Zond. 13 juni Single handed met 4 - 5 BF wind

Dank aan Ineke en Fiona voor jullie lieve aanmoedigingen!
Hier nog meer spannende zeilervaringen:
Zaterdag 13 juli. Single handed met 4 - 5 BF wind.
Ik ben al vroeg bij de boot en ga de tentdoeken passen die ik gisteren gemaakt heb. Ik koop 10 meter elastiek van 6 mm dik en alle negen rvs haakjes die er nog over zijn in de winkel. Ik rijg het elastiek door de zomen met de haakjes in de hoekpunten en kijk dan waar ik in het aluminium frame van het bakboordtentje 7 mm gaten moet boren zodat ik de zijwandjes er aan kan haken zonder dat ik zelf uit de kajuitopening hoef te komen. Dat gaat heel goed. In het midden van de mastbeam monteer ik een harpsluiting zodat daar ook haakjes kunnen worden aangehaakt. Als ik de wandjes wil gaan gebruiken zet ik ze eerst langs de beam vast en daarna pas trek ik ze langs het frame op tot aan het dak van het tentje. Met een hand kan ik de haakjes ook weer losmaken en dan spant het elastiek het doek weer plat langs de beam. Dat ziet er heel veilig en gebruiksvriendelijk uit. Als er eentje op maat is neem ik alles terug naar de auto. Klusje voor morgen of later deze week bij de caravan. Dan haal ik de blokken met de nieuwe schoten uit de auto en een half pak rusks en een waterdichte zak om mijn telefoon en portemonnee en sleutels in te doen. Ik ga VAYANA optuigen. Gelukkig, de nieuwe schoten zijn lang genoeg! Ik start de motor met een keer trekken en vaar het kanaal van de jachthaven uit. In de havenmond probeer ik het grootzeil te hijsen maar dat gaat niet goed doordat de hijslijnen van de voorzeilen ook door de gaffel en de zeilslurf van het grootzeil lopen. Als die lijnen om elkaar heen draaien loopt het vast. Dan zet ik het anker uit. Kan ik gelijk even voelen hoe groot de trekkracht is op de ankerlijn en hoelang het duurt tot de boot rustig achter het anker gaat liggen. Er staat hier in de havenmond een windkracht vier met vlagen, maar geen echte golven. VAYANA drijft eerder dwars op wind naar achteren dan dat ze met de punt naar de wind keert. Ik bind de ankerlijn voorlopig even aan de voorstag want ik heb nog geen ankerbreidel. Het is jammer dat het allemaal zo krap is met de ruimte op het water. Het is niet relaxed even iets uitproberen want je moet om je heen blijven kijken en eventueel snel de motor kunnen starten om vrij te blijven van de oever. Ik haal de hijslijnen van de voorzeilen nu helemaal uit de zeilslurf en leidt ze buitenoom. Nu gaat het grootzeil veel gemakkelijker omhoog. De kleine genua is niet geleuverd dus ook die moet snel gehesen worden en op spanning gezet worden. De talie die ik gisteren gemaakt heb is een grote hulp daarbij. Dan het anker binnenhalen en dat kost best wat spierkracht want ik trek de boot aan de ankerlijn voorwaards tot ze boven het anker ligt totdat het van de bodem getild wordt. Langsaam trekken dan spaar je je spieren. Dan breng ik het anker snel aan boord en loop naar achteren om het roer en de zeilen te zetten. Ja, we zeilen. Vooruit en weg van de gevaarlijke oever. We gaan richting het hoofdkanaal en daarna hoog aan de wind tot aan de laatste boei bij de havenmond. Heel lang kan ik er niet van genieten want VAYANA is snel. De wind blijft toenemen en bij de havenmond lopen de golven van zee naar binnen. Ze zijn bijna een meter hoog. Aan-de-wind varend maakt VAYANA nog steeds een aardige snelheid, maar ze danst nogal wild op de golven en spat daarbij aardig wat water op. Een paar golven bereiken ook van onderen de trampoline in het midden, maar door de open structuur is het water even snel weg als het gekomen is. Het is eigenlijk niet anders of natter dan de kleine catamarans die we thuis in Nederland bij deze wind en golven zouden varen. Met mijn zeilschoenen heb ik hele goede grip op de trampoline en dat moet ook wel want diverse malen trek ik de fokkeschoot aan door rechtop te gaan staan en mijn volle gewicht te gebruiken om er een korte ruk aan te geven. De lier op de achterbeam gebruik ik vooral voor de grootschoot. Wat ben ik blij met dit trampolinedoek van Bainbridge. Ik had het in een aanbieding gekocht nog voordat de aankoop van de boot rond was. 20 m2 van de uiterste voorpunt tot de uiterste achterkant koste me 500 Euro en het woog 6 kilo. Met wat aluminium stokken in de randen en heel dik visdraad om het rondom op te hangen weegt mijn 20 m2 meter ‘dek’ dus nog geen 10 kilo ! En het draagt bij aan de sterkte van de belangrijkste verbindingen tussen de rompen. De boot voelt ook volkomen strak aan.
Het is hard werken met al die winddraaingen in de grillig gevormde havenmond en ook lastig dat ik de helmstok moet loslaten om met twee handen aan de bedieningslijnen van de zeilen te trekken. Ik ga bij de laatste boei overstag in de golven en dat gaat nog net goed, hoewel ik nu wel de fok bak moet houden en met de roeren wat tegenstuur moet geven totdat de boeg om is. Ook dat is normaal voor catamarans als je moet keren in golven. Dan gaat het halve wind en ruime wind terug naar de ingang van de jachthaven. Dit is echt heel leuk, zowel in de golven als in het vlakker wordende water naarmate ik dichterbij de ingang van de jachthaven kom. De kleine genua met een onderlijk van 385 cm in plaats van de standaardfok met onderlijk van 300 cm trekt VAYANA voort alsof het een Dart of een Prindle is. Ik kom niet onder de 10 knopen en af en toe schat ik 12-14 of misschien nog wel wat meer. Het voelt aan dat deze rompvorm nog veel sneller kan. Ik las nog dat de theorie over waterverplaatsing en planeren inmiddels achterhaalt is. Zoals alles in de natuur blijkt het veel ingewikkelder te zijn. Mijn inzicht is nu dat deze rompvorm eigenlijk geen natuurlijke snelheidslimiet heeft. VAYANA blijft keurig sporen, licht sturen en ze duikt niet. Zowel dit grootzeil als deze fok kunnen nog iets beter gezet worden waardoor hun rendement nog wat verhoogd zou kunnen worden. Bij de ingang van de jachthaven ga ik moeiteloos overstag in het vlakke water en dan terug naar de havenmond met de golven. Nu stuur ik zo’n 5 graden lager en dan worden de bewegingen veel soepeler en danst ze meer over de golven dan dat ze erin duikt. Een andere Tiki 26 werd door haar eigenaar Wavedancer genoemd en dat vind ik ook een heel toepasselijke naam. Nu ga ik gijpen en van het grootzeil voel en hoor je niks. De wind neemt nog verder toe. Dit is een 5 BF. De golven worden hoger en de witte koppen op de golven vormen velden met schuim. VAYANA vliegt echt over het water als een kleine snelle catamaran. Ik moet de zeilen steeds strakker trekken naarmate haar snelheid toeneemt. Daarmee kan ik ook de roerdruk beïnvloeden. Ik neem me voor om als alle dyneemalijnen hun maximale rek bereikt hebben en ik ook met de boegspriet gevaren heb de mast misschien 1 of 2 graden rechterop te gaan zetten. In tegenstelling tot bestaande theorie hou ik van helemaal geen roerdruk op catamarans. Misschien kan ik dan ook de helmstok iets langer loslaten, hoewel ik al beter leer om de helmstokverlenging onder mijn arm te knellen of met een knie ertegen vast te klemmen tegen het luik. Morgen proberen een paar lange elastieken er aan te zetten. Ik vaar dezelfde afstand tussen de ingang van de jachthaven en de havenmond met open zee nog vier keer. De vissers met hun boten of met hun viskayaks zullen wel niet zo blij zijn met die vliegende Hollander. Ik ben al blij dat ik zo’n kayakje niet in tweeën heb gevaren! De wind blijft toenemen en het anker dreigt van de voorste trampoline af te wippen. Ook het peddleboard blijft niet op zijn plek liggen en de pikhaak ook niet. Het afdekzeiltje van het peddeboard waait er half af. Ik kan het roer niet meer loslaten om deze dingen vast te gaan zetten en besluit dat de lol vandaag genoeg geweest is. Ik vaar nog een keer in volle vaart terug naar de ingang van de jachthaven. Oei, deze boot kan echt nog veel harder! De romp aan loef komt al een stuk omhoog maar nog niet echt vrij van het water. En ze ‘duikt’ nog niet. James Wharram had het totale leeggewicht berekent op 750 kilo. Haar veilige draagvermogen op 700 kilo. Theoretisch zou ze dus een romp moeten kunnen liften zonder dat de zeileigenschappen eronder lijden. De windvlagen pareer ik nu door lager te gaan sturen en dan accelereert ze de overdruk eruit. Als ik zou opsturen zou ze misschien een romp uit het water kunnen liften. Accelererend valt de roerdruk bijna weg en haalt ze haar grootste snelheid. Ik denk zelfs boven de 15 knopen in de golven. Dan laat ik de fok zakken en start de motor en laat daarna ook het grootzeil zakken. Ik vaar terug naar de box. Ik begin het al te leren: ik moet gewoon dichter langs de eerste dwarssteiger varen met de motor uit of in neutraal. Misschien zou ik nog wel zelf op die steigerpunt kunnen springen met een lijn. Maar ik ben wel blij dat er een paar hulpvaardige buren klaarstaan. Ik ruim alles op en rij naar het curryrestaurantje. Het is er heel druk en ik moet lang wachten maar dat vind ik niet erg want dan kan ik vast beginnen om mijn verhaal te schrijven om de eerste indrukken vast te houden. Ik heb een blauwe plek op de binnenkant mijn bovenarm van het knellen van die helmstokverlenging.