nummerplaten en boodschappen. - Reisverslag uit Maputo, Mozambique van Fred Daniels - WaarBenJij.nu nummerplaten en boodschappen. - Reisverslag uit Maputo, Mozambique van Fred Daniels - WaarBenJij.nu

nummerplaten en boodschappen.

Door: FredDaniels

Blijf op de hoogte en volg Fred

09 Februari 2011 | Mozambique, Maputo

Zo te lezen in de reacties heb ik een aantal trouwe lezers. Da's wel fijn om te weten, dat ik jullie niet verveel of overlaad met mijn verhalen. Als het wel zover zou komen moet je maar even afhaken of zeggen, dat ik maar wat minder moet schrijven. Maar, dat komt misschien vanzelf, want ik heb nu wel lekker verbinding vanaf de computer van mijn hotelletje, maar als ik straks de bush in ga wordt dat wel anders. Hoe dan ook bedankt voor al jullie hartverwarmende reacties en felicitaties. Ik zou er heimwee van krijgen, maar ga toch nog maar een paar maandjes verder, want de terugvlucht is pas op 5 april geboekt en de echte reis zou eigenlijk pas nu moeten beginnen, nu mijn auto trouw voor de deur staat te wachten.
Eindelijk weer vrijheid, want die bureaucratie geeft je zo' n gevoel van onmacht en dan is het nu een heerlijk gevoel is om achter je eigen stuur te kruipen en weer zelf richting aan je leven te kunnen geven.
Vanmorgen heb ik nog eens alles goed nagekeken en ontdekt dat er uit de stuurcabinme heel wat dingen verdwenen zijn. Van rollen tape tot handcleaner en borstels en kleine steeksleutels, tangen en schroevendraaiers, mijn speciaal op maat gemaakte net, reserve scharnieren, verlengsnoer en misschien nog veel meer waarvan ik pas gaandeweg denk: dat had ik er toch ook in gelegd! Misschien duurde het daarom zo lang tot de auto werd voorgereden!
Ik heb de agent nog gebeld voor de nummerplaten. Ja, zonder platen rijden kan echt niet. De auto is geregistreerd onder mijn Nederlandse nummer, dus het beste is om hier een paar platen te laten maken met dat Nederlandse nummer erop, en die dan maar erop schroeven. Zo gezegd zo gedaan. Ik laat een paar platen maken in Mozambicaanse stijl, zwart met witte letters, van plexiglas. Maar met mijn nummers:VD-66-DV.
Om twee uur zullen ze klaar zijn. Intussen loop ik heel wat winkels af op zoek naar oliebestendige slang en slangklemmen om de ontluchters op de differentieelen en op de koppeling en versnellingbak te kunnen verlengen. Dat is een advies. Als je tot over de assen of nog dieper, tot over de versnellingsbak, in het water gaat kunnen de differentieelen door het koude water gaan afkoelen en lucht gaan aanzuigen. Dan komt er water bij de smeerolie en dat is heel slecht. Ook als de ontluchters door vuil verstopt raken loopt de binnendruk te hoog op en kan er olie door de wiellagers geperst worden, waarna het ook de remmen vervuild. In Nederland hoeven we zulke dingen niet te weten, maar dit heb ik weer geleerd van Dr. Garth en het werd bevestigd door de Zwiterse automonteur die ook in mijn hotelletje zit. Dus moeten er slangen op de ontluchters komen tot zo hoog als je denkt dat je onderwater terecht kan komen. Na een poosje zoeken heb ik het gevonden en ook wat nieuw gereedschap gekocht. Dan nog naar een grote supermarkt met de bus. Zoveel gekocht dat ik met de scootertaxi terug moet. Kwaliteit: alles is goedkope Chinese rotzooi voor zoveel geld als waar wij in Europa goede kwaliteitspullen van kunnen kopen. Even duur als bij ons alleen veel slechter van kwaliteit dan bij ons. Goedkope immitaties. Ik zou denken dat de mensen worden opgelicht, maar ik weet nog niet wie daarvoor verantwoordelijk is. Een keurmerk voor kwaliteit en wetgeving daarop kunnen ze hier wel goed gebruiken. Dan nog wat arbeidswetgeving en je hebt kans dat de mensen hun geld en energie ook goed besteed worden in plaats van verkwanseld.
Dan terug naar het hotel, alles snel in de bak van de auto gestopt en dan met de scootertaxi de platen op gaan halen. Een zwart buurvrouwtje wil graag een lift mee in de taxi. Ze ziet mij wel zitten, zegt ze al snel. Vooral als ze hoort dat ik een auto uit Nederland heb laten overkomen. Iets minder als het geen Mercedes blijkt te zijn. Dan weer iets meer als ze hoort dat ik niet in Mozambique blijf, maar een eigen huis in Nederland heb. Ja, ze wil wel graag iets meer van de wereld zien, wel gereisd in Afrika, maar nog nooit in Europa. Of ze mee mag. Ze schuift wel heel dicht tegen mij aan. Ze heeft alles in overvloed en op de juiste plekken. Als ze hoort dat ik gisteren de leeftijd van haar grootvader bereikt heb is dat helemaaaal geen probleem. Ik voel toch lekker sterk aan!!! Ik ben ontroerd door zoveel liefde en gevleid met mijn sex-appeal.
En het is toch al zo' n warme dag. Zouden we er niet nog even over denken? Tja en dan wordt ik door die platen gelukkig weer op mijn nummer gezet en we zeggen een roerend vaarwel als ik uit de taxi stap.
Na het ophalen van de nummerplaten nog even bevestigingsmateriaal kopen. En een 6mm boortje, want dat zie ik ook niet meer. Nog wat metaalgaas om de uitlaatverbinding te kunnen dichten met gumgum en een paar nieuwe batterijklemmen, want die slechte startverbinding gisteren kwam ook niet van niets. Dan nog een extra set klemmen om de grips van die jumperkabels te vervangen en dan een nieuw verlengsnoer laten maken. In de electriciteits winkel raak ik in gesprek met de eigenaar. Hij is een traditioneel opgevoedde Indier, maar geboren in Mozambique. Hij heeft een boek geschreven over zijn leven in Mozambique. Volgens hem is het land uniek omdat de mensen van alle rassen en geloven hier heel prettig met elkaar omgaan. Ik geloof hem, want ik heb ook nog geen moment iets van racisme in de mensen bespeurd. Er lijkt geen angst of terughoudendheid te zijn op basis van kleur of ras.
En niet alleen met mijn buurvrouwje. Hijzelf is een moslim uit Gujurati familie, maar zijn vriendin, die een jaar of dertig jonger lijkt te zijn, en die ik eerst veronderstelde zijn dochter te zijn, is een Hindu. Volgens hem is zij ook nog van goede opvoeding van de oude stempel. Zijn boek is te koop in de boekwinkel ernaast. Ik koop het en laat hem er een opdracht in schrijven. Hij is heel trots.
Het boekje staat vol verhalen en gedichten. Linker pagina in het Portugees (voertaal) en de rechterpagina in het Engels. Dat is wel handig voor mijn taalontwikkeling ook.
Dan terug naar het hotel. De Zwitserse jongen helpt mij eerst met een van de platen erop te zetten en dan met de elektra. We starten de motor en de batterij klinkt al veel beter. Morgen nog een keer laden en dan is ie hopelijk weer op volle sterkte. Dan gaan we wat eten, samen met een Zuidafrikaan die hier met een oude landrover is gekomen. Hij heeft al vele jaren offroad gereden. Komt nu een survey maken van molens om maiskorrels mee te malen in de dorpjes. Dat is een NGO project (Niet-Gouvernementele-Organisatie) in ontwikkelingswerk. Ik geef hem wat tips vanuit de ervaring als antropoloog om zijn efficientie te verhogen, en hij geeft mij wat tips om mijn auto te verbeteren. We eten een visschotel in een lokaal restaurantje. Dan ben ik wel op voor vandaag en nog even dit verhaal schijven voordat ik onder de douche duik en naar bed ga. Gewoonlijk ben ik hier al om 4 uur wakker, dus dan ook vroeg naar bed.
Tot de volgende keer,
Fred

  • 09 Februari 2011 - 22:10

    Tineke:

    Zou een eenvoudig rugzakje en liften niet veel eenvoudiger zijn geweest, back to basic, heb je meer tijd om van de omgeving te genieten en te fotograferen! Want foto's verwachten we!!!!!!! Geniet ervan, de sores horen erbij.
    Groetjes

  • 09 Februari 2011 - 23:20

    GASTON:

    Ga zo door met je verhalen Fred. Het is leuk om ze te lezen en om je te volgen met je reis. Alleen foto's zien we nog niet. Komt dat nog denk je. Of fotografeer je te weinig.?

    Gaston

  • 18 Februari 2011 - 14:45

    Freddaniels:

    Het lukt me niet om in te loggen en een nieuw verslag te plaatsen.. Ik ben in Zuid Afrika. De grens ging heel gemakkelijk. Mijn auto mag een jaar blijven en kan daarna nog verlengen. Dat is erg fijn. Ik ben een week in Krugerpark geweest. Geweldig. 350 km zuid naar noord, 60 km breed, door een aantal ecozones van de soort waarvan gedacht wordt dat daarin de eerste mensachtigen zich ontwikkeld hebben. Van sub-montaan tropisch woud in het noorden tot savanne in het zuiden. Enorm veel dieren gezien. De tuin van eden gevoel. Kwam nog een apensoort tegen: de Kaapse Bobbejaan. Alleen al aan de naam zou je kunnen geloven dat dit een evolutionaire voorvader van de Belg moet zijn. Ook enorm veel ooievaars hier, dus misschien wel een voorvader van de Hagenaar ook. De auto batterij heeft het gisteren definitief begeven. elke keer stoppen en opstarten om dieren te observeren en te fotograferen. Vooral mijn scoop is geweldig. door de grote afstand waarop je kunt observeren gedragen de dieren zich heel natuurlijk en gaan volkomen ontspannen hun eigen gedrag. Ik ben vandaag naar Louis Trichard gereden. 150 kmm. voor een nieuwe accu. Geweldig goede service van de Toyata dealer. Mooi nieuw Toyota accu'tje voor 80 Euro. Nu op zoek naar een camping. Groeten,
    Tot ziens,
    Fred

  • 20 Februari 2011 - 10:03

    Garth And Gail Diers:

    Fred
    We have not heard from you for a while. Hope all is going well. Are you enjoying your trip so far and where are you at present. We really enjoyed your company in Mocambique and do hope you contact us on your way home if you pass thru Johannesburg.
    Go well and we will watch your website.

    Garth and Gail

  • 24 Februari 2011 - 10:34

    Fred Daniels:

    Ook op deze computer kan ik niet inloggen. Ik ben na het avontuur met de batterij naar Kruger terug gekeerd. Wilde nog niet weg van hier. Het is geweldig!!! Vanmorgen bijvoorbeeld om 6 uur gaan rijden. Eerst een groepje hyena's op de weg aan het spelen. Toen kwam ik een ranger tegen die vertelde dat hij leeuwen gezien had op 7 km afstand. Ik ernaar toe en ja. Toen olifanten en giraffen. Opnieuw leeuwen in de bosjes langs de weg. Ik reed door en toen weer terug. Reed ik bijna tegen een enorme neushoorn aan. Hij schrok net zo hard als ik en sprong een paar meter terug. Gauw wat foto's gemaakt en toen liep hij weg. Ook veel vogels gezien en gefotografeerd. Een eindje verder weer giraffen 6 stuks. impalas zijn er zoveel daar stop ik niet meer voor behalve als het licht buitengewoon is. Toch wordt het tijd om verder te gaan. Ik ben inmiddels weer terug in het uiterste zuiden van het park. (1500 km gereden gem. 1 op 10 ) Ik denk dat ik morgen het partk uitga en dan naar het Cradle of Mankind gebied bij Johannesburg. Dat is een Unesco World heritage site. Ze hebben daar de oudste sporen van mensachtigen gevonden. Niet dat die alleen daar liggen natuurlijk. De grond ligt er vol mee, Ik denk heel afrika ligt er vol mee. Maar die oudste sporen liggen zo diep dat er gewoonlijk alleen bij bijzondere bouwactiviteiten zodiep gegraven wordt: tunnels, ondergrondse parkeergarages en flatgebouwen enzo. Oppervlakte sporen zijn alleen in diepe rivierbeddingen of bij aardverschuivingen aan de oppervlakte gekomen!
    Enfin. het wordt moeilijk afscheid nemen van Kruger....
    tot de volgende keer.
    Fred

  • 06 Maart 2011 - 22:05

    Bericht Van Fred:

    Fred heeft aan mij (Jovan) een sms gestuurd. Hij heeft geen internet en kan daarom geen berichten via de computer versturen.
    Fred gaat voor de komende drie weken naar het Kgalagadi Park. Dit is een groot park wat er uit ziet als een duinlandschap. In het vorige park heeft hij veel dieren gezien. Hij stond vaak met zijn auto op een camping en sliep wisselend in de auto en op de camping. Hij moest voor het donker terug op de camping zijn.
    Fred is bereikbaar via een sms bericht op zijn mobiele telefoon.
    Allen voor noodgevallen is hij bereikbaar onder het emergency nr
    054512000
    groeten, Jovan

  • 09 Maart 2011 - 12:24

    André Hartensveld.:

    Hallo Fred,
    Waar zit je nu?
    Al een poosje niets meer van je gehoord.

    Groet,
    André

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Fred

Een photo zegt meer dan 1000 woorden. Zie mijn photosite op Flickr.com/photos/AlfredDaniels. Gymn. B. Sociale- en Culturele Antropologie in Leiden. Vele jaren in Azie: India, Maleisie; Thailand. Onderzoek bij jagers/verzamelaarsvolken. Zeven jaar gereisd in de Verenigde Staten. Nu op reis voor een nog onbekend aantal jaren in Afrika. Op zoek naar het Paradijs: nog niet gevonden. Wel gevonden: het wonder op de planeet Aarde. onderstaand artikel n.a.v interview door Alfons de Wit. Alfred Daniels zoekt naar de oorsprong van het leven. Alfred Daniels maakte, na het behalen van zijn Gymnasium bêta-diploma een opmerkelijke keuze. Waar een studie medicijnen; mechanica of natuurkunde voor de hand zou hebben gelegen, koos hij voor culturele antropologie. “Ik was geboeid geraakt door de vraag waar het leven vandaan is gekomen en hoe de mensheid zich ontwikkeld heeft. Dan kun je de verhalen lezen van archeologen, die vaak moeten uitgaan van allerlei ver- en vooronderstellingen, maar je kunt ook zelf gaan kijken bij de jagers- en verzamelaarsvolken. Dat zijn volken die in de manier waarop ze met de natuur omgaan nog het dichtst bij de oorsprong van het menselijk leven zijn gebleven. Er zijn nog een paar kleine groepjes over in de wereld. Kijk, toen ik nog studeerde in Leiden bestonden er al wel onderzoeken waarbij enkele individuen van zulke jagers-en verzamelaarsvolken buiten hun woon- en leefgebied zijn onderzocht. Die waren meegenomen naar de beschaafde wereld en die heeft men toen geprobeerd te interviewen en hun taal en hun verhalen op te schrijven. Als je echter een beeld van hun leefomstandigheden wil krijgen dan zul je de mensen ook in hun leefomgeving moeten observeren. Of dat gevaarlijk is? Ik weet het niet. Je moet ze met open blik tegemoet treden en primitief kunnen leven. Gelukkig hebben we nu ook moderne medicijnen en snel vervoer voor als het mis gaat. Kijk zij hebben ook een bepaald comfort in hun leven, maar dat zit in kleine dingen en alleen als je met hen samenleeft kun je daar ook van genieten: lekkere dingetjes om te eten, een heerlijk beschut plekje om te slapen. Ze leven in kleine groepen van maximaal 35 mensen die van bladeren en takken een hutje bouwen. Als het voedsel, dat ze rond hun kampje verzamelen, begint op te raken pakken ze hun spullen op hun rug en maken ze een nieuw kamp een paar kilometer verderop. Als mens kijken ze echt door je heen. Ze hoeven niets van jou, dus het persoonlijke contact is alles voor hen. In Maleisie is zo' n groep waarvan bekend was dat ze zo schuw waren dat je er alleen maar lege dorpjes kon zien, waaruit de mensen weggelopen waren. Ik werd daar onmiddellijk geaccepteerd en toen ik vroeg waarom ze niet weggelopen waren toen ze mij zagen komen, zeiden ze ‘Als je ogen het zelfde uitstralen als je hart, dan kunnen we wel met je omgaan’. Misschien is dat bij mij het geval, want ik heb nog nooit problemen gehad om contact te leggen met zulke volken. Daniels ging op zijn twintigste al, over land, naar India. “in dat deel van Azie zitten nog wel 200 stammen, volken. Bovendien is India een van de oudste en meest invloedrijke culturen in Azie, met een grote diepgang. Op de universiteit ontmoette ik mijn vriendin Corry van der Sluijs, waarmee ik jarenlang samen heb gereisd. Helaas is zij in 2002 aan kanker overleden en sinds die tijd ga ik weer alleen op pad. Begin van dit jaar ben ik naar Afrika gegaan. Ik heb tweedehands een auto gekocht waarmee ik in de bush uit de voeten kan en ik ben eerst door het Krugerpark getrokken en daarna vooral in de Kalahariwoestijn. In zuidelijk Afrika leven de San of bosjesmannen. Er liggen ook nog savannegebieden, waarvan gedacht wordt dat het de omgeving is waar in de oudheid de eerste mensen rechtop zijn gaan lopen. Ook de dieren waarop ze gejaagd hebben zijn daar nog in het wild te observeren. Ja, de eerste mensen hebben zich ontwikkeld in Afrika; alle opgravingen wijzen daarop. Hoe zij hun eigen wereld beleven, dat is nu mijn belangrijkste thema. Het grootste verschil met ons is dat ze leven in een organische verbondenheid met hun omgeving. Alles in hun omgeving heeft een levende ziel en hoewel alles voortdurend van vorm verandert: alles groeit, alles beweegt, blijft het dezelfde ziel houden. Door de kracht van hun eigen ziel hebben ze mentaal invloed op hun omgeving. Daardoor hebben ze een volledig vertrouwen in de natuur en leven met de zekerheid dat ze altijd genoeg zullen hebben. Als ze bedreigd zouden worden of als er te weinig regen valt, dan trekken ze weg naar een ander deel van de natuur. Ze bezitten weinig maar ze hebben het gevoel dat alles om hen heen voor hen is. Het is inderdaad dichtbij het paradijs” Daniels doet zijn werk volledig onbetaald en ontvangt van geen enkele instantie subsidie. “Het zou wel lekker zijn, maar ik kan mezelf financieel net overeind houden. Ik ga wel naar internationale conferenties, maar ik heb voor mijn werk nog nooit iets gevraagd en ook nog nooit gesolliciteerd. Mijn manier van leven heeft als voordeel dat ik me geen zorgen hoef te maken voor een carrière, ik hoef geen baas naar de mond te praten, en niemand te overtuigen van het nut van wat ik doe. Ik doe dus precies datgene waarvan ik vind dat dat belangrijk is en dat dat nodig is. Daardoor kijk ik ook heel open naar de wereld om mij heen en vaak loop ik tegen zaken aan waarvan ik denk ‘dat niemand daar nou nog is opgekomen’. Als ik het dan belangrijk vind breng ik het onder de aandacht en kunnen degenen wiens baan dat is er misschien iets aan doen. Zo werd laatst een hele grote milieuconferentie gehouden in Kopenhagen. Ik kreeg het programma in handen en zag dat er geen woord in stond over flairs, dat zijn affakkelinstallaties op gas- en olievelden. Die staan 24 uur per dag te branden en roet uit te stoten. Ze brengen methaangas tot heel hoog in de atmosfeer, waar het niet kan uitregenen. Methaan is 23 keer slechter voor het broeikaseffect dan CO2. Ik heb een mail gestuurd naar de VN organisatie die verantwoordelijk was voor toezicht op de olie-en gasbronnen. Met de milieuconferentie in het vooruitzicht moesten ze wel met een standpunt komen. Twee weken na mijn mail was er 200 miljoen beschikbaar om het flair probleem op te lossen. Zo heb ik ook indertijd iedereen die ik kende gewaarschuwd om niet naar Afghanistan te gaan. Het is een wespennest daar. Ik ben zelf in 1975, toen er nog geen sprake van oorlog was, een maand door Afghanistan gereisd. Sindsdien bleef ik de ontwikkelingen daar enigszins volgen. De oorlog daar gaat volgens mij helemaal niet om Taliban of El Queda of om de ontwikkeling van vrouwen en arme mensen. Het gaat om wegvallende defensie budgetten aan het einde van de koude oorlog. Verder praat niemand erover waar de heroine van Afghanistan blijft. Het land is de grootste heroine producent ter wereld. Kofi Annan heeft eens gezegd dat er in de handel in verboden drugs in de wereld evenveel geld omgaat als in de autoindustrie van Europa en Amerika tesamen. Ook schijnt niemand te weten dat er grote olie -en gas voorraden gevonden zijn in het noordoosten van Afghanistan in het midden van de jaren zeventig, waarna er een stammenstrijd om de macht (contracten) ontstak. Ik heb er ook voor gewaarschuwd dat een enkele muntsoort voor heel Europa het onmogelijk maakt om verschillen in welvaartsontwikkeling tot uitdrukking te brengen, zoals voorheen gebruikelijk was door middel van inflatie van een muntsoort. Daarom waren de Peso, de Lira en de Dragme zoveel minder waard dan de D-mark en de Gulden. Het risico dat de ondernemers snel en flexibel konden incalculeren wordt nu dus afgewenteld op de overheid die geen ander middel beschikbaar heeft dan het door te schuiven op de belastingbetaler. Helaas wilde men naar deze adviezen indertijd niet luisteren, hoewel velen moeten hebben begrepen dat ik gelijk had. Het zal een kwesties van eigenbelang en geld zijn: mooie baantjes voor mensen met veel ego en een middelmatig verstand, wat ze echt niet opgeven voor het algemeen belang, ook al worden ze betaald om juist dat te behartigen. Zulk soort ongevraagde en onbetaalde adviezen doe ik de laatste twintig jaar wel een paar keer per jaar; soms met de politiek, soms met de ontwikkeling van onze samenleving of wat goed is voor ons allemaal." Alfred Daniels kijkt uit naar de maand december. Dan pakt hij weer zijn rugzak om voor enkele maanden af te reizen naar Afrika, op zoek naar nieuwe inzichten in het ontstaan en de ontwikkeling van de mensheid. Ik begrijp het leven nu wel veel dieper dan 30 jaar terug, maar het blijft een wonder en een passie om er zoveel mogelijk van te leren. ” Wie zijn reizen in Afrika wil volgen moet blijven kijken op de weblog: freddaniels.waarbenjij.nu

Actief sinds 26 Dec. 2010
Verslag gelezen: 289
Totaal aantal bezoekers 347176

Voorgaande reizen:

27 December 2010 - 15 Augustus 2023

Zuidelijk Afrika

Landen bezocht: