13-15 juni. Do. middag; vrijdag en zaterdag

Donderdag 13 juni tweede deel. Het heeft de hele middag geregend. Korte felle buien met kleine opklaringen tussendoor. Ik ben naar de winkel op de werf gereden. Ze hebben geïnformeerd naar een deepcycle batterij. Ik krijg een naam mee en een prijs, maar ik kan op internet die batterij niet terugvinden en de naam ook niet in die spelling. Bovendien zijn er wel vier firma’s die een naam hebben die erop lijkt. Als ik terugga naar de winkel moeten ze opnieuw bellen en komt er een naam en een afbeelding op hun scherm. Ik wacht nog even af, want ik zie dezelfde batterij in een aanbieding echt veel goedkoper. Dan koop ik tien meter elastiek voor de opbergnetten die ik aan de binnenwanden ga maken. Bij de boot zie ik dat de Destiny van Sinjan er nog ligt. Gelukkig, die hebben het er niet op gewaagd om met dit weer uit te varen. Ik ga proberen of ik toch iets aan mijn boot kan doen. In de bakboordromp kan ik enigszins droog blijven met het luik open doordat ik het zonnetentje erboven opzet. Ik had in die romp al wat elastieken gespannen, maar ik wil er nog wat bijmaken. Dus ook nog een paar gaatjes erbij boren in de tussenspanten. Ik meet een stuk net uit, maar het is moeilijk te knippen met een schaar dus neem ik alles weer mee in de auto om het materiaal vanavond of morgenochtend bij de caravan met een heet mes te smelten. Het begint weer te stortregenen en ik rij door naar de supermarkt. Ik koop er twee karbonaadjes en een doosje eieren. Onder de luifel van de caravan gaan de karbonaadjes in de koekenpan want het houdt niet op met regenen. Om half acht wordt het pas weer droog. Gelukkig is het in de caravan heel aangenaam met het elektrische ventilatorkacheltje aan. Dit soort weer is precies de reden geweest dat ik na een aantal reizen in Zuidelijk Afrika maar wat meer ruimte en beschutting wilde dan ik had door in de auto te slapen. Thuis in mijn tuin heb ik toen deze caravan gebouwd en toen ie klaar was heb ik hem per boot van Antwerpen naar Namibie verstuurd. Daar stond de auto toen in de stalling. Ik heb er al veel plezier van gehad. Deze camping hier in de duinen heeft droge zandgrond, maar de botenwerf staat nu al vol met grote plassen. Ik heb al een paar keer op campings gestaan waar het hele terrein onder water liep en de modderstromen onder de caravan raasden. Bijvoorbeeld in Kruger waar zoveel water kan vallen dat de brede rivieren, waar nu alleen een stroompje in het midden loopt, nog wel tien meter kunnen stijgen. In kamp Shingwedzi hangen bordjes hoe hoog het water in het jaar 2000 en in het jaar 2012 kwam: tot halverwege de muren van de receptie, het restaurant en het benzinestation. En dat terwijl de rivierbedding hier honderden meters breed is en in deze tijd van het jaar droog is behalve een paar poeltjes. Om van het restaurant bij de rivierbedding te komen is het zeker 8 tot 10 meter naar beneden. Je kan je niet voorstellen dat zo’n brede en diepe rivier buiten z’n oevers kan stromen. In Kruger zijn er nog een aantal van die enorm grote rivierbeddingen waar in deze tijd van het jaar alleen maar een beetje water doorheen gaat. De Olifantsrivier bijvoorbeeld is nog wel twee keer zo breed als de Shingwedzi. Zoiets kan je in WestEuropa nergens meer zien.

Vrijdag 14 juni. De storm is voorbij, het is rustig maar koel weer met een zonnetje. Ik ben al voeg op. Tijdens het ontbijt begin ik al met de voorbereidingen om het grote stuk net dat ik uit Nederland heb meegenomen met een heet mes in stukken te snijden. Voorlopig heb ik aan vier stukken van ca een halve vierkante meter genoeg, maar ze moeten taps toelopen. Ik maak een mes heet op het propaangas brandertje. Als het klaar is maak ik de drie lange polyester zeillatten die ik vorig jaar uit de container gered had schoon met tinner. Als je ze met de blote hand aanpakt komen er kleine glasvezel splintertjes in je hand. Daarom ga ik ze eerst schilderen. Ik ga ze gebruiken om een boogtentje te spannen over de trampoline, tussen de twee zonnetentjes in. Dat had ik de vorige reis al helemaal uitgemeten en pasgemaakt. Ik heb nog wat tweecomponenten primer en smeer er twee lagen per zeillat op. De langste lat is vier en een halve meter de kortste is drie meter. Als het klaar is was ik even snel wat kleren in een emmer sop en hang ze uit. Dan rij ik naar Empangeni. Het is 25 km. Ik koop een 102 Amp batterij. Het is een dual purpose batterij. Het is wel een bakbeest maar ik heb ook een kleine inverter in de auto liggen en dus kan ik nu ook elektrisch gereedschap van 220 Volt gebruiken voorlopig tot 150 Watt. Ik heb ook een paar 12 volt autokacheltjes en met het koude natte weer van de laatste dagen in gedachten ben ik misschien wel heel blij met een beetje bijverwarming, al is het maar voor een half uurtje want de kajuitjes zijn heel klein.
Terug bij de boot is het nog te warm om binnen wat te doen dus ik ga eerst een kippencurry eten en daarna pas de netten voor het interieur proberen op te hangen. Om vijf uur is de bakboordromp voorlopig klaar. Zo, dat is simpel en snel klaar als je bedenkt dat in grotere jachten tot wel 40% van de bouwtijd en kosten van het totale project in de afwerking van het interieur gaan zitten. Het verkoopt wel goed in de showroom en overtuigt moeder de vrouw dat varen net zo comfortabel is als thuisblijven. Onderweg op een grote reis is dat interieur onder dertig graden helling een heel ander avontuur. Het is ook nog eens een bron van zorg en ergernis want Insecten en ander ongedierte gaat achter de bekleding zitten, muizen en ratten kunnen de elektra achter de betimmering kapotvreten, vocht en damp blijft in kastjes hangen en waar had ik ook alweer .... opgeborgen en nu past dat ding net niet in dat kastje of er blijft een half leeg kastje of alles dondert eruit. Nee, Ik doe het gewoon de stijl van raceboten: ophangnetten met elastieken aan de zijkant, tassen en waterdichte dozen voor de rest. Dat weegt niks en het ventileert prima, je kan in de netten zien wat erin ligt en met een hand iets erin stoppen of eruit halen in plaats van de inhoud van het kastje tegen je kop te krijgen. Een boot onder zeil is geen huis. De wand achter de netten blijft bereikbaar om schoon te maken of als er condens langs zou lopen. De netten in de kajuitopening hangen met haken in lussen zodat ze er in hun geheel en met alles erin uitgetild kunnen worden en aan dek gelegd. Aan het net kun je natuurlijk ook van alles ophangen en vastbinden. Als het te donker wordt ga ik naar het clubhuis. Er is een trouwpartij in de grote ruimte en de gebruikelijke vrijdagbarbecue wordt in de buitenbar gehouden. Die hebben ze tijdens mijn afwezigheid helemaal verbouwd. Van een klein barretje is het nu een prachtig gebouw met flinke overkapping en een mooi terras (nog in aanbouw) geworden.Er zijn braaiplaatsen en is zelfs een pizzaoven gebouwd. Ik drink een biertje en eet nog een keer kip. Volgens Christaan is er door mij een frisse wind in de yachtclub gevaren. Ik vraag hoezo en dan zegt hij doordat ik gewoon mijn eigen gang ga en met iedereen hetzelfde praat en totaal niet geïnteresseerd ben om mij aan te sluiten of aan te passen bij sociale groepjes binnen de club of zelfs maar te vragen hoe de mensen over elkaar denken. Ja, zo ben ik altijd geweest en overal. Ik maak geen onderscheid tussen mensen, praat met iedereen op dezelfde manier en ik heb geen vooroordelen. Alleen mensen die wel heel sterk in eigen kringetjes leven hebben er soms moeite mee dat ik door hun sociale barrières en machtspel heenstap en ze blijven me dan jarenlang zien als een outsider, wat ik ook prima vind. In de wereld maar niet van de wereld! Dan raak ik lang in gesprek met Red en Cyntia. Zij hebben al 35 jaar lang vele malen de kust van Mozambique, Tanzania, Kenia en Madagaskar gevaren in hun zelfgebouwde boot. Ik krijg zoveel informatie dat ik er maar geen alcohol meer bij bestel om mijn hersens in topconditie te houden. Ik krijg ook zulke geweldige verhalen dat ik er weer eens aan herinnerd wordt waarom het al die moeite waard is. Zij vertrekken dinsdagochtend voor hun volgende trip: een oversteek naar Madagaskar. Voor ze vertrekken moet ik nog bij hen aan boord komen praten over coordinaten van goede ankerplaatsen en zo meer. Intussen speelt er een life muziek bandje en er wordt gedanst. Als we het gesprek beëindigen dans ik ook nog even mee en stap dan in de auto om naar de camping te rijden. Het is volle maan. Het is helder weer buiten en gelukkig is het droog. Maar het wasgoed aan de lijn is nog niet droog. In de caravan is het koud en ik zet gauw de ventilatorkachel aan.

Zaterdag 15 juni. We gaan hier nu duidelijk de winter in. Overdag is het nog wel lekker zonnig maar om vijf uur gaat de zon onder en in de nacht en ochtend kan het behoorlijk koud zijn. Een trui en een zomerjack. Ik ben vanmorgen begonnen met emails en wat administratie en het bijeen zoeken van spulletjes voor de elektra. Daarna ben ik eerst naar het winkelcentrum gereden en heb daar Rusks en Biltong gekocht in het delicatessenwinkeltje. Rusks zijn krokant gebakken mueslikoeken of ook wel broodkoeken want er zijn allerlei varianten. Lekker voedzaam en gemakkelijk wegknabbelen tussendoor.
Heh ....er loopt iemand tegen de achterkant van de caravan op. Het kan een aap zijn maar dan een vrij grote en gewoonlijk scharrelen apen niet in het donker. Er is erg veel volk op de camping en ook op het hiernaast gelegen bungalowpark. Maar ik sta in een hoek waar geen mensen langs hoeven. Ik roep en ga naar buiten. Niks te zien. Ik heb daar wel veel spullen uit de onderbak van de caravan in het gras liggen en ruim nu toch maar even de hengels en twee tassen naar binnen en doe de klep op slot. Er is een viswedstrijd en daardoor zijn er veel vissers met hun families op de camping. Maar er was vanmorgen ook een bruiloft op het naast gelegen terrein van het bungalowpark en ik hoor ook nu nog muziek en pratende mensen. Goed, ik ga verder. Biltong is gedroogd vlees. Het is overal te koop hier en er zijn zelfs speciale biltong winkels. Waarom het zo’n rare naam heeft weet ik niet. Als het niet te hard gedroogd is en nog wat zacht en soepel is het heel lekker. Ook gemakkelijk te eten als een snack, of in de auto onderweg of voor de maaltijd bij een drankje. Ideaal om mee te nemen op de boot, met als enige nadeel dat het moeilijk is om er vanaf te blijven! Het kost ca 15 euro de kilo, ongeveer de helft duurder dan vers vlees, maar het bevat natuurlijk veel minder vocht. Ik rij naar de boot. Ook daar is het druk met vissers op het water en er is ook nog een weekeind met zeilwedstrijden voor de jeugd. De camping van de club heeft 20 plaatsen, maar het staat er propvol. Ik ga verder werken aan het interieur, nu van de bakboordromp. Ik boor in de grote spanten, de bulkheads, elk 6 gaatjes met een 6mm boor en rijg er dan zwart elastiek van 5mm doorheen. Zo ontstaan er elastieklijnen in de lengterichting langs de wanden. Tussen de bulkheads in rijg ik het elastiek door de netten heen zodat die aan het elastiek hangen. De gaatjes aan de onderkant net boven de vlonders krijgen geen net, maar wel elastiek en dat is handig om bijvoorbeeld een tafeltje en een snijplank en de paddle en een haspel met stroomdraad tegen de wand aan te klemmen. Ik begin al een beetje te wennen aan de kleine ruimte. Op den duur weet je beter hoe en waar je je kan wenden en keren, maar het blijft klein. Zo’n bootje is wel goed om lenig en soepel te blijven. Het lopen op de trampoline is ook goed voor je evenwicht en je spieren waarmee je balans houdt. Ik spring en stap nu ook veel jeugdiger aan boord en weer op de steiger nu ik de bewegingen van de boot beter begin te kennen. En ik ontdek nu ook waar ik voor de veiligheid handgrepen erbij moet plaatsen, bijvoorbeeld als ik over de crossbar en achterbeam heen moet stappen ga ik nog een handgreep op de hoek van het kajuitdakje plaatsen. Red en Cyntia hadden nog geadviseerd om een paar dagen voor anker te gaan liggen hier vlak voor de jachthaven en dan met je bijbootje steeds heen en weer te gaan varen zoals je zou doen tijdens een grotere tocht. Dan ontdek je wat je vooral niet moest vergeten en hoe je je indeling het handigste kan maken en hoe je aan boord gaat vanuit de bijboot en gaat koken en slapen en zo krijgen de dingen een eigen plekje en routine. Het lijkt me een goed idee. Ik zaag met de decoupeerzaag nog twee gaten voor luchtluiken in de achterkanten van de kajuitjes. Morgen de luikjes erin monteren. Nu kan ik het grote luik helemaal sluiten als het heel slecht weer is en heb ik toch van drie kanten luchtdoorstroming. Luchtinlaat door raamopeningen in de zijkant is altijd veel directer dan door dekluiken of door van die luchthappers op het dek. Bij deze temperaturen is het werken in de kleine ruimte overigens best goed te doen. Het mahoniehout met zijn warme kleuren geeft rust aan je ogen en een knus gevoel. Ik maak met mijn zakmes de dunne zijde van mijn vaarboom pas zodat ik er een plastic pikhaak op kan zetten. Bij solo zeilen en aanleggen kun je wel een extra pikhaak gebruiken. Een voor op het schip en een achter, zodat je niet met die lange stok in je handen over alles heen en langs de zeilen hoeft te stappen. De vaarboom is letterlijk een boompje van vier meter lang dat ik voor een euro kocht. Ik kan hem misschien ook als fokkeloet gebruiken en als peilstok en als duwboom. De andere pikhaak is een bamboe van drie meter lengte. Dan ga ik de lijnen bekijken waarmee het touwladdertje opgetrokken wordt. Waar kan ik die vastzetten zodat je er vanaf de trampoline maar ook vanuit het water gemakkelijk bij kan? Hoe trek je beide lijnen met een hand op en zet je ze met een hand vast? Morgen een klem op de tweede trede monteren. Het begint te schemeren en ik drink nog een biertje in de nieuwe buitenbar en loop een rondje over de camping en de botenstalling. Behalve wat Hoby’s en Darts hebben ze hier ook eigen ZuidAfrikaanse ontwerpen catamarans. Het lijken meer imitaties en het is meest ouder spul. Tijdens de boycotjaren werd er niks geimporteerd en is er een eigen botenindustrie ontstaan net als in de kampeerwereld. Het is boerendegelijk gebouwd maar mist de kunst van het ontwerpen. Ik zie ook nog een Fireball en wat ze een Dubchick noemen. Dat zijn dinghy’s, het zijn oude ontwerpen van wel 60jaar geleden, maar wel heel goede en snelle ontwerpen. Gebouwd in plywood (multiplex). De Fireball heeft een neus als een vlet, maar hij is licht gebouwd en door het gebogen vlak toch heel sterk met mooie snelle lijnen. Hij lijkt me geschikt voor brandingzeilen. Dubchick is een soort surfplank van hout, 3,5 meter lang en iets breder van voren dan van achteren. Ook zoiets hebbik vroeger wel eens op plaatjes gezien. Het lijkt op mijn peddleboard maar dan met een zwaardkast en een vaste mast met grootzeil en fok. Geen kuipje. Het is een jeugdboot voor twee kinderen en erg snel. De eigenaar heeft hem zelf gebouwd voor zijn kinderen zoals zijn vader ook voor hem gedaan had. Hij is echt prachtig. Ze varen er vandaag voor het eerst mee, dus de hele familie is er trots op. Dan ga ik terug naar de caravan om er een boerenomelet te maken en nog een uurtje te internetten. Daarna ga ik op bed liggend dit verhaal schrijven. Het is half tien, hoelaat zouden de drukpratende mensen op het bungalowpark gaan slapen?