebeesten en coribusterds is weer prachtig. Niemand van onze camping heeft nog een groep leeuwen bij een gedode prooi gezien. Ik denk dat er zoveel jonge dieren zijn dat de leeuwen om de andere dag wel een kleintje te pakken hebben en die dan in zijn geheel opeten en de rest van de tijd slapen in de schaduw. De prooidieren zullen met hun kleintjes wel in het dichte Mopanistruikgewas overnachten want de kleintjes kunnen toch de leeuwen niet eruit rennen op een open vlakte. Daarom zien we denk ik zo weinig leeuwen. Dan rij ik terug naar het kamp. Er is plek zat om mijn auto te parkeren bij Don en Maria. We blijven nog een paar uur praten met een wijntje. Ze zijn geloofsvoorgangers en sociaal werkers bij de luchtmacht en hebben al op de meest afgelegen plekken op aarde gewerkt. Don is nu al 84 maar gedraagt zich als een vitale zeventig jarige en springt nog uit zijn stoel om iets te pakken en loopt op een holletje als hij van het toiletgebouw terugkomt. Leuk als je zo actief kunt blijven. ndere dieren goed kennen en ze lijken haast trots dat ze hun mooie en schattige jongen zo laten zien. Als ik hun aandacht vraag kijken ze tevreden recht in de camera. Kijk die dieren snappen tenminste wat een fotograaf wil. Terug in het kamp bak ik de koteletjes van een of andere antilope (venison staat er op het pakje). Gewoon in een pannetje met olie snel bak ik ze snel aan. Het smaakt prima en is zeer goedkoop. 1.80 euro voor 350 gram. De sperzieboontjes ( 55 eurocent voor drie ons) zijn nu ook op. Ik zet nog een pot thee en dan wordt het te koud om buiten te blijven en ga ik in de auto liggend dit verhaal schijven.

Zaterdag 1 juni. Don en Maria gaan al vroeg naar een picknickplaats en ik ruim mijn auto een beetje op en doe wat kleren in de was. Ik had gisteren een flinke scheut rode wijn gemorst op mijn lange broek maar het moderne polyester laat zelfs daarvan nauwelijks een vlek zien. Ik geniet van de rust op de camping als de meeste kampeerders met hun auto op gamedrive zijn. Ik lees een flink stuk in mijn boek. De schrijver haalt wel heel veel onderwerpen erbij en kan heel goed compact een verhaal vertellen. Sommige onderwerpen legt hij heel briljant uit, maar er zijn ook wel onderwerpen waar ik zelf merr op gespecialiseerd ben en waar hij echt verkeerd over denkt of zich slordig van afmaakt. Het is ook wel een grote taak om een beknopte geschiedenis van de mensheid te schrijven. Hij is in Oxford gepromoveerd maar geeft nu les aan de Jeruzalem Universiteit. Voor mij wel een stimulans om er mijn eigen inzichten aan te scherpen. Om half 12 rij ik naar Mopani. Ik kom er Don en Maria tegen en ik koop op aanraden van Maria een flink stuk gemarineerde kip voor vanavond en nog wat extra groenten ook. Op het terras is het zo lekker dat ik er een uurtje blijf zitten en bijna in slaap val naast een kop capuchino. Dan rij ik naar de vogelhut ( hide). Er liggen een aantal Hippo’s in het water waaronder een moeder met twee jongen. Een van vorig jaar en een van dit jaar. Ze zijn steeds aan het spelen. Op de weg had ik al buffels van het water weg zien lopen en olifanten richting het water zien gaan en nu komt er een groep van ca 40 olifanten met veel kleintjes erbij langs de zanderige helling afrennen en glijden naar het water toe. Prachtig hoe ze stof opwerpen door af te remmen op de helling en hoe de kleintjes soms door hun moeders gestopt moeten worden omdat ze anders te hard of over de kop gaan. Het leven van olifanten is best leuk en zeker zeer avontuurlijk. Dan staat de hele groep te drinken in het water terwijl de jongvolwassen mannetjes zich positioneren tussen de groep en een krokodil die op de oever ligt. Ze vallen de krokodil niet aan maar blijven op een meter of twee/drie wel scherp opletten. Na een half uur vertrekken de olifanten weer. Ik blijf nog een drie kwartier kijken maar er komen geen grote dieren meer drinken. Dan rij ik in het late licht terug en maak nog een paar prachtige foto’s van twee wilde zwijntjes die uit een stuk grond met zwarte modder gekomen zijn en nu donker afsteken tegen de bossages die in een roodgoude gloed van de lage zon staan. Op de camping trek ik mijn lange broek en shirt met lange mouwen weer aan en spuit antimuggenmiddel. Er zijn weinig muggen met deze temperatuur maar ik dacht dat Kruger vroeger vrij van malaria was en nu hoor ik van de andere gasten dat er toch malaria weer terug is in Kruger. Ik eet met Don en Maria van de kip en groenten die door Don op de braai klaargemaakt worden. Barbequen kunnen ze in ZuidAfrika als de beste. Als het weer het even toelaat ( en dat is heel vaak) dan is het traditie om tenminste op donderdag, vrijdag en zaterdag een braai te houden. Dan komt Roger, de kampbeheerder zeggen dat ze uilen hebben gezien in een boom. Het zijn twee Barrenuiltjes die dicht tegen elkaar aan op een tak zitten. Ze draaien hun kopjes weg van het licht van de zaklampen. Uiteindelijk probeer ik toch een foto met de flitser te maken en die is zo goed gelukt dat de andere bezoekers en Roger zelf ook een foto met hun telefoon maken van het beeldje achterop mijn camera. Het is ook een topfoto en de volgende morgen komt Roger vertellen dat hij hem op Facebook gezet heeft en al meer dan 1000 likes gescoord heeft. We blijven tot 9 uur buiten zitten en dan wordt het frisjes en slaap ik heerlijk in de auto.

Zondag 2 juni. Vanmorgen is het zondag en begint de dag iets later. Ik ga ook lekker eerst douchen onder de buitendouche die ze hier hebben. Leuk zo’n douche met open dak. Wel met gasgeisers op LPG flessengas. Dan op mijn gemak een ontbijtje maken en nog een stukje in mijn boek lezen. Om half tien ga ik een rit maken naar het zuiden. Onderweg zijn er twee drinkplaatsen. Bij een ervan staat een kudde zebra’s te dringen om bij het water te komen. Achter mijn auto komen olifanten uit de bosjes die net al gedronken hebben. Een kleintje laat zich prachtig fotograferen tussen de enorme poten van zijn moeder. Een jongeling vindt het leuk om de drinkende zebra’s nog even de stuipen op het lijf te jagen. Verderop langs de weg staan drie grote zwarte loopvogels. Het zijn Southern Ground Hornbills. Ze kunnen wel vliegen maar ze zoeken hun voedsel in kleine diertjes en insecten die op de grond leven. Met hun lange snavels pikken ze ook in olifantenpoep en in dood hout om de insecten en larven eruit te halen. Ze komen rustig op mij toelopen toen ik de auto meteen stopzette en de motor uit, zodra ik zag dat ze in mijn richting liepen. Het is een stel met een bijna volwassen jong. De rode krop van het jong is nog bruingeel. Midden op de weg begint moeder of vader de krop van het jong te plukken. Het doet vast pijn want het jong maakt au, au geluiden elke keer, maar laat het toch gewillig toe. Ik heb alle gelegenheid om van dichtbij foto’s te maken maar ik moet er wel voor over de andere stoel heenreiken om door het andere raam te fotograferen. Niet gemakkelijk en heel vermoeiend in die houding. Ik neem de volgende afslag die naar een picknick plaats voert maar ook naar de grenspost met Mozambique. Onderweg zie ik een prachtige Kudu staan met hele lange horens. Als hij mij ziet zet ie het op een lopen. Ik kan nog net een paar foto’s maken van het langsrennende dier. Even verderop staat een grijsbokje of duikerbokje. Ook die gaat er als een haas vandoor. Dat ben ik niet gewend dat de dieren zo schuw zijn. Of komt het omdat dit de weg naar de grenspost is? Dan rij ik door tot ik bij een volgende waterplaats kom. Er liggen wildebeesten en er zijn giraffen onderweg om te gaan drinken en er lopen buffels en warthogs rond. Als de warthogs mij zien gaan zij er ook heel snel vandoor en het duurt lang voordat ze met een hele schare jongen achter zich aan alsnog naar het water terugkeren. Even verderop komt er met flinke vaart een volgeladen blauwe pick-up langsrazen onderweg naar de grenspost. Het ziet ernaar uit dat die boodschappen gedaan hebben. De auto is volgeladen en ook op het dak is van alles gestouwd. Bij de picknickplek aangekomen ben ik de enige bezoeker. “Gisteren was het wel druk”, zegt de beheerder. Er loopt een tamme bushbock rond. Ik kan hem mooi fotograferen. Dan ga ik koffie zetten en terwijl ik die langzaam opdrink schrijf ik aan de picknicktafel zittend dit verhaal van de dag tot nog toe.