11 april - 15 april. ( als het goed gaat) - Reisverslag uit Johannesburg, Zuid-Afrika van Fred Daniels - WaarBenJij.nu 11 april - 15 april. ( als het goed gaat) - Reisverslag uit Johannesburg, Zuid-Afrika van Fred Daniels - WaarBenJij.nu

11 april - 15 april. ( als het goed gaat)

Door: Alfred Daniels

Blijf op de hoogte en volg Fred

16 April 2018 | Zuid-Afrika, Johannesburg

Donderdag 12 april. Vannacht heeft het nog wel geregend maar de wind is gaan liggen. De ochtend begint om zes uur. Het is droog en koel dus precies goed om de caravan op te breken. Het kost me veel tijd om alle bagage weer in te pakken en een plaatsje te geven. Alles zit nu propvol met bootspullen. De caravan zelf is in drie minuten ingeklapt tot grote verbazing van de buren want zulke klapcaravans met vaste wanden kennen ze niet in Zuidafrika. Nog even betalen bij de receptie want ik heb een week langer gestaan dan ik had geboekt en betaald. Dan rij ik minder dan een kilometer naar de andere camping waar ik hartelijk begroet wordt door de poortwachter en de receptioniste en doorrij naar mijn plekkie. Daar ben ik nog tot kwart over twee bezig om alles weer op te bouwen. Over het zilverdoek span ik nu ook het dekzeil van de boot want het zilverdoek is aan de randen uitgescheurd en ik kan het niet meer normaal spannen. Vanaf half zeven ben ik aan het werk -nonstop- dus ik ben flink moe geworden. Ik ga even rusten, douchen en pomp dan met de compressor ook het peddelboard weer op. Nu het zo gemakkelijk op de auto kan laat ik het voorlopig opgepompt. Ik wil het nog in het water uitproberen om te zien of het stabiel genoeg is voor een motortje of dat ik er nog een of twee outriggers aan moet maken. Die man met die versleten heup had mij nog aangeraden om zeker een dekzeiltje over het board te maken. Hij was in het leger geweest in Tanzania en al hun rubberboten daar waren in twee jaar tijd kapot door de zon. Wijze raad. Maar als ik er ook op wil zitten moet dat een comfortabel materiaal zijn dat snel droogt. Misschien tweemaal de vorm van het board uitknippen. Elastiek langs de randen en dan heb ik een onder- en bovenhoes. Zoiets moet er snel en gemakkelijk omheen gaan want anders ga je het minder gebruiken. Ik zal er ook op letten dat ik het board zoveel mogelijk onder de trampoline parkeer als het in het water ligt. Daar moet misschien weer een extra lijn voor gespannen worden. Dan neem ik nog een uur rust en ga daarna naar de supermarkt om eten voor de avond te kopen. Om de hoek van het winkelcentrum zit een winkel die gespecialiseerd is in gebruikt gereedschap. Maar ze hebben ook nog andere gebruikte spullen. Ik scharrel er even doorheen maar het is flink druk in de winkel. Vooral een grote partij hengels trekt de aandacht van een aantal klanten. Ik zag een sterke maar relatief zware opklapbare campingtafel. Ik gebruik nu behalve mijn lichtgewicht tafeltje ook een dik stuk multiplex waarvan ik de onderbak van de caravan gemaakt heb als aanrechtblad. Maar daar zou ik ook mooi twee hellingtrailertjes van kunnen maken. Geen goed moment om te onderhandelen nu dus ik kom later wel terug. Ik heb honger gekregen en eet wat druiven en een zak chips in de auto op. Bij de camping aangekomen gaan de vijf lamskoteletjes (3euro) op de barbeque. Een bosje verse Koriander en wat groene peper gaat als groente door de linzen. Zo dat geeft weer nieuwe energie. Ik vind rode linzen lekkerder en voedsamer dan rijst of een pastaproduct. De kooktijd is maar de helft. Havermout smorgens, linzen savonds dat wordt straks mijn energiebron als ik ga varen. Je kunt er allerlei gedroogde en verse producten aan toevoegen: zoete en hartige. Alsbje ze van tevoren een uurtje laat weken hoef je alleen maar heel even aan de kook te brengen. Knackebrood en roggebrood, goed verpakt in plastic dozen, gaat ook mee als voedzame snack uit de hand. Het gaat weer harder waaien maar ik sta prima beschut met hele dichte begroeing tegen de zuidwesten wind. Het maakt me wel een beetje bang dat ik juist die zuidwesten wind nodig zal hebben om richting Mozambique te kunnen varen. Zou het hier ooit wel eens normaal waaien? Dat moet ik de komende tijd maar verder gaan onderzoeken. Nu even naar binnen om rustig te eten en op bed liggend onder mijn muskietennet dit verhaal te schrijven. Het is pas kwart over zeven maar ik ga zo meteen al slapen.
Vrijdag de dertiende is volgens oud volksgeloof een pechdag. Nu geloof ik als wetenschapper helemaal niks dat niet bewezen is maar toch heb ik deze vrijdag flink pech gehad. Ik reed naar de stad om mijn ankerketting op te gaan halen. Die was keurig geleverd vanuit het filiaal in Durban. Even op de weegschaal gezet: 17 kilo. Dat is best veel. Hij ziet er wel heel goed uit. 8mm dik RVS 316, dat is zoutwater bestendig roestvrijstaal. Behalve voor de boot is hij ook sterk genoeg om voor mijn auto te gebruiken als ik weer echt offroad ga rijden. Dus een dubbele functie. Een anker is voor offroad rijden ook zeer handig want waar vind je een boom in de woestijn of in de savanne om je liertouw aan vast te binden? Dan moet je zo’n anker niet zonder ketting gebruiken want als ie met een paar duizend kilo trekkracht op de lijn uit de grond zou losschieten vliegt ie zo door je auto heen of door je hoofd heen. Door zijn gewicht en omdat ie niet rekt valt een ketting als ie losschiet gewoon veilig op de grond. Dus ik ben blij met mijn ketting. Dan ga bij de sloperij voor quads nog een keer naar de wieltjes kijken. De eigenaar wil liever nederlands met mij praten dan engels. Zijn opa sprak nog helemaal nederlands. Ze crossen met Quads en motorfietsen en ook met autos die ze zelf bouwen. Hij blijkt nog twee andere wieltjes met aluminium velgen te hebben. Die zien er ook heel goed uit: 20 inch breed en verderlicht. Het loopvlak is ca 45 centimeter breed en het hele wieltje ca 40 cm hoog. Hij kan ze op assen monteren en die as in een buis van speciale nylon. Dat wordt dan het ‘lager’. Die buis moet dan weer in een houtblok of frame om boot op te zetten. Dus nooit roesten en het draagt over de hele as tussen de wielen. Ik voel er wel veel voor. Het is dan verbazingwekkend licht en ik kan de wieltjes ook gebruiken als stootkussens als de boot in het water ligt afgemeerd tegen een kade of tegen een andere boot. Dan hoef ik geen andere stootkussens te kopen en die ook nog op te bergen. Op een harde vloer zouden twee wieltjes wel genoeg zijn om de boot te laten rollen, maar dan moet ik of een hele lange as nemen (5 meter lang) of de kiel van de boot moet veel hoger komen boven het wieltje uit in plaats van bovenop de as. Zou de aluminium velg dan wel sterk genoeg zijn? De boot weegt volgeladen ca 1000 kilo. Dat is misschien teveel voor twee aluminium velgjes. Ik moet er nog meer over denken en gaan opmeten. Maandag kom ik er op terug. Toch wel mooi als ik mijn eigen hellingtrailertje bij me zou hebben. Dat spaart kosten van een werf en ook beschadiging van de kiel als je een strand op wil varen. Misschien moet er aan de achterkant dan nog een steunwieltje. Ze hebben een hele constructiewerkplaats en hij kan met vier wieltjes twee karretjes maken voor 2500 Rand. Dat is 175 euro. Dan wil ik er nog wel binnenbanden inkopen. Later bedenk ik nog dat autobanden hier ook in vrolijke kleuren geverfd worden en in kinderspeeltuinen gebruikt dus ik hoef niet met zwarte rubberstrepen op mijn boot te zitten. Als ik achteruit wegrij uit de yard wordt ik even afgeleid door een klein kind dat over de stoep komt aanrennen en ik rij achteruit tegen een geparkeerde auto aan. Helemaal niet gezien waarschijnlijk door de stijle oprit. De eigenaar werkt bij een autowasserij aan de overkant. Het rechtervoor spatbord is helemaal in de kreukels. Gelukkig verder niks. Het portier is net niet geraakt, de motorkap is onbeschadigd. Aan mijn auto alleen het onderste glaasje van het linkerachterlicht kapot. De eigenaar van de auto haalt zijn baas erbij en de eigenaar van de sloperij komt er ook bij. De auto stond geparkeerd op een plek waar hetzelfde al meerdere keren gebeurd is en om die reden was er met gele strepen op de weg een no-parking zone aangegeven. Maar ja, het blijft natuurlijk wel mijn schuld om er tegenaan te rijden. Maar hoe groot is de schade? Er wordt gebeld over de prijs van een nieuw spatbord en dan moet dat nog op kleur gespoten worden en erop gezet worden. De reele schade wordt geschat op 1000 tot 1500 Rand. (70-105 euro) De baas van de autobezitter probeert er 3000 Rand uit te slepen maar dat wijs ik af en uiteindelijk gaan de eigenaar en ik accoord dat ik 1500 rand betaal. De eigenaar is ook niet helemaal zonder schuld want hij weet heel goed dat hier al vaak hetzelfde is gebeurd. Wel tien keer volgens de sloperij eigenaar. Ik laat de eigenaar op een papier schrijven dat hij accoord gaat met een bedrag van 1500 Rand voor de schade aan zijn auto en geef hem dan het geld. Hij is best een redelijk mens en ik natuurlijk ook, dus het is beter om zulke dingen vriendelijk op te lossen dan met verwijten en ruzie. Ik heb natuurlijk ook meteen gezegd dat het me spijt dat hij nu deze schade heeft. We schudden elkaar de hand en ik ga verder. Ik ga nog wat fruit halen en dan naar de camping terug. Even in het zwembadje ontspannen en een half uurtje op bed liggen en dan ga ik nog naar de vrijdagbarbeque op de club. Het is nu koel en savonds lekker rustig dus ik ga nog een uurtje op mijn boot zitten om te passen en te meten: waar kan ik de automatische stuurinrichting plaatsen en waar de zonnetent aan vastmaken? Waar zit ik het beste en waar komen de schootklemmen dan? Omdat ik afgeweken ben van het bouwplan met een centrale lier op de achterbeam en met een grote halfwinder als extra zeil moet ik nu ook zelf een oplossing daarvoor vinden zonder dat ik in de weg kom met de andere functies. Als ik om tien uur naar bed ga is vrijdag de dertiende bijna voorbij. Toch leuk om statistisch te onderzoeken of er nu meer “ ongelukken” gebeuren op zo’n dag dan op andere dagen. Met de computers moet dat toch niet al te moeilijk zijn.
Zaterdag 14 april. Ik was al heel vroeg op en ben gaan kijken of die winkel waar ik de tafel had gezien vandaag open zou zijn. Dat is ie wel maar pas om negen uur. Dus ben ik naar de boot gereden en heb nog vier plankjes Balau op de voorste beam gelijmd. Meer lijntangen heb ik niet dus het afbouwen van de beamuiteinden gaat stapje voor stapje terwijl ik doorga met de andere werkzaamheden. Ik maak nog hier en daar een praatje en kom op die manier ook veel aan de weet over de route van mijn voorgenomen reis. Dan rij ik nog een keer naar die winkel die nu wel open is. Er staat een prijs van 800 Rand op die tafel. Dat vind ik wel erg veel hoewel het een echte topkwaliteit is van het merk “lifetime”. Volgens de verkoper is ie in 4x4 Megaworld 1200 Rand. Ik bied 500 maar hij wil niet lager dan 700 zakken. Dan kijk ik een poosje in de winkel naar andere spullen en selecteer een passer waarmee ik ook een koers kan uitzetten op een kaart. Er staat 50 Rand op. Ik vind ook een niet geheel complete set gatenzaag voor honderd Rand. Misschien kan ik er ventilatieopeningen mee maken. Dan bied ik voor de tafel en deze twee artikelen erbij 750 Rand. Daar gaat hij wel mee akkoord. Terug bij de boot ga ik aan de inrichting van de kajuitjes werken. Het “interieur” gaat bestaan uit negen gaatjes die ik boor in de bulkheads. Dat zijn de grote dwarsspanten. Door die gaatjes gaan straks elastieken waarmee een net opgespannen wordt langs de wanden. Daarin kun je alles proppen dat vrij van de vloer moet blijven. Het is nu wachten op wat er aan materiaal van het trampolinenet overblijft om de “wandkasten” op te hangen. Het is erg simpel maar alle racejachten doen het ook zo en in mijn auto en caravan heb ik ook zulke netten opgehangen waar je van alles snelnin kan stoppen zodat het toch zichtbaar blijft maar wel meteen klemvast ligt. Je hebt ook maar een hand nodig om er even iets in of uit te halen. Negen gaatjes per kajuitje eerst plaatsbepalen, uitmeten en dan 36 keer boren/fresen is toch meer werk dan het lijkt. Ik maak me zorgen of er wel genoeg bergruimte is voor een hellingtrailertje met de quadwieltjes. Ik moet ze beslist gaan opmeten of ze door het luikje van de ankerbak zouden passen. Daarin is nog wel ruimte inplaats van stootkussens. Ik hou vroeg op want ik wil nog even internetten, maar het kantoor voor de wifi is al gesloten. Dat is jammer want mijn moeder is vandaag jarig en ik had even met mijn broer willen Appen. Ik ben benieuwd wie er nog op bezoek komen. Van haar eigen generatie is iedereen al dood of niet meer mobiel. Ikzelf ben van plan heel actief oud te worden want dementie leidt niet alleen tot eenzaamheid maar is misschien ook wel een gevolg van deprivatie. Dan ga ik maar terug naar de camping. Ik zet de nieuwe tafel op. Dat ziet er heel goed uit. Iets hoger, iets langer, iets zwaarder dan de andere tafel. Veel stabieler. Het hele bovenblad is een stevige kunststof met dik profiel aan de onderkant. Het frame met de poten is van staal. Het blad vouwt in het midden waardoor het voor transport half zo lang wordt. De tafel is dan helemaal glad van buiten met de poten binnenin. Ik drink een liter groene thee, ga een stukje zwemmen in het zwembadje, douchen en dan haal ik de buitenboordmotor uit de doos waarin ik hem had meegenomen. Ik had hem met een kettingslot aan de doos zelf bevestigd zodat niemand hem er uit kan halen zonder het hele pakket te stelen of de verpakking helemaal kapot te moeten snijden. Ik zet de stuurhandel er weer aan en dan zet ik de motor vast op de motorsteunen die ik gemaakt heb. Dat past perfect. Als ik de steun laat kantelen, zoals die aan de boot in het water zou zakken, komt de motor net niet helemaal vertikaal dus daar moet misschien nog een aanpassing gemaakt worden. Eerst maar eens op de boot zelf passen, misschien valt het wel mee. Dan haal ik het peddelboard tevoorschijn en ik leg ik het op mijn veldbed boven de grond. De motor met de steun en al leg ik op het peddelboard. Ook dat past in een keer goed. Spanbandjes eromheen en vast. Misschien een profielrubber plakken onder de motorsteun om nog meer frictie met het profiel van het board te creeren? Ook hier komt de motor net niet vertikaal in het water te hangen, maar nu is de helling van de motorplank de andere kant op net niet genoeg. Als ik dus allebei wil corrigeren op dezelfde motorsteun zal ik wiggen moeten gaan maken. Zouden die niet kantenklaar ergens te koop zijn? Jammer, weer een klusje erbij. Maar het motortje past wel perfect bij het board. Het wordt een echte “boot”. Draagvermogen is meer dan genoeg en de lengte van driemeter zeventig belooft fantastische vaareigenschappen. Ik hoop dat ie breed genoeg is voor de stabiliteit (85cm) Dat moet ik nog in het water gaan uitproberen anders kan ik wel een outrigger eraan maken. Kan die ook aan de motorsteun? Met wat aanpassingen ziet het er veelbelovend uit. Het peddelboard wordt misschien een hele snelle motorboot! Tevreden berg ik alles weer op. Er hangt onweer in de lucht. De muggen zijn vervelend en ik ga onder mijn muskietennet. Om twaalf uur wordt ik wakker van donder en bliksem en flinke regen. Maar geen wind erbij. Ik schrijf nog een stukje aan dit verhaal. Kwart voor een. Ik ga nu proberen nog verder te slapen.

Zondag 15 april. Heerlijk rustig en redelijk koel. Ik ben bijna de hele dag bij de caravan gebleven. Boven mij uit torent een boom die nu helemaal vol hangt met vruchtjes. Smorgens vroeg komen de vogels en de aapjes (vervets) daarvan eten, snachts komen de bushbabies en wie weet wat nog meer voor dieren. Het regent dan ook de hele dag door vallende vruchtjes op het dak van mijn caravan. Vanmorgen zag ik ook een paar neushoornvogels. Volgens mijn vogelboek ( Roberts: Vogels van Zuid Afrika) is het de gekroonde neushoornvogel. Ze zijn minder groot en spectaculair dan neushoornvogels die ik in Maleisie gezien heb maar toch zijn het flinke vogels. Ik haalde mijn verrekijker tevoorschijn en daarna ook de camara. Ik heb deze reis teveel andere dingen aan mijn hoofd dus ik heb niet veel fotospullen meegenomen. Ik zie nog veel meer prachtige vogels maar het is moeilijk om er een aardige foto van te maken want ze zijn behoorlijk schuw. Wel een goede gelegenheid om ook die spullen na te kijken en de batterij op te laden en alles goed en veilig gesorteerd in te pakken. Daarna meet ik de plank op die vrij is gekomen door de aanschaf van de nieuwe tafel. Het is 18mm betonplex. Hij 98 bij 40 cm. Als ik hem in twaalf plankjes laat zagen kan ik er twee bakjes van maken. Gat voor een as erdoor en wieltje aan weerskanten. Misschien toch maar kleine wieltjes? Als ik de karretjes in de boot mee wil nemen moet ik er ook een opbergplaats voor hebben en het liefst met een dubbele functie. Morgen nog maar eens gaan kijken en meten en denken. James en Hanneke hebben ook trailerdollies ontworpen, maar die zijn veel groter. Daarop kan je rompen ook los van elkaar vervoeren bijvoorbeeld om ze in een aanhangwagen te rollen. Dat is wel handig maar waar laat ik die dingen als ik op trektocht ben? Dan haal ik het roestvrijstalen barbeque/ kookapparaat tevoorschijn dat ik de vorige reis met kerst had gemaakt. Ik boor onderin nog een rij luchtgaatjes. Leuk om vandaag eens uit te proberen. Ik rij naar de supermarkt om wat vlees te kopen en ook meteen nieuwe dadels en cranberries voor mijn havermoutpap. Houtskool in de barbeque gedaan en dat brandt al meteen veel sneller dan een open vuurtje. In een half uur tijd is het perfect witheet en zonder rook. De plank waar ie op staat begint ook mee te branden dus eerst een ander roostertje eronder gelegd. Dan de lamskoteletjes erop. Die schroeien veel sneller dicht en worden echt superlekker met krokante randjes en sappig van binnen. Alleen je moet er goed bij blijven want het vet dat eruit druipt maakt flinke vlammen en dat kan het vlees ook verbranden. Maar zo lekker heb ik ze nog niet eerder geproefd. De barbeque blijft heel lang heet. Ik zal wat andere potten erbij gaan kopen van gietijzer dan kan ik op een houtskool vulling een heleboel heet water maken voor thee en voor douche en afwas en er ook nog andere gerechten op koken. Het is als ik dit schrijf vier uur later en hij gloeit nog steeds. Dus genoeg energie zelfs om een brood of cake mee te bakken en lang genoeg om de caravan of de kajuit in de boot mee te verwarmen als het koud zou zijn. Ik had een laagje van ca zeven centimeter houtskool erin gedaan. Met een zak van vijf kilo houtskool doe je dus heel wat en houtskool is overal in Afrika te koop. Van de week proberen hoe ie brand als ik er de helft of nog minder in doe. En ook proberen met brandhoutjes. Veilig neerzetten in een bak met tien centimeter zand erin dan brand ie niet door de vloer. Dat heb ik mensen in Azie zien doen die hout stoken in een huis met een bamboevloer en ook een vuur maken op het dek van een houten vissersboot.
Dan ga ik nog even proberen hoe het peddelboard vaart. Het is heel gemakkelijk op het dak van de auto te leggen en vast te binden. Ik rij naar de club. Karretje eronder, koelboxje erop voor mijn sleutels en bril en sandalen. Ik loop er dan heel gemakkelijk mee naar het hellinkje voor de kleine boten. Veiligheidslijn om mijn enkel en dan ga ik plat op het board zitten en vaar ermee als met een kano. Dat gaat heel gemakkelijk en heel stabiel. Er staat een windkracht drie met golfjes van tien centimeter. Ik blijf helemaal droog, geen spetje op het board, ook niet van de peddel. Hij maakt goed snelheid en is redelijk koersvast. Als ik iets verder naar voren ga zitten wordt ie nog koersvaster. Daarmee voldoet ie dus al helemaal aan wat ik ermee wil. Het is een beetje laat om er nog mee te gaan zwemmen en te proberen erop te staan maar dat komt van de week wel. Ook uitstappen, karretje eronder, peddel veilig onder een elastiek en ermee naar de auto lopen gaat moeiteloos. Makkelijk op het dak tillen, spanbandjes erover en klaar. Omdat ie zo plat is en zo zacht is van oppervlak ( een soort neopreen met een klein profiel) kan ie zo op het dak van de pickup. Omdat het materiaal ook iets indeukt als ik de spanband aantrek blijft die ook goed op zijn plaats en kan niet verschuiven. Helemaal top dus. Wat ben ik blij dat ik hiervoor gekozen heb.
Terug bij de caravan berg ik alles weer op en zet een pot groene thee om voldoende vocht te kunnen drinken. Nog wat linzen koken met een flinke bos verse koriander als groente daardoor. Jammer van die rotmuggen. Zijn die beesten nog ergens goed of nuttig voor? Ik moet nieuwe muggenspray kopen. Gelukkig geen malaria in dit deel van Afrika, maar in noord Mozambique wel dus extra voorzichtig zijn daar in de buurt van dorpjes. Nu maar naar binnen en onder het muskietennet op bed gaan liggen en mijn verhaal van de dag schrijven. Het is nu half negen. Ik ga het licht uitdoen. Heel de dag even iets anders dan de boot gedaan maar toch goede voortgang gemaakt.


  • 16 April 2018 - 15:49

    Ineke:

    Weer ee heel verhaal Fred. Bij de lamskoteletjes kreeg ik wel even trek. Geniet lekker van je vakantie. Gr. Ineke

  • 20 April 2018 - 13:13

    Robbert Moree:

    Wat fijn Fred, dat je weer in jouw land bent. Heb een goede tijd daar.

  • 23 April 2018 - 14:11

    Fred Daniels:

    Dank je Robert, ik heb de laatste vijfenveertig jaar meer dan 15 jaar gereisd en sociaal cultureel antropologisch onderzoek gedaan: vanaf mijn gymn. B en antropologie studie in Leiden: eerst ca. zeven jaren bijelkaar opgeteld in Azie: India, Maleisie, Thailand. Toen zevenjaar aan een stuk in De Verenigde Staten van Amerika. Daarna nog wat kortere reizen in Azie en sinds 2011 ben ik bijelkaar 27 maanden in Zuidelijk Afrika geweest: Namibie, Botswana, Zambia, Mozambique en ZuidAfrika.
    Mijn land is in Nederland. Ik ben Hagenaar.
    Met vriendelijke groet,
    Alfred Daniels

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Fred

Een photo zegt meer dan 1000 woorden. Zie mijn photosite op Flickr.com/photos/AlfredDaniels. Gymn. B. Sociale- en Culturele Antropologie in Leiden. Vele jaren in Azie: India, Maleisie; Thailand. Onderzoek bij jagers/verzamelaarsvolken. Zeven jaar gereisd in de Verenigde Staten. Nu op reis voor een nog onbekend aantal jaren in Afrika. Op zoek naar het Paradijs: nog niet gevonden. Wel gevonden: het wonder op de planeet Aarde. onderstaand artikel n.a.v interview door Alfons de Wit. Alfred Daniels zoekt naar de oorsprong van het leven. Alfred Daniels maakte, na het behalen van zijn Gymnasium bêta-diploma een opmerkelijke keuze. Waar een studie medicijnen; mechanica of natuurkunde voor de hand zou hebben gelegen, koos hij voor culturele antropologie. “Ik was geboeid geraakt door de vraag waar het leven vandaan is gekomen en hoe de mensheid zich ontwikkeld heeft. Dan kun je de verhalen lezen van archeologen, die vaak moeten uitgaan van allerlei ver- en vooronderstellingen, maar je kunt ook zelf gaan kijken bij de jagers- en verzamelaarsvolken. Dat zijn volken die in de manier waarop ze met de natuur omgaan nog het dichtst bij de oorsprong van het menselijk leven zijn gebleven. Er zijn nog een paar kleine groepjes over in de wereld. Kijk, toen ik nog studeerde in Leiden bestonden er al wel onderzoeken waarbij enkele individuen van zulke jagers-en verzamelaarsvolken buiten hun woon- en leefgebied zijn onderzocht. Die waren meegenomen naar de beschaafde wereld en die heeft men toen geprobeerd te interviewen en hun taal en hun verhalen op te schrijven. Als je echter een beeld van hun leefomstandigheden wil krijgen dan zul je de mensen ook in hun leefomgeving moeten observeren. Of dat gevaarlijk is? Ik weet het niet. Je moet ze met open blik tegemoet treden en primitief kunnen leven. Gelukkig hebben we nu ook moderne medicijnen en snel vervoer voor als het mis gaat. Kijk zij hebben ook een bepaald comfort in hun leven, maar dat zit in kleine dingen en alleen als je met hen samenleeft kun je daar ook van genieten: lekkere dingetjes om te eten, een heerlijk beschut plekje om te slapen. Ze leven in kleine groepen van maximaal 35 mensen die van bladeren en takken een hutje bouwen. Als het voedsel, dat ze rond hun kampje verzamelen, begint op te raken pakken ze hun spullen op hun rug en maken ze een nieuw kamp een paar kilometer verderop. Als mens kijken ze echt door je heen. Ze hoeven niets van jou, dus het persoonlijke contact is alles voor hen. In Maleisie is zo' n groep waarvan bekend was dat ze zo schuw waren dat je er alleen maar lege dorpjes kon zien, waaruit de mensen weggelopen waren. Ik werd daar onmiddellijk geaccepteerd en toen ik vroeg waarom ze niet weggelopen waren toen ze mij zagen komen, zeiden ze ‘Als je ogen het zelfde uitstralen als je hart, dan kunnen we wel met je omgaan’. Misschien is dat bij mij het geval, want ik heb nog nooit problemen gehad om contact te leggen met zulke volken. Daniels ging op zijn twintigste al, over land, naar India. “in dat deel van Azie zitten nog wel 200 stammen, volken. Bovendien is India een van de oudste en meest invloedrijke culturen in Azie, met een grote diepgang. Op de universiteit ontmoette ik mijn vriendin Corry van der Sluijs, waarmee ik jarenlang samen heb gereisd. Helaas is zij in 2002 aan kanker overleden en sinds die tijd ga ik weer alleen op pad. Begin van dit jaar ben ik naar Afrika gegaan. Ik heb tweedehands een auto gekocht waarmee ik in de bush uit de voeten kan en ik ben eerst door het Krugerpark getrokken en daarna vooral in de Kalahariwoestijn. In zuidelijk Afrika leven de San of bosjesmannen. Er liggen ook nog savannegebieden, waarvan gedacht wordt dat het de omgeving is waar in de oudheid de eerste mensen rechtop zijn gaan lopen. Ook de dieren waarop ze gejaagd hebben zijn daar nog in het wild te observeren. Ja, de eerste mensen hebben zich ontwikkeld in Afrika; alle opgravingen wijzen daarop. Hoe zij hun eigen wereld beleven, dat is nu mijn belangrijkste thema. Het grootste verschil met ons is dat ze leven in een organische verbondenheid met hun omgeving. Alles in hun omgeving heeft een levende ziel en hoewel alles voortdurend van vorm verandert: alles groeit, alles beweegt, blijft het dezelfde ziel houden. Door de kracht van hun eigen ziel hebben ze mentaal invloed op hun omgeving. Daardoor hebben ze een volledig vertrouwen in de natuur en leven met de zekerheid dat ze altijd genoeg zullen hebben. Als ze bedreigd zouden worden of als er te weinig regen valt, dan trekken ze weg naar een ander deel van de natuur. Ze bezitten weinig maar ze hebben het gevoel dat alles om hen heen voor hen is. Het is inderdaad dichtbij het paradijs” Daniels doet zijn werk volledig onbetaald en ontvangt van geen enkele instantie subsidie. “Het zou wel lekker zijn, maar ik kan mezelf financieel net overeind houden. Ik ga wel naar internationale conferenties, maar ik heb voor mijn werk nog nooit iets gevraagd en ook nog nooit gesolliciteerd. Mijn manier van leven heeft als voordeel dat ik me geen zorgen hoef te maken voor een carrière, ik hoef geen baas naar de mond te praten, en niemand te overtuigen van het nut van wat ik doe. Ik doe dus precies datgene waarvan ik vind dat dat belangrijk is en dat dat nodig is. Daardoor kijk ik ook heel open naar de wereld om mij heen en vaak loop ik tegen zaken aan waarvan ik denk ‘dat niemand daar nou nog is opgekomen’. Als ik het dan belangrijk vind breng ik het onder de aandacht en kunnen degenen wiens baan dat is er misschien iets aan doen. Zo werd laatst een hele grote milieuconferentie gehouden in Kopenhagen. Ik kreeg het programma in handen en zag dat er geen woord in stond over flairs, dat zijn affakkelinstallaties op gas- en olievelden. Die staan 24 uur per dag te branden en roet uit te stoten. Ze brengen methaangas tot heel hoog in de atmosfeer, waar het niet kan uitregenen. Methaan is 23 keer slechter voor het broeikaseffect dan CO2. Ik heb een mail gestuurd naar de VN organisatie die verantwoordelijk was voor toezicht op de olie-en gasbronnen. Met de milieuconferentie in het vooruitzicht moesten ze wel met een standpunt komen. Twee weken na mijn mail was er 200 miljoen beschikbaar om het flair probleem op te lossen. Zo heb ik ook indertijd iedereen die ik kende gewaarschuwd om niet naar Afghanistan te gaan. Het is een wespennest daar. Ik ben zelf in 1975, toen er nog geen sprake van oorlog was, een maand door Afghanistan gereisd. Sindsdien bleef ik de ontwikkelingen daar enigszins volgen. De oorlog daar gaat volgens mij helemaal niet om Taliban of El Queda of om de ontwikkeling van vrouwen en arme mensen. Het gaat om wegvallende defensie budgetten aan het einde van de koude oorlog. Verder praat niemand erover waar de heroine van Afghanistan blijft. Het land is de grootste heroine producent ter wereld. Kofi Annan heeft eens gezegd dat er in de handel in verboden drugs in de wereld evenveel geld omgaat als in de autoindustrie van Europa en Amerika tesamen. Ook schijnt niemand te weten dat er grote olie -en gas voorraden gevonden zijn in het noordoosten van Afghanistan in het midden van de jaren zeventig, waarna er een stammenstrijd om de macht (contracten) ontstak. Ik heb er ook voor gewaarschuwd dat een enkele muntsoort voor heel Europa het onmogelijk maakt om verschillen in welvaartsontwikkeling tot uitdrukking te brengen, zoals voorheen gebruikelijk was door middel van inflatie van een muntsoort. Daarom waren de Peso, de Lira en de Dragme zoveel minder waard dan de D-mark en de Gulden. Het risico dat de ondernemers snel en flexibel konden incalculeren wordt nu dus afgewenteld op de overheid die geen ander middel beschikbaar heeft dan het door te schuiven op de belastingbetaler. Helaas wilde men naar deze adviezen indertijd niet luisteren, hoewel velen moeten hebben begrepen dat ik gelijk had. Het zal een kwesties van eigenbelang en geld zijn: mooie baantjes voor mensen met veel ego en een middelmatig verstand, wat ze echt niet opgeven voor het algemeen belang, ook al worden ze betaald om juist dat te behartigen. Zulk soort ongevraagde en onbetaalde adviezen doe ik de laatste twintig jaar wel een paar keer per jaar; soms met de politiek, soms met de ontwikkeling van onze samenleving of wat goed is voor ons allemaal." Alfred Daniels kijkt uit naar de maand december. Dan pakt hij weer zijn rugzak om voor enkele maanden af te reizen naar Afrika, op zoek naar nieuwe inzichten in het ontstaan en de ontwikkeling van de mensheid. Ik begrijp het leven nu wel veel dieper dan 30 jaar terug, maar het blijft een wonder en een passie om er zoveel mogelijk van te leren. ” Wie zijn reizen in Afrika wil volgen moet blijven kijken op de weblog: freddaniels.waarbenjij.nu

Actief sinds 26 Dec. 2010
Verslag gelezen: 363
Totaal aantal bezoekers 345661

Voorgaande reizen:

27 December 2010 - 15 Augustus 2023

Zuidelijk Afrika

Landen bezocht: