Wachten - Reisverslag uit Maputo, Mozambique van Fred Daniels - WaarBenJij.nu Wachten - Reisverslag uit Maputo, Mozambique van Fred Daniels - WaarBenJij.nu

Wachten

Door: FredDaniels

Blijf op de hoogte en volg Fred

01 Februari 2011 | Mozambique, Maputo

Tja, en is het echte wachten begonnen. De auto wordt pas vrijgegeven als ik de zgn Bill of Lading heb en die wordt niet eerder verstuurd dan dat de boot is gearriveerd. Dat was zaterdagmiddag, dus vanaf maandag op zijn vroegst enige serieuze actie. Ik reken maar op een week. Intussen toch maar zien je te vermaken in Maputo. Als het niet te heet is is het wel een aardige stad. Ooit de parel van Portugal, maar sinds Frelimo de Portugesen eruit gewerkt heeft in een vervelende oorlog is er weinig geld en weinig management om de boel te onderhouden. Dus zelfs de prachtige villawijken staan er wat verveloos bij en de parken en plantsoenen zijn vervuild en slecht onderhouden. De vele grote bomen langs de brede straten hebben met hun wortels de stoepen opengebroken en je loopt dus constant te springen van steen op steen. Met veel puin en diepe open gaten moet je continu opletten waar je je voeten zet. Verder is er wel priveegeld zo te zien. De mensen gaan goed gekleed. Elegant, goed gekapt en zelfs sexy op een latino-manier. Ook wel veel zwervers en armen natuurlijk. In de buitenwijken houdt het plaveisel helemaal op en zijn er alleen maar modderige zandwegen. Buiten Maputo is er nog maar een geasfalteerde weg, langs de kust omhoog 500km. Daarna en daarbuiten alleen maar zandwegen waar de mensen op blote voeten overheen lopen. Buiten het stadscentrum en even van de weg af zie ik ook alleen bladerhutjes, die in groepjes bijelkaar staan in het zand. Maar in de stad rijden de duurste autos. Mijn Toyota zal ook hier opvallen, maar niet zoals ik gedacht had. Meer als een oud beestje tussen al die Bling Bling. Vele moderne SUV 's van 50 000 euro trekken hier de show. Maar buiten de stad geldt een andere wet: zolang het rijdt is het een auto en als het niet vast komt te zitten is het een goede auto.
Verder is alles dat hier geïmporteerd wordt tweemaal zo duur als bij ons door de 100% Invoer belasting. Dus vraag me nog niet waar het geld vandaan komt. Ik kom steeds meer Europese toeristen tegen, ook met eigen auto's en motorfietsen. Als ik hun vervoermiddelen zie en hun verhalen hoor en zie hoe ze hier met de mensen omgaan en wat ze doen dan valt me op hoeveel inschattingsfouten ze maken. Ik ga met een groepje de stad in en zie hoe ze in een paar uur tijd wel tien of vijftien fouten maken zonder dat ze dat doorhebben. Ze zijn wel de hele dag aan het klagen over vermeende corruptie, maar als ik hun persoonlijke ervaringen daarvan hoor dan blijken het bijna allemaal hun eigen inschattingsfouten te zijn en hun eigen onbekendheid met hoe de dingen in zulk landen anders geregeld zijn. Ze kletsen vooral elkaar en de reisgidsen na en daardoor veronderstellen ze dat alles en iedereen corrupt zal zijn en probeert ze optelichten. Ikzelf heb er tot nog toe niets van gemerkt. De mensen zijn heel correct tegen mij geweest. maar je moet wel rustig, beleefd en vriendelijk blijven en ze de tijd geven om de dingen te regelen zoals het hier geregeld is. Wel maken die toeristen idiote fouten, zoals midden in de nacht met een paarduizend euro aan fotoapparatuur bij zich de stad ingaan om een paar nachtclubs te bezoeken en dan lopend weer naar het hotel terug. Of bij de vismarkt lobster gaan eten zonder te vragen vooraf hoeveel het kost en dan omrekenend in Euros beredeneren dat het thuis nog heel wat duurder zou zijn geweest. Als je weet dat kreeften in dit soort landen gezien wordt als inferieure spinnekoppen dan is veertig euro per persoon wel duur en niet goedkoop. Ook aan iemand die de maaltijd serveert een tip geven van vijf euro is een tikkie vreemd als je weet dat zo iemand maar twee Euro-vijftig per dag verdiend. Tuurlijk, geld is lekker, maar als een buitenlander jou nou eens vier of vijfhonderd euro fooi zou geven als je gewoon je werk doet zoals iedere dag. Dan voel je je de rest van de week toch een beetje een lulletje of niet? Een tip van een halve Euro is wel leuk en levert een grote glimlach op. Enzo gaat het de hele dag door. Verbaasd, als je later leest dat de bevolking door het toerisme verpest is geworden en je alleen nog maar als een wandelende portemonnee ziet.
Ook de auto's die deze jongens gekocht hebben zijn veel te duur gekocht en soms zeer ongeschikt voor wat ze willen. Oude benzineslurpers met de benzinetank achter de achteras. Imperials die afbreken onder het gewicht van al die extra jerrycans en reservewielen, die ze denken nodig te hebben. Koelkasten die wel de inhoud koel houden maar intussen hun warmte aan het interieur afgeven. Een zgn. Highjack, een grote krik die 15 kilo weegt, ook boven op de imperiaal. Staat stoer hè, maar als ze hem gebruiken op zand of gravel en de auto schuift een stukje weg, dan ramt die krik door de achterruit heen. Plastic zandladders kun je gemakkelijk opvouwen, gelukkig nooit hoeven gebruiken. En zo zijn ze heel veel geld kwijt aan dingen waar je niets aan hebt en die je alleen maar in de weg liggen. Van Dr. Barth had ik al het advies gekregen om nooit op gravelwegen en stenen de luchtdruk in je banden te verlagen beneden 1 bar. Staat stoer natuurlijk, maar je rijdt je banden helemaal kapot in een paar kilometer steentjes. Dus alleen de bandenspanning verder verlagen als je echt al vast zit en met geen andere mogelijkheid los kan komen. Ik moet het natuurlijk nog wel zelf bewijzen, maar een van die jongens had twee nieuwe banden aan flarden gereden op honderd kilometer gravel. Dat is wel een beetje duur.

Ik zit nu in de koffiebar van het Polanahotel. Dat is het duurste hotel van Maputo. Ze hebben heerlijke espresso en ijsjes. Srtaks weer terug naar mijn eenvoudige backpackers hotelletje, waar je zulke reizigers ontmoet als ik net beschreven heb.
Marcel is vanmorgen teruggegaan naar zijn vrouw in Durban, die zieke vrouw. Hij is met de bus gegaan. Ik had leuk met hem gepraat. Hij heeft ook een Gymnasium opleiding gehad en begrijpt heel snel wat je bedoeld zonder veel eigen vooroordelen te hebben. Dan kan je veel zeggen in een korte tijd zonder dat het misverstanden oplevert. Jammer dat ie weg is.
Verder kom ik veel jonge mensen tegen die allerlei vrijwilligerswerk doen. Er zijn een aantal organisaties die vrijwilligerswerk als een soort stages laten doen (tegen betaling) en er dan ook een aantal weken vakantie bij organiseren. Er zijn ook kerkelijke organisaties actief. De stages gaan van een paar weken landbouw tot lesgeven op een schooltje, AID's voorlichting, pleeghuizen en weeshuizen enz.
De wil om goed te doen is groot. Ze zijn nog jong naar onze begrippen en ze leren ook zelf heel veel van zoiets. Op hun leeftijd zijn het bij ons nog echt kinderen, maar in dit soort landen zouden ze op dezelfde leeftijd allang eigen verantwoordelijkheid hebben en getrouwd zijn en met eigen kinderen en een baan.
De iPad is geweldig. Mijn foto's erop, en ook vooral de TOMTOM Southern Africa is fantastisch. Dat spaart me al meer geld dan ik voor de IPad betaald heb als ik anders extra geheugen had moeten kopen en misschien een GPS ontvanger. Ik zit er nu op te werken in de koffiebar, met de WiFi verbinding. Super!
Het is inmiddels vier uur geworden en de grootste warmte is voorbij, dus nu hou ik op met schrijven en ga ik langzaamaan terug lopen.
Groeten allemaal,
Fred

  • 01 Februari 2011 - 16:11

    Lobke:

    Klinkt als een mooi avontuur; en dat terwijl het echte avontuur nog moet beginnen ;-)

  • 01 Februari 2011 - 16:41

    Aad:

    Met belangstelling je verhalen tot nu toe gelezen. Heel herkenbaar de verschillen tussen arm en rijk. De blitz willen maken met een dure SUV is misschien leuk als je in de stad blijft waar ze de geavanceerde technische onderdelen kunnen repareren. Maar zodra je in de bush zit en je jezelf moet redden ben je beter af met een recht toe recht aan auto zoals wij in Namibië hebben ervaren. De problemen kunnen dan meestal eenvoudig worden verholpen. Dat van de banden klopt gedeeltelijk, maar wanneer je weet dat je alleen in zandgebied rijdt is het beter de banden tot ongeveer 1 bar af te laten lopen. Een compressor is dan wel nodig want met een voetpomp begin je weinig. Heb zelf een keer vastgezeten in het zand omdat ik eigenwijs de banden op ruim 3 bar had staan. Kon er pas weer uitkomen door de banden vrijwel leeg te laten lopen. Was toen nog 50 km rijden tot een pomp waar we de banden weer konden laten oppompen. Hadden geen pomp bij ons. Heb dat daarna steeds beter ingeschat. Wens je het beste met de inklaring van je auto en hoop dat je volgende week je reis kunt voortzetten. Wat betreft de plastic matten, die komen soms goed van pas en vergeet vooral niet een grote zandschop mee te nemen. Ik wens je een goede reis en kom terug met veel mooie foto's.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Fred

Een photo zegt meer dan 1000 woorden. Zie mijn photosite op Flickr.com/photos/AlfredDaniels. Gymn. B. Sociale- en Culturele Antropologie in Leiden. Vele jaren in Azie: India, Maleisie; Thailand. Onderzoek bij jagers/verzamelaarsvolken. Zeven jaar gereisd in de Verenigde Staten. Nu op reis voor een nog onbekend aantal jaren in Afrika. Op zoek naar het Paradijs: nog niet gevonden. Wel gevonden: het wonder op de planeet Aarde. onderstaand artikel n.a.v interview door Alfons de Wit. Alfred Daniels zoekt naar de oorsprong van het leven. Alfred Daniels maakte, na het behalen van zijn Gymnasium bêta-diploma een opmerkelijke keuze. Waar een studie medicijnen; mechanica of natuurkunde voor de hand zou hebben gelegen, koos hij voor culturele antropologie. “Ik was geboeid geraakt door de vraag waar het leven vandaan is gekomen en hoe de mensheid zich ontwikkeld heeft. Dan kun je de verhalen lezen van archeologen, die vaak moeten uitgaan van allerlei ver- en vooronderstellingen, maar je kunt ook zelf gaan kijken bij de jagers- en verzamelaarsvolken. Dat zijn volken die in de manier waarop ze met de natuur omgaan nog het dichtst bij de oorsprong van het menselijk leven zijn gebleven. Er zijn nog een paar kleine groepjes over in de wereld. Kijk, toen ik nog studeerde in Leiden bestonden er al wel onderzoeken waarbij enkele individuen van zulke jagers-en verzamelaarsvolken buiten hun woon- en leefgebied zijn onderzocht. Die waren meegenomen naar de beschaafde wereld en die heeft men toen geprobeerd te interviewen en hun taal en hun verhalen op te schrijven. Als je echter een beeld van hun leefomstandigheden wil krijgen dan zul je de mensen ook in hun leefomgeving moeten observeren. Of dat gevaarlijk is? Ik weet het niet. Je moet ze met open blik tegemoet treden en primitief kunnen leven. Gelukkig hebben we nu ook moderne medicijnen en snel vervoer voor als het mis gaat. Kijk zij hebben ook een bepaald comfort in hun leven, maar dat zit in kleine dingen en alleen als je met hen samenleeft kun je daar ook van genieten: lekkere dingetjes om te eten, een heerlijk beschut plekje om te slapen. Ze leven in kleine groepen van maximaal 35 mensen die van bladeren en takken een hutje bouwen. Als het voedsel, dat ze rond hun kampje verzamelen, begint op te raken pakken ze hun spullen op hun rug en maken ze een nieuw kamp een paar kilometer verderop. Als mens kijken ze echt door je heen. Ze hoeven niets van jou, dus het persoonlijke contact is alles voor hen. In Maleisie is zo' n groep waarvan bekend was dat ze zo schuw waren dat je er alleen maar lege dorpjes kon zien, waaruit de mensen weggelopen waren. Ik werd daar onmiddellijk geaccepteerd en toen ik vroeg waarom ze niet weggelopen waren toen ze mij zagen komen, zeiden ze ‘Als je ogen het zelfde uitstralen als je hart, dan kunnen we wel met je omgaan’. Misschien is dat bij mij het geval, want ik heb nog nooit problemen gehad om contact te leggen met zulke volken. Daniels ging op zijn twintigste al, over land, naar India. “in dat deel van Azie zitten nog wel 200 stammen, volken. Bovendien is India een van de oudste en meest invloedrijke culturen in Azie, met een grote diepgang. Op de universiteit ontmoette ik mijn vriendin Corry van der Sluijs, waarmee ik jarenlang samen heb gereisd. Helaas is zij in 2002 aan kanker overleden en sinds die tijd ga ik weer alleen op pad. Begin van dit jaar ben ik naar Afrika gegaan. Ik heb tweedehands een auto gekocht waarmee ik in de bush uit de voeten kan en ik ben eerst door het Krugerpark getrokken en daarna vooral in de Kalahariwoestijn. In zuidelijk Afrika leven de San of bosjesmannen. Er liggen ook nog savannegebieden, waarvan gedacht wordt dat het de omgeving is waar in de oudheid de eerste mensen rechtop zijn gaan lopen. Ook de dieren waarop ze gejaagd hebben zijn daar nog in het wild te observeren. Ja, de eerste mensen hebben zich ontwikkeld in Afrika; alle opgravingen wijzen daarop. Hoe zij hun eigen wereld beleven, dat is nu mijn belangrijkste thema. Het grootste verschil met ons is dat ze leven in een organische verbondenheid met hun omgeving. Alles in hun omgeving heeft een levende ziel en hoewel alles voortdurend van vorm verandert: alles groeit, alles beweegt, blijft het dezelfde ziel houden. Door de kracht van hun eigen ziel hebben ze mentaal invloed op hun omgeving. Daardoor hebben ze een volledig vertrouwen in de natuur en leven met de zekerheid dat ze altijd genoeg zullen hebben. Als ze bedreigd zouden worden of als er te weinig regen valt, dan trekken ze weg naar een ander deel van de natuur. Ze bezitten weinig maar ze hebben het gevoel dat alles om hen heen voor hen is. Het is inderdaad dichtbij het paradijs” Daniels doet zijn werk volledig onbetaald en ontvangt van geen enkele instantie subsidie. “Het zou wel lekker zijn, maar ik kan mezelf financieel net overeind houden. Ik ga wel naar internationale conferenties, maar ik heb voor mijn werk nog nooit iets gevraagd en ook nog nooit gesolliciteerd. Mijn manier van leven heeft als voordeel dat ik me geen zorgen hoef te maken voor een carrière, ik hoef geen baas naar de mond te praten, en niemand te overtuigen van het nut van wat ik doe. Ik doe dus precies datgene waarvan ik vind dat dat belangrijk is en dat dat nodig is. Daardoor kijk ik ook heel open naar de wereld om mij heen en vaak loop ik tegen zaken aan waarvan ik denk ‘dat niemand daar nou nog is opgekomen’. Als ik het dan belangrijk vind breng ik het onder de aandacht en kunnen degenen wiens baan dat is er misschien iets aan doen. Zo werd laatst een hele grote milieuconferentie gehouden in Kopenhagen. Ik kreeg het programma in handen en zag dat er geen woord in stond over flairs, dat zijn affakkelinstallaties op gas- en olievelden. Die staan 24 uur per dag te branden en roet uit te stoten. Ze brengen methaangas tot heel hoog in de atmosfeer, waar het niet kan uitregenen. Methaan is 23 keer slechter voor het broeikaseffect dan CO2. Ik heb een mail gestuurd naar de VN organisatie die verantwoordelijk was voor toezicht op de olie-en gasbronnen. Met de milieuconferentie in het vooruitzicht moesten ze wel met een standpunt komen. Twee weken na mijn mail was er 200 miljoen beschikbaar om het flair probleem op te lossen. Zo heb ik ook indertijd iedereen die ik kende gewaarschuwd om niet naar Afghanistan te gaan. Het is een wespennest daar. Ik ben zelf in 1975, toen er nog geen sprake van oorlog was, een maand door Afghanistan gereisd. Sindsdien bleef ik de ontwikkelingen daar enigszins volgen. De oorlog daar gaat volgens mij helemaal niet om Taliban of El Queda of om de ontwikkeling van vrouwen en arme mensen. Het gaat om wegvallende defensie budgetten aan het einde van de koude oorlog. Verder praat niemand erover waar de heroine van Afghanistan blijft. Het land is de grootste heroine producent ter wereld. Kofi Annan heeft eens gezegd dat er in de handel in verboden drugs in de wereld evenveel geld omgaat als in de autoindustrie van Europa en Amerika tesamen. Ook schijnt niemand te weten dat er grote olie -en gas voorraden gevonden zijn in het noordoosten van Afghanistan in het midden van de jaren zeventig, waarna er een stammenstrijd om de macht (contracten) ontstak. Ik heb er ook voor gewaarschuwd dat een enkele muntsoort voor heel Europa het onmogelijk maakt om verschillen in welvaartsontwikkeling tot uitdrukking te brengen, zoals voorheen gebruikelijk was door middel van inflatie van een muntsoort. Daarom waren de Peso, de Lira en de Dragme zoveel minder waard dan de D-mark en de Gulden. Het risico dat de ondernemers snel en flexibel konden incalculeren wordt nu dus afgewenteld op de overheid die geen ander middel beschikbaar heeft dan het door te schuiven op de belastingbetaler. Helaas wilde men naar deze adviezen indertijd niet luisteren, hoewel velen moeten hebben begrepen dat ik gelijk had. Het zal een kwesties van eigenbelang en geld zijn: mooie baantjes voor mensen met veel ego en een middelmatig verstand, wat ze echt niet opgeven voor het algemeen belang, ook al worden ze betaald om juist dat te behartigen. Zulk soort ongevraagde en onbetaalde adviezen doe ik de laatste twintig jaar wel een paar keer per jaar; soms met de politiek, soms met de ontwikkeling van onze samenleving of wat goed is voor ons allemaal." Alfred Daniels kijkt uit naar de maand december. Dan pakt hij weer zijn rugzak om voor enkele maanden af te reizen naar Afrika, op zoek naar nieuwe inzichten in het ontstaan en de ontwikkeling van de mensheid. Ik begrijp het leven nu wel veel dieper dan 30 jaar terug, maar het blijft een wonder en een passie om er zoveel mogelijk van te leren. ” Wie zijn reizen in Afrika wil volgen moet blijven kijken op de weblog: freddaniels.waarbenjij.nu

Actief sinds 26 Dec. 2010
Verslag gelezen: 1656
Totaal aantal bezoekers 369553

Voorgaande reizen:

27 December 2010 - 15 Augustus 2023

Zuidelijk Afrika

Landen bezocht: