De Tijd Gaat Snel .....gebruik hem Wel.

Beste vrienden,
Ik ben alweer volop aan het werk aan de voorbereidingen van de nieuwe reis. Begin januari ga ik weer naar Afrika. Als de plannen allemaal uitkomen wordt het weer een ongelofelijk mooi avontuur. Ik hoop dat ik het ook weer veilig en gezond kan beleven.

Intussen kan ik het nog steeds niet over mijn geweten krijgen om mijn kennis en inzicht van de problemen van onze eigen samenleving niet ten goede te laten komen van ons allemaal. Misschien zit daar toch ook nog een egocentrisch motief achter: dat ik denk dat ik beter kan genieten van het mooie van het leven als er maar niet zoveel problemen waren. En ook dat het zowiezo onmogelijk is om op zoveel terreinen tegelijk een bijdrage te leveren en er zelf ook nog wat voor te krijgen. Zulke functies bestaan denk ik niet en behalve inzicht en ideeen ontwikkelen wil ik ook niet elke dag naar een kantoor of moeten vergaderen om dwarsliggende ego-tjes te overtuigen e.d. en ook niet om ellenlange rapporten te schrijven met als belangrijkste achtergrond doel om er zelf weer een stapje beter van te worden.
Onze samenleving is ook zo ongelofelijk ingewikkeld geworden dat alleen mensen die er hun hele leven op het hoogste niveau mee bezig zijn geweest nog een beetje kunnen intergraal kunnen denken en begrijpen in welke richting de oplossingen gezocht kunnen worden.
Maar de tijd gaat snel en de oplossingen moeten ook snel komen want de bevolkingsdruk van onze soort is zo groot dat we ons niet nog veel tijdverlies of grote fouten kunnen veroorloven.
Daarom heb ik tussendoor weer diverse malen gereageerd op actuele problemen in het nieuws in de hoop dat het opgepakt wordt. Omdat het van een laag, niet politiek standpunt komt is er hopelijk minder egostrijd en dialectiek, waardoor het mogelijk wel sneller tot positieve effect kan komen.
Natuurlijk de economische crisis in Europa. Ik selecteer voor dit verslag er maar de vier belangrijkste reacties uit.
Dan: nr 5) over de betaalbaarheid van het zorgstelsel; nr 6) over politieopleidingen in Kunduz, Afghanistan. 7) over de nieuwe milieuconferentie ten aanzien van broeikasgassen.
8) Even korte metten maken met weer zo' n Amerikaanse windbuil professor die de blits maakt met een theorie over het "multiversum" (meerdere universums).
9) Dan een reactie van mij die geplaatst is in de New York Times online: een antwoord op een interview met Generaal Martin Dempsey, het nieuwe hoofd van Staven van de Amerikaanse strijdkrachten. Nog een tweede reactie van mij op hem, die nog niet geplaatst is.
Tot slot een voorstel van mij aan Gerben Jan Gerbrandy, die zich in het Europarlement bezighoudt met milieuzaken. Ik denk dat we naar een andere vorm van het kringloop model moeten gaan om de milieuproblemen echt te kunnen oplossen.
Het Sinterklaasfeest was ook weer leuk, nu de kinderen van mijn broer Walter ook zelf surprises kunnen maken; 9 en 12 zijn ze nu.
Volgens Kim van 9 ben ik de "beste fotograaf die ze kent" en gelukkig vonden de Westlandse amateurfotografen dat dit jaar ook, want ik heb de 1e prijs gewonnen in de tweejaarlijkse competitie met de verenigingen van s' Gravenzande, Naaldwijk en Maasland. APETROTS..! ben ik nu.... voor even...
1) Ik lees nooit iemand die schijnt te begrijpen dat deze Euro-crisis gaat over het leiderschap over Europa: komt dat in handen van de Fransen of van de Duitsers of ......, of valt de zaak opnieuw uit elkaar en blijven de 26 landen politiek autonoom? De Fransen hebben geprobeerd deze kapitalistische strijd te winnen door Zuid-Europa aan hun zijde te krijgen. Ze hebben zich gedompeld in de theorie dat Europa politiek wel zal moeten unificeren als de monetaire situatie het onmogelijk maakt om nog autonomie van de staten te handhaven. Ze hebben dus de politieke Unie willen afdwingen door eerst de monetaire autonomie van de lidstaten te ondermijnen. Op die lijn zitten ze nog steeds, al hoewel ze typisch voor het franse idealisme vergeten waren dat investeringen eerst moeten renderen voordat je er macht aan kan ontlenen, anders loop je het risico dat je je geld gewoon kwijt bent. Zuid-europese landen zijn notoire klaplopers en Frankrijk heeft wel monetaire politiek gevoerd, maar nagelaten om zijn politieke en economische macht in te zetten voor koopkrachtige welvaart in Zuid Europa. De Duitsers hebben zich in het verleden veel terughoudender opgesteld en ook voorzichtiger geinvesteerd in Zuid Europa. Toch zijn ook zij meegegaan in de Euro zonder dat er eerst een politieke Unie was. Ze hebben dus ervoor gekozen om Frankrijk het hardst aan de kar te laten trekken maar vooral zelf op de bok te blijven zitten. Dat is een veel comfortabeler positie en zou de overwinning kunnen opleveren, maar wanneer heb je eigenlijk gewonnen? Als de kar in de modder vastzit zul je toch iets moeten doen. Nederland heeft zich ook voorzichtiger opgesteld en heeft met haar financiele positie daarom ook dit keer weer een sleutelrol in de strijd om de macht over Europa. Het wordt tijd dat de Fransen en de Duitsers inzien dat Nederland de meest geschikte leider zal blijken te zijn van een Verenigd Europa. veel beter dan een van de grote kemphanen. Met onze investeringen in Amerika en onze internationale orientatie en reputatie zijn wij ook veel geschikter voor die rol dan Frankrijk en Duitsland. Italie heeft al de handdoek in de ring moeten gooien. Het land is economisch, politiek en cultureel te zwak door interne verdeeldheid. Rutte doet er goed aan om Nederland wat minder afhankelijk te maken van exporten. Onze binnenlandse koopkracht moet omhoog en onze investeringen moeten meer gericht worden op innovatie ten behoeve van onze eigen binnenlandse economie. Het is wel een beetje vreemd dat in deze tijden noch de ministerpresident, noch de minister van economische zaken iets van economie hebben gestudeerd en zich ook nog eens laten ringeloren door een Geert Wilders met een mulo-opleiding. Misschien dat Nederlands politieke ervaring met coalities hen toch naar een - beste compromis - leiderschapsrol in Europa kan brengen. Steun van Amerika en Engeland en Noorwegen/Zweden is daarbij heel belangrijk. Daarnaast ook de steun van andere landen in de Wereld, dus ambassades terugroepen lijkt daarin contraproductief. Alfred Daniels: sociale/culturele/politieke en economische antropologie 57 jaar, Gymn. B. 7 jaar in Azie; 7 jaar in de Verenigde staten; nu al 1 jaar in Afrika.
2) Bericht in De Pers: Britse regering bereidt zich voor op chaotisch einde euro.
Goed toeven aan rand van afgrond

Door: Jan-Hein Strop
Gepubliceerd: gisteren 22:46
Update: vandaag 11:13

Er wachten ons nog twee heerlijke weken zonder omvallende banken, apocalyptische krantenkoppen en uitzicht op een economische depressie. Geniet ervan zolang het duurt.

Welkom in de twilight eurozone; waarin alles nog goed lijkt te gaan, waarin pinautomaten onbeperkt geld spugen, waarin we weer lekker losgaan met de sinterklaasinkopen. In winkels betalen we de cadeaus onbezorgd met euro’s, want ook al is het vertrouwen in politici laag, het zal onder grote druk toch wel goedkomen? Ze zullen op 9 december tijdens de allesbeslissende eurotop toch wel iets verzinnen om De Grote Ramp te voorkomen?

Zolang we dat maar denken, wachten ons nog twee heerlijke weken in de illusie dat de euro standhoudt. En waarom ook niet? De beurs had gisteren een topdag en zelf kun je niets aan de situatie veranderen. De euro is een taak van minister De Jager (Financiën) en zijn Europese collega’s, die urenlang vergaderen in klamme zalen ver van hier. Het is de taak van anonieme Brusselse bureaucraten en centrale bankiers, opererend vanuit een hoge glimmende toren in Frankfurt.




Blinde paniek
Bovendien hebben we er als land weinig over te zeggen. Premier Rutte kan wat sputteren over knoflooklanden en The Financial Times halen met voorstellen voor begrotingsdiscipline, maar de echte beslissing om de eurozone te redden is aan bondskanselier Merkel. Met andere woorden:who cares?

Neem deze twee weken dus om bewust te genieten van functionerende banken, die nog een lening willen verstrekken. Wentel je in het waanidee dat je pensioen veilig belegd is in staatsobligaties en laaf je aan de milde recessie waarin we nu verkeren. Met zo’n lage werkloosheid en onze tomeloze welvaart, die we onterecht als vanzelfsprekend ervaren, kunnen we zo’n stootje makkelijk hebben.

Na de top van 9 december – volgens velen de laatste kans om de crisis te bezweren – is het afgelopen met de illusie. Zonder oplossing ontspoort de eurocrisis, met het risico op het wanordelijk uiteenvallen van de muntunie. Denk aan blinde paniek op financiële markten, omvallende banken en grote maatschappelijke onrust.

De Britse regering maakt zich er ernstig zorgen over en bereidt zich daarom intensief voor op het chaotische einde van de euro. Ambassades zijn zelfs geïnstrueerd hoe ze onderdanen moeten bijstaan als pinautomaten dienst weigeren en er ernstige rellen losbarsten. Dat kun je afdoen als paniekerig euroscepticisme, waar de Britten zoals bekend patent op hebben, maar het geeft wel aan dat het eindspel voor de euro nu is aangebroken.

Dat gevoel van urgentie vormt een groot contrast met de sfeer in Den Haag, waar politici gewoon nog tijd en zin hebben om zich druk te maken over belangrijke zaken als een parlementaire enquête over de vorige bankencrisis, alsof het komende financiële armageddon een ver-van-hun-?bedshow is.

Bij minister De Jager zouden gisteren in ieder geval alle alarmbellen moeten zijn afgegaan, toen hij hoorde dat ook de Nederlandse triple-A status – de hoogste kredietwaardigheid – in gevaar is. Want volgens kredietbeoordelaar Moody’s is er een reële dreiging dat de crisis ook doordringt tot de financieel gezondste landen. Dan is het een kwestie van tijd voor de kapitaalvlucht uit de gehele eurozone start.

Politieke unie
De laatste kans voor de munt is het ‘europact’ van Merkel en de Franse president Sarkozy: een voorstel voor gezamenlijk begrotingsbeleid en afdwingbare normen voor begrotingsdiscipline, dat nu in voorbereiding is. Dat betekent overdracht van bevoegdheden aan een orgaan in Brussel en dus verlies van soevereiniteit. Zo’n stap richting de Europese superstaat is controversieel, maar het creëert wel precies waar het in de muntunie altijd aan heeft ontbroken: een politieke unie.

Volgens onbevestigde berichten zou de Europese Centrale Bank na zo’n verregaande koerswijziging bereid zijn om de eurocrisis de monetaire oorlog te verklaren. Dat wil zeggen: met honderden miljarden tegelijk Spaanse en Italiaanse staatsobligaties opkopen om zo een aanstaand faillissement van deze landen te voorkomen (zie kader). Dat geeft Italië en Spanje tijd om te hervormen en hun begroting op orde te krijgen – euro gered.

Zie je, komt allemaal goed. Ga nu maar pinnen.

Mijn antwoord:
In Nederland waren heel veel mensen, inclusief Hoogervorst (die nu doet of ie boter op zijn hoofd had in plaats van op zijn boterham) die niet wilden horen dat het Euro-project in deze problemen zou komen. Het ging de politici en hoge partijfunctionarissen in die tijd alleen maar om de nog beter betaalde banen in Brussel en door Brussel en via Brussel, voor zichzelf, hun zonen en dochters enz. Op kosten van de belastingbetaler hebben ze vooral zichzelf zitten spekken, maar wel wetend dat het onvermijdelijk later uit de hand zou lopen en dat dan de rekening toch wel betaald zou moeten worden door de belasting betaler. En dan nog roepen dat ze aan verantwoordelijk financieel bestuur doen ! Nou, zoek maar eens uit wie, en laat ze dan maar eens echt verantwoording afleggen, inplaats van met vette pensioenen toch weer als slimste zelfzuchtige eruit te komen!
3) de taak van overheden in het financiele stelsel.
In plaats van te kronkelen onder de financiele markten moeten de overheden de koppen bij elkaar steken en die financiele markten gaan reguleren, zodat die economie gaan dienen en die niet langer de reeele activiteiten kunnen domineren of kapotmaken. Geld verdienen aan geld in plaats van aan economische activiteiten is als bloedzuigen, een beetje overleven we wel, maar van teveel worden we ziek of gaan we aan dood.
4) De overheden dienen voor een stabiel financieel stelsel te zorgen, zo is het geldstelsel ook begonnen. Grappig genoeg in Griekenland toen in Ligurie zilver werd gevonden. In plaats van dat zilver als product in de markt te laten gaan, werd het door de centrale overheid van toen gemonopoliseerd om als middel te dienen waarmee de ruilhandel in producten gemakkelijker kon worden gemaakt. Ik denk dat de fout van onze economie is dat het middel tot doel is geworden en dat de overheid de controle en het monopolie erop uit handen heeft gegeven aan "de markt". Dan vervult het geld niet langer de functie waar het voor bedoeld is geworden en dreigt het de ruilhandel te stagneren: dat noemen we dan economische crisis. Lees ook eens dit:
VN-rapport:"misdaad loont"
Update: woensdag 26 okt 2011, 07:25
Misdaad heeft in 2009 wereldwijd zo'n 1500 miljard euro opgebracht. Dat is bijna 4 procent van wat er in de wereld per jaar aan geld omgaat. Het meeste geld wordt verdiend in de drugshandel, zo blijkt uit een rapport van een speciale commissie van de VN.
Criminelen zijn vooral succesvol in het witwassen van het geld dat zij in de misdaad verdienen. De overheden hebben volgens het VN-rapport praktisch geen kans om het witwassen tegen te gaan. In 2009 werd nog geen procent van het criminele geld in beslag genomen.
De VN vindt dat er snel iets gebeuren moet om het witwassen aan te pakken.
Tel daar de financiele speculanten bij op en de hedgefunds en de handel in derivaten en dan weet je waarvan de economie bevrijd moet worden om weer gezond te kunnen worden en te doen waarvoor het wel bedoeld is.
5)Natuurkundige Brian Greene geeft uitleg over het multiversum op de Amerikaanse televisie. Greene is professor aan de Columbia University en publiceerde het populaire boek "The Fabric of the Cosmos".



Deze maand zond BBC een serie uit onder dezelfde naam. De serie bestaat uit vier afleveringen. Het programma is futuristisch vormgegeven met mooi grafische effecten die de verbluffende schoonheid van moderne theorieën laten zien. Deze afleveringen zijn ook gebaseerd op een boek van Greene en belooft alles wat je denkt te weten over ruimte en tijd omver te werpen.



"We zien dat veel dingen die onze intuitie ons ingeven gewoon niet waar blijken te zijn nu we weten hoe de wereld echt werkt. Van Newton tot vandaag de dag hebben we zeer opmerkelijke dingen geleerd," zegt Greene.

"Neem bijvoorbeeld ruimte. De meeste ruimte is helemaal leeg, en dan niet alleen buiten onze planeet: Als je alle lege ruimte uit het Empire State Building in New York weghaalt dan hou je een klompje over dat net zo groot is als een rijstkorrel, dat helemaal bestaat uit subatomische deeltjes maar wel nog evenveel weegt als het hele gebouw."

Multiverse
De laatste aflevering gaat over het idee van het multiversum. Dat is het idee dat er oneindig veel verschillende heelallen bestaan, zodat het een kwestie van kansberekening is voordat je er enkele tegenkomt waarin leven ontstaat, zoals de onze.

Het zou een verklaring zijn voor het feit dat de natuurwetten die we waarnemen precies geschikt zijn voor levende wezens. Als er één aspect van de natuurkunde anders zou zijn, dan konden mensen en al het andere leven niet bestaan. Sommige mensen concluderen daaruit dat het niet anders kan of God heeft de knoppen precies zo ingesteld dat een comfortabele omgeving voor ons beschikbaar is.

Met een oneindig aantal heelallen zijn er echter ook oneindig veel mogelijke natuurwetten. De meeste daarvan zullen niet geschikt zijn voor leven, maar enkele wel en daarin bevinden wij ons. Natuurkundige Stephen Hawking vergelijkt het met het winnen van de loterij: de kans is zeer, zeer klein dat jij de prijs krijgt maar er is toch altijd iemand die hem krijgt. Dat is geen goddelijk wonder, maar een rekenkundige zekerheid.

Het nadeel is dat het multiversum niet aangetoond kan worden doordat het onmogelijk is te kijken buiten de randen van ons eigen universum. Daarnaast is theoretisch onmogelijk te weten wat er gebeurde voor de Big Bang. Formeel kun je zelfs niet spreken van vóór de Bing Bang omdat dat het begin was van tijd, ruimte, materie, energie en de natuurwetten.
Mijn commentaar:
Door: adaniels, 25 nov 2011 08:05
Dit is weer een voorbeeldje van Amerikaanse, op sensatiebeluste, priet-praterij met ideen die gebaseerd zijn op semantische logica (woordbetekenis, dat wat denkbaar is in woordtaal) in plaats van op natuurwetenschappelijk onderzoek. bah! Alfred Daniels antropoloog
6) broeikasgassen in het milieu ... nog meer windmolens bouwen. China onder druk gezet.
mijn antwoord:
Tjonge wat een hoop windmolens, eindelijk een onderwerp waarin iedereen kan meepraten. Feit 1. is echter dat CO2 de plantjes aanzet om harder te groeien. De Westlandse tuinders gebruiken het dagelijks om hun gewassen sneller te laten groeien. En op deze aarde hebben we juist meer bladgroen nodig, omdat we veel organisch materiaal aan het verbranden zijn. Feit 2. wat wij verbranden noemen is een chemische verbinding met zuurstof. En dat gebruiken we wel heel veel. Als een liter brandstof 1000 liter lucht kost, zit daar 200 liter zuurstof in. Maar hoe komt de aarde aan die zuurstof? Dat maken de planten met hun bladgroen. CO2 is dus helemaal geen probleem, omdat het deel uitmaakt van het normale kringloopproces in onze natuur, reageert de natuur daar heel goed op. Wat wel een probleem is zijn giftige gassen en door ons zelf gemaakte stoffen in gevaarlijke concentraties. Maar als iedereen nu alleen maar over CO2 kan lullen (praten) houden we tenminste geen tijd en aandacht over voor wat echt belangrijk is.
Bijvoorbeeld: als boeikasgas is Metaan gas 23 maal slechter dan een gelijke hoeveelheid CO2. Metaan wordt geproduceerd door rotting en door open verbranding en ook in de spijsvertering in magen van dieren. Net als CO2 is dat puur natuur. Maar CO2 wordt door de planten weer opgenomen en metaan niet. Onze grootschalige veehouderij bijvoorbeeld is waarschijnlijk veel slechter voor het broeikas effect dan onze auto's. En als iedere Chinees een wind per dag minder zou laten zou de aarde ook minder opwarmen.
7) Politie in Kunduz:Kunduz: opleiden agent kost half miljoen
Kosten per agent komende jaren zelfs hoger
Het gedeeltelijk opleiden van één Afghaanse politieagent in Kunduz kost Nederland dit jaar ruim een half miljoen euro. Dit blijkt uit cijfers van het Nederlandse ministerie van Defensie en de politie van de provincie Kunduz. De trainingsmissie begon in juli en kost dit jaar 105 miljoen euro.
Dat meldt de Volkskrant. In totaal worden 189 agenten uit Kunduz opgeleid door Nederlandse trainers. Defensie wijst erop dat de opstartkosten - zoals verhuiskosten - zijn meegerekend. 'Daarom kunnen de kosten dit jaar niet zomaar worden toegeschreven aan opgeleide agenten.' Opvallend is echter dat de kosten de komende jaren alleen maar omhoog gaan. In 2012 en 2013 zijn de kosten geraamd op 109 miljoen euro per jaar.
De politie in Kunduz klaagt intussen dat de begeleiding te weinig voorstelt. De lestijd is zo kort dat 'de stof snel wordt vergeten', aldus plaatsvervangend politiechef Gholam Mohammad Farhad.
Defensiedeskundige Ko Colijn, directeur van instituut Clingendael, noemt een half miljoen euro per agent verbazingwekkend.
eerst het antwoord van:
mohammed dareisalaam, do 24 november 2011 09:52 in reactie op Herman Bakker
Het is zelden zo dat kosten de oorlogen eindigen, ze stellen ze uit, en ze komen dan terug. Immers, om een oorlog duurzaam te beëindigen moet het conflict dat ten grondslag ligt aan die oorlog worden opgelost.
Dit mechanisme zie je in heel veel oorlogen terug.
In Afghanistan betekent dat dat er een overheid moet ontstaan die van de strijders van de warlords en de Taliban weer eenvoudige burgers maakt.
Het is bekend dat de strijders uit deze groepen bestaan uit eenvoudige, vaak ongeschoolde mensen die nogal wanhopig en zonder toekomstperspectief zich laten verleiden tot wapengekletter.
Dan mijn reactie op mohammed.
Alfred Daniels, do 24 november 2011 13:05 in reactie op mohammed dareisalaam
Beste Mohammed, ik ben bang dat er in Afghanistan nooit " normale burgers" hebben bestaan. Afghanistan kent geen middenklasse burgerij, zoals die zich in Europa een aantal eeuwen geleden in de steden heeft ontwikkeld. Afghanistan is georganiseerd in tribes (volken) en clans. In de steden zijn de winkeliers en de werkplaatsen georganiseerd in een soort gildes zoals wij die in Europa ook gekend hebben voor de opkomst van de " vrije" burgerij" en dat lijkt meer op het Indiase Jati-systeem en komt ook uit familiestructuren voort.
Er zijn dus geen ' vrije" van volk/familie politiek vrije, mensen in Afghanistan. Er is ook geen vrije, onpartijdige' overheid. En dus ook de "politie" niet. Politiemensen opleiden is net zo goed een keuze maken voor de ene of de andere Clan steunen. Jammer dat onze Europese en Amerikaanse politici zo weinig inzicht hebben in politieke systemen die anders georganiseerd zijn dan zij van huis uit kennen.
Alfred Daniels Antropoloog
8) een betaalbaar Zorgstelsel voor iedereen:

Driekwart van de Nederlanders erop vooruit door zorgpremieplan SP
Als de Tweede Kamer het voorstel van de SP voor een inkomensafhankelijke zorgpremie overneemt, gaat driekwart van de Nederlanders minder zorgpremie betalen. Door de zorgpremies inkomensafhankelijk te maken, wordt de zorgrekening veel eerlijker verdeeld en kunnen de zorgtoeslag en het eigen risico worden afgeschaft.
Vandaag presenteert de SP het plan 'Zorg voor elkaar'. De SP liet het Centraal Plan Bureau drie varianten van inkomensafhankelijke zorgpremies doorrekenen. Bij alle varianten wordt de premie fors verlaagd. De maandelijkse vaste premie daalt in de plannen van de SP van circa 100 euro per maand tot circa 30 euro per maand en in de meest vergaande variant zelfs naar 10 euro per volwassen verzekerde.
Mijn antwoord:
Dit plan klinkt wel aantrekkelijk, maar zou de invoering er van ook het gewenste resultaat hebben?
Mensen die er financieel op vooruit gaan willen dat natuurlijk wel, maar degenen die er financieel misschien wel heel veel op achteruit gaan willen dat liever niet en zullen dan proberen daar onderuit te komen. Is daar ook naar gekeken of is daar al onderzoek naar gedaan? Bijvoorbeeld dat de mensen die opeens heel veel meer moeten gaan betalen zich juist proberen terug te trekken uit de collectieve verzekering, priveezorg gaan inkopen, priveeklinieken openen, naar het buitenland gaan voor behandeling, privee verpleegkundigen in dienst gaan nemen en zo nog meer. Als dat gebeurd wordt je pool van verzekerden straks alleen nog maar gevuld met mensen die minder dan de benodigde premie betalen, waardoor de premie weer omhoog zal moeten.
We leven nu eenmaal in een open samenleving en niet in een gecentraliseerde bestuursstructuur waarin je mensen kan dwingen om het precies zo en zo te doen als de overheid wil.
Graag een reactie van de SP hierop.
Alfred Daniels, antropoloog/etnografisch onderzoeker.
ik heb hierop nog geen antwoord gekregen.
9)Head of Joint Chiefs Outlines Challenges
By KRISTINA SHEVORY
Gen. Martin E. Dempsey, chairman of the Joint Chiefs of Staff, kicked off his keynote speech Friday at the Military Reporters & Editors conference in Washington with a joke.

“Being a keynote is like being the corpse at an Irish wake. It’s important to have one, but you shouldn’t expect too much out of him,” General Dempsey said with straight face.

After the laughs died down, he became more serious, focusing his remarks on the role America should play in the world as the wars in Iraq and Afghanistan wind down. General Dempsey has been chairman for only 48 days and has not spoken much for the record.

“I think the thought of us becoming fortress America again would be the wrong course and the wrong message, and that others would fill that void,” General Dempsey said.

While noting that there is reduced appetite in the United States for sending more troops abroad and getting into new engagements, General Dempsey said that it would be a mistake for the country to become isolationist.

“We’re a global power and we can talk ourselves into believing that we won’t do something, but that’s not who you want us to be or who the public wants us to be,” General Dempsey said. “The public wants us to be flexible.”

The budget battle will force the armed services to figure out a way to do as much with fewer resources, General Dempsey said, adding that the country could remain engaged overseas even with a smaller budget.

“To me, this isn’t a resource question,” General Dempsey said. “We should first decide if we will remain engaged and then we can figure out how.”

But as demands on the military go down and troops are deployed less, the Pentagon will have to figure out its raison d’etre. The general and the other joint chiefs are currently working on ways to re-envision the forces through 2020.

The biggest threat General Dempsey sees to the United States military, to the surprise of the audience, is not a rogue nation or an extremist group.

“When people ask me what are you most worried about, it’s not North Korea — I tell them it’s taking that corporal who has had autonomy in a combat environment and bringing them back to a garrison environment,” General Dempsey said. “If you’re a major or a staff sergeant or below, you know nothing more than counterinsurgency in Iraq and Afghanistan.”

It will be difficult to keep young troops interested in garrison life, and commanders will have to be nimble to figure out ways to keep soldiers engaged and challenged, like using virtual reality to replicate the combat experience in training.

Within the Army, one of the biggest challenges is combating suicide and helping soldiers get counseling and treatment for post traumatic stress disorder. There has been a stigma among troops that seeking counseling will harm their record or career. Educating soldiers from the day they enlist through their entire career so they can better handle life-challenging events is one goal General Dempsey said he has carved out for himself.

He likened the stress soldiers are under downrange to glass, saying it will eventually break if it is put under enough stress.

“We have to acknowledge the limits of human endurance and that gets us to how big the force needs to be on a rotational basis,” General Dempsey said. “This is still very much a work in progress.”

The general had a question for reporters who have been embedded with troops and covering the military so closely for the last 10 years.

“So what happens when the trumpets fade and we’re doing mostly training, most of them are not headline-grabbing events, how do we build on our relationship?” he asked. “I think you have to be interested in things that don’t go bang in the night.”

General Dempsey closed out the question-and-answer session with another joke.

“If I sound like I know what I’m doing, I fooled you.”


Kristina Shevory served eight years in the Army as a linguist. She has written for The New York Times, Wired, Business Week and, most recently, The Atlantic. You can follow her on Twitter at @shevory.
Twee reacties van mij:
1e) nog niet geplaatst;
Alfred Daniels Anthropologist
Location
The Netherlands
Comment
I have been reading Gen. Dempsey's outline of challenges.
He mentions the difficulty to maintain combat readiness and also his problem to make troops that have been in combat accept the garrison life afterwards.
As a free researcher and antropologist I am interested in people in whatever social setting. I like to solve problems, both technical and social. If you think my advise is usefull, you may also contact me and try to do something positive to me.
May I suggest to The General that both of his problems might be alleviated if troops would be longer in Garrison before they are deployed in a combat mission. The (hopefully) happy memories they build up during their garrisonlife would be something they look forward to return to after the combatperiod.
The combat itself would be more like any adventure for most people: part of the fun is in the planning and preparation and most of the fun is in the talking and exchanging and showing afterwards.
So:
If after combat they would get a chance to reenact the experiences they have had during combat in reenactment settings/trainings/exercises, that would make them happy and also help them to deal with traumatic experiences.
It would also give your staff an exellent chance to observe what they have really done and experienced, from their point of view.
If you respond with the obvious: "that costs money and don' t have it", you may consider that unsolved problems are always more expensive than having a smooth running organisation.
Regards,
Alfred Daniels social/cultural antropologist gymn. B/ Univ. Leiden
De volgende is wel geplaatst:
May I respond to another of General Demsey's explanations of his thinking and dealing with the demands of his position? I read the following statement and would like to counterbalance this idea.
I read: " To develop leaders, deliberately introduce chaos. While not a wholly new idea, Dempsey’s discussion of this concept is thought provoking. He notes that Ori Brafman, the author of the aforementioned The Starfish and the Spider, is working on a new book and “has almost convinced me that in leader development, chaos is an imperative. Think about that—the idea that you would deliberately introduce chaos into leadership experiences and see how different leaders react to it.” We may have enough chaos in our lives, he says, but he’s coming around to the idea that the only way to really test leaders is to see their response when confronted with turmoil. A wise idea in a tumultuous world.\"
May I respond to this idea?
First, let us remember that American writers today are basically interested to write bestsellers.
When the American people cope with questions of How, should we do....? American writers deliberately seek controversial ideas to draw attention to their books.
These ideas by Ori Brafman are quite dangerous to employ f.i in American foreign policy. They can create enormous sufferings to people who actually want a normal life instead of being subjected to somebody elses experiments in search of leadership.
From a historic point of view we see big leaders emerge in periods of chaos, but you may ask if it is not the enormous desire to end the chaos that make the ordinairy people to accept just any strong leadership. That doesn't mean that the leaders who eventually rose to power have been good leaders!
f.i. according to new historic research Mao Zedongs rise to power in chaos was as much a matter of his luck to survive the chaos as his skills in cruelty, and this made him one of the worse but greatest leaders.
In situations of chaos, wise people withdraw themselves, and the fools remain!
Read also my other comment!
Alfred
10) Mijn antwoord op milieuvraagstukken aan Gerben Jan Gerbrandy: member of parlement European Parlement.
Beste Gerben Jan,
Dat idee van Closing the Loop (kringloop theory) bied m.i. de beste (goedkoop/efficient) en snelste methode, maar het hangt ervan af hoe jullie het idee invullen. Ikzelf heb al een flink aantal jaren het idee ontwikkeld dat de overheden bij het verlenen van milieu vergunningen zouden kunnen verlangen/vereisen dat de een product zijn eigen productieketen in omgekeerde richting terug aflegt, nadat dit product door de consument is gebruikt. Dus niet een loop, via een andere weg, maar een terugstroom langs dezelfde keten: Klant-winkelier- vervoerder-groothandel-producent-toeleveraars-grondstofproducent. Ieder van deze bedrijven weet al precies hoe ie dat product weer het beste kan recyclen en opnieuw inzetten na vormverandering. Iedereen in de keten kent al de eigenschappen van de onderdelen en de gebruikte stoffen. Dus aan iedere (nieuwe)productiemachine wordt verplicht door de overheid ook een deconstructiemodule gekoppeld.
Het huidige recylings model is niet compleet en gooit nog steeds alles op een hoop, nadat de lucht eruit is gehaald of alleen sommige stoffen zijn teruggewonnen.
Mijn model is wel compleet en het bespaard enorm in de kosten van de winning van nieuwe grondstoffen in elk stukje van de keten. Niet langer benodigde echte basis-grondstoffen kunnen zelfs weer terug gebracht worden naar hun oorspronkelijke natuurlijke bron, als dat de beste opslagplaats zou blijken te zijn.

Dat was het weer, nu maar hopen dat deze webpagina zo' n lang verhaal ook zal plaatsen.
En dat jullie het niet zat worden.
als ik straks weer echte reisverhalen plaats onderweg, kijk er misschien niemand meer naar?
Fred