Wo. 3 en dond. 4 juli

Ik heb de beheerder van deze website aangeschreven waarom mijn foto’s niet geplaatst zijn terwijl ze volgens mijn beheerpagina wel geplaatst zijn en als thumpnails zichtbaar zijn. Nog geen antwoord dus hopelijk nog even geduld.

Woensdag 3 juli. 0:00 uur middernacht. Ik word wakker van de bushbaby in de boom naast de caravan. In de verte hoor ik er nog een. Ze roepen naar elkaar, ik denk om hun territorium af te bakenen. Hun geluid klinkt zoiets als een mensenbaby dus je wordt er instinctief wakker van. Het zijn korte roepjes van een bepaalde toonhoogte die mij ook een beetje doet denken aan het geluid van een rits die open- of dichtgetrokken wordt. De branding van de golven van de zee kan ik normaal ook in de verte horen maar die is nu bijna helemaal weg. Het zal nog steeds windstil zijn. Nu ik toch wakker ben ga ik dit verslag van de dag schrijven. Het geroep van de bushbabies duurt nog wel een paar uur !
Bij het ontbijt vanmorgen zat ik al te meten aan de boegspriet en bedenk hoe ik de roestvrijstalen delen er het beste op kan bevestigen. Ik snij met een heet mes stukken af van een brede spanband en wikkel die om de dunne top van de mast. Een laagje moet genoeg zijn tussen de rvs pijp en de iets dunnere mast aan de punt. Direct erachter maak ik drie lagen dik want daar moet een ‘stopper’ komen zodat het rvs deel niet verder over de mast glijdt als eraan getrokken wordt. Als het klaar is rij ik naar de ‘stad’. Ik ga mijn boormachine ophalen. Ze hebben er een andere boorkop opgezet. Dan naar het Boltcentre. Ze hebben deze koppeling van de brandstofslang naar de motor niet en ze zijn ook niet zeker van de maat. Dan naar Dickenson, maar die kan ook de juiste maat niet beoordelen aan de hand van de foto’s die ik gemaakt had. Dan moet ik het ding er vanaf gaan halen en meenemen. Ik koop er wel een paar stukken rubbermat. Daarin zijn zij gespecialiseerd. Ik koop een stuk van 120 bij 80 als een kraag om de motor tegen opspattend water. Ik koop ook een strook van 250 bij 20 om voor de mastbeam te leggen tegen opspattend buiswater. Dan rij ik terug naar de caravan waar ik gaten ga boren in de rvs delen waar de lijnen aan bevestigt moeten worden. Ik maak twee U- beugels op het voorste stuk waar de lijnen schuin naar achteren lopen. Ik hoop dat het goed is. Dan smeer ik de stukken van de afgesneden spanband in met epoxylijm en wikkel ze om de top van de mast en zet ze vast met 15 tie-rips om ze mooi glad en op hun plek te houden. Nu moet de lijm eerst uitharden. Daarna rij ik naar de boot. Het is prachtig weer maar vrijwel windstil. Ik pas het rubber en snij er een opening in voor de motor. Het sluit mooi, maar de snede scheurt meteen verder. Oei daar had ik niet aan gedacht toen ik het kocht. Dit stuk had ik zelf uitgekozen omdat het zo’n mooi antislipprofiel had, niet denkend dat het gemakkelijk zou uitscheuren. Dan haal ik de boormachine uit de auto en boor ik een gat van 4 cm in het hoofdspant van de bakboordromp direct achter de plek waar de kleine buitenboordmotor staat. Daar kan dan een kabelslot doorheen zodat het motortje niet even snel meegenomen kan worden. Ik boor ook nog 2 gaten erbij in het frame voor de tentjes. Ik moet er de tentjes helemaal voor loshalen en daarom had ik dat nog niet eerder gedaan. Bij de grote bankschroef op de werf knijp ik nog twee rvs haken aan de middelste ophangogen van het dekzeil. Dan bouw ik de tentjes weer op en hang het zeil ertussen. Het is nog geen vijf uur en alweer donker aan het worden. Maar niet koud. Johan en Erika hebben spullen voor hun boot gekocht in CapeTown. Het was daar overdag 15 graden en bewolkt met een koude wind. Ik spreek ook met Derreck en zijn gezin. Ze hadden nu in Madagaskar willen zijn. Maar ze hadden water in het motorblok en daarom is de motor uit de boot gehaald en naar Durban gebracht voor revisie. Dat valt tegen, maar hun 16 jarige dochter Nicky kan nu nog wat langer bij haar vriendinnen hier zijn. Gordon komt langslopen. Hij is 5 maanden met zijn boot langs de kust van Mozambique gevaren. Hij heeft er ook vaak meegemaakt dat er heel weinig wind was en dat hij op de motor moest varen. En vaak lange deining van wel 4 meter hoog vanwaar je alleen op de toppen van de golven om je heen kunt kijken. Hij heeft er geen walvissen gezien maar wel enorm veel dolfijnen, allerlei soorten. Kleine groepjes van enkele dieren maar ook groepen van 50 stuks. Ik kijk op het internet naar de windkaarten en zie dat er vandaag juist in het stuk van hier tot Maputo geen wind staat terwijl er meer naar de zuidkust en ook rond de zuidpunt van Madagaskar wel een behoorlijke wind staat. Je zit hier echt in het midden van twee weersystemen: een zuidwestelijk van de Atlantische oceaan en een noordoostelijk van de Indische oceaan en dan zijn er ook nog de stromingen rond het grote eiland Madagaskar. Verder naar het noorden is er nog de zone van de passaatwinden aan weerszijden van de evenaar. De luchtstroming daar wordt veroorzaakt door de snelheid waarmee de aarde draait. Helemaal in het uiterste zuiden rond Antarctica waait het meestal heel hard door het temperatuurverschil van de lucht boven de ijsmassa.
Nou, kan die bushbaby niet een keer ophouden en gewoon gaan slapen s’nachts? Hij maakt me steeds opnieuw wakker.
Ik lees nog op twitter over de zetelverdeling na de Europese verkiezingen. Als ik het goed begrijp wil vooral Frankrijk zo snel mogelijk naar een federale Staat, terwijl Duitsland en vooral de oosteuropese landen nog wat aan de rem zitten. Ik denk dat de schuldenberg die Frankrijk met de zuidEuropese en Afrikaanse landen heeft zo groot is dat het zonder het geld van Noord Europa totaal zou instorten. Daarom wil Macron Europa zo paniekerig samenvoegen tot een federale staat en daarmee de ondergang van zijn Frankrijk in ieder geval voor de aanschijn redden. Maar het is de vraag of de schuldenlast niet zo groot is dat dan ook die hele federale staat zou worden meegesleurd. Wat ik nog zou willen weten is aan wie de Fransen en de Zuid-Europeanen en hun Afrikaanse ‘vrienden’ dat geld schuldig zijn en wat er met dat geld verder gebeurd als het wel ooit zou worden ingelost. Wat gaan de schuldeisers er dan mee doen als het zou worden terugbetaald? Wat is het effect daarvan op de mondiale economie? Als een econoom dit leest gaat ie er gauw weer een beroemd boek over schrijven, want volgens mij heeft nog niemand die vraag gesteld. Zover denken de mensen gewoonlijk niet vooruit. Nog een paar vragen: Ik geloof dat de Griekse premier aantrad met de belofte om zijn land vrij te maken uit de wurggreep van de financiers. Maar is hem dat nu gelukt of niet? En: als Europa niet meegesleurd wil worden in het faillissement van Frankrijk en ZuidEuropa wat zijn dan de gevolgen voor Frankrijk en ZuidEuropa? Wat willen de financiers en wat kunnen ze? Willen ze het geld eigenlijk wel terughebben of willen ze tot in de eeuwigheid de Europeanen in slavernij laten werken voor hun aflossingen en renteopbrengsten? En waarom hebben de gewoonlijk zo rationele Duitsers dan juist in deze financiële crisis zoveel geld verspild aan hun wind-en zonne-energie? Waarom leveren de Fransen niet wat meer kernenergie aan “Europa”? Frankrijk is dankzij zijn kerncentrales het enige land in Europa dat aan de CO2 normen voldoet. Natuurlijk weet iedereen die een beetje natuurkunde begrijpt dat de CO2 normen niet alleen niets te maken hebben met de temperatuur op aarde maar zelfs slecht zijn voor de noodzakelijke vergroening, maar politiek is het vertellen van leugens om geld en macht te behouden en die normen zijn er nu. Waarom denk je dat juist in deze tijd waarin alles komt van technologie en geld onze Tweede Kamer leden en bijna het voltallige kabinet geen B opleidingen hebben en geen econoom zijn? Waarom lukt het onze “leiders” niet om met Rusland op goede voet te komen? Een man als Trump zou dat wel geprobeerd hebben maar een mannetje als Rutte of Timmermans kan zo helemaal niet denken. Die leven in groepjes en netwerkjes. Intussen groeien de economieën van Amerika en Azië dankzij hun goede leiderschap wel heel hard door en de Arabische banken doen het ook heel wat beter, dus Europa raakt steeds verder achterop. Of gaan ze na Irak, Koeweit, Syrië en Libië nu hun oliedollars terughalen bij de Ayatollahs in Iran? Europa zegt dat juist niet te willen. Een veeg teken: de Duitse minister van defensie wordt voorzitter van de Europese Commissie en Amerika en Israel bereiden zich voor op een gewapend conflict met Iran. De Emiraten lachen nu nog met instemming. Een regimechange lijkt me wel goed voor de Iraanse bevolking, maar het draait natuurlijk om geld. Maar wat zal China doen? Die durft vast wel grondtroepen te verliezen in Iran en is ook hongerig naar energie en een handelshaven dichtbij Afrika en Europa. Rutte vertelt wel trots dat het zo belangrijk is dat hij naar de G20 top ging maar niet wat er besproken is daar. Of zat ie er net als Trudeau van Canada voor spek en bonen bij?

Donderdag 4 juli. Vanmorgen ben ik begonnen met de tie-wraps van de vastgelijmde stukken spanband af te halen. Ja het rvs puntstuk past nog over de spanband al moet de pot met vet en de hamer er aan te pas komen om hem helemaal op zijn plaats te krijgen. Dan ga ik voor het eerst deze maand de keukentafel naast de caravan opruimen en kan ik hem ook een keer schoonmaken. Er hebben steeds allerlei dingen voor de boot op gelegen waar ik nog mee bezig was of die ik niet moest vergeten of waar ik niet meteen een andere plek voor wist. Daartussen ook nog de keukenspullen en het elektrische kookplaatje. Toen er gisteren ook nog een half pak melk overheen ging werd het zelfs voor mij te erg. Dan verzamel ik al het keukengerei en borden, bestek potten en pannen en loop ermee naar het washok om alles een keer met warm water af te wassen en met een theedoek droog te maken. Al die tijd daarvoor had ik een afwasteiltje met sop in het gras staan onder de kraan naast de caravan en maakte ik alleen schoon wat ik direct nodig had. Het vrijgezellen leven is efficiënt maar je moet niet een normaal huishouden verwachten. Dan bind ik de boegspriet op de auto en rij naar de boot. Op de barbecueplek is Wil bezig met staaldraden om er nieuwe veiligheidsrailing voor zijn boot van te maken. Hij heeft een grote klemtang bij zich, geleend van zijn zwager. Laat dat nu net zijn wat ik nodig heb om de spanlijnen voor de boegspriet van te maken! Ik pas en meet en reken totdat ik denk dat ik weet wat ik nodig heb en ga dan naar de winkel op de werf. Daar zoek ik bij elkaar wat ze hebben aan klemmen en kousjes en eindstukken en bijpassende staaldraad. Dan opnieuw rekenen hoelang de draden moeten worden afgeknipt zodat de totale lengte van elk van de vijf draden goed wordt. Met de onderdelen voor vijf draden kom ik terug bij de boot. Wil is al klaar met zijn werk en terug op zijn boot maar bereid om zijn middagslaap nog even uit te stellen en mij te helpen. Het valt nog tegen om de draden in de sleeves (knijpkousen) te krijgen. De laatste gaat er zo lastig in dat we met een slijptol een centimeter ervan af moeten halen. Dan is de punt wel veel mooier dan met de kniptang en gaat het eigenlijk veel beter. Om de vijf draden heen heb ik meteen plastic slang gedaan want als je voor de boot zwemt of loopt ga je natuurlijk aan die draden vastgrijpen en kun je je handen openhalen. Blij dat Wil mij geholpen heeft. Het kost wel allemaal veel tijd en het wordt al donker als ik de draden aan de boegspriet vastzet. Ik ga nu niet verder want de boegspriet steekt bijna een meter over het steiger uit en in het donker kunnen mensen daar tegenaan lopen. Dus ik trek de boegspriet terug op de boot en ga opruimen. Ik ga in de bar van de club wat eten met een biertje erbij en dan naar de camping. Het wordt koud. Ik zet de ventilatorkachel aan. Dave heeft mij wat oude tijdschriften gegeven uit de jaren 80 en 90 The Sea People. Het is een tijdschrift van James Wharram en zijn enthousiaste booteigenaren en zelfbouwers. Het nummer 5 van december 1985 heeft op de voorpagina een foto vanuit de lucht genomen van Henk de Velde die met zijn model Oro rond de wereld voer. De Oro is 12 meter lang maar de rompvorm is vrijwel identiek aan de 8 meter Tiki die ik heb. In het nummer van 1987 is er aandacht voor Rory McDougall die met een Tiki 21 rond de wereld voer. Zes meter lang dus. Ik sprak van de week met Gordon over de onmetelijke oceaan en de sterrenhemel daarboven en herinnerde mij een uitspraak van een zeeman die ooit tegen mij zei: “op de oceaan zijn alle boten klein”. En zo is het ook: in je eentje en met zoveel ruimte en leegte om je heen besef je pas hoe klein je bent, maar ook hoe groot het is dat jij op dat moment het centrum van dat bewustzijn bent. Door levende wezens te laten ontstaan is het universum van zichzelf bewust geworden. Wat een wonder! Is er nog een wens of verlangen tot leven voorafgegaan aan het ontstaan van leven? Als je dat denkt geloof je in een soort god of geest die er was voordat het leven ontstond. Of is dat alleen projectie?