Lekker bezig deze week - Reisverslag uit Johannesburg, Zuid-Afrika van Fred Daniels - WaarBenJij.nu Lekker bezig deze week - Reisverslag uit Johannesburg, Zuid-Afrika van Fred Daniels - WaarBenJij.nu

Lekker bezig deze week

Door: Alfred Daniels

Blijf op de hoogte en volg Fred

16 April 2018 | Zuid-Afrika, Johannesburg

Dinsdag 10 april ben ikzelf ook volgens de Wet van Kuhn bezig geweest. Mijn dag is om zes uur begonnen met bijna windstil weer en ik had gedacht een paar klusjes bij de caravan te doen en daarna de “stad” in te gaan om mijn bril op te halen en nog een lijstje van andere dingen te kopen en te gaan bekijken. Maar het is het anders gelopen. Tijdens het ontbijt heb ik het opblaasbare Paddleboard tevoorschijn gehaald dat ik een paar weken geleden op de Hiswa gekocht heb. Het past opgerold in een bijgeleverde rugzak en weegt maar 12 kilo. Ik ga het gebruiken als bijbootje in plaats van een rubberbootje om mee naar de kant te peddelen. Op mijn catamaran is maar weinig plaats voor een bijbootje en vanaf de dag dat ik de catamaran kocht heb ik al lopen zoeken en denken wat ik dan daarvoor kan gebruiken en of ik misschien helemaal geen bijbootje zou nemen. Ik pomp hem nu voor het eerst op met de compressor die ik in de auto heb voor de autobanden. Omdat ik grote offroad banden heb, heb ik (na de eerste miskoop) uiteindelijk de grootste compressor gekocht. 160 liter pet minuut. Die dingen worden namelijk snel heet en dan branden de kleppen door. Een kleine compressor moet te lang draaien om een paar grote banden op spanning te brengen en raakt dan zowiezo oververhit. Met de stopwatch erbij laat ik mijn compressor eerst drie minuten pompen en zet hem dan tien minuten uit terwijl ik mijn koffie drink. Daarna heeft ie nog drieen een halve minuut nodig om de 210 liter lucht in het board op een Bar (15psi) druk te brengen. Het board was helemaal leeg en een bar druk is dus een bar bovenop de hoeveelheid lucht die nodig is om het gewoon te vullen zonder druk. Er is dus totaal 440 liter lucht nodig. Ik moet er niet aan denken dat je dit met de bijgeleverde handpomp moet doen. In deze hitte raak je zelf ook oververhit. Als ik straks ga varen heb ik een duikfles met perslucht bij me en daarmee kan ik het Peddelboard wel een keer of vier helemaal vullen vanuit opgerolde toestand. Dit board lijkt een betere oplossing dan een rubberbootje waar nog veel meer lucht in moet en die minstens tweekeer zo zwaar is en hoger is en dus nog meer in de weg ligt. Mijn buurman komt erbij kijken en wil er meteen ook een. Ik heb een groot en stabiel board gekocht dat gemaakt is om met meerdere personen en hun huisdier erbij te kunnen peddelen. Het is dan ook extra versterkt aan de randen en op het loopvlak. Ik was op de Hiswa en had allerlei kleine bootjes en opblaasbootjes bekeken en dit ding leek me het allerbeste. Ze hadden er ook nog een demo model van te koop. (Het model van dit nieuwe seizoen heeft een aansluiting voor een GoPro camera erop). Dus ik kreeg hem met 30 procent van de prijs af.
Opgeblazen naast de voorluifel heb ik geprobeerd hoe het transportkarretje eronder past. Dat heb ik ook meegenomen uit Nederland, maar zonder de wieltjes, want die wogen teveel in de bagage en ik hier nieuwe nylonwieltjes gekocht. Het gaat prima en is comfortabeler dan het met de hand dragen omdat het board vrij groot is voor een persoon. Bovendien moet ik ook nog wat andere bagage of bootschappen op het board kunnen meenemen. Ik kijk of ik het karretje omgedraaid ook als zitje kan gebruiken. Dan moet er een plankje of zadeltje op het asje geklemd worden. Met een koelbox erop moet het helemaal goed te doen zijn. Dan kan ik daarop zitten en waterdicht mijn spullen meenemen. Ik denk na of ik mijn kleine 2,5 pk buitenboordmotortje eraan zou kunnen monteren want dan wordt het pas echt een superveilig en supersnel transportmiddel, ook geschikt voor langere afstanden. Zou ik er ook mee kunnen zeilen? Een outrigger aanmaken? Ik wil het peddelboard even in het water leggen om de stabiliteit te voelen want ik heb nog nooit op zo’n ding gezeten maar toen kwam de Zuidwester de pret verstoren. Binnen enkele minuten woei het windkracht vijf. En in de loop van de dag is dat een dikke zes geworden. Op mijn to-do lijstje stond bovenaan dat ik de caravan had moeten verplaatsen naar de grote camping waar ik de vorige keer ook stond. Die heeft veel meer beschutting. Ja, een lijstje maken is gemakkelijker dan je eraan houden. En nu ben ik de rest van de dag met de auto voor de caravan blijven staan omdat ik bang was dat de boel kapot zou waaien als ik de auto daar weg zou halen. Board ingepakt in het dekkleed van de boot en dat ook dwars op de windrichting geplaatst en het dekkleed opgetrokken tot het dak van de luifel om de wind nog verder te breken. Dan maar andere klusjes bij de caravan gaan doen. De crossbar ben ik gaan verlengen van drie meter naar drie meter vijftig. De crossbar verbindt de twee helmstokken waarmee de twee roeren bediend worden. Ik had de helmstokken en roeren gemaakt direct nadat ik het bootje gekocht had en toen wist ik nog niet dat ik de catamaran uiteindelijk vijf meter breed zou maken in plaats van vier en een halve meter. Daarna nog wat kleine klusjes ter voorbereiding van de spanners op de verstaging. De wind wordt steeds harder. Bah wat een onbestendig klimaat is het hier. Nog erger dan in Nederland. Wel goed dat ik zo ruim de tijd heb om ervaring ermee op te doen want zulke snelle wisselingen in het weer ken ik van geen ander land waar ik ooit geweest ben. Alleen in de namiddag ben ik even bij de boot geweest. Hij ligt er prima bij, veel beter beschut dan de caravan. Om zeven uur woei het nog harder en heb ik het bootdekkleed nog wat verder opgetrokken en aan een van de bomen gebonden en ook de crossbar die net klaar was heb ik aan het dekkleed gebonden met tye-wraps om het dekkleed beter aan de caravanluifel op te kunnen hangen. Het ziet er wat rommelig uit met al die kleine aanpassingen. Heh, was dat niet wat de Wet van Kuhn beschreven had? Maar waarom ben ik dan niet op het idee gekomen om het dekkleed dat zes bij negen meter groot is over alles heen te leggen en als een Bedoeinentent helemaal naar de grond te spannen? Echt vernieuwend denken is toch moeilijker dan elke keer kleine aanpassinkjes. Of wou ik onbewust niet toegeven dat ik nagelaten heb om op tijd hier alles op te breken en te verhuizen naar een plek uit de wind? Nu heb ik steeds meer tevoorschijn gehaald dat weer ingepakt moet worden en dus komt de echte oplossing steeds verder weg en heb ik daar steeds minder zin in. Kuhn.
Woensdag 11 april
Vannacht is het heftig gaan regenen en hard blijven waaien, maar de wind is niet nog harder geworden. Ik heb nog redelijk geslapen. Na het ontbijt leg ik het peddelboard op het dak van de auto en rij ermee naar de boot. Dat gaat al heel gemakkelijk: zo erop, spanbandje erover. Ik probeer op de boot alle denkbare plaatsen uit waar het opgeblazen board zou kunnen liggen. Het board is driemeter zeventig lang en vijentachtig centimeter breed. Overdwars komt ie op beide uiteinden met zestig centimeter van de punten op de dekjes te rusten en het midden wordt dan ondersteund door de trampoline. Er is tussen de mastbeam en de voorste beam genoeg plaats voor twee van die boards naast elkaar dus ik kan hem ook gemakkelijk even opzij duwen als ik bij de dekluikjes moet zijn of juist bij de mastvoet. Hij kan er mooi beschut tehen de wind van voren liggen achter de eerste beam en steekt daar met zijn dikte van 15 cm niet eens bovenuit. Achterop, achter de laatste beam ook zo. Dan moeten de helmstokken wel voldoende hoogte hebben om er niet tegenaan te schuren en juist daarom ben ik dit nu gaan testen voor ik verder kan met de roeren en helmstokken. Ik denk dat ik daar ook lekker op het board kan zitten. Relaxed op het “achterdek” In de lengterichting past ie ook ruim bovenop de beams. Dan wordt het een heerlijke breede bank met bovenop het zachte antisliprubber. Ik ben benieuwd of dat ook nog kan als de buitenboordmotoren omhoog staan maar dat kan ik nu nog niet uitproberen. Bovenop het kajuitdakje kan ie ook heel goed gelegd worden. Omdat ie zo plat is (15 cm) vangt ie nauwelijks wind en het toegangsluik naar de kajuit blijft ook nog goed toegankelijk. Als ik het board daar op zijn kant zet en aan de verstaging zou binden vormt het nog een mooi windscherm. Als ik het board over de achterkant vanuit het water op de boot trek zou het wel handig zijn als ik een stuk slang maak over de strakgespannan lijn daar zodat het board daarover rolt inplaats van schuurt. Onder de beams kan het ook opgehangen worden maar er moet wel een stootblokje op de dolpfinstriker gemaakt worden tegen beschadiging. Allemaal goed dus. Ben ik heel blij mee want vanaf dat ik de boot gekocht heb liep ik al te denken of ik er een bijbootje bij nodig zou hebben en wat voor een dan. Bijna had ik hier een hardplastic kano gekocht, maar die zijn toch nog een stuk hoger en kun je nergens anders voor gebruiken en ook niet oprollen. Ik ga terug naar de caravan en laat het board leeglopen. Het rolt nog gemakkelijker op dan een luchtbed en past mooi in de rugzak verpakking waarin het verkocht is en het laat zich ook prima op de rug dragen. Een Superding dus, dat ook heel terecht: SUPERTRIP genoemd wordt. Dan trek ik mijn nette kleren aan en ga eerst naar de grote camping om daar te reserveren. Wat een oase deze camping met zijn prachtige dichte tropische begroeing. Ze hebben nu een gedeelte bestemd voor langkampeerders en daar zoek ik een plek uit met veel privacy en gepaste afstand van het toilet/douche gebouw. Ik maak een praatje met de buren. Zij staan er al veertien jaar en wonen er bijna voltijds. Ik mag per maand betalen en krijg als gepensioneerde boven de zestig een laagtarief. Ik betaal 2100 Rand voor een hele maand. ( 150 Euro). Je zou er je huis voor opgeven want dit is inclusief water, electriciteit, tuinonderhoud, toilet/doucheonderhoud, parkeren en professionele dag en nacht bewaking en beveiliging. Dan rij ik naar de stad om eerst mijn bril op te halen. Hij is echt prachtig. Bij weinig licht hebben de glazen ook helemaal geen tint en als de glazen iets donkerder (grijs) kleuren wordt het echt een hele stijlvolle zonnebril. Dan ga ik naar de Bouwmarkt en zoek en meet en denk, maar ik koop uiteindelijk nog maar weinig, alleen een bosje halfronde latjes, een zestien mm houtboor en een ronde hardhouten stok waarmee ik ga proberen om korvijnagels te maken voor de vallen. Dan naar het Boltcenter: de ijzerwaren winkel. Wat roestvrijstalen boutogen en twee smalle 8mm D-ogen en een popnageltang en een kleine ronde vijl en een rol rubbertape. (35 Euro) Dan ga ik een halve liter witte autoverf bijkopen in de speciaalzaak voor autoverven. ( 4euro). Daarna ga ik naar een bedrijf dat industriele ketting en kabels verkoopt. Ze zeggen dat alle gegalvaniseerde kettingen in een jaar tijd beginnen te roesten als je ze niet kan afspoelen met zoetwater. Ga je dagelijks ankeren? Op advies besluit ik dan toch om roestvrijstaal te nemen hoewel dat negen keer zo duur is. Mijn eigen besluit is om 8 mm dik te kopen omdat rvs minder sterk is dan gegalvaniseerd en tweemaal de bootlengte omdat ik een hele lange lijn ga gebruiken op stomend water. Ik wil dat het anker zowiezo horizontaal blijft liggen om grip te houden ook als ik minder dan vijf maal de waterdiepte aan lijn uit kan zetten. Ankeren is essentieel in mijn plan om iedere nacht gewoon te gaan slapen inplaats van door te varen. Hoe dieper ik kan ankeren hoe minder last van brandinggolven dicht onder de kust. Ik denk aan een wijze les die ik geleerd heb van een oude Amerikaan die al 27 jaar op een jacht aan het varen was. “ je kunt de ‘yachties’ (zij die wonen en zwerven met hun jacht) van de recreatiezeilers onderscheiden aan het formaat van hun ankergerij” Het moet besteld worden, vrijdag is het er. Het is net zo duur als mijn bril is geweest (300 Euro) maar goede nachtrust is ook net zo belangrijk als goed kijken. Ik kan nog geen keuze maken over wielen voor een hellingtrailertje om de boot mee te water te laten. Ik ga op zoek naar een sloperij die vooral in motorfietsen en quads gespecialiseerd is. Zou ik quad wieltjes kunnen gebruiken? De man op de sloperij kan wel een as met twee wielen maken door van een achteras van een quad het aandrijfgedeelte af te halen: 1000 Rand (70 euro). Ik zou er dan twee van nodig hebben. Die wielen zijn dan wel goed gelagerd. Maar ik vind de wieltjes die hij laat zien erg oud en roestgevoelig. Ook nog best groot om twee aan een aan as in de boot mee te nemen. Niet gemakkelijk uit elkaar te halen. Ik wil er dan ook zeker nog binnenbanden in want bij langdurig stilstand op roestige velgen heb ik anders steeds een lege band. Nog even over denken en misschien morgen nog een keer gaan praten.
Dan rij ik terug en ga een kippencurrie eten bij de afhaalhindustaan. Het is te laat geworden om de caravan nu nog op te breken en te verplaatsen. Dat moet morgen dan maar. Ondanks dat het de hele dag nog flink gewaaid heeft is mijn tentconstructie goed blijven staan. Pot thee gezet en vroeg naar bed.

Woensdag 11 april
Vannacht is het heftig gaan regenen en hard blijven waaien, maar de wind is niet nog harder geworden. Ik heb nog redelijk geslapen. Na het ontbijt leg ik het peddelboard op het dak van de auto en rij ermee naar de boot. Dat gaat al heel gemakkelijk: zo erop, spanbandje erover. Ik probeer op de boot alle denkbare plaatsen uit waar het opgeblazen board zou kunnen liggen. Het board is driemeter zeventig lang en vijentachtig centimeter breed. Overdwars komt ie op beide uiteinden met zestig centimeter van de punten op de dekjes te rusten en het midden wordt dan ondersteund door de trampoline. Er is tussen de mastbeam en de voorste beam genoeg plaats voor twee van die boards naast elkaar dus ik kan hem ook gemakkelijk even opzij duwen als ik bij de dekluikjes moet zijn of juist bij de mastvoet. Hij kan er mooi beschut tehen de wind van voren liggen achter de eerste beam en steekt daar met zijn dikte van 15 cm niet eens bovenuit. Achterop, achter de laatste beam ook zo. Dan moeten de helmstokken wel voldoende hoogte hebben om er niet tegenaan te schuren en juist daarom ben ik dit nu gaan testen voor ik verder kan met de roeren en helmstokken. Ik denk dat ik daar ook lekker op het board kan zitten. Relaxed op het “achterdek” In de lengterichting past ie ook ruim bovenop de beams. Dan wordt het een heerlijke breede bank met bovenop het zachte antisliprubber. Ik ben benieuwd of dat ook nog kan als de buitenboordmotoren omhoog staan maar dat kan ik nu nog niet uitproberen. Bovenop het kajuitdakje kan ie ook heel goed gelegd worden. Omdat ie zo plat is (15 cm) vangt ie nauwelijks wind en het toegangsluik naar de kajuit blijft ook nog goed toegankelijk. Als ik het board daar op zijn kant zet en aan de verstaging zou binden vormt het nog een mooi windscherm. Als ik het board over de achterkant vanuit het water op de boot trek zou het wel handig zijn als ik een stuk slang maak over de strakgespannan lijn daar zodat het board daarover rolt inplaats van schuurt. Onder de beams kan het ook opgehangen worden maar er moet wel een stootblokje op de dolpfinstriker gemaakt worden tegen beschadiging. Allemaal goed dus. Ben ik heel blij mee want vanaf dat ik de boot gekocht heb liep ik al te denken of ik er een bijbootje bij nodig zou hebben en wat voor een dan. Bijna had ik hier een hardplastic kano gekocht, maar die zijn toch nog een stuk hoger en kun je nergens anders voor gebruiken en ook niet oprollen. Ik ga terug naar de caravan en laat het board leeglopen. Het rolt nog gemakkelijker op dan een luchtbed en past mooi in de rugzak verpakking waarin het verkocht is en het laat zich ook prima op de rug dragen. Een Superding dus, dat ook heel terecht: SUPERTRIP genoemd wordt. Dan trek ik mijn nette kleren aan en ga eerst naar de grote camping om daar te reserveren. Wat een oase deze camping met zijn prachtige dichte tropische begroeing. Ze hebben nu een gedeelte bestemd voor langkampeerders en daar zoek ik een plek uit met veel privacy en gepaste afstand van het toilet/douche gebouw. Ik maak een praatje met de buren. Zij staan er al veertien jaar en wonen er bijna voltijds. Ik mag per maand betalen en krijg als gepensioneerde boven de zestig een laagtarief. Ik betaal 2100 Rand voor een hele maand. ( 150 Euro). Je zou er je huis voor opgeven want dit is inclusief water, electriciteit, tuinonderhoud, toilet/doucheonderhoud, parkeren en professionele dag en nacht bewaking en beveiliging. Dan rij ik naar de stad om eerst mijn bril op te halen. Hij is echt prachtig. Bij weinig licht hebben de glazen ook helemaal geen tint en als de glazen iets donkerder (grijs) kleuren wordt het echt een hele stijlvolle zonnebril. Dan ga ik naar de Bouwmarkt en zoek en meet en denk, maar ik koop uiteindelijk nog maar weinig, alleen een bosje halfronde latjes, een zestien mm houtboor en een ronde hardhouten stok waarmee ik ga proberen om korvijnagels te maken voor de vallen. Dan naar het Boltcenter: de ijzerwaren winkel. Wat roestvrijstalen boutogen en twee smalle 8mm D-ogen en een popnageltang en een kleine ronde vijl en een rol rubbertape. (35 Euro) Dan ga ik een halve liter witte autoverf bijkopen in de speciaalzaak voor autoverven. ( 4euro). Daarna ga ik naar een bedrijf dat industriele ketting en kabels verkoopt. Ze zeggen dat alle gegalvaniseerde kettingen in een jaar tijd beginnen te roesten als je ze niet kan afspoelen met zoetwater. Ga je dagelijks ankeren? Op advies besluit ik dan toch om roestvrijstaal te nemen hoewel dat negen keer zo duur is. Mijn eigen besluit is om 8 mm dik te kopen omdat rvs minder sterk is dan gegalvaniseerd en tweemaal de bootlengte omdat ik een hele lange lijn ga gebruiken op stomend water. Ik wil dat het anker zowiezo horizontaal blijft liggen om grip te houden ook als ik minder dan vijf maal de waterdiepte aan lijn uit kan zetten. Ankeren is essentieel in mijn plan om iedere nacht gewoon te gaan slapen inplaats van door te varen. Hoe dieper ik kan ankeren hoe minder last van brandinggolven dicht onder de kust. Ik denk aan een wijze les die ik geleerd heb van een oude Amerikaan die al 27 jaar op een jacht aan het varen was. “ je kunt de ‘yachties’ (zij die wonen en zwerven met hun jacht) van de recreatiezeilers onderscheiden aan het formaat van hun ankergerij” Het moet besteld worden, vrijdag is het er. Het is net zo duur als mijn bril is geweest (300 Euro) maar goede nachtrust is ook net zo belangrijk als goed kijken. Ik kan nog geen keuze maken over wielen voor een hellingtrailertje om de boot mee te water te laten. Ik ga op zoek naar een sloperij die vooral in motorfietsen en quads gespecialiseerd is. Zou ik quad wieltjes kunnen gebruiken? De man op de sloperij kan wel een as met twee wielen maken door van een achteras van een quad het aandrijfgedeelte af te halen: 1000 Rand (70 euro). Ik zou er dan twee van nodig hebben. Die wielen zijn dan wel goed gelagerd. Maar ik vind de wieltjes die hij laat zien erg oud en roestgevoelig. Ook nog best groot om twee aan een aan as in de boot mee te nemen. Niet gemakkelijk uit elkaar te halen. Ik wil er dan ook zeker nog binnenbanden in want bij langdurig stilstand op roestige velgen heb ik anders steeds een lege band. Nog even over denken en misschien morgen nog een keer gaan praten.
Dan rij ik terug en ga een kippencurrie eten bij de afhaalhindustaan. Het is te laat geworden om de caravan nu nog op te breken en te verplaatsen. Dat moet morgen dan maar. Ondanks dat het de hele dag nog flink gewaaid heeft is mijn tentconstructie goed blijven staan. Pot thee gezet en vroeg naar bed.
Woensdag 11 april
Vannacht is het heftig gaan regenen en hard blijven waaien, maar de wind is niet nog harder geworden. Ik heb nog redelijk geslapen. Na het ontbijt leg ik het peddelboard op het dak van de auto en rij ermee naar de boot. Dat gaat al heel gemakkelijk: zo erop, spanbandje erover. Ik probeer op de boot alle denkbare plaatsen uit waar het opgeblazen board zou kunnen liggen. Het board is driemeter zeventig lang en vijentachtig centimeter breed. Overdwars komt ie op beide uiteinden met zestig centimeter van de punten op de dekjes te rusten en het midden wordt dan ondersteund door de trampoline. Er is tussen de mastbeam en de voorste beam genoeg plaats voor twee van die boards naast elkaar dus ik kan hem ook gemakkelijk even opzij duwen als ik bij de dekluikjes moet zijn of juist bij de mastvoet. Hij kan er mooi beschut tehen de wind van voren liggen achter de eerste beam en steekt daar met zijn dikte van 15 cm niet eens bovenuit. Achterop, achter de laatste beam ook zo. Dan moeten de helmstokken wel voldoende hoogte hebben om er niet tegenaan te schuren en juist daarom ben ik dit nu gaan testen voor ik verder kan met de roeren en helmstokken. Ik denk dat ik daar ook lekker op het board kan zitten. Relaxed op het “achterdek” In de lengterichting past ie ook ruim bovenop de beams. Dan wordt het een heerlijke breede bank met bovenop het zachte antisliprubber. Ik ben benieuwd of dat ook nog kan als de buitenboordmotoren omhoog staan maar dat kan ik nu nog niet uitproberen. Bovenop het kajuitdakje kan ie ook heel goed gelegd worden. Omdat ie zo plat is (15 cm) vangt ie nauwelijks wind en het toegangsluik naar de kajuit blijft ook nog goed toegankelijk. Als ik het board daar op zijn kant zet en aan de verstaging zou binden vormt het nog een mooi windscherm. Als ik het board over de achterkant vanuit het water op de boot trek zou het wel handig zijn als ik een stuk slang maak over de strakgespannan lijn daar zodat het board daarover rolt inplaats van schuurt. Onder de beams kan het ook opgehangen worden maar er moet wel een stootblokje op de dolpfinstriker gemaakt worden tegen beschadiging. Allemaal goed dus. Ben ik heel blij mee want vanaf dat ik de boot gekocht heb liep ik al te denken of ik er een bijbootje bij nodig zou hebben en wat voor een dan. Bijna had ik hier een hardplastic kano gekocht, maar die zijn toch nog een stuk hoger en kun je nergens anders voor gebruiken en ook niet oprollen. Ik ga terug naar de caravan en laat het board leeglopen. Het rolt nog gemakkelijker op dan een luchtbed en past mooi in de rugzak verpakking waarin het verkocht is en het laat zich ook prima op de rug dragen. Een Superding dus, dat ook heel terecht: SUPERTRIP genoemd wordt. Dan trek ik mijn nette kleren aan en ga eerst naar de grote camping om daar te reserveren. Wat een oase deze camping met zijn prachtige dichte tropische begroeing. Ze hebben nu een gedeelte bestemd voor langkampeerders en daar zoek ik een plek uit met veel privacy en gepaste afstand van het toilet/douche gebouw. Ik maak een praatje met de buren. Zij staan er al veertien jaar en wonen er bijna voltijds. Ik mag per maand betalen en krijg als gepensioneerde boven de zestig een laagtarief. Ik betaal 2100 Rand voor een hele maand. ( 150 Euro). Je zou er je huis voor opgeven want dit is inclusief water, electriciteit, tuinonderhoud, toilet/doucheonderhoud, parkeren en professionele dag en nacht bewaking en beveiliging. Dan rij ik naar de stad om eerst mijn bril op te halen. Hij is echt prachtig. Bij weinig licht hebben de glazen ook helemaal geen tint en als de glazen iets donkerder (grijs) kleuren wordt het echt een hele stijlvolle zonnebril. Dan ga ik naar de Bouwmarkt en zoek en meet en denk, maar ik koop uiteindelijk nog maar weinig, alleen een bosje halfronde latjes, een zestien mm houtboor en een ronde hardhouten stok waarmee ik ga proberen om korvijnagels te maken voor de vallen. Dan naar het Boltcenter: de ijzerwaren winkel. Wat roestvrijstalen boutogen en twee smalle 8mm D-ogen en een popnageltang en een kleine ronde vijl en een rol rubbertape. (35 Euro) Dan ga ik een halve liter witte autoverf bijkopen in de speciaalzaak voor autoverven. ( 4euro). Daarna ga ik naar een bedrijf dat industriele ketting en kabels verkoopt. Ze zeggen dat alle gegalvaniseerde kettingen in een jaar tijd beginnen te roesten als je ze niet kan afspoelen met zoetwater. Ga je dagelijks ankeren? Op advies besluit ik dan toch om roestvrijstaal te nemen hoewel dat negen keer zo duur is. Mijn eigen besluit is om 8 mm dik te kopen omdat rvs minder sterk is dan gegalvaniseerd en tweemaal de bootlengte omdat ik een hele lange lijn ga gebruiken op stomend water. Ik wil dat het anker zowiezo horizontaal blijft liggen om grip te houden ook als ik minder dan vijf maal de waterdiepte aan lijn uit kan zetten. Ankeren is essentieel in mijn plan om iedere nacht gewoon te gaan slapen inplaats van door te varen. Hoe dieper ik kan ankeren hoe minder last van brandinggolven dicht onder de kust. Ik denk aan een wijze les die ik geleerd heb van een oude Amerikaan die al 27 jaar op een jacht aan het varen was. “ je kunt de ‘yachties’ (zij die wonen en zwerven met hun jacht) van de recreatiezeilers onderscheiden aan het formaat van hun ankergerij” Het moet besteld worden, vrijdag is het er. Het is net zo duur als mijn bril is geweest (300 Euro) maar goede nachtrust is ook net zo belangrijk als goed kijken. Ik kan nog geen keuze maken over wielen voor een hellingtrailertje om de boot mee te water te laten. Ik ga op zoek naar een sloperij die vooral in motorfietsen en quads gespecialiseerd is. Zou ik quad wieltjes kunnen gebruiken? De man op de sloperij kan wel een as met twee wielen maken door van een achteras van een quad het aandrijfgedeelte af te halen: 1000 Rand (70 euro). Ik zou er dan twee van nodig hebben. Die wielen zijn dan wel goed gelagerd. Maar ik vind de wieltjes die hij laat zien erg oud en roestgevoelig. Ook nog best groot om twee aan een aan as in de boot mee te nemen. Niet gemakkelijk uit elkaar te halen. Ik wil er dan ook zeker nog binnenbanden in want bij langdurig stilstand op roestige velgen heb ik anders steeds een lege band. Nog even over denken en misschien morgen nog een keer gaan praten.
Dan rij ik terug en ga een kippencurrie eten bij de afhaalhindustaan. Het is te laat geworden om de caravan nu nog op te breken en te verplaatsen. Dat moet morgen dan maar. Ondanks dat het de hele dag nog flink gewaaid heeft is mijn tentconstructie goed blijven staan. Pot thee gezet en vroeg naar bed.
Woensdag 11 april
Vannacht is het heftig gaan regenen en hard blijven waaien, maar de wind is niet nog harder geworden. Ik heb nog redelijk geslapen. Na het ontbijt leg ik het peddelboard op het dak van de auto en rij ermee naar de boot. Dat gaat al heel gemakkelijk: zo erop, spanbandje erover. Ik probeer op de boot alle denkbare plaatsen uit waar het opgeblazen board zou kunnen liggen. Het board is driemeter zeventig lang en vijentachtig centimeter breed. Overdwars komt ie op beide uiteinden met zestig centimeter van de punten op de dekjes te rusten en het midden wordt dan ondersteund door de trampoline. Er is tussen de mastbeam en de voorste beam genoeg plaats voor twee van die boards naast elkaar dus ik kan hem ook gemakkelijk even opzij duwen als ik bij de dekluikjes moet zijn of juist bij de mastvoet. Hij kan er mooi beschut tehen de wind van voren liggen achter de eerste beam en steekt daar met zijn dikte van 15 cm niet eens bovenuit. Achterop, achter de laatste beam ook zo. Dan moeten de helmstokken wel voldoende hoogte hebben om er niet tegenaan te schuren en juist daarom ben ik dit nu gaan testen voor ik verder kan met de roeren en helmstokken. Ik denk dat ik daar ook lekker op het board kan zitten. Relaxed op het “achterdek” In de lengterichting past ie ook ruim bovenop de beams. Dan wordt het een heerlijke breede bank met bovenop het zachte antisliprubber. Ik ben benieuwd of dat ook nog kan als de buitenboordmotoren omhoog staan maar dat kan ik nu nog niet uitproberen. Bovenop het kajuitdakje kan ie ook heel goed gelegd worden. Omdat ie zo plat is (15 cm) vangt ie nauwelijks wind en het toegangsluik naar de kajuit blijft ook nog goed toegankelijk. Als ik het board daar op zijn kant zet en aan de verstaging zou binden vormt het nog een mooi windscherm. Als ik het board over de achterkant vanuit het water op de boot trek zou het wel handig zijn als ik een stuk slang maak over de strakgespannan lijn daar zodat het board daarover rolt inplaats van schuurt. Onder de beams kan het ook opgehangen worden maar er moet wel een stootblokje op de dolpfinstriker gemaakt worden tegen beschadiging. Allemaal goed dus. Ben ik heel blij mee want vanaf dat ik de boot gekocht heb liep ik al te denken of ik er een bijbootje bij nodig zou hebben en wat voor een dan. Bijna had ik hier een hardplastic kano gekocht, maar die zijn toch nog een stuk hoger en kun je nergens anders voor gebruiken en ook niet oprollen. Ik ga terug naar de caravan en laat het board leeglopen. Het rolt nog gemakkelijker op dan een luchtbed en past mooi in de rugzak verpakking waarin het verkocht is en het laat zich ook prima op de rug dragen. Een Superding dus, dat ook heel terecht: SUPERTRIP genoemd wordt. Dan trek ik mijn nette kleren aan en ga eerst naar de grote camping om daar te reserveren. Wat een oase deze camping met zijn prachtige dichte tropische begroeing. Ze hebben nu een gedeelte bestemd voor langkampeerders en daar zoek ik een plek uit met veel privacy en gepaste afstand van het toilet/douche gebouw. Ik maak een praatje met de buren. Zij staan er al veertien jaar en wonen er bijna voltijds. Ik mag per maand betalen en krijg als gepensioneerde boven de zestig een laagtarief. Ik betaal 2100 Rand voor een hele maand. ( 150 Euro). Je zou er je huis voor opgeven want dit is inclusief water, electriciteit, tuinonderhoud, toilet/doucheonderhoud, parkeren en professionele dag en nacht bewaking en beveiliging. Dan rij ik naar de stad om eerst mijn bril op te halen. Hij is echt prachtig. Bij weinig licht hebben de glazen ook helemaal geen tint en als de glazen iets donkerder (grijs) kleuren wordt het echt een hele stijlvolle zonnebril. Dan ga ik naar de Bouwmarkt en zoek en meet en denk, maar ik koop uiteindelijk nog maar weinig, alleen een bosje halfronde latjes, een zestien mm houtboor en een ronde hardhouten stok waarmee ik ga proberen om korvijnagels te maken voor de vallen. Dan naar het Boltcenter: de ijzerwaren winkel. Wat roestvrijstalen boutogen en twee smalle 8mm D-ogen en een popnageltang en een kleine ronde vijl en een rol rubbertape. (35 Euro) Dan ga ik een halve liter witte autoverf bijkopen in de speciaalzaak voor autoverven. ( 4euro). Daarna ga ik naar een bedrijf dat industriele ketting en kabels verkoopt. Ze zeggen dat alle gegalvaniseerde kettingen in een jaar tijd beginnen te roesten als je ze niet kan afspoelen met zoetwater. Ga je dagelijks ankeren? Op advies besluit ik dan toch om roestvrijstaal te nemen hoewel dat negen keer zo duur is. Mijn eigen besluit is om 8 mm dik te kopen omdat rvs minder sterk is dan gegalvaniseerd en tweemaal de bootlengte omdat ik een hele lange lijn ga gebruiken op stomend water. Ik wil dat het anker zowiezo horizontaal blijft liggen om grip te houden ook als ik minder dan vijf maal de waterdiepte aan lijn uit kan zetten. Ankeren is essentieel in mijn plan om iedere nacht gewoon te gaan slapen inplaats van door te varen. Hoe dieper ik kan ankeren hoe minder last van brandinggolven dicht onder de kust. Ik denk aan een wijze les die ik geleerd heb van een oude Amerikaan die al 27 jaar op een jacht aan het varen was. “ je kunt de ‘yachties’ (zij die wonen en zwerven met hun jacht) van de recreatiezeilers onderscheiden aan het formaat van hun ankergerij” Het moet besteld worden, vrijdag is het er. Het is net zo duur als mijn bril is geweest (300 Euro) maar goede nachtrust is ook net zo belangrijk als goed kijken. Ik kan nog geen keuze maken over wielen voor een hellingtrailertje om de boot mee te water te laten. Ik ga op zoek naar een sloperij die vooral in motorfietsen en quads gespecialiseerd is. Zou ik quad wieltjes kunnen gebruiken? De man op de sloperij kan wel een as met twee wielen maken door van een achteras van een quad het aandrijfgedeelte af te halen: 1000 Rand (70 euro). Ik zou er dan twee van nodig hebben. Die wielen zijn dan wel goed gelagerd. Maar ik vind de wieltjes die hij laat zien erg oud en roestgevoelig. Ook nog best groot om twee aan een aan as in de boot mee te nemen. Niet gemakkelijk uit elkaar te halen. Ik wil er dan ook zeker nog binnenbanden in want bij langdurig stilstand op roestige velgen heb ik anders steeds een lege band. Nog even over denken en misschien morgen nog een keer gaan praten.
Dan rij ik terug en ga een kippencurrie eten bij de afhaalhindustaan. Het is te laat geworden om de caravan nu nog op te breken en te verplaatsen. Dat moet morgen dan maar. Ondanks dat het de hele dag nog flink gewaaid heeft is mijn tentconstructie goed blijven staan. Pot thee gezet en vroeg naar bed.

  • 16 April 2018 - 17:55

    Gaston:

    De verzamelde werken van Fred weer gelezen. Je houdt zo niet veel tijd mee4 over om wat aan de boot te werken. Maar het zal wel goed komen.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Fred

Een photo zegt meer dan 1000 woorden. Zie mijn photosite op Flickr.com/photos/AlfredDaniels. Gymn. B. Sociale- en Culturele Antropologie in Leiden. Vele jaren in Azie: India, Maleisie; Thailand. Onderzoek bij jagers/verzamelaarsvolken. Zeven jaar gereisd in de Verenigde Staten. Nu op reis voor een nog onbekend aantal jaren in Afrika. Op zoek naar het Paradijs: nog niet gevonden. Wel gevonden: het wonder op de planeet Aarde. onderstaand artikel n.a.v interview door Alfons de Wit. Alfred Daniels zoekt naar de oorsprong van het leven. Alfred Daniels maakte, na het behalen van zijn Gymnasium bêta-diploma een opmerkelijke keuze. Waar een studie medicijnen; mechanica of natuurkunde voor de hand zou hebben gelegen, koos hij voor culturele antropologie. “Ik was geboeid geraakt door de vraag waar het leven vandaan is gekomen en hoe de mensheid zich ontwikkeld heeft. Dan kun je de verhalen lezen van archeologen, die vaak moeten uitgaan van allerlei ver- en vooronderstellingen, maar je kunt ook zelf gaan kijken bij de jagers- en verzamelaarsvolken. Dat zijn volken die in de manier waarop ze met de natuur omgaan nog het dichtst bij de oorsprong van het menselijk leven zijn gebleven. Er zijn nog een paar kleine groepjes over in de wereld. Kijk, toen ik nog studeerde in Leiden bestonden er al wel onderzoeken waarbij enkele individuen van zulke jagers-en verzamelaarsvolken buiten hun woon- en leefgebied zijn onderzocht. Die waren meegenomen naar de beschaafde wereld en die heeft men toen geprobeerd te interviewen en hun taal en hun verhalen op te schrijven. Als je echter een beeld van hun leefomstandigheden wil krijgen dan zul je de mensen ook in hun leefomgeving moeten observeren. Of dat gevaarlijk is? Ik weet het niet. Je moet ze met open blik tegemoet treden en primitief kunnen leven. Gelukkig hebben we nu ook moderne medicijnen en snel vervoer voor als het mis gaat. Kijk zij hebben ook een bepaald comfort in hun leven, maar dat zit in kleine dingen en alleen als je met hen samenleeft kun je daar ook van genieten: lekkere dingetjes om te eten, een heerlijk beschut plekje om te slapen. Ze leven in kleine groepen van maximaal 35 mensen die van bladeren en takken een hutje bouwen. Als het voedsel, dat ze rond hun kampje verzamelen, begint op te raken pakken ze hun spullen op hun rug en maken ze een nieuw kamp een paar kilometer verderop. Als mens kijken ze echt door je heen. Ze hoeven niets van jou, dus het persoonlijke contact is alles voor hen. In Maleisie is zo' n groep waarvan bekend was dat ze zo schuw waren dat je er alleen maar lege dorpjes kon zien, waaruit de mensen weggelopen waren. Ik werd daar onmiddellijk geaccepteerd en toen ik vroeg waarom ze niet weggelopen waren toen ze mij zagen komen, zeiden ze ‘Als je ogen het zelfde uitstralen als je hart, dan kunnen we wel met je omgaan’. Misschien is dat bij mij het geval, want ik heb nog nooit problemen gehad om contact te leggen met zulke volken. Daniels ging op zijn twintigste al, over land, naar India. “in dat deel van Azie zitten nog wel 200 stammen, volken. Bovendien is India een van de oudste en meest invloedrijke culturen in Azie, met een grote diepgang. Op de universiteit ontmoette ik mijn vriendin Corry van der Sluijs, waarmee ik jarenlang samen heb gereisd. Helaas is zij in 2002 aan kanker overleden en sinds die tijd ga ik weer alleen op pad. Begin van dit jaar ben ik naar Afrika gegaan. Ik heb tweedehands een auto gekocht waarmee ik in de bush uit de voeten kan en ik ben eerst door het Krugerpark getrokken en daarna vooral in de Kalahariwoestijn. In zuidelijk Afrika leven de San of bosjesmannen. Er liggen ook nog savannegebieden, waarvan gedacht wordt dat het de omgeving is waar in de oudheid de eerste mensen rechtop zijn gaan lopen. Ook de dieren waarop ze gejaagd hebben zijn daar nog in het wild te observeren. Ja, de eerste mensen hebben zich ontwikkeld in Afrika; alle opgravingen wijzen daarop. Hoe zij hun eigen wereld beleven, dat is nu mijn belangrijkste thema. Het grootste verschil met ons is dat ze leven in een organische verbondenheid met hun omgeving. Alles in hun omgeving heeft een levende ziel en hoewel alles voortdurend van vorm verandert: alles groeit, alles beweegt, blijft het dezelfde ziel houden. Door de kracht van hun eigen ziel hebben ze mentaal invloed op hun omgeving. Daardoor hebben ze een volledig vertrouwen in de natuur en leven met de zekerheid dat ze altijd genoeg zullen hebben. Als ze bedreigd zouden worden of als er te weinig regen valt, dan trekken ze weg naar een ander deel van de natuur. Ze bezitten weinig maar ze hebben het gevoel dat alles om hen heen voor hen is. Het is inderdaad dichtbij het paradijs” Daniels doet zijn werk volledig onbetaald en ontvangt van geen enkele instantie subsidie. “Het zou wel lekker zijn, maar ik kan mezelf financieel net overeind houden. Ik ga wel naar internationale conferenties, maar ik heb voor mijn werk nog nooit iets gevraagd en ook nog nooit gesolliciteerd. Mijn manier van leven heeft als voordeel dat ik me geen zorgen hoef te maken voor een carrière, ik hoef geen baas naar de mond te praten, en niemand te overtuigen van het nut van wat ik doe. Ik doe dus precies datgene waarvan ik vind dat dat belangrijk is en dat dat nodig is. Daardoor kijk ik ook heel open naar de wereld om mij heen en vaak loop ik tegen zaken aan waarvan ik denk ‘dat niemand daar nou nog is opgekomen’. Als ik het dan belangrijk vind breng ik het onder de aandacht en kunnen degenen wiens baan dat is er misschien iets aan doen. Zo werd laatst een hele grote milieuconferentie gehouden in Kopenhagen. Ik kreeg het programma in handen en zag dat er geen woord in stond over flairs, dat zijn affakkelinstallaties op gas- en olievelden. Die staan 24 uur per dag te branden en roet uit te stoten. Ze brengen methaangas tot heel hoog in de atmosfeer, waar het niet kan uitregenen. Methaan is 23 keer slechter voor het broeikaseffect dan CO2. Ik heb een mail gestuurd naar de VN organisatie die verantwoordelijk was voor toezicht op de olie-en gasbronnen. Met de milieuconferentie in het vooruitzicht moesten ze wel met een standpunt komen. Twee weken na mijn mail was er 200 miljoen beschikbaar om het flair probleem op te lossen. Zo heb ik ook indertijd iedereen die ik kende gewaarschuwd om niet naar Afghanistan te gaan. Het is een wespennest daar. Ik ben zelf in 1975, toen er nog geen sprake van oorlog was, een maand door Afghanistan gereisd. Sindsdien bleef ik de ontwikkelingen daar enigszins volgen. De oorlog daar gaat volgens mij helemaal niet om Taliban of El Queda of om de ontwikkeling van vrouwen en arme mensen. Het gaat om wegvallende defensie budgetten aan het einde van de koude oorlog. Verder praat niemand erover waar de heroine van Afghanistan blijft. Het land is de grootste heroine producent ter wereld. Kofi Annan heeft eens gezegd dat er in de handel in verboden drugs in de wereld evenveel geld omgaat als in de autoindustrie van Europa en Amerika tesamen. Ook schijnt niemand te weten dat er grote olie -en gas voorraden gevonden zijn in het noordoosten van Afghanistan in het midden van de jaren zeventig, waarna er een stammenstrijd om de macht (contracten) ontstak. Ik heb er ook voor gewaarschuwd dat een enkele muntsoort voor heel Europa het onmogelijk maakt om verschillen in welvaartsontwikkeling tot uitdrukking te brengen, zoals voorheen gebruikelijk was door middel van inflatie van een muntsoort. Daarom waren de Peso, de Lira en de Dragme zoveel minder waard dan de D-mark en de Gulden. Het risico dat de ondernemers snel en flexibel konden incalculeren wordt nu dus afgewenteld op de overheid die geen ander middel beschikbaar heeft dan het door te schuiven op de belastingbetaler. Helaas wilde men naar deze adviezen indertijd niet luisteren, hoewel velen moeten hebben begrepen dat ik gelijk had. Het zal een kwesties van eigenbelang en geld zijn: mooie baantjes voor mensen met veel ego en een middelmatig verstand, wat ze echt niet opgeven voor het algemeen belang, ook al worden ze betaald om juist dat te behartigen. Zulk soort ongevraagde en onbetaalde adviezen doe ik de laatste twintig jaar wel een paar keer per jaar; soms met de politiek, soms met de ontwikkeling van onze samenleving of wat goed is voor ons allemaal." Alfred Daniels kijkt uit naar de maand december. Dan pakt hij weer zijn rugzak om voor enkele maanden af te reizen naar Afrika, op zoek naar nieuwe inzichten in het ontstaan en de ontwikkeling van de mensheid. Ik begrijp het leven nu wel veel dieper dan 30 jaar terug, maar het blijft een wonder en een passie om er zoveel mogelijk van te leren. ” Wie zijn reizen in Afrika wil volgen moet blijven kijken op de weblog: freddaniels.waarbenjij.nu

Actief sinds 26 Dec. 2010
Verslag gelezen: 224
Totaal aantal bezoekers 346055

Voorgaande reizen:

27 December 2010 - 15 Augustus 2023

Zuidelijk Afrika

Landen bezocht: