Au, rotmug ma.14, di.15, woensdag 16 januari

Maandag 14 januari.
Iedereen zal wel begrijpen dat ik al heel vroeg wakker was. Zelfs om zes uur kon ik al voelen dat het vandaag een extreem warme dag zou worden. Ik was om zeven uur bij de boot. Ik had iets bedacht om mij te helpen bij het aanleggen. Ook als ik alleen kom aanvaren en iets verkeerd doe wil ik nog geen schade maken. De drijvende steigers zijn van beton en er zitten ijzeren constructiedelen aan dus daar wil je zelfs niet een heel klein beetje tegenaan varen. Ik begin met een soort vangnet te spannen van lijnen en spanbanden. Zelfs als ik met volle kracht kom aanvaren en geen tijd zou hebben om een stootkussen uit te hangen wil ik nog keurig in het vangnet varen en vrij van alle scherpe randen gehouden worden. Het is niet moeilijk maar het lastigste is nog het vangnet hoog genoeg te houden want de boegen van de boot lopen schuin op en zouden bij wat meer snelheid over het net heen kunnen varen. Het ziet er goed uit en ik test het een aantal malen door de boot er met kracht in te varen. Hij blijft keurig in het midden van de box. Zo, dat is al heel wat. Het is om negen uur al heel warm aan het worden. Ik verzamel de overige spanbanden en rol ze op. Nevel komt aanbieden om mee te varen als ik wil gaan zeilen maar ik ben er nog niet klaar voor. Gerrit komt een uurtje later voor hetzelfde, maar ik wil eerst nog even alles helemaal klaar hebben. Ik wil het roer kunnen loslaten zonder dat de boot van koers verandert anders kan ik zelf niet iets corrigeren zonder dat de boot onbestuurbaar wordt. Ik wil de grootschoot op een klem kunnen zetten voor dezelfde reden. De fenders zijn niet door mijzelf opgehangen en nu kunnen de schaduwtentjes niet meer omhoog. De Molenaarfok is een prachtig wedstrijdzeil, maar laag gesneden en je kunt er nu niet onderdoor kijken. Dan kan ik niet zien of er andere vaartuigen aankomen. Ik wil de voorpunt van dat zeil omhoog brengen. Ik heb nog geen zwemtrap. Hoe kom je dan weer terug op de boot als je er af zou vallen? Ik heb nog geen toeter (die ligt nog in de caravan) en de veiligheidsgordel met vanglijn voor mijzelf zit er nog niet op. Ik heb een werpbal gekocht om een dunne lijn over lange afstand te kunnen werpen maar die ligt ook nog in de caravan net als mijn reddingsvest. Dus ik werk nog een uurtje door en hou dan op want het is nu echt veel te heet geworden. Ik ga eerst wat eten bij het curryrestaurantje en dan terug naar de caravan. Douchen en een uurtje op bed liggen met de ventilator op de hoogste stand. Om half vijf ga ik pas terug naar de boot met alle spullen die ik er nu op ga zetten. Ik monteer de wartelklem voor de grootschoot op de achterste beam. Die kan niet in het midden want daar staat de lier. Dan monteer ik twee windvaantjes aan weerskanten op de voorste beam. Daarna een kleinere klem in het midden van de voorste beam waarmee ik de hoogte niet alleen van deze fok maar van alle voorzeilen kan regelen. Ik laat de motor nog een half uurtje draaien terwijl ik bezig ben. Dan komt Alexander kijken. Hij is een jonge man geboren in Mauritius, net gearriveerd uit Madagaskar en zijn hele leven met boten en met varen bezig geweest. Hij kijkt aan boord rond. Als hij vraagt waar de keuken is trek is de plastic box met kookgerei tevoorschijn. Die kan staan waar ik hem hebben wil. Ik heb vier van zulke stapelbare en afsluitbare boxen gekocht. Voedsel, kleding, gereedschap en koken. In iedere romp twee op elkaar kun je ze wegschuiven onder het achterdek of naar voren schuiven om er op te zitten met uitkijk tijdens het zeilen. Op de trampoline zelf kun je overal zitten en liggen maar een ruggesteuntje of rechtop zitten als de boot zelf schuin ligt kan er nog bij. Hij suggereert een zitzak en Ik heb al wat kussenhoezen en een zitzak meegenomen uit Nederland maar die moeten nog gevuld worden en bevestigingsogen aan genaaid worden. Met ty-wraps kun je alles aan het trampolinedoek vastmaken maar ik zoek nog haakjes die gemakkelijk verplaatsbaar zijn. Voor het toilet moet de emmer met toiletbril nog aan boord gezet worden maar moet een ook poepgat gemaakt worden in de trampoline? Waar hou je je dan aan vast als het slecht weer is op zee? De spanlijntjes van de schaduwtentjes zitten nog in de weg als je snel naar voren wil lopen. Alexander zegt dat het getijdeverschil in Madagaskar wel vier meter kan zijn. Goed opletten met ankeren daar. Niet te dicht bij de kant en het bijbootje gebruiken. Sloten maken op de luiken en mooie spullen wegbergen tegen diefstal. Ik zoek nog een kluisje met een roestvrij slot. Bestaat er een kluisje voor marine-use? Wat wij geweldig vinden is dat het grootzeil inderdaad met een handbeweging naar beneden kan komen door de nieuwe klemmen. Het gewicht van de korte gaffel helpt daarbij. Doordat het zeil aan de mast blijft zitten zoals een windsurfzeil en door het ontbreken van een giek hoef je alleen de grootschoot maar strak te trekken en de klemmen van de hijslijnen los te maken en het grootzeil zakt snel en volkomen onder controle langs de mast tot het plat en bijna strak op de trampoline terecht komt. Fantastisch, een gevaarlijke actie op zee bij een bewegend schip met een slingerende giek en een klapperende lap zeil is veranderd in een supersnel en volkomen veilige actie. Lof voor James Wharram. De vallen heb ik ook lang genoeg gelaten om met de uiteinden daarvan het zeil meteen onder de gaffel te binden. Dat is heel wat anders dan een zeil op een giek proberen te binden. Ik moet de reeflijnen nog installeren en morgen oefenen. Dan gaat Alexander weer verder. Het is inmiddels donker en wel heerlijk dat ik rustig op de boot kan zitten zonder al die rotmuggen op het land. Ik ruim mijn spullen op en rij naar de supermarkt. Bij de caravan drink ik eerst een liter koele melk op en ga dan douchen. Daarna op bed liggend dit verhaal schrijven terwijl ik een zakje diepvries groenten en een zakje chips opeet. Worteltjes, boontjes, bloemkool en broccoli hoef je niet te koken en smaken diepvries ook prima alsof het ijsjes zijn. Toch een vrieskastje kopen? Die dingen kosten veel stroom en dus zonnepanelen en grote zware batterijen. Eerst maar eens kijken of ze hier ook potgroenten verkopen. Het is weer is nu volkomen windstil en heel broeierig warm. Voorlopig heb ik een prachtige boot. “Beautiful, Stunningly beautiful” heb ik vandaag een paar keer horen zeggen. Ik heb uitgerekend dat ik er in Afrika zelf totaal 27 weken aan gewerkt heb om hem zover te krijgen: 7 dagen per week 12 uur per dag. Dat is 2280 uur. Daar zitten de drie jaar lang denken en leren en alles opzoeken op het internet en lezen niet bij. De lokale arbeidsomstandigheden zouden iedere Nederlandse ARBO controleur ziek gemaakt hebben. Het is dus allemaal een kwestie van motivatie: doe je iets vanuit jezelf of laat je je leven bepalen door iemand anders?

Dinsdag 15 januari. Drie uur nachts. Ik wordt wakker van zware regen met onweer en schrijf dit verslag van de afgelopen dag.
Vandaag is opnieuw begonnen met windstil en snikheet drukkend weer. Ik ben al om zeven uur bij de boot en heb dan nog wat schaduw van de hoge bomen op de wal. Ik hijs de fok op de nieuwe hoogte. Nu moeten ook de schootblokken verder naar achteren gezet worden. Ik maak er twee lussen van dyneema voor, die kunnen gemakkelijk losgehaald worden en vastgezet waar ik ze hebben wil. Voor deze fok op deze hoogte kunnen ze aan de achterbeam bevestigd worden. Dan ga ik verder met de afwerking van de trampoline. Toen ik het trampolinedoek maakte heb ik het materiaal aan de zijde van de achterbeam en de mastbeam twintig centimeter langer gelaten. In de rand van die overflap ga ik nu elastiek rijgen en daar plastic clips aanzetten. Nu kan ik die brede zomen als opbergvakken overeind langs de beam spannen. Aan de kant van de mastbeam kunnen de lijnen erin opgeborgen worden zodat die niet rondslingeren, maar meteen van de trampoline weg zijn. Aan de achterbeam kan bijvoorbeeld de zwengel van de lier er in maar ook alles waar je mee bezig was en wat je even snel uit je handen moet laten: drinkbekers, schoonmaakdoek, handschoenen, hulplijntjes enz. Zo, dat ziet er meteen heel opgeruimd uit. Ik vind een plekje voor de peddel onder de voorkant van de voorste beam. Ik had nog een borglijntje met klittenband meegenomen en zet dat er ook meteen aan zodat de peddel niet per ongeluk overboord kan waaien of spoelen. Dan wordt het al heel heet. Ik zet de schaduwtentjes op en zie dat het echt heel vuil is waar die opgebonden gelegen hebben. Je zou niet denken dat de boot nieuw is zo vuil is ie al en er zitten ook al aardig wat lak beschadigingen op de dekjes. Het blauwe schildersplakband zit ook nog op de glijrailsen van de luiken. Ik ga eerst wat eten bij het curryrestaurantje en een ijsje halen. Dan terug naar de camping. Zelfs in het zwembadje hou ik mijn hoed op zo fel is de zon vandaag. Even binnen blijven. Zonder kleren op bed met de ventilator aan. Dan ga ik bij de receptie internetten. Norma heeft een aantal videofilmpjes van de tewaterlating gestuurd. En Wil heeft een paar foto’s opgestuurd. Het duurt wel een half uur voordat ik ze gedownload heb. Terug bij de boot ga ik thinner halen en ik moet heel lang peuteren voordat ik het vastgekleefde plakband eraf heb. Ik kijk naar de twee stootkussens ( fenders ) die Angela en Wayne mij geleend hebben. Er is een dikkere en een dunnere. In de winkel zie ik dat die driehonderd en vierhonderd Rand kosten (20 en 27 euro). Ik heb de dollies nog niet uit elkaar gehaald maar was van plan om de wieltjes als stootkussens te gaan gebruiken. Er zit natuurlijk nu heel veel lagervet aan. Ik zou er drie op elkaar terug op de as kunnen doen en dan een passende zak of hoes eromheen met een touw. Ze zijn nu veel te hard opgepompt dus moet ook de luchtdruk eruit. Het vettige werkje om de dolliies uit elkaar te halen stel ik nog even uit. Dan komen Johan en Erika met een koeltas met een fles champagne en een paar biertjes. We halen eerst de zware katrol nog even uit de boom (waarmee ik de eerste keer de mast had gehesen) en dan hebben we nog een tweede viering van de tewaterlating. Proost VAYANA. Behouden vaart. Het is een lange tijd geweest om haar te bouwen en nu komt ze ook langzaam tot leven. Met de zeiltjes op heeft ze al lopen trekken aan de landvasten. Volgens de verhalen is ze haar bestaan begonnen in Swaziland. Daar zijn de rompen gebouwd door een Europeaan. Hij zal geweten hebben wat boten bouwen is want hij heeft alleen de beste materialen gebruikt (mahonie marineply) en dat niet verlijmd met epoxyhars maar met resicinol, wat een professionele botenbouwlijm is. Toen hij terugkeerde naar Europa verkocht hij de rompen aan een Australier die met een jacht hier was gekomen en de boot wilde afbouwen om ermee terug naar Australië te varen. Wat hij eraan gebouwd heeft weet ik niet maar met zo’n plan in je hoofd ga je ook zorgvuldig te werk. Maar ook die man had te weinig tijd dus hij verkocht hem aan Dave, die het meer als een prachtige boot en een interessant project zag dan dat hij er zelf mee wilde gaan zeilen. Bij Dave en Norma hebben de rompen uiteindelijk bijna twintig jaar onderdak gehad totdat hij de boot (75% klaar) te koop aanbood. Ik zoek nog in mijn fotos. 28 maart 2015 zag ik de advertentie van Dave op het prikbord van deze yachtclub waar ik alleen maar een kijkje kwam nemen toen ik de Gardenroute reed van Kaapstad via Swaziland naar Kruger. De volgende dag zag ik alleen de stuurboordromp onder een afdak in de achtertuin van Dave en Norma. Een week later vloog ik terug naar Nederland en op 10 juni 2015 kwam de andere romp vanuit Pietermaritzburg terug naar Richardsbaai en had ik haar op voorwaarden gekocht. 5 maart 2016 zag ik haar opnieuw en op 11 maart hebben we beide rompen hier naar de jachtclub vervoerd en ben ik begonnen om luiken te maken en de ramen erin te zetten zodat ze wind en regendicht kon wachten totdat ik weer tijd had om haar verder af te bouwen. Toen ben ik ook begonnen om nieuwe beams te maken bij Mike op de zolder. Op 5 april 2016 vloog ik terug naar huis. Twee beams waren toen bijna klaar maar nog niet gelakt en nog zonder mastvoet en liervoet. Ze bleven op de zolder bij Mike liggen. Pas 7 november 2017 was ik opnieuw in ZuidAfrika en kon ik daarmee verder gaan. 27 november droegen we de rompen naar de plek waar ik uiteindelijk de boot kon samenstellen en afbouwen en 1 december droegen we alledrie de beams van de zolder om ze op een lange aanhanger naar de werf te rijden. 8 januari 2018 vloog ik weer naar huis. Het waren gruwelijk hete weken dat El Nino jaar. Omdat het op deze manier natuurlijk nooit klaar zou komen vloog ik in het koele seizoen op 27 maart 2018 weer terug en heb toen tien weken non-stop alleen aan de boot gewerkt. 15 juni weer naar huis. 1 December was ik terug en afgelopen zondag 13 januari 2019 was de tewaterlating. Bij elkaar ongeveer 27 weken. Toen ik haar kocht dacht ik dat ik misschien zes weken nodig zou hebben voor de tewaterlating. Het bouwen van nieuwe beams was ik toen nog niet van plan. Ook de motormount is extra gekomen en het toplicht en de radioantenne met bekabeling en de extra verstaging en het bijbootje met de outriggers en de motormount voor de kleine Johnson. Ook de beloopbare trampoline over de hele boot is wel wat anders dan een netje spannen, de zonnetentjes, nieuwe ramen, ventilatie, extra trek- en sleepogen voor en achter. Een windvaan automatische stuurinrichting maakte ik thuis in Nederland. Ook al zou je een nieuwe boot kopen dan is ie wel showroom klaar maar nog niet klaar voor een lange reis. Johan en Erika gaan naar huis en ik blijf nog wat napraten met Wil en zijn vrouw. Ik eet bij hen wat mee aan de barbecue. We praten over de verschillende etnische groepen in ZuidAfrika die bijna niet vermengen en elkaar vaak ook niet mogen. Daar zijn nu ook nog de milioenen uit Zimbabwe en Mozambique bijgekomen doordat de economieën van die landen ingestort zijn nadat zij de blanken verdreven hebben. Een aantal agressieve politici in ZuidAfrika zijn ook daaruit afkomstig en stoken de bevolking van ZuidAfrika op tegen de blanken. Er zijn ook criminelen die via chantage gratis willen profiteren van succesvolle zwarte zakenmensen. Om negen uur ben ik ook heel moe en rij ik terug naar de caravan. Morgen regen voorspelt. Wanneer ga ik nu zeilen?

Woensdag 16 januari.
Vandaag is een ongelofelijk saaie rotdag. Het is vannacht beginnen te regenen en nu is het zes uur vanavond en voor het eerst een paar minuten droog genoeg om even snel naar de receptie te lopen voor de Wifi. Ik ben bijna de hele dag binnen gebleven en ik heb alleen een lijst gemaakt van dingen die nog gedaan moeten worden. 45 stuks. Dus ‘in het water’ betekent niet ‘klaar voor vertrek’. Maar ik zit wel te popelen om nu ook te gaan zeilen. Hopelijk iedere dag een paar uur zeilen en iedere dag een paar uur klussen. Au. Rotmug. Ik ga nu eerst mijn verslag posten voor het opnieuw begint te regenen.