Staat de K voor Koninklijke? - Reisverslag uit Johannesburg, Zuid-Afrika van Fred Daniels - WaarBenJij.nu Staat de K voor Koninklijke? - Reisverslag uit Johannesburg, Zuid-Afrika van Fred Daniels - WaarBenJij.nu

Staat de K voor Koninklijke?

Door: Alfred DanielsMaandag hebben we eindelijk mijn boo

Blijf op de hoogte en volg Fred

30 November 2017 | Zuid-Afrika, Johannesburg

Maandag hebben we eindelijk mijn boot verplaatst naar een plek waar ik hem ook op volle breedte in elkaar kan zetten. We hadden afgesproken om negen uur. Ik was er om acht uur om alles zo goed mogelijk voor te bereiden. We gaan de rompen met een aantal mannen een voor een optillen en naar de nieuwe plek dragen, zo'n driehonderd meter verderop. Eerst heb ik drie dwarsbalken geleend die ik met touwen op de plekkenvan de beams heb vastgesjord. We hebben dus minstens zes man nodig. Toen heb ik alle losse delen alvast verplaatst naar de plaats waar de boot moet komen. Die plek was ook nog niet klaar. Er stond een auto met een zachte band en volgens de eigenaar kon ie hem ook niet starten. Bovendien hangt er een boom laag over die plek. Ik heb een compressor dus eerst dat bandje maar opgepomp en toen die landcruiser weggesleept naar een plek waar die niet in de weg staat. Om tien uur kwamen vier jongens die voor de club werken met kapmessen om die boom weg te hakken. Vijf dikke takken moesten eruit anders kan mijn mast daar niet overeind gezet worden. Zo bleef er alleen nog maar twee meter stam van dertig centimeter dikte staan met een paar sprietjes erop. Sorrie boom. De jongens werken leuk samen. Ieder pakt uitendelijk wel zijn deel van het werk want de grote takken moeten ook nog kleiner gemaakt worden en weggesleept worden. Een uurtje later komen er nog twee man bij en lopen we naar de boot. De rompen staan ieder in twee stalen frames en dus kon ik per romp een frame eronderuit halen en die breng ik alvast naar de nieuwe plek. Hout op de grond gelegd om de kiel te beschermen. Dan nemen ze de romp op. Dat valt behoorlijk tegen. Ik had gezegd zes man is te weinig want iedere romp moet minstens 250 kilo wegen en omdat ie van mahonie multiplex is en de eerdere eigenaren niet zuinig zijn geweest met epoxy kan dat ook nog wel 300 of 320 kilo zijn. Een man wordt er nog bijgehaald maar dan is het nog zwaar. Iedere vijftig meter moeten ze even stoppen en de romp op de grond laten rusten. Op de plaats van bestemming zet ik het stalen frame er onder en dan staat ie provisorisch. Er wordt nog een man bijgezocht en intussen meet ik de afstand waarop de rompen van elkaar moeten komen en bereid ik de plek voor met het andrre stalen frame en hout voor onder de kiel. Dan halen we de tweede romp op. " wat heeft u er allemaal inzitten?" vragen ze en ze openen het luik om te kijken. "Goud en lady's" zeg ik en dat is in hun Zulucultuur precies wat ze weer nieuwe energie geeft. Ik ren weer vooruit en maak ook nog snel een paar foto's en draag het laatste stuk mee aan de boot. Oh, dat valt niet mee. Dan moet de tweede romp parallel gezet worden aan de eerste. Ik heb twee stokken op de juiste lengte gemaakt en daarmee wordt de afstand tussen de boegen en de achterkanten gelijk gemeten. Dan twee touwen kruislings van de ene romp zijn boeg naar de andere romp zijn achterkant totdat de rompen ook in de lengte mooi uitgelijnd staan. De jongens halen nog de mast op en de andere stalen frames en de overgebleven delen. Ik bedank ze hartelijk en geef ze 200 rand als een extraatje want ze worden verder gewoon door de club betaald met een vast salaris. Dat wordt goed ontvangen. Dan ga ik op mijn gemak de rompen ook op hoogte stellen en waterpas zetten en dan opnieuw zo precies mogelijk uitlijnen. Met een balkje als hefboom krijg ik er net voldoende beweging in.
Voor het eerst zie ik de boot in de afmetingen waarop ie uiteindelijk zal worden. Zo dat valt niet tegen. Wat een goed idee om hem een halve meter breeder te maken! Het wordt een prachtige boot. Bijna veertig vierkante meter dekruimte. Welk jacht heeft dat? Ik blijf er wel een half uur omheen lopen om hem van alle kanten te bekijken. Dat wordt een hele mooie boot met heel veel ruimte aan dek, net genoeg slaapruimte binnenin en afmetingen en gewicht dat nog goed hanteerbaar is voor een of twee personen. Dan ben ik te moe om nog wat te doen en ik ga naar de supermarkt en koop eten in om daarna op de camping te gaan barbequen. Nog even een stuk van mijn verhaal schrijven en om half negen val ik al in slaap.
Dinsdag ben ik begonnen met meten hoe groot de houten blokjes moeten worden die straks aan de onderkant van de beams gelijmd moeten worden precies aan weerskanten van de steunblokken waarop de beams rusten. Daarmee kan de boot later in- en uit elkaar gezet worden zonder dat ik opnieuw hoef uit te lijnen. 24 houtblokken van twee bij vier centimeter in verschillende lengtes. Op de timmerfabriek laat ik ze zagen van baloe hout. Dan opmeten waar de schoeven moeten komen, hoelang ze kunnen worden en gaten boren en feezen, randen afwerken en schoeven gaan kopen. Ik kan de blokjes nog niet op de beams schoeven omdat de steunblokken waar ze tegenaan moeten sluiten met de dekrand meelopen. Dus beter eerst de beams opvde boot stellen en dan ter plekke die blokjes eronder schroeven en lijmen. Ik besluit ook om nylon strippen ertussen te zetten zodat er geen hout op hout kan gaan knarsen. Dan belt de winkel dat de bestelde topcoat waarmee ik de beams ga aflakken gearriveerd is. Precies op tijd. Ik ga het ophalen en rij dan door naar de kleine Yamaha dealership die gevestigd is aan de tweede haven. Wat zou het kosten om een kleine motor te kopen en wat hebben ze? Ik prefereer een tweetact motor omdat die eenvoudiger te servicen is en langere service intervals kan verdragen. Bovendien is ie lichter in gewicht en heeft snellere accelleraties wat voor een lichte snelle boot beter is. Dan wil ik liefst een langstaart model. In Nederland is vanwege de milieuwetgeving iedereen overgestapt op de zwaardere en tragere viertact motortjes. Overheidsbemoeienis want inmiddels is de tweetact technologie alweer twintig jaar verder en net zo schoon. Alle bromfietsen en kleine motorfietsen hebben dezelfde technologie en die is dus enorm doorontwikkeld. Ze beloven bij de importeur te vragen wat er geleverd kan worden en mij te mailen. Savonds krijg ik een email dat ze een nieuwe vijf pk tweetact langstaart kunnen leveren voor net 1020 Euro. Oeh, dat is wel heel erg goed. Ik ben in Nederland maandenlang bezig geweest om een oplossing te vinden voor de buitenboordmoter. Er is in Zuidafrica tweedehands echt niks te koop van kleine motortjes. Grote wel. Hier wordt op open zee gevist en dan is twee van 70 pk al niet veel. Mensen die veertig mijlen de zee opvaren om grote zwaardvis en tonijn te vangen hebben vaak twee motoren van ieder tweehonderd pk aan hun boot hangen. In Nederland dus vooral viertact te koop. Uiteindelijk had ik maar besloten om dan maar het 2,5 pk Johnson viertact motortje dat ik al in de schuur had liggen mee te nemen en ik heb deze zomer tweedehands een tweede bijgekocht. Als de ene dan uitvalt heb je de andere nog. Toen veel gedonder met de KLM hoe ik die motortjes mee zou nemen. Ik dacht ze wegen maar 11 kilo dus gewoon in de koffer en de volgende reis nummer twee. Maar daar deden ze toch moeilijk over. Gevaarlijke stoffen. Nee ze zijn leeg. Staan al maanden met de tankdop open op de slaapzolder. Je ruikt geen spoortje van benzine damp. Nee, moest apart verzonden worden. Toen ik dat eindelijk geregeld had, luchtvracht, belden ze een dag voor vertrek op dat er een spoelverklaring bij moest. Een officiele dealer moet op gewaarmerkt briefpapier verklaren dat er echt geen brandstof en damp meer inzit. Een dag voor vertrek en ik had alles al in een krat verpakt en vastgeschroefd! Weet je zeker dat die K voor Koninklijk staat en niet gewoon voor Kut.
Dinsdag zaag ik mijn keukensnijplank in smalle stroken van twee centimeter. Dat is handwerk want het nylon zou smelten als je het met een machine zaagt. Daarna ga ik deze nylon strippen op de houten blokjes lijmen en dan de beams schoonmaken met tinner en dan kom je natuurlijk nog plekjes tegen die beter geschuurd moeten worden waardoor je opnieuw moet schoonmaken. Dan zet ik ze in de lak. Je moet kleine hoeveelheden lak tegelijk aanmaken en snel werken want deze tweecomponenten polyuretaanlak droogt heel snel en wordt dan stroperig. Ik werk achter elkaar door tot er op elke beam twee lagen lak zit en op de bovenbalk drie lagen. Dan is een liter bijna op. Ik werk met de kleine kwast die ik gekocht had voor de randjes, want de aanbevolen mohairroller begint al te pluizen als ik er met mijn hand overheen ga. Dat wordt niks met kleverige lak. Zeker Chinese rotzooi. Die Chinesen doen niet aan duurzaamheid en zuinigheid met grondstoffen en onnodige vervuiling door verpakking en transport hun producten vallen al uit elkaar als je kassa gepasseerd bent. Juist in Africa wordt de troep gedumpt die de Europeanen niet willen afnemen en zo worden de mensen die het minste verdienen ook nog eens belazert doordat ze rotzooi kopen.
De beams worden prachtig. De houtkleur verdiept door de laklaag en de glans. Als ik nog meer tijd had willen besteden aan de voorbereiding had het nog wel wat mooier gekunt, met lijmrandjes wegpeuteren aan de binnenhoeken en kleine beschadigingen in het hout. Maar ja, het is geen kast voor in de huiskamer, het is een boot in Afrika: handmade with love!
In de namiddag koop ik eten voor vanavond. Veel fruit want die energie heb ik wel nodig. Dan rij ik langs de yamahadealer. Het is het enige kleine motortje dat ze uit voorraad kunnen leveren. De markt voor zulke kleine motoren is hier heel klein dus ze hebben een model dat gemiddeld het beste is. Voor mij is ie perfect. Hij weegt, dank zij de tweetackt technologie maar 21 kilo en geen 27 zoals in viertact. Ik moet hem elke keer gemakkelijk van de boot af kunnen halen. Hij heeft ook geen keerkoppeling maar je kunt hem 360 graden draaien. Dat kan allleen met kleine motoren en is voor mij ook beter want dan kun je de schoef op vol vermogen gebruiken als je achteruit wil varen, bijvoorbeeld van het strand af. Door de puntige kanovorm van de achterkant van mijn boot vaart ie net zo hard achteruit als vooruit. Dan is het helemaal geweldig als de motor ook volle kracht achteruit kan leveren. Ik wil nog dat de dealer ook de opslag en servicing doet als ik in Nederland ben. Dan heb ik minder risico van diefstal. En hij denkt dat de prijs nog wel onderhandelbaar is. Hij gaat een en ander met zijn baas overleggen en zal me dan mailen wat eruit komt.
Klinkt allemaal heel goed.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Fred

Een photo zegt meer dan 1000 woorden. Zie mijn photosite op Flickr.com/photos/AlfredDaniels. Gymn. B. Sociale- en Culturele Antropologie in Leiden. Vele jaren in Azie: India, Maleisie; Thailand. Onderzoek bij jagers/verzamelaarsvolken. Zeven jaar gereisd in de Verenigde Staten. Nu op reis voor een nog onbekend aantal jaren in Afrika. Op zoek naar het Paradijs: nog niet gevonden. Wel gevonden: het wonder op de planeet Aarde. onderstaand artikel n.a.v interview door Alfons de Wit. Alfred Daniels zoekt naar de oorsprong van het leven. Alfred Daniels maakte, na het behalen van zijn Gymnasium bêta-diploma een opmerkelijke keuze. Waar een studie medicijnen; mechanica of natuurkunde voor de hand zou hebben gelegen, koos hij voor culturele antropologie. “Ik was geboeid geraakt door de vraag waar het leven vandaan is gekomen en hoe de mensheid zich ontwikkeld heeft. Dan kun je de verhalen lezen van archeologen, die vaak moeten uitgaan van allerlei ver- en vooronderstellingen, maar je kunt ook zelf gaan kijken bij de jagers- en verzamelaarsvolken. Dat zijn volken die in de manier waarop ze met de natuur omgaan nog het dichtst bij de oorsprong van het menselijk leven zijn gebleven. Er zijn nog een paar kleine groepjes over in de wereld. Kijk, toen ik nog studeerde in Leiden bestonden er al wel onderzoeken waarbij enkele individuen van zulke jagers-en verzamelaarsvolken buiten hun woon- en leefgebied zijn onderzocht. Die waren meegenomen naar de beschaafde wereld en die heeft men toen geprobeerd te interviewen en hun taal en hun verhalen op te schrijven. Als je echter een beeld van hun leefomstandigheden wil krijgen dan zul je de mensen ook in hun leefomgeving moeten observeren. Of dat gevaarlijk is? Ik weet het niet. Je moet ze met open blik tegemoet treden en primitief kunnen leven. Gelukkig hebben we nu ook moderne medicijnen en snel vervoer voor als het mis gaat. Kijk zij hebben ook een bepaald comfort in hun leven, maar dat zit in kleine dingen en alleen als je met hen samenleeft kun je daar ook van genieten: lekkere dingetjes om te eten, een heerlijk beschut plekje om te slapen. Ze leven in kleine groepen van maximaal 35 mensen die van bladeren en takken een hutje bouwen. Als het voedsel, dat ze rond hun kampje verzamelen, begint op te raken pakken ze hun spullen op hun rug en maken ze een nieuw kamp een paar kilometer verderop. Als mens kijken ze echt door je heen. Ze hoeven niets van jou, dus het persoonlijke contact is alles voor hen. In Maleisie is zo' n groep waarvan bekend was dat ze zo schuw waren dat je er alleen maar lege dorpjes kon zien, waaruit de mensen weggelopen waren. Ik werd daar onmiddellijk geaccepteerd en toen ik vroeg waarom ze niet weggelopen waren toen ze mij zagen komen, zeiden ze ‘Als je ogen het zelfde uitstralen als je hart, dan kunnen we wel met je omgaan’. Misschien is dat bij mij het geval, want ik heb nog nooit problemen gehad om contact te leggen met zulke volken. Daniels ging op zijn twintigste al, over land, naar India. “in dat deel van Azie zitten nog wel 200 stammen, volken. Bovendien is India een van de oudste en meest invloedrijke culturen in Azie, met een grote diepgang. Op de universiteit ontmoette ik mijn vriendin Corry van der Sluijs, waarmee ik jarenlang samen heb gereisd. Helaas is zij in 2002 aan kanker overleden en sinds die tijd ga ik weer alleen op pad. Begin van dit jaar ben ik naar Afrika gegaan. Ik heb tweedehands een auto gekocht waarmee ik in de bush uit de voeten kan en ik ben eerst door het Krugerpark getrokken en daarna vooral in de Kalahariwoestijn. In zuidelijk Afrika leven de San of bosjesmannen. Er liggen ook nog savannegebieden, waarvan gedacht wordt dat het de omgeving is waar in de oudheid de eerste mensen rechtop zijn gaan lopen. Ook de dieren waarop ze gejaagd hebben zijn daar nog in het wild te observeren. Ja, de eerste mensen hebben zich ontwikkeld in Afrika; alle opgravingen wijzen daarop. Hoe zij hun eigen wereld beleven, dat is nu mijn belangrijkste thema. Het grootste verschil met ons is dat ze leven in een organische verbondenheid met hun omgeving. Alles in hun omgeving heeft een levende ziel en hoewel alles voortdurend van vorm verandert: alles groeit, alles beweegt, blijft het dezelfde ziel houden. Door de kracht van hun eigen ziel hebben ze mentaal invloed op hun omgeving. Daardoor hebben ze een volledig vertrouwen in de natuur en leven met de zekerheid dat ze altijd genoeg zullen hebben. Als ze bedreigd zouden worden of als er te weinig regen valt, dan trekken ze weg naar een ander deel van de natuur. Ze bezitten weinig maar ze hebben het gevoel dat alles om hen heen voor hen is. Het is inderdaad dichtbij het paradijs” Daniels doet zijn werk volledig onbetaald en ontvangt van geen enkele instantie subsidie. “Het zou wel lekker zijn, maar ik kan mezelf financieel net overeind houden. Ik ga wel naar internationale conferenties, maar ik heb voor mijn werk nog nooit iets gevraagd en ook nog nooit gesolliciteerd. Mijn manier van leven heeft als voordeel dat ik me geen zorgen hoef te maken voor een carrière, ik hoef geen baas naar de mond te praten, en niemand te overtuigen van het nut van wat ik doe. Ik doe dus precies datgene waarvan ik vind dat dat belangrijk is en dat dat nodig is. Daardoor kijk ik ook heel open naar de wereld om mij heen en vaak loop ik tegen zaken aan waarvan ik denk ‘dat niemand daar nou nog is opgekomen’. Als ik het dan belangrijk vind breng ik het onder de aandacht en kunnen degenen wiens baan dat is er misschien iets aan doen. Zo werd laatst een hele grote milieuconferentie gehouden in Kopenhagen. Ik kreeg het programma in handen en zag dat er geen woord in stond over flairs, dat zijn affakkelinstallaties op gas- en olievelden. Die staan 24 uur per dag te branden en roet uit te stoten. Ze brengen methaangas tot heel hoog in de atmosfeer, waar het niet kan uitregenen. Methaan is 23 keer slechter voor het broeikaseffect dan CO2. Ik heb een mail gestuurd naar de VN organisatie die verantwoordelijk was voor toezicht op de olie-en gasbronnen. Met de milieuconferentie in het vooruitzicht moesten ze wel met een standpunt komen. Twee weken na mijn mail was er 200 miljoen beschikbaar om het flair probleem op te lossen. Zo heb ik ook indertijd iedereen die ik kende gewaarschuwd om niet naar Afghanistan te gaan. Het is een wespennest daar. Ik ben zelf in 1975, toen er nog geen sprake van oorlog was, een maand door Afghanistan gereisd. Sindsdien bleef ik de ontwikkelingen daar enigszins volgen. De oorlog daar gaat volgens mij helemaal niet om Taliban of El Queda of om de ontwikkeling van vrouwen en arme mensen. Het gaat om wegvallende defensie budgetten aan het einde van de koude oorlog. Verder praat niemand erover waar de heroine van Afghanistan blijft. Het land is de grootste heroine producent ter wereld. Kofi Annan heeft eens gezegd dat er in de handel in verboden drugs in de wereld evenveel geld omgaat als in de autoindustrie van Europa en Amerika tesamen. Ook schijnt niemand te weten dat er grote olie -en gas voorraden gevonden zijn in het noordoosten van Afghanistan in het midden van de jaren zeventig, waarna er een stammenstrijd om de macht (contracten) ontstak. Ik heb er ook voor gewaarschuwd dat een enkele muntsoort voor heel Europa het onmogelijk maakt om verschillen in welvaartsontwikkeling tot uitdrukking te brengen, zoals voorheen gebruikelijk was door middel van inflatie van een muntsoort. Daarom waren de Peso, de Lira en de Dragme zoveel minder waard dan de D-mark en de Gulden. Het risico dat de ondernemers snel en flexibel konden incalculeren wordt nu dus afgewenteld op de overheid die geen ander middel beschikbaar heeft dan het door te schuiven op de belastingbetaler. Helaas wilde men naar deze adviezen indertijd niet luisteren, hoewel velen moeten hebben begrepen dat ik gelijk had. Het zal een kwesties van eigenbelang en geld zijn: mooie baantjes voor mensen met veel ego en een middelmatig verstand, wat ze echt niet opgeven voor het algemeen belang, ook al worden ze betaald om juist dat te behartigen. Zulk soort ongevraagde en onbetaalde adviezen doe ik de laatste twintig jaar wel een paar keer per jaar; soms met de politiek, soms met de ontwikkeling van onze samenleving of wat goed is voor ons allemaal." Alfred Daniels kijkt uit naar de maand december. Dan pakt hij weer zijn rugzak om voor enkele maanden af te reizen naar Afrika, op zoek naar nieuwe inzichten in het ontstaan en de ontwikkeling van de mensheid. Ik begrijp het leven nu wel veel dieper dan 30 jaar terug, maar het blijft een wonder en een passie om er zoveel mogelijk van te leren. ” Wie zijn reizen in Afrika wil volgen moet blijven kijken op de weblog: freddaniels.waarbenjij.nu

Actief sinds 26 Dec. 2010
Verslag gelezen: 758
Totaal aantal bezoekers 369643

Voorgaande reizen:

27 December 2010 - 15 Augustus 2023

Zuidelijk Afrika

Landen bezocht: