Zo 30 juni en maandag 1 juli

Dank je Henk en Gaston, zoals de engelsman uit de Falklandeilanden van de week nog zei: “het moeilijkste is om de motivatie erin te houden als het allemaal zoveel langer duurt dan je gewild had.” Een beetje morele steun van vrienden is dan heel welkom.

Zondag 30 juni. Ik word om bijna twaalf uur middernacht wakker van de wind en ga dan pas dit verslag van de zondag schrijven. Vanmorgen was ik al vroeg bij de boot omdat ik wil proberen de motorophanging hoger te krijgen voordat het te warm wordt in de zon. Ik maak daarvoor een extra 5 mm dyneemalijn onder het frame door en zet die voorlopig op de klemmen die bedoeld zijn voor de traveller van de overloop. Dan trek ik daarmee het frame met de motor hoog op tot het frame onder tegen de beam raakt. Het scheelt zo’n 12 centimeter met hoe de motor hing. De onderkant van de motorplank komt nu 40 centimeter boven het water. Als ik deze lijn losmaak zakt de motor terug naar de positie van waarin ik hem kan gebruiken. Ik zou er dan een rubber spatzeil als kraag omheen kunnen maken. Ik maak ook de lijn los die ik gespannen heb rond de opening in de trampoline. Die lijn moet ook het trampolinedoek op spanning houden en het Dyneema is opgerekt. Ik kort hem in en zet er nu twee kleine wandspanners aan zodat ik hem in de toekomst gemakkelijker op spanning kan brengen. De trampoline komt erdoor omhoog en voelt ook steviger aan.
Als de zon te warm wordt zet ik allebei de zonnetentjes omhoog. Aan het nieuwe stuk zeildoek dat ik had meegenomen ga ik de roestvrijstalen S-haken vastklemmen. Het zeil voelt meteen heel beschut en het is veel koeler eronder. Ik heb nu zon en wind en regenbeschutting over de volle breedte van 5 meter dus ook over de kajuitjes en over de hele lengte tussen de mast en achterbeam. Dat is 2,5 meter. De meeste jachten hebben dat niet ! De hoogte is ongeveer 1.40, maar het “dak” is zacht en veert mee dus het is niet dat je je kop stoot. Dan verdubbel ik rondom de elastieken waarmee de zonnetentjes aan de beams vastzitten. Nu ik zojuist wakker ben geworden van de plotseling opkomende wind moest ik meteen aan die tentjes met het zeil ertussen denken want ik heb ze omhoog laten staan vannacht. Het is een mooie test, maar ik hoop wel dat het goed gaat nu ik er niet bij ben! De nieuwe luiken zijn sowieso wel een succes. Het is veel gemakkelijker geworden om het halve luikje open te doen en even iets te pakken of op te bergen in het opbergnet dat er recht onder hangt. Ook het tillen en schuiven van het hele luik is gemakkelijker geworden als de twee helften op elkaar liggen. Dank je wel James Wharram en Hanneke Boon. De zelfbouwers die ik op het internet gezien heb hebben geen van allen het zo gedaan. In plaats daarvan grote scharnieren aan de zijkant en dus maken ze van de luiken grote windvangers. Dan komen Christiaan en Antoinette terug. Ik loop met Christiaan naar de botenstalling voor de dinghies. Daar ligt een heleboel ongebruikt spul aan oude mastjes en windsurfer gieken en masten. “Tientallen jaren ligt het al hier ongebruikt”, zegt Christiaan. Ik zoek een windsurfermast uit waarvan ik een gennakerboegspriet wil maken. Aan de voet zit er plakband omheen dus daar zal ie wel gebarsten zijn. Als ik die mast als een boegspriet vanaf de mastbeam over de voorste beam heen leg steekt ie nog wel tweemeter tien voor de voorstag van de boot uit. Ik wil hem zo gaan vastmaken dat ik hem kan terugtrekken om bij de punt te kunnen komen. Dat lijkt me het veiligste. Ik heb nog een tweemeter glasvezel stok die net iets dunner is en die wil ik binnen in de punt van de windsurfermast schuiven om die stijver en sterker te maken. Daarom laad ik alles op het dak van de auto en rij terug naar de camping. De glasvezelstok is aan de achterste helft iets te dun. Ik smeer die helft van de stok in met epoxylijm en plak er een laagje glasvezeldoek op om hem iets dikker te maken. Terwijl dit nog zacht is smeer ik een dikke laag epoxylijm met de hand om de hele stok en schuif hem dan in de mast. Hij zakt niet vlot genoeg naar de punt en ik duw hem met een houten bezemsteelstok een stuk dieper maar die stok is net niet lang genoeg en nu krijg ik hem er niet meer uit. Oei dat is even spannend want als het niet lukt heb ik een (lang) probleem. Uiteindelijk door veel te stampen en te rammelen zakt de glasvezelstok tot ie net met de punt naar buiten komt uit de mast. Pfff dat was even spannend. Maar dan krijg ik de houten bezemsteel er niet meer uit dus moet ik nog meer stampen en rammelen maar nu de andere kant op. Het duurt een poosje maar gelukkig komt ook dat goed. Ik draai de glasvezelstok aan de punt een paar keer rond in de mast om de lijm mooi te verdelen en zet hem dan rechtop tegen een boom. Even uitpuffen naast de caravan met een pot thee en wat rusks. Ik wordt altijd meteen moe als ik met epoxy werk maar of dat van de stress van het werken met die kleverigheid komt of van de chemische stof weet ik niet. Ik ga douchen en blijf lekker even uitrusten bij de caravan. De camping is weer leeg geworden nu de pinkstervakantie voorbij is. Het is er heerlijk rustig. Ik heb niet eens honger en eet alleen een paar rusks bij de thee. Na een uurtje krijg ik weer zin om het dekzeiltje voor het peddleboard af te maken. Ik snij het in de vorm van het peddleboard met een heet mes waardoor het nylondoek meteen dichtsmelt en dan steek ik langs de randen van het doek gaten er in met een heet gemaakte vijl. Dan rijg ik een lang stuk elastiek rondom door de gaten. Zo dat zit heel goed en is ook klaar. Als het peddleboard helemaal klaar is kan ik VAYANA misschien wel voorin de jachthaven aan de mooring leggen of voor anker in de haven zodat ik in mijn eentje kan gaan varen als ik er zelf zin in heb en niet langs al die jachten hoef. Het is juli: de sardinerun voor de kust is begonnen. De megascholen zitten nu nog in diep water, maar oh wat zou ik dat graag zien. Hoe dicht ze bij de kust zullen komen en hoe dicht ze bij de oppervlakte komen is ieder jaar verschillend. Het hangt af van de watertemperatuur. De miljarden sardines voeden zich met het rijke plankton in koud water. Een van de zeilers vertelde dat ie een emmer van die planktonsoep had opgevist. Er dreven duizenden eitjes in waarin hij de visjes kon zien bewegen. De sardines worden gevolgd door duizenden roofvissen en vogels. Dolfijnen, walvissen, haaien maar ook tonijnen en Jacks en zeilvissen en tientallen andere soorten grote vissen en zeevogels jaagt dan op de sardines. Het is een van de grote natuurspektakels van de wereld die ieder jaar plaatsvindt. Maar of het aan de oppervlakte zichtbaar wordt is zo onvoorspelbaar dat er met vliegtuigjes naar wordt uitgekeken en de kranten er soms melding van maken. Het gebeurd ook wel dat de sardines zo het strand opzwemmen. Dan ligt er een laag van een halve meter dik op het zand en komen de mensen van heinde en verre met emmers en plastic zakken om hun koelkasten te vullen.

Maandag 1 juli. Vanmorgen na het ontbijt rij ik naar de stad en ik ga eerst bij Mike langs. Hij heeft mij vorig jaar het hout geleverd om de beams van te maken en ook een werkruimte en gereedschap beschikbaar gesteld. Het is leuk om hem weer te zien en we praten wel een uur over van alles. Zijn voorouders komen uit Workum in Friesland, maar hij is daar zelf nooit geweest. Dan rij ik door naar het Boltcentre, de ijzerwarenhandel. Ik koop er 10 messing boutjes m4 30mm om er breekpennen van te maken voor de kleine buitenboordmotor. Dan een nieuwe bankschroef want de oude is te zwaar mishandeld om nog goed te kunnen sluiten en te openen. Dan 3 rvs boortjes m4 want die breek ik steeds. De boormachinekop is er ook slecht aan toe. De kleine machine is ook vaak overbelast. Ze kunnen hem niet repareren maar geven mij een adres waar ze dat misschien wel kunnen. Ik rij erheen. Het is naast Mike ! Ze zullen hem nakijken en mij een offerte doen per email. Dan rij ik terug naar de camping en ga ik in de schaduw van de caravan een 5 cm dikke stok van 30 cm lang met een mesje en een vijl dunner maken zodat hij achter in de windsurfermast geschoven kan worden. Met een mes een punt aan een stok snijden. Dat is misschien wel een van de eerste handelingen met werktuigen dat de mensheid is gaan doen. Het is ook heel ontspannend. Als ie perfect op maat is doe ik er epoxylijm omheen en schuif hem in de dikke kant van de windsurfermast. Die mast was daar al kapot (gespleten) dus nu wordt ie weer sterk. Als het klaar is leg ik het peddleboard op de auto en ik rij naar de boot. Ik kom Annet tegen. Zij en haar man Wil zijn gisterenavond aangekomen. Leuk ze weer te zien. Piet komt ook net aanlopen en helpt mij om het peddleboard over het steiger naar de boot te dragen. Zo die ligt er weer op.
Dan ga ik de lijnen die langs de gaffel lopen netjes afsplitsen want die had ik alleen maar geknoopt omdat ik niet zeker was van de goede lengte. De spanlijn van de bovenkant van het zeil moet een stukje ruimte hebben anders glijdt het zeil niet lekker om de mast. Het zeilplan dat Wharram bedacht heeft is zeer origineel en heel veilig en effectief. Op het internet zijn er mensen die erover praten alsof het ouderwets is, maar die begrijpen niet dat het zeilplan juist super innovatief en heel veel gunstige eigenschappen combineert. Het hoort helemaal bij zijn inzichten in zeewaardigheid en veiligheid maar ook snelheid en effectiviteit. Ik hoop dat de lijnen nu precies de juiste lengte hebben om het zeil mooi te zetten. Ik kan het niet uitproberen want er steekt opeens veel wind op. Een zuidwester met stevige windvlagen. Daardoor kan ik wel mooi zien hoe de tentjes zich gedragen. Die staan heel rustig want alles is open en horizontaal dus de wind kan er geen vat op krijgen. De trampoline laat ook wind ontsnappen en de twee zijwandjes zijn van een openwave schaduwdoek. Er staat nu dus 15 m2 tentdoek omhoog bij vlagen van 6 BF en het staat alleen vast aan de randen met een paar stukken elastiek. Ja, ik heb het denken van James Wharram goed begrepen en in de bouw van de tentjes op mijn manier toegepast. VAYANA reageert nauwelijks op de sterke windvlagen terwijl ik de boten naast mij flink zie bewegen. Ik ga even in de stuurboordromp op bed liggen. Het voelt beschut en veilig. Ik hoor geen gekraak en geen geklots en geen gepiep. De boot helt niet en de wind fluit en giert niet door snaarstrakke verstagingen. Dat is nog eens comfort waar nooit iemand over praat ! Dank je wel James Wharram, dat je zo’n fijne en mooie boot ontworpen hebt ! Ik laat de tentjes gewoon opstaan vannacht en rij terug naar de camping waar ik ga douchen en nog een uurtje nadenk over de boegspriet. Dat is geen ontwerp van Wharram dus dat moet ik zelf doen. Ik wil hem vooral hebben om de boeg van de boot omhoog te laten trekken bij veel wind op ruime koersen en op voor de windse koers met hoge golven. Het zeil voor de mast trekt aan de boot en geeft lift dus misschien kan ik het hele grootzeil dan wel laten zakken en dan stuurt de boot zichzelf en kan ik onder mijn tent zitten. Zelfs een stormfokje wordt dan als een vlieger waar de wind ook aan de onderkant van het zeil weer uit kan. De boegspriet lijkt me ook handig bij heel weinig wind (Madagaskar) om meer zeil te kunnen voeren. Kijk maar eens naar de Dhows met hun latijnzeilen. Met mijn dubbele Bolle Jan kan ik zonder grootzeil 41 m2 zeil voeren terwijl het drukpunt heel laag blijft. Zo kan je met je ogen dicht de oceaan over. Maar dromen zijn dromen, eerst maar eens zien hoe ik het constructief oplos want ik ben geen ingenieur of scheepsarchitect.
Het is half vijf in de ochtend. Ik wordt wakker van een een paar agressieve eekhoorns. De bushbaby mengt zich ook in het verbale gevecht dat wel een half uur duurt. Of zijn het twee eekhoorns die de bushbaby proberen weg te jagen?