Regelneven hebben de macht.
Door: Alfred Daniels
Blijf op de hoogte en volg Fred
28 April 2016 | Zuid-Afrika, Durban
De rit vanaf de camping in Ithala naar Pongola, de dichts bijzijnde stad langs de snelweg, is maar 120 kilometer, maar ik deed er de hele ochtend over. In Ithala zijn de paden alleen toegankelijk voor autos met vierwiel aandrijving en zonder caravan. Met mijn traveltrailer erachter ging het nog net. Ik reed de eerste dertig kilometer van de camping naar de ingang van het park in lage gearing tweede versnelling maximaal 15 kilometer per uur. Niet alleen zijn de paden heel stijl en smal, maar ook het "wegdek" is zo ruw dat je niet harder dan 15 km per uur kan rijden en probeer dan maar eens tegen een stijle helling omhoog te klimmen. Een aanloopje nemen is er niet bij, het komt aan op pure motorkracht en lage overbrenging en banden met heel veel grip. Na de poort begint een asfaltweg, maar hier zijn de eerste 2 kilometer de stijlste hellingen die ik tot nog toe in Afrika heb meegemaakt. Dus ook hier in de tweede versnelling lage gearing vierwielaandrijving en veel gas geven om het toerental van de motor hoog te houden. Bovenaan ligt het dorpje Louwsburg en vervolgt de asfaltweg nog een kilometer of honderd tot Pongola. Ook dit is nog een weg over een hoogland met veel hellingen op en af. Na een paar kilometer werd de weg versperd door een enorme kudde runderen. Ze liepen midden op de weg voor mij uit kennelijk op weg naar een andere weide, vele kilometers verderop. Een andere chauffeur liet zien hoe je erdoorheen komt. Hij maakte veel motorgeluid en onophoudelijk kleine toetergeluidjes om de dieren te laten weten dat er van achteren iets aankomt. Ik volgde in zijn kielzog. Het duurde wel een 20 minuten voordat we erdoor waren en ik schat wel 700 runderen gepasseerd. In Pongola aangekomen zat mijn auto onder de koeiestront dat opgeworpen wordt door het profiel van mijn banden. ik maakte eerst een stop bij een bedrijf dat polyester visboten produceert en yamaha motoren verkoopt. Het bleek een familie van suikerrietboeren te zijn waarvan de vader zo geinteresseerd was geraakt in auto- en scheepstechniek dat hij niet alleen een enorme loods met echt antieke autos had verzameld en gerestaureerd, maar ook zijn eigen boten had ontworpen en in productie had genomen. Verbazingwekkend om dat te zien midden in het boeren land. Daarna heb ik een stop gemaakt bij de Toyota garage in Pongola, want ik verlies wat vet uit het linker voorwiel hub. Ze hebben hem even op de brug gezet om te kijken of het niet een achterliggende lekkage van olie uit de as is, maar er is geen speling op de kogellagers en vermoeden alleen dat de hub erg heet is geworden door de langdurige vierwielaandrijving en een beetje doorslaan op de ringen. Geen gevaar om door te rijden naar Johannesburg. Wel tijd om de ringen in de hubs te gaan vervangen.
Daarna ben ik doorgereden naar de volgende stad langs de snelweg: Piet Rietief. Ik kwam net voor donker aan bij een lodge met camping langs de snelweg. Hapje eten in hun gezellige restaurantje en naar bed. Volgende morgen op mijn gemak na ontbijt in het restaurantje ingepakt en op weg over de snelweg die vanaf hier een tolweg wordt. Onderweg rij je langs de dorpen Amsterdam en Leiden, en door het stadje Ermelo. Ik was om een uur of half drie bij het guesthouse waar ik altijd de eerste en de laatste dag van mijn reis overnacht. Ik laat zo' n terugreis van drie dagen over zulke wegen niet op de laatste dag aankomen en het is ook heerlijk om dan van de spanningen te ontspannen in een lekker opgemaakt bed en een gezellig gedekte eettafel. De ontvangst was weer allerhartelijkst en het Delftsblauwe beeldje dat ik bij het begin van mijn reis voor de gastheer en gastvrouw had meegenomen had nu een ereplekje in hun souvenierkast gekregen.
De volgende dag de caravan opgezet en schoongemaakt en de auto uitgemest. En alles opnieuw ingedeeld voor wat in de koffer terug moet en wat in de auto voor opslag moet blijven. Ik heb op de terugweg alleen handbagage bij me. Toen ontving ik van de KLM een email dat mijn vlucht via Parijs was omgeboekt naar een Kenia Airways vlucht via Nairobi. En met een vertrektijd 6 uur later midden in de nacht. Dus de kamer nog een nacht erbij geboekt en het dinner ook. Ik was een beetje bang om over Nairobi te vliegen vanwege de onrust met Somalie. Toen ik op het vliegveld van Johannesburg door de douane ging zeiden ze dat ik langer was gebleven dan mijn visum toestond. Ik was heel verbaasd want ik had mijn heen en terug vlucht zes maanden daarvoor geboekt en had een visumperiode van drie maanden in mijn gedachten. Het blijkt 90 dagen te zijn en ook het feit dat februari maar 28 dagen heeft hielp er niet bij dat ik twee dagen overtijd was. Dat is balen. Het werd hoog opgenomen en ik kreeg een brief met status undesirable person en het verbod om een jaar lang in Zuid Afrika terug te komen. Dat komt mij nu wel heel slecht uit. Er is nog wel appeal mogelijk met kopieen naar de ambassade in Den Haag.
De vlucht van Johannesburg naar Nairobi is maar drie uur en in een oud toestel maar de vlucht van Nairobi naar Amsterdam was met een prachtig nieuw toestel en veel beter alhoewel ik elke lange vlucht nog steeds een aanslag op je gezondheid vind. Die vliegtuigbouwers denken alleen aan de vliegeigenschappen van hun toestellen en hoeveel passagiers je er maximaal in kan proppen, en je kan duidelijk zien dat de directeuren op lange afstanden alleen eerste klas vliegen. Het is nog steeds een soort transporttoestel met uiterst primitieve ergonomie: de klant komt achteraan de keten in beeld in plaats van vooraan.
Op Schiphol sprak een Nederlands stel dat ook was omgeboekt via Nairobi. Zij maakten mij erop attent dat je dan recht hebt op een vergoeding. Ik heb het aangevraagd via internet en nu heb ik een voucher ontvangen met genoeg tegoed voor de volgende vlucht. Ik denk veel te veel vergoeding die uiteindelijk toch betaald moet worden uit de prijs van de tickets: geef mij maar liever een stoel waar ik lekker in kan slapen.
Vanaf Schiphol met de trein en de tram en de bus naar huis. Gelukkig een mager voorjaarszonnetje die dag. En ja hoor: mijn huis staat er nog en mijn auto staat nog voor de deur. Alles is wel wat stoffig en vuil geworden, dus eerst maar alle ramen opengezet. Eigen simkaart weer in de telefoon, moeder en broer gebeld, batterij van de auto aangesloten, ja die startte meteen. even voorzichtig remmen want er zit natuurlijk wel wat corrosie op de remschijven. Wat te eten in huis gehaald bij de supermarkt om de hoek en schone lakens op mijn bed gelegd. Hapje eten koken en daarna doodmoe onder de wol. Geen 40 graden hier maar 14 graden. en s'nachts maar 4 graden. Geen sterrenhemel, maar diep onder de dekens. Rest van de week: administratie, boodschappen doen en internet kijken voor booronderdelen. Hier is alles snel en gemakkelijk te koop. In Zuid Afrika is de markt voor watersport zoveel kleiner. Om te zeilen al helemaal weinig want de meesten daar gaan vissen. Maar nu een week later heb ik al een prachtig voorzeil gekocht, een dubbele halfwinder en ook al een optie op een standaard fok, dus dan is mijn zeiluitrusting helemaal compleet voor niet teveel geld. Ik belde de ambassade in Den Haag voor die visumovertreding. Zegt dat meisje aan de telefoon dat ik langs moet komen, maar toen ik bij de ambassade was kreeg ik alleen een emailadres waar ik mijn verzoek om appeal moest indienen. Sorry hoor, zegt dat meisje, dat u voor niks naar Den Haag ben komen rijden. Ja, maar als ik sorry wil zeggen dat ik mij verrekend heb bij mijn boeking zitten daar zware consequenties aan vast, en als u een foutje maakt moet ik ook daarvoor nog de prijs betalen: de regelneven hebben de macht.
Daarna ben ik doorgereden naar de volgende stad langs de snelweg: Piet Rietief. Ik kwam net voor donker aan bij een lodge met camping langs de snelweg. Hapje eten in hun gezellige restaurantje en naar bed. Volgende morgen op mijn gemak na ontbijt in het restaurantje ingepakt en op weg over de snelweg die vanaf hier een tolweg wordt. Onderweg rij je langs de dorpen Amsterdam en Leiden, en door het stadje Ermelo. Ik was om een uur of half drie bij het guesthouse waar ik altijd de eerste en de laatste dag van mijn reis overnacht. Ik laat zo' n terugreis van drie dagen over zulke wegen niet op de laatste dag aankomen en het is ook heerlijk om dan van de spanningen te ontspannen in een lekker opgemaakt bed en een gezellig gedekte eettafel. De ontvangst was weer allerhartelijkst en het Delftsblauwe beeldje dat ik bij het begin van mijn reis voor de gastheer en gastvrouw had meegenomen had nu een ereplekje in hun souvenierkast gekregen.
De volgende dag de caravan opgezet en schoongemaakt en de auto uitgemest. En alles opnieuw ingedeeld voor wat in de koffer terug moet en wat in de auto voor opslag moet blijven. Ik heb op de terugweg alleen handbagage bij me. Toen ontving ik van de KLM een email dat mijn vlucht via Parijs was omgeboekt naar een Kenia Airways vlucht via Nairobi. En met een vertrektijd 6 uur later midden in de nacht. Dus de kamer nog een nacht erbij geboekt en het dinner ook. Ik was een beetje bang om over Nairobi te vliegen vanwege de onrust met Somalie. Toen ik op het vliegveld van Johannesburg door de douane ging zeiden ze dat ik langer was gebleven dan mijn visum toestond. Ik was heel verbaasd want ik had mijn heen en terug vlucht zes maanden daarvoor geboekt en had een visumperiode van drie maanden in mijn gedachten. Het blijkt 90 dagen te zijn en ook het feit dat februari maar 28 dagen heeft hielp er niet bij dat ik twee dagen overtijd was. Dat is balen. Het werd hoog opgenomen en ik kreeg een brief met status undesirable person en het verbod om een jaar lang in Zuid Afrika terug te komen. Dat komt mij nu wel heel slecht uit. Er is nog wel appeal mogelijk met kopieen naar de ambassade in Den Haag.
De vlucht van Johannesburg naar Nairobi is maar drie uur en in een oud toestel maar de vlucht van Nairobi naar Amsterdam was met een prachtig nieuw toestel en veel beter alhoewel ik elke lange vlucht nog steeds een aanslag op je gezondheid vind. Die vliegtuigbouwers denken alleen aan de vliegeigenschappen van hun toestellen en hoeveel passagiers je er maximaal in kan proppen, en je kan duidelijk zien dat de directeuren op lange afstanden alleen eerste klas vliegen. Het is nog steeds een soort transporttoestel met uiterst primitieve ergonomie: de klant komt achteraan de keten in beeld in plaats van vooraan.
Op Schiphol sprak een Nederlands stel dat ook was omgeboekt via Nairobi. Zij maakten mij erop attent dat je dan recht hebt op een vergoeding. Ik heb het aangevraagd via internet en nu heb ik een voucher ontvangen met genoeg tegoed voor de volgende vlucht. Ik denk veel te veel vergoeding die uiteindelijk toch betaald moet worden uit de prijs van de tickets: geef mij maar liever een stoel waar ik lekker in kan slapen.
Vanaf Schiphol met de trein en de tram en de bus naar huis. Gelukkig een mager voorjaarszonnetje die dag. En ja hoor: mijn huis staat er nog en mijn auto staat nog voor de deur. Alles is wel wat stoffig en vuil geworden, dus eerst maar alle ramen opengezet. Eigen simkaart weer in de telefoon, moeder en broer gebeld, batterij van de auto aangesloten, ja die startte meteen. even voorzichtig remmen want er zit natuurlijk wel wat corrosie op de remschijven. Wat te eten in huis gehaald bij de supermarkt om de hoek en schone lakens op mijn bed gelegd. Hapje eten koken en daarna doodmoe onder de wol. Geen 40 graden hier maar 14 graden. en s'nachts maar 4 graden. Geen sterrenhemel, maar diep onder de dekens. Rest van de week: administratie, boodschappen doen en internet kijken voor booronderdelen. Hier is alles snel en gemakkelijk te koop. In Zuid Afrika is de markt voor watersport zoveel kleiner. Om te zeilen al helemaal weinig want de meesten daar gaan vissen. Maar nu een week later heb ik al een prachtig voorzeil gekocht, een dubbele halfwinder en ook al een optie op een standaard fok, dus dan is mijn zeiluitrusting helemaal compleet voor niet teveel geld. Ik belde de ambassade in Den Haag voor die visumovertreding. Zegt dat meisje aan de telefoon dat ik langs moet komen, maar toen ik bij de ambassade was kreeg ik alleen een emailadres waar ik mijn verzoek om appeal moest indienen. Sorry hoor, zegt dat meisje, dat u voor niks naar Den Haag ben komen rijden. Ja, maar als ik sorry wil zeggen dat ik mij verrekend heb bij mijn boeking zitten daar zware consequenties aan vast, en als u een foutje maakt moet ik ook daarvoor nog de prijs betalen: de regelneven hebben de macht.
-
29 April 2016 - 12:12
Tom De Bruijn:
Dag Fred,
Ook deze reis hebben we met veel interesse gevolgd. Man, wat een prachtige ervaringen heb je opgedaan en inmiddels mag je jezelf wel reder gaan noemen met drie vaartuigen in eigendom.
Tot op het strand, Geeke en Tom de Bruijn -
29 April 2016 - 22:29
Co Hartensveld:
Zo Fred, weer een bijzondere reis achter de rug. En welkom thuis in ons koude "regelneven" landje.
Weer leuk om je verslagen gelezen te hebben.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
