Fijne Jaarwisseling! Zaterdag29, zondag, maand. 31 - Reisverslag uit Bronkhorstspruit, Zuid-Afrika van Fred Daniels - WaarBenJij.nu Fijne Jaarwisseling! Zaterdag29, zondag, maand. 31 - Reisverslag uit Bronkhorstspruit, Zuid-Afrika van Fred Daniels - WaarBenJij.nu

Fijne Jaarwisseling! Zaterdag29, zondag, maand. 31

Door: Alfred Daniels

Blijf op de hoogte en volg Fred

31 December 2018 | Zuid-Afrika, Bronkhorstspruit

Zaterdag 29 december.
Het is regenachtig en lekker koel weer. Ik ben al om zes uur aan het werk naast de caravan. Ik monteer de gisteren gemaakte motorplank tussen de twee kleine motorsteunen die ik eerder gemaakt had voor de kleine buitenboordmotortjes. Met zes boutjes past het precies. Ik wil de grote motor in het midden hangen en ook de mogelijkheid hebben om de kleine Johnsonmotor ernaast te hangen. Ik pas alvast de kleine motor, die achter in de auto lag. Maar de kleine Johnson motor kan niet meer draaien met deze steun. Daar ben ik minder blij mee want dat motortje kan normaal 360 graden in het rond gedraaid worden waardoor het juist zo handig is dat ik ook op volle kracht achteruit kan varen. Dat leek me nu juist zo handig als je tegen een strandje bent opgevaren. Dan rij ik naar de winkel op de werf waar de Seagull motor ligt. We halen hem van de voorraadzolder af en leggen hem achter in de auto. Terug bij de caravan zet ik hem op de motorsteun. Het bevalt me helemaal niet. Ik ben bang dat de motorsteuntjes niet sterk genoeg zijn voor de kracht die deze motor kan ontwikkelen. Die steuntjes zitten met lijm en houtschroeven in elkaar en ik denk dat de Seagull, als ie echt kracht moet ontwikkelen de boel aan splinters zal trekken. Misschien dat gewoon varen met weinig weerstand nog wel zal gaan, maar bijvoorbeeld als ik aan de grond gelopen ben of tegen de branding in moet wegvaren of een andere boot moet slepen is deze ophanging echt te licht. Aan twee plankjes kun je geen zes paarden laten trekken. Jammer van de moeite en de tijd. Ik haal de constructie weer uit elkaar. De kleine motorsteuntjes kan ik nog wel gebruiken voor de kleine Johnson en die is voorlopig voldoende om hier in het haventje in-en uit te varen. Ik ruim alles weer op en leg de Seagull met een kettingslot vast aan de caravan en rij naar de werf. Dan ga ik verder met het trampolinedoek aan de achterkant. Het is zwaar werk onder de boot zittend met je armen boven je hoofd de vislijn inrijgen en stukje bij beetje steeds meer spanning geven. Maar ik heb het goed opgemeten en gesneden. Het past perfect. Als ie zover vastzit dat ik erop kan lopen is dat een geweldig gevoel: alsof de boot ineens af is. Ik loop wat heen en weer en probeer allerlei zit-posities uit. Ook op de achtertrampoline is het lekker zitten en ook nog gemakkelijk sturen. Welke boot heeft ruim dertig vierkante meter dek waarop je overal kan lopen en lekker kan liggen en zitten? Zelfs hele grote jachten hebben meestal maar een kleine kuip waarin je echt leeft. Dan kijk ik nasr een manier om de boot op de dollies te krijgen. Als ik vier houtblokken onder de boot weghaal staan de rompen alleen nog in het midden op twee balkjes en kan ik voor-en achterkant van de boot op en neer wippen. Dat heb ik straks nodig om de boot 25 cm omhoog te werken zodat de wieltjes eronder kunnen. Voorlopig hang ik de kleine motorsteun op en pas de kleine Johnson eraan en meet dan uit hoe groot het gat moet worden dat ik in het trampolinedoek zou moeten maken om de motor te kunnen bedienen. Ik wil dan gewoon een rond gat maken en daar een dyneemalijn inrijgen. Hopelijk kan ik zo de spanning van het doek behouden. Ik plak de rand af met plakband en hou dan op voor vandaag. De vissers hebben een mooie vangst gehad: twee yellowfin tonijnen, (de lekkerste vissen voor sushi) en twee Jacks en een Kingmackerell en een kleine Barracuda. Wat een prachtige dieren.
Erica van Johan is jarig en ze geeft een feestje op het grasveld voor het clubgebouw. Ze heeft me van de week uitgenodigd. Ik rij terug naar de camping om te douchen, scheren en schone kleren aan te trekken. Dan even naar het winkelcentrum waar ik een mooie oranje pot-roos zie met donker bladgroen en veel knoppen. Die ziet er vitaal uit en zal wel mooi bij hen op het dakterras staan. Terug naar de club en ik zit al gauw met een biertje en een tafel met zelfgemaakte hapjes te praten met de andere genodigden. De barbecue gaat aan, want zonder ‘braai’ kan het leven in ZuidAfrika niet. Ik spreek met Claudia en Hayden. Claudia heeft een rondreis in Europa gemaakt. Ze vond vooral Nederland zo mooi en de mensen zo aardig. Maar als ze vertelde dat ze in ZuidAfrika geboren was begon iedereen over de Apartheid terwijl die al na een referendum daarover werd afgeschaft voordat zij geboren was. Ja, ik denk dat de geschiedenislessen in Nederland wel een beetje achterlopen en dat de meeste Nederlanders verder ook helemaal niks van ZuidAfrika weten en er nooit iets over horen.

Zondag 30 december. Vandaag was een hele rustige dag met lekker bewolkt en redelijk koel weer. Ik was om half negen bij de boot en heb alleen maar lopen denken hoe ik de motorophanging zou maken. Ik durfde de schaar nog niet in het trampolinedoek te zetten uit angst dat ik later toch voor een andere manier van motorophanging zou gaan maken en dan een gat in het doek heb gemaakt op de verkeerde plek. Ik probeer allerlei posities uit en welke lengte pijp of welke andere materialen komen in aanmerking? Kunnen de motoren nog verder naar achteren nu ik er via de trampoline zo gemakkelijk bij kan? Kan ik dan nog bij de gashandel? Ik kan wel gemakkelijk bij het roer. Is het wenselijk in verband met de gewichtsverdeling in de boot en ook de golfhoogte tussen de rompen om de motor verder naar achteren te hebben of juist niet? Hoe zal het in de praktijk gaan als ik op de motor kom aanvaren bij een steiger? Om aan boord te klimmen vanuit het water kan ik ook een trap tegen de achterkant van de trampoline zetten, maar waar laat ik die als ie niet gebruikt wordt? Ik kan ook een touwladder maken in de breedte tussen de rompen achter de trampoline. Dan hoef ik geen gat in de trampoline te maken om zelf doorheen te klimmen. Dat is misschien wel een heel goed idee. Ik heb daar drie meter lengte en kan dan vanuit het water vastgrijpen een de dyneemalijn en eerst op de achterkant van de trampoline gaan zitten. De treden van die ladder lopen dan in de lengterichting van de boot, wat iok gunstiger is. Ik kan nog niet tot een keuze komen en ga wat eten in het curryrestaurantje. Joh, wat is het daar druk. Terug bij de boot loop ik wat heen en weer op mijn ‘dek’ en ga in de kajuit zitten en slaap zelfs een half uurtje in de stuurboordromp. De ventilatieopeningen zijn wel heel lekker, vooral die ik in het voorste raampje gemaakt heb. Ik overweeg of ik er nog meer bij zou maken. Dat zou nog gemakkelijk kunnen bijvoorbeeld in het achterste raampje maar is het nodig zo dicht bij het grote luik? Waar ga je koken? Waar ga je zitten? Aan de trampolinezijde zou ik ook nog gemakkelijk een ventilatieopening erbij kunnen maken en dat zou ook nog heel leuk staan om daar twee ‘patrijspoortjes’ te hebben. Een paar echte stoere bronzen of koperen poortjes zou ook prachtig staan maar dan moeten ze wel goed open kunnen en die dingen zijn ook zwaar en duur. Voorin en achterin de kajuit op de korte zijden kan ook nog gemakkelijk ventilatie gemaakt worden, maar is het nodig? Als de zonnetentjes goed werken kan het grote luik bijna altijd open blijven. Ik zet de tentjes nog eens op. Als ik aan de buitenzijde nog een strook doek eraan maak kan ik het tentje ook helemaal door laten klappen zodat er over iedere kajuit een tunneltent ontstaat met een breedte van 1 meter zeventig en een lengte van twee meter veertig. Zou ik er dan ook nog een derde framebeugel bij maken? Er is wel ruimte voor maar kan ik ook nog een aluminiumprofiel vinden dat nog een maat breder is zodat alle frames nog steeds in elkaar passen als het tentje plat ligt? Zo loop ik te puzzelen en te denken maar ik doe nog helemaal niks. De buren komen langslopen voor een praatje en ze vinden de boot zo ontzettend mooi. Beautiful, beautifull, beautifull zegt de buurvrouw. Ik zie wel dat de boot weer erg vuil is geworden, vooral onder de tentjes die plat gelegen hebben. Dus ik ruim de bladertroep van de bomen op (eucalyptus naalden en zaden) en ik rol de tuinslang uit en spuit de hele boot nog eens goed af. Het gaat regenen dus dan is het ook wel lekker als het ergste vuil al van de boot af is. Als ik klaar ben begint het harder te regenen en ruim ik op en rij naar de supermarkt. Met een stuk watermeloen en een pakketje verse kipstukken ga ik naar de camping. Het regent te hard voor de barbecue dus dan maar aanbraden in de pan. Wel zo lekker. Het blijft de hele avond regenen en ik ga naar binnen onder het muskietennet op bed liggen. Moet er in de boot ook nog muskietennet voor de raampjes of over het luik of ook een los net over het bed? Ik word om half twaalf wakker van dierengeluiden en ga dit verhaal schrijven. Het lijken wel bavianen, maar die zijn hier niet. Vechtende katten misschien? Of kunnen Vervet aapjes ook dit soort geluiden maken?

Maandag 31 december,
De laatste dag van het jaar. Het regent niet maar het is zo vochtig dat de luchtvochtigheid soms als druppels aanvoelt. Officieel is dit kustgebied niet in de tropische zone, maar door de bijzondere golfstromen en wind vanuit de Indische oceaan is het wel een tropisch klimaat hier. Honderd kilometer naar het noorden/oosten komt ook bijvoorbeeld het meest zuidelijke koraalrif op aarde voor. Unieke planten en dierenwereld voor deze breedtegraad. De camping is een grote tropische tuin op duingrond. Bij de boot ga ik de zes grote spanbanden uitrollen en ieder in twee delen snijden. Dan monteer ik die stukken als singels onder de rompen. Als ik nu twee roestvrijstalen pijpen van zes meter lengte leen van Johan en die aan weerszijden door lussen in de singels schuif moet ik aan iedere kant tien man kunnen laten tillen. De wieltjes eronder om op te laten rusten en op vlakke grond te rollen. Ik hoop dat dat van de week gaat lukken. Dan komt Hayden kijken. Ik leg hem ook de motormount uit. Hij heeft natuurlijk zijn eigen ideeën maar geen betere. Dan komt Frederik langs. Ook hij heeft wel een idee hoe hij het zou doen maar ik blijf toch overtuigd dat mijn plan sterker en veiliger is. Dan haal ik de kleine buitenboordmotor uit de auto. Ik hang hem op een trapje en vul hem met benzine en hang hem dan achterop een klein polyester sloepje dat aan de steiger ligt. Ik probeer te starten maar krijg het startkoord niet in beweging. Misschien zit de zuiger vast in de cylinder? Ik spuit er wat WD40 smeerolie in. Dan komt Gerrit aanlopen. Hij haalt de bougie er weer uit en trekt een paar keer aan het startkoord. Nu gaat het wel en de olie spuit uit het bougiegat. Gerrit zegt dat viertact motoren niet liggend vervoerd kunnen worden, dan loopt de olie tussen de ringen door de cylinder in. Lastig want ik kan hem toch niet verticaal vervoeren. De motor start meteen. Lekker. Ik hang hem opnieuw aan het sloepje en laat hem goed warm draaien en ga er dan een uurtje mee varen door de jachthaven en onder de brug door de rivier op. Volgens het instructieboekje moet ie tien uur inlopen voordat je hem volgas mag laten lopen. Als ik terug kom haal ik hem er toch vanaf en terug de auto in. Dan ruim ik alles op en ga naar de camping om te douchen en schone kleren aan te doen voor de avond. Zo nog even een kop koffie zetten en dit verhaal schrijven en versturen voordat ik terug naar de club ga voor de oudejaarsavond. De bar zal open blijven en er is vuurwerk. Allemaal een fijne jaarwisseling !!!!!!!

  • 01 Januari 2019 - 19:17

    Ineke:

    Gelukkig nieuwjaar Fred en ik hoop dat je heel veel plezier gaat hebben van al het werk dat je gedaan hebt. Gr. Ineke

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Fred

Een photo zegt meer dan 1000 woorden. Zie mijn photosite op Flickr.com/photos/AlfredDaniels. Gymn. B. Sociale- en Culturele Antropologie in Leiden. Vele jaren in Azie: India, Maleisie; Thailand. Onderzoek bij jagers/verzamelaarsvolken. Zeven jaar gereisd in de Verenigde Staten. Nu op reis voor een nog onbekend aantal jaren in Afrika. Op zoek naar het Paradijs: nog niet gevonden. Wel gevonden: het wonder op de planeet Aarde. onderstaand artikel n.a.v interview door Alfons de Wit. Alfred Daniels zoekt naar de oorsprong van het leven. Alfred Daniels maakte, na het behalen van zijn Gymnasium bêta-diploma een opmerkelijke keuze. Waar een studie medicijnen; mechanica of natuurkunde voor de hand zou hebben gelegen, koos hij voor culturele antropologie. “Ik was geboeid geraakt door de vraag waar het leven vandaan is gekomen en hoe de mensheid zich ontwikkeld heeft. Dan kun je de verhalen lezen van archeologen, die vaak moeten uitgaan van allerlei ver- en vooronderstellingen, maar je kunt ook zelf gaan kijken bij de jagers- en verzamelaarsvolken. Dat zijn volken die in de manier waarop ze met de natuur omgaan nog het dichtst bij de oorsprong van het menselijk leven zijn gebleven. Er zijn nog een paar kleine groepjes over in de wereld. Kijk, toen ik nog studeerde in Leiden bestonden er al wel onderzoeken waarbij enkele individuen van zulke jagers-en verzamelaarsvolken buiten hun woon- en leefgebied zijn onderzocht. Die waren meegenomen naar de beschaafde wereld en die heeft men toen geprobeerd te interviewen en hun taal en hun verhalen op te schrijven. Als je echter een beeld van hun leefomstandigheden wil krijgen dan zul je de mensen ook in hun leefomgeving moeten observeren. Of dat gevaarlijk is? Ik weet het niet. Je moet ze met open blik tegemoet treden en primitief kunnen leven. Gelukkig hebben we nu ook moderne medicijnen en snel vervoer voor als het mis gaat. Kijk zij hebben ook een bepaald comfort in hun leven, maar dat zit in kleine dingen en alleen als je met hen samenleeft kun je daar ook van genieten: lekkere dingetjes om te eten, een heerlijk beschut plekje om te slapen. Ze leven in kleine groepen van maximaal 35 mensen die van bladeren en takken een hutje bouwen. Als het voedsel, dat ze rond hun kampje verzamelen, begint op te raken pakken ze hun spullen op hun rug en maken ze een nieuw kamp een paar kilometer verderop. Als mens kijken ze echt door je heen. Ze hoeven niets van jou, dus het persoonlijke contact is alles voor hen. In Maleisie is zo' n groep waarvan bekend was dat ze zo schuw waren dat je er alleen maar lege dorpjes kon zien, waaruit de mensen weggelopen waren. Ik werd daar onmiddellijk geaccepteerd en toen ik vroeg waarom ze niet weggelopen waren toen ze mij zagen komen, zeiden ze ‘Als je ogen het zelfde uitstralen als je hart, dan kunnen we wel met je omgaan’. Misschien is dat bij mij het geval, want ik heb nog nooit problemen gehad om contact te leggen met zulke volken. Daniels ging op zijn twintigste al, over land, naar India. “in dat deel van Azie zitten nog wel 200 stammen, volken. Bovendien is India een van de oudste en meest invloedrijke culturen in Azie, met een grote diepgang. Op de universiteit ontmoette ik mijn vriendin Corry van der Sluijs, waarmee ik jarenlang samen heb gereisd. Helaas is zij in 2002 aan kanker overleden en sinds die tijd ga ik weer alleen op pad. Begin van dit jaar ben ik naar Afrika gegaan. Ik heb tweedehands een auto gekocht waarmee ik in de bush uit de voeten kan en ik ben eerst door het Krugerpark getrokken en daarna vooral in de Kalahariwoestijn. In zuidelijk Afrika leven de San of bosjesmannen. Er liggen ook nog savannegebieden, waarvan gedacht wordt dat het de omgeving is waar in de oudheid de eerste mensen rechtop zijn gaan lopen. Ook de dieren waarop ze gejaagd hebben zijn daar nog in het wild te observeren. Ja, de eerste mensen hebben zich ontwikkeld in Afrika; alle opgravingen wijzen daarop. Hoe zij hun eigen wereld beleven, dat is nu mijn belangrijkste thema. Het grootste verschil met ons is dat ze leven in een organische verbondenheid met hun omgeving. Alles in hun omgeving heeft een levende ziel en hoewel alles voortdurend van vorm verandert: alles groeit, alles beweegt, blijft het dezelfde ziel houden. Door de kracht van hun eigen ziel hebben ze mentaal invloed op hun omgeving. Daardoor hebben ze een volledig vertrouwen in de natuur en leven met de zekerheid dat ze altijd genoeg zullen hebben. Als ze bedreigd zouden worden of als er te weinig regen valt, dan trekken ze weg naar een ander deel van de natuur. Ze bezitten weinig maar ze hebben het gevoel dat alles om hen heen voor hen is. Het is inderdaad dichtbij het paradijs” Daniels doet zijn werk volledig onbetaald en ontvangt van geen enkele instantie subsidie. “Het zou wel lekker zijn, maar ik kan mezelf financieel net overeind houden. Ik ga wel naar internationale conferenties, maar ik heb voor mijn werk nog nooit iets gevraagd en ook nog nooit gesolliciteerd. Mijn manier van leven heeft als voordeel dat ik me geen zorgen hoef te maken voor een carrière, ik hoef geen baas naar de mond te praten, en niemand te overtuigen van het nut van wat ik doe. Ik doe dus precies datgene waarvan ik vind dat dat belangrijk is en dat dat nodig is. Daardoor kijk ik ook heel open naar de wereld om mij heen en vaak loop ik tegen zaken aan waarvan ik denk ‘dat niemand daar nou nog is opgekomen’. Als ik het dan belangrijk vind breng ik het onder de aandacht en kunnen degenen wiens baan dat is er misschien iets aan doen. Zo werd laatst een hele grote milieuconferentie gehouden in Kopenhagen. Ik kreeg het programma in handen en zag dat er geen woord in stond over flairs, dat zijn affakkelinstallaties op gas- en olievelden. Die staan 24 uur per dag te branden en roet uit te stoten. Ze brengen methaangas tot heel hoog in de atmosfeer, waar het niet kan uitregenen. Methaan is 23 keer slechter voor het broeikaseffect dan CO2. Ik heb een mail gestuurd naar de VN organisatie die verantwoordelijk was voor toezicht op de olie-en gasbronnen. Met de milieuconferentie in het vooruitzicht moesten ze wel met een standpunt komen. Twee weken na mijn mail was er 200 miljoen beschikbaar om het flair probleem op te lossen. Zo heb ik ook indertijd iedereen die ik kende gewaarschuwd om niet naar Afghanistan te gaan. Het is een wespennest daar. Ik ben zelf in 1975, toen er nog geen sprake van oorlog was, een maand door Afghanistan gereisd. Sindsdien bleef ik de ontwikkelingen daar enigszins volgen. De oorlog daar gaat volgens mij helemaal niet om Taliban of El Queda of om de ontwikkeling van vrouwen en arme mensen. Het gaat om wegvallende defensie budgetten aan het einde van de koude oorlog. Verder praat niemand erover waar de heroine van Afghanistan blijft. Het land is de grootste heroine producent ter wereld. Kofi Annan heeft eens gezegd dat er in de handel in verboden drugs in de wereld evenveel geld omgaat als in de autoindustrie van Europa en Amerika tesamen. Ook schijnt niemand te weten dat er grote olie -en gas voorraden gevonden zijn in het noordoosten van Afghanistan in het midden van de jaren zeventig, waarna er een stammenstrijd om de macht (contracten) ontstak. Ik heb er ook voor gewaarschuwd dat een enkele muntsoort voor heel Europa het onmogelijk maakt om verschillen in welvaartsontwikkeling tot uitdrukking te brengen, zoals voorheen gebruikelijk was door middel van inflatie van een muntsoort. Daarom waren de Peso, de Lira en de Dragme zoveel minder waard dan de D-mark en de Gulden. Het risico dat de ondernemers snel en flexibel konden incalculeren wordt nu dus afgewenteld op de overheid die geen ander middel beschikbaar heeft dan het door te schuiven op de belastingbetaler. Helaas wilde men naar deze adviezen indertijd niet luisteren, hoewel velen moeten hebben begrepen dat ik gelijk had. Het zal een kwesties van eigenbelang en geld zijn: mooie baantjes voor mensen met veel ego en een middelmatig verstand, wat ze echt niet opgeven voor het algemeen belang, ook al worden ze betaald om juist dat te behartigen. Zulk soort ongevraagde en onbetaalde adviezen doe ik de laatste twintig jaar wel een paar keer per jaar; soms met de politiek, soms met de ontwikkeling van onze samenleving of wat goed is voor ons allemaal." Alfred Daniels kijkt uit naar de maand december. Dan pakt hij weer zijn rugzak om voor enkele maanden af te reizen naar Afrika, op zoek naar nieuwe inzichten in het ontstaan en de ontwikkeling van de mensheid. Ik begrijp het leven nu wel veel dieper dan 30 jaar terug, maar het blijft een wonder en een passie om er zoveel mogelijk van te leren. ” Wie zijn reizen in Afrika wil volgen moet blijven kijken op de weblog: freddaniels.waarbenjij.nu

Actief sinds 26 Dec. 2010
Verslag gelezen: 302
Totaal aantal bezoekers 370140

Voorgaande reizen:

27 December 2010 - 15 Augustus 2023

Zuidelijk Afrika

Landen bezocht: