24 en 25 juli. Zorgen maar lekker weer.

Woensdag 24 Juli. Als ik vanmorgen even ga internetten wordt ik bang van de berichten in de media en zelfs ook van de aanbeveling voor de meest populaire computerspelen op dit moment door de Applestore. Die computerspelen gaan niet alleen over geweld in een gefantaseerde wereld, ze roepen op tot geweld hier en nu. De politici zijn al bijna even erg. De van oorsprong communistische klimaat- en milieubeweging wordt opgehitst vanuit de Verenigde Naties en wil nu zelfs de fundamenten van onze welvaart: voedsel- en energie productie desnoods met geweld stoppen. De islamieten in Europa roepen dat ze Parijs al bezet hebben en dat de strijd om de macht in de rest Europa nu moet beginnen, de politici praten niet langer met elkaar en ze hebben niet langer hetzelfde doel voor ogen maar ze doen aan persoonlijke beschuldiging en vijanddenken. Ik denk ook dat het een heel verkeerd idee geweest is om te veronderstellen dat meer vrouwen in het onderwijs en in de publieke sector, in de media en in de politiek tot minder verdeeldheid en ruzies zou leiden. Vrouwen zijn meestal veel onverzoenlijker dan mannen en ze hebben veel invloed op mannen. Ze zijn meer opgevoed met het idee dat mannen wel weten hoe iets gedaan moet worden en dat vrouwen alleen maar heel lang moeten blijven pushen en sociale druk zetten tot ze uiteindelijk hun zin krijgen. Zou dat nog bijdragen aan de ruzieachtige sfeer in Europa en ook in Amerika? De Europese en Amerikaanse gelijkheidsideologie ten aanzien van sekse, etniciteit en religie is voorlopig nog maar een experiment dat tot veel onvrede geleid heeft in plaats van tot vrijheid - blijheid. We zien ook dat de andere landen in de wereld er voorlopig niet in meegaan: landen in Azie, Afrika, Arabia, Rusland en LatijnsAmerika hebben helemaal geen gelijkheidsideologie ten aanzien van sekse, etniciteit en religie.
Na mijn geploeter op het strand gisteren zijn mijn spieren nog flink moe. Ik rij naar de boot toe. Ik had de dollies op de voordekjes laten staan en pas ze nu in de ankerbak aan de voorkant van de bakboordromp. Die bakken zijn goed diep. Ze kunnen er naast elkaar in staan met de wielen naar onderen waardoor ze de scheepswand niet beschadigen en dan blijft er nog 25 cm naast over en nog 60 cm erboven in de hele breedte en lengte van de bak. Goed dat ik zulke kleine dollies zelf ontworpen en gemaakt hebt. Ik wil ze gaan meenemen als ik grotere tochten ga maken. Dan rij ik naar de stad en ik koop er bij de automaterialenhandel drie nieuwe V-snaren. Ze kosten samen 12.50 Euro. Per vervanging heb ik er twee nodig. Het is geen Goodyear zoals de snaar die ik nog in reserve had maar een jaar of 3 moeten ze wel kunnen meegaan volgens de verkoper. Dan rij ik door naar de Autopaint winkel en ik koop er nieuwe witte verf en ook primer. De vernis die ik op de beams had gesmeerd springt er bij de minste aanraking vanaf en neemt ook gemakkelijk vuil op uit de lucht waardoor het mooie bruine hout snel zwartig wordt. Andrew had mij daar al voor gewaarschuwd maar ik vond de natuurlijke houtkleur van de beams zo mooi. Ik moet de nieuwe achterbeam sowieso gaan overschilderen en die was al wit, maar nu koop ik er genoeg verf bij om eventueel ook de andere beams geheel of gedeeltelijk over te kunnen schilderen. Deze witte tweecomponenten autoverf is het sterkste en ook het meest algemeen toepasbaar. Ik heb ook harder en thinner nodig en twee rollen Scotch blue afplakband. Ik laat de verf en de primer ieder in twee blikken van een liter verpakken zodat ik tenminste een gesloten blik mee kan nemen in de boot voor later. Het is hier heel wat goedkoper dan in Nederland: alles bij elkaar betaal ik 40 Euro: twee liter verf en twee liter primer en een liter thinner en twee rollen van de duurste, maar beste afplakband. Dan ga ik een Whopper met een milkshake eten bij de BurgerKing. Terug bij de boot is de wind helemaal weg. Ik kijk of ik de motor nog lager kan laten zakken als ik in grotere golven zou moeten varen op de motor. Als de boot heftig beweegt wil ik niet dat de schroef boven het water getild wordt. Daarvoor moet ik het vorige optreksysteem, dat ik als ‘borg’ had laten zitten, in hoogte aanpassen. Ik meet op en maak een plan, maar als ik het wil veranderen moet dat echt vanaf de onderkant, dus dat is gemakkelijker als ik in ondiep water ben of als ik weer op het strandje aanleg. Dan komt de wind plotseling terug, maar nu met 20 knopen uit het Zuidwesten. Zal de wind verder doorzetten? Even lekker rustig zeilen wordt dit ook niet. Ik blijf tot half 4 klusjes doen en dan ga ik een beetje rust nemen bij de caravan. Ik moet een plan maken om deze week mijn tijd zo te gebruiken dat ik boot achter kan laten tot ik weer terug kom. Wat is nog urgent? Wat kan ik beter in de koelte nu doen dan in de warmte van december? Zijn er dingen die ik beter in Nederland kan maken en dan meenemen? Dan moet ik daar wel nu de maten van opnemen. Heb ik een plan B voor als er iets tegenvalt?

Donderdag 25 juli. Vanmorgen staat er een koude wind uit het noordoosten. Ik ben een uurtje bezig om de nieuwe V-snaren op de auto te zetten. Lekker zo’n oude auto waar alles onder de motorkap overzichtelijk is en met genoeg ruimte om er bij te kunnen. Ik heb dit nog niet eerder gedaan maar de Toyota ingenieurs hebben het echt zo gemakkelijk mogelijk gemaakt. Deze V-snaren zijn voor de dynamo en er zitten er twee naast elkaar voor geval er in ‘the middle of nowhere’ een zou breken. Dan rij ik naar de werf. Ja, wat kan ik doen met deze wind? Naar het strandje varen voor het laatste stukje onderwaterverf is geen optie. Om de nieuwe beam verder af te werken heb ik een bandschuurmachine nodig maar ik zie Johan niet en ook Andrew niet. Het is wel koel weer dus goed om iets te doen dat bij heet weer een rotklus is. Ik ga beugeltjes monteren op de achterkant van het kajuitdak aan bakboord. Daar wil ik twee jerrycans kunnen vastsjorren met spanbandjes. Die staan dan hoog genoeg om de brandstof met een slang in de motor te laten lopen. Ook als de boot wild zou bewegen. Ik ga de juiste maat schroeven en boutjes kopen en maak wat epoxy aan om de boorgaten weer 100 procent waterdicht te maken. In plaats van een ring met een moer onder de boutjes doe ik meteen een tweede beugeltje met moer onder de boutjes dan kan daar aan de binnenkant ook meteen iets aan opgehangen worden. Overal in de boot waar ik bouten met moeren gebruikt heb probeer ik in plaats van gewone moeren ringmoeren te gebruiken. Het kost iets meer maar je hebt gewoon nooit genoeg punten om iets aan vast te knopen of iets aan op te hangen. En elk gat dat je niet hoeft te boren is winst. Als dit klaar is ga ik op de voordekken ook zulke beugeltjes monteren aan weerszijden van de ankerluiken. Dan kunnen daar spanbanden doorheen om de luiken echt heel waterdicht te kunnen sjorren. Stel dat VAYANA een nose-dive in de golven zou maken, dan mogen die grote ankerbakken absoluut geen water scheppen. Ik had al rubber in die luiken gemaakt en ik heb een extra rol ervan gekocht om dat regelmatig te kunnen vernieuwen. Ik denk er nog over na om een ring van touw of elastiek om de opstaande rand van de luikopening te maken zodat het water zelfs niet tegen die rand kan opkruipen. Ook hier doe ik een extra beugeltje aan de binnenkant zodat ik in de ankerbak ook extra ophangpunten heb. Dan maak ik ook zulke beugeltjes bij de voorste helft van de grote kajuitluiken. Daar moet misschien ook nog rubber en een extra waterkering gemaakt worden en heb ik al iets aan de binnenkant om die luiken ook van binnenuit te kunnen dichtsjorren? Hester komt vragen of ik vanavond bij hen kom eten. Graag. Tegen vijf uur ben ik pas een beetje klaar. Even op het achterdekje zitten en nadenken waar ik een anker voor de achterkant het beste kan neerleggen en hoe dat dan vastgezet kan worden dat het niet gaat slingeren. Kan ik de nieuwe beam gebruiken om de ankerlijn overheen te laten lopen of is het beter iets onder de beam te hangen en de ankerlijn daar doorheen? Wat voor ophang of versterking of beschermingsplaat heb ik daar dan voor nodig en kan het anker daar ook aan blijven hangen? Ik moet er nog langer over nadenken. Dan ga ik eten aan boord bij Piet en Hester. Ze hebben ook Frederik uitgenodigd en die vertelt veel over getijde bewegingen in de stroomgaten tussen de eilanden in het noorden van Mozambique en Madagaskar. Het tijverschil kan er wel 3.5 meter zijn en dan kan je alleen passeren in de periodes dat het water kentert van hoog naar laag of van laag naar hoog. Maar vaak komt het water uit zulke stroomgaten nog terugstromen op het moment dat de nieuwe stroming van de andere kant alweer begint. En ook volgt de plaatselijke situatie niet overal de getijdetabellen maar is er later of eerder omdat die tabellen op hoofdlokaties zijn gemeten. Het beste moment om te passeren is dus meestal een uur tot een half uur voor de daadwerkelijke of voorspelde kentering. In Nederland hebben wij dit ook op de Waddenzee. Als je het fout doet kun je droog komen te liggen en dat is voor een catamaran nog niet zo’n probleem maar een kieljacht kan dan op zijn zijkant terecht komen en als het opkomende water dan binnenkomt aan de kant van het dek loopt je boot vol voordat ie weer los kan komen van de bodem. Frederik vertelt ook hoe je zelf een mooring (vaste ankerplek) kan maken en hoe mensen in gebieden met sterke seizoenswisseling er vaak twee maken, een tweede voor aan de andere kant van het eiland. Behalve serieuze verhalen maken we ook veel grappen en vertellen leuke verhalen. Ik zelf zou wel 10 boeken met leuke en leerzame verhalen kunnen vullen zoveel heb ik in bijna 18 jaar reizen meegemaakt, maar vind maar eens een uitgever en voor wie zou ik eigenlijk al die kostbare levenstijd verdoen? Maar praten en luisteren is leuk en het eten was heerlijk en de avond gezellig.