Maandag 10 dec, dinsdag 11 dec, woensdag 12 dec.

Maandag 10 december.
Het heeft de hele nacht geregend en blijft ook nog de hele ochtend aaneengesloten regenen. Het wel lekker voor de natuur. Twee jaar geleden was het El Nino jaar zo droog dat de wateropslagbekkens helemaal leeg waren. De mensen in paniek en grote sterfte onder de wilde dieren. Maar nu zijn ze naar zeggen alweer half vol en de regentijd is nog niet voorbij. Ik hoop dat de mensen zo verstandig zijn geweest om nog meer wateropslag te maken anders is het bij de volgende El Nino weer mis. Ik hoop dat ze in Nederland ook zo verstandig zijn om de Grevelingendam voorlopig nog gesloten te houden. Ik blijf tot een uur smiddags op mijn bed liggen lezen. Het boek Homo Deus: “de geschiedenis van de toekomstige mens” is wel interessant maar laat ook goed zien hoe wetenschappers collectief ook heel verkeerde inzichten kunnen aanhangen met in het verleden en heden verstrekkend slechte gevolgen voor miljarden mensen en dieren. Klimaatwetenschappers en iedereen die blindelings vertrouwen in hen heeft: wees gewaarschuwd. Als iedereen het ergens over eens is is er een grote kans dat datgene uiteindelijk helemaal verkeerd blijkt te zijn. En de grootste belanghebbenden zullen natuurlijk nooit willen toegeven dat ze bogus verspreid hebben, daar moet eerst een generatie nieuwe wetenschappers voor opstaan.
Om een uur wordt het voor het eerst droog. Ik rij naar de boot maar het begint alweer te regenen. Dan maar eerst wat gaan eten bij het curry-restaurantje. Ik ben al drijfnat van uit de auto stappen en drie meter lopen voordat ik onder het afdak kan komen. Terug bij de boot lijkt de bewolking te breken. Het miezert nog af en toe. Ik meet en snij het materiaal voor de trampoline voor het middelste deel van de boot op maat. Het zal uit twee stukken doek moeten bestaan want het doek is maar 150 breed en de trampoline 250x250. Ik besluit om de randen van ca 20 centimeter breed eraan te laten zitten. Daar ga ik een elastiek doorheen rijgen en dan omhoog spannen. Dan heb ik daarmee opstaande zakken om touwen, lampen en ander klein spul in op te bergen onder handbereik. Dat lijkt me nog handiger dan een bak met een klep en het weegt niks. Het lukt me nog net om de zomen erin te rijgen en dan begint het weer verschrikkelijk hard te regenen. Opruimen en ik rij maar de supermarkt om toch nog iets nuttigs vandaag te hebben gedaan. Wat fruit gekocht en dadels en een zak gemengde zaden en pitten voor in de havermoutpap. De supermarkt is al in kerstsfeer met versiering en muziek. Terug naar de camping en het blijft maar regenen. Ik zet een grote pot groene thee en eet een half bananenbrood erbij terwijl op mijn bed liggend dit verslag schrijf. Ik kan geen banaan in het bananenbrood proeven. Zeker poeder of andere troep.

Dinsdag 11 december.
Het heeft de hele nacht nog geregend maar vanmorgen is het droog en breekt er een lekker zonnetje door. Ik laat het ventilatorkacheltje nog even aan om het vocht te verdrijven. Om zeven uur ben ik al bij de boot met de masttop. Ik rij de auto zo dichtbij dat ik net de accu kan bereiken met de bundel verlichtingsdraden die nog los in de boot ligt. Nu moet ik eerst de lamp met de driekleuren navigatieverlichten testen voordat ik de mast afmonteer en overeind kan zetten. De LED verlichting brand, aan de juiste manier van installeren kom dan later wel toe. Ik tape alle verbindingen nogmaals zorgvuldig af en ook de antenneverbinding. Dan de rand van de mastkop en de mast goed schoonmaken en opschuren en insmeren met een corrosiewerende rubbercompound zodat ze later eventueel nog los kunnen en niet aan elkaar vastroesten. Ik had uit Nederland nog een andere valdoorvoer meegenomen en boor de oude, die ik hier gekocht had, er weer uit en zet de nieuwe er in. Zo nu kan ik ook alle vier de valklemmen gaan gebruiken die ik heb meegenomen: twee voor de gaffel van het grootzeil en twee voor de voorzeilen. Ik koop in de winkel een tweede hijslijn voor de voorzeilen erbij en zet die erin. Ik besluit om terug te gaan naar mijn oorspronkelijke plan en nog twee dyneemalijnen te trekken naar de punten van de boegen. Daaraan kan ik een zonnedoek ophangen over de voorkant van de boot. Het is wel lastig want ik had ze er eerder opzitten maar toen weggehaald en nu moeten ze opnieuw door de veel te smalle opening die er nog is overgebleven. Dan moet de hele bundel lijnen die allemaal aan de mastkop zitten ontward worden en uitgelegd langs de mast. Ik ga de lier ophalen maar het is al vijf uur geworden en te laat om er nu nog aan te beginnen om de mast te hijsen. Als er dan iets tegenvalt moet ik in het donker doorwerken. Dan maar rustig opruimen en nogmaals kijken of ik niets vergeten ben. Gelukkig dat ik niet verder ben gegaan want onderweg naar de supermarkt bedenk ik dat de nieuw gekochte valklemmen misschien met bouten en moertjes op de mast vastgezet moeten worden en niet met popnagels dus dan moet ik nog binnenin de mast zijn om de moertjes erop te kunnen draaien. Morgenochtend verder kijken. Als ik opruim komen de vissers hun vangst schoonmaken. Ze hebben heel goed gevangen: twee mooie tonijnen van bijna een meter, twee grote baarzen. (daar ben ik minder blij mee want die zijn territoriaal en groeien heel langzaam), twee King Mackerells en drie prachtige Dorades van meer dan een meter lang. Een heleboel vis voor een dag vissen. Ik koop in de supermarkt twee kleine tongetjes en bak die in de olijfolie. Genoeg voor mij.

Woensdag 12 december.
- [ ] Vandaag was een teleurstellende dag. Ik was om acht uur bij de boot en legde alle lijnen langs de mast netjes uit. Ik heb vier hijslijnen voor de zeilen: twee voor het grootzeil dat een korte gaffel heeft en twee voor de voorzeilen. Die lijnen lopen natuurlijk dubbel: twee keer de lengte van de mast en dan nog twee meter extra lengte om ook van achteruit de boot de zeilen te kunnen hijsen. Dan heeft James Wharram dubbele zijverstaging ontworpen, maar ik heb er nog een derde stag aan beide zijden bijgezet zodat ik de drie stagen supereenvoudig op spanning kan brengen door er een paar stokken tussen te vlechten. Ook kan ik een stag losmaken en aan de achterpunt van de boot vastzetten zodat ik er een zonnetent tussen kan ophangen. Dan heb ik nu twee voorverstagingen omdat ik ook twee voorzeilen tegelijk wil kunnen aanslaan. Dan hoef ik niet eerst het ene zeil van de stag af weg te halen voordat ik het andere kan hijsen. Bovendien kan ik dan een kluiver varen of een stormfok ver voor de mast waardoor die de boot trekt en lift geeft, maar ik kan er ook de grote Bollejan ( ook wel code zero genaamd) op aanslaan. Die vliegt dan ver voor de boot met veel lift waardoor ie veel koersstabiliteit zal geven. Dan heb ik naar de punten van de boegen nog twee dyneemalijnen lopen. Daar kan je een zonnetentje tussen hangen waardoor ook de hele voorkant van de boot een schaduw of regenbeschutting krijgt. Dan lopen er nog twee hijslijnen voor vlaggen en ankerboei en radarreflector. Dus een hele bundel spaghetti als het plat ligt of opgerold is. Alles netjes uitgerold en parallel gelegd en toen ging ik de mast hijsen. Frederik en Johan als stand-by. De grote handlier aan de achterkant van de auto gebonden met kettingen en de lierlijn op de goede afstand geknoopt aan de hijslijn van de Bollejan. Ben ik halverwege breekt de paal waaraan ik de katrollen van de lierlijn had opgehangen ineens af. Met een donderend geraas kwam de mast naar beneden maar ook die paal. De mast had ik aan de mastvoet omwikkeld met een hulplijn en die heeft mijn toplicht en antenne gered anders waren die tegen de grond geslagen. De mast kwam op de achterbeam terecht en gelukkig brak de mast niet en de achterbeam ook niet. Wel sloeg de vallende paal een gat in de voorkant van de voorste beam en ook de houten steun die bedoeld is om de mastvoet over te laten draaien ging in splinters. Gelukkig stond ikzelf veilig op afstand bij de lier aan de auto en had ik de assistenten geen toestemming gegeven om de mast te helpen opduwen anders hadden er nog persoonlijke slachtoffers kunnen vallen. Hevig geschrokken. De paal is een oude electriciteitspaal van wel vijfentwintig centimeter diameter. Ik had hem de vorige keer in mei ook gebruikt. Hij was onder de grond afgebroken. “Dryrot” zegt Frederik. Ik neem verder de schade op en ga dan een nieuwe steun maken waarover de mastvoet moet draaien bij het opzetten. Gelukkig heb ik in de auto nog een hele tas met reststukken hout en daar zat wel een geschikt stuk bij. Tegen de middag ben ik daarmee klaar. Mijn andere buurman suggereert om de katrol in de boom te hangen maar dat moet dan behoorlijk hoog in die boom en ik durf er niet zo hoog in te klimmen. Hij heeft een lange ladder en klimt er gemakkelijk in. Hij hangt de katrol aan een zes millimeter ketting op de goede plaats uitgelijnd met het midden van de boot. Door zijn hulp kreeg ik weer een beetje energie om de mast alsnog voor donker te hijsen. Alles opnieuw klaargemaakt. Piet komt langs en nog een buurjongen die de vissers boot aan het bijvullen is met benzine. Zij staan stand-by. Ik draai opnieuw de mast omhoog en als ie halverwege is komt ie met donderend geraas naar beneden. Gelukkig niet de boom er achteraan. Opnieuw veert de mast op de achterbeam en versplintert hij de mastvoet hijsssteun. Maar de kop raakt niet de grond en de lamp en antenne blijven heel. Ik ga kijken. De ketting waarmee de katrol is opgehangen is gebroken. Niet de sluiting maar een van de schakels. Ik ruim nu de lier op en haal de pasgemaakte mastvoetsteun ervan af. De epoxy is nog niet eens helemaal uitgedroogd dus het gaat met een bijtel nog gemakkelijk los. Ik ben wel even uit het veld geslagen en ga in de kantine wat eten met een biertje erbij. Hoe kan dit nou? De paal had ik eerder gebruikt en deze ketting ook. Komt er nu opeens meer kracht op? De mast weegt misschien vijfendertig kilo en moet wel over zijn dooie punt heen getrokken worden, maar dit had ik toch niet verwacht. Aan de lier kan ik niets voelen want die kan 1600 kilo trekken. In de kantine spreek ik met Johan. Hij denkt dat ik de dyneema zijstagen te strak heb gezet. Ik heb die naar de uiteinden van de mastbeam gebracht om te voorkomen dan de mast zijdelings wegdraait tijdens het hijsen. Ik heb zelf niet gevoeld hoe strak ze hebben gestaan. Hij vond ze erg strak staan maar hij kon er maar een tegelijk voelen. Ik hoop dat hij gelijk heeft, want die mast zal toch een keer overeind moeten komen. Na het eten ga ik vermoeid en teleurgesteld terug naar de caravan. Met een grote pot thee erbij mijn verhaal schrijven en nadenken wat er fout is gegaan of dat het alleen maar materiaalpech is geweest. Hoe dan ook is alles nog goed afgelopen doordat ik de juiste voorzorgsmaatregelen genomen had en de mastvoet extra geborgd had zodat de kop van de mast de grond niet kon raken en ook de mensen veilig heb gehouden door ze bij de zijstagen te zetten en niet in de baan van de mast. De schade aan de boot is wel weer te herstellen maar de schade aan mijn ego gaat moeilijker over.