Dond. 11 vrijd. 12 juni

Donderdag 11 juli. Ik was van plan vandaag opnieuw te gaan zeilen, maar de dag begint helemaal windstil. Dan ga ik bij de caravan maar wat klussen. Daar is het in de schaduw van de grote bomen en de rust van de omgeving heerlijk toeven. Met alleen de aapjes en de vogels, de vlinders en de mongoesen is dit de beste plek. Ik mag wel heel dankbaar zijn met deze camping anders had ik echt niet kunnen volhouden wat ik in zoveel maanden voor elkaar gekregen heb. De jachtclub heeft zelf ook een kleine camping op een mooie lokatie maar die ligt meer op de wind. En juist de afwisseling van omgeving vind ik ook wel heel prettig. Ik ga de twee voetplaten waar de windvaan op moet komen te staan mooi wit verven. De verf die ik nog had was behoorlijk dik ingedroogd maar met veel thinner en lang roeren wordt het nog goed. Als het schilderwerk klaar is meet ik het stuk schaduwdoek van 3 bij 3 meter af waar ik voor-en achterwandjes van wil maken voor de tentjes op de boot. Daar ben ik nog wel twee uur aan het bezig want ik maak een mes heet op het elektrische kookplaatje en daarmee smelt ik door het doek. Het gaat met stukjes van 25 cm tegelijk. Dan is het mes alweer afgekoeld en moet het opnieuw een minuut op het kookplaatje opwarmen tot het mes weer boven de smelttemperatuur van het doek is gekomen. Tegen 12 uur komt er wind opzetten. Ik maak mijn klusje nog even af en dan ga ik de spullen in de auto opbergen en ik rij naar de boot. De twee bandjes waarmee het grootzeil aan de giek hangt zijn allebei bovenop doormidden gescheurd. Ik snap nog niet wat er precies gebeurd is. Maar de stukken waar die bandjes aan het zeil genaaid waren zijn nog helemaal goed dus ik maak een dunne schroevendraaier roodheet op een campinggas brandertje en smelt dan twee gaten per bandje door het zeildoek heen. Daar gaat een dyneema lijntje doorheen in plaats van die stukjes zeilband. Dan haal ik de fok uit de auto en mijn zeilkleding en waterdichte zak voor de portemonnee en de Iphone en ik loop terug naar de boot en maak een plannetje hoe ik kan wegvaren uit die box zonder iets te raken. Ik start eerst de motor maar laat die in vrijloop en trek VAYANA dan uit de box en keer haar en stap dan pas aan boord. Er staat heel weinig wind dus dat gaat goed. Ik vaar op de motor de jachthaven uit en wil daar de zeilen gaan hijsen. Maar pas dan ontdek ik dat ik de schoten van fok en het grootzeil nog achter in de auto heb laten liggen. Met zoveel verschillende dingen tegelijk bezig zijn en nog praten tussendoor met de andere mensen op de jachthaven dan vergeet je wel eens wat ! Ik stuur VAYANA op de motor naar het strandje voor het clubgebouw en wil vandaar teruglopen. Even kijken hoe het afstappen vanaf de voorste trampoline gaat. Eerst erop gaan zitten en dan een klein sprongetje. Dat gaat prima. Ik breng het anker naar het strand en duw dat diep in het zand. Het is een 7.5 kg Bruce en dat moet ruim voldoende zijn voor deze lichte boot, ook als het op zee hard zou waaien. Bovendien heb ik twee van zulke ankers nog een voor reserve. Ik heb ook nog een kleine Bruce van 2 kilo voor het peddleboard. Dat kleintje zou voor hier aan het strand ook voldoende zijn geweest. Of alleen een lange lijn en aan een boom vastbinden. Nu kan ik meteen even proberen hoe ik de aangroei van de onderwaterverf er afhaal. De algen gaan er wel vanaf met een grote schuurspons en de zeepokken steek ik ervan af met het blad van de paddel. Ik kan wel op armlengte tot net helemaal onderaan het diepste deel van de kiel komen zonder mijn hoofd in het water te hoeven steken. Tussen de rompen in moet ik wel diep bukken onder de trampoline. Die ‘binnenkanten’ had ik dus juist gemakkelijker kunnen doen in iets dieper water. Wow, de onderwaterverf komt ervan af alsof het poeder is. Als ik klaar ben is 20% van mijn verf ook verdwenen en zie ik de rode onderverf erdoor. Dat valt me behoorlijk tegen. Ik had er toch wel een nieuwe laag op willen zetten en ook de waterlijn in het midden met 10 cm hoger willen maken maar dat het er zo gemakkelijk vanaf gaat had ik niet gedacht. Misschien is de schuurspons nog te grof? Ik had in januari 2018 twee lagen erop gesmeerd en op de roeren en skeggen en boegen drie lagen. Maar de boot heeft maar 6 maanden echt in het water gelegen en dat zonder te varen. Op een stuk van ongeveer een meter lengte waar de onderwaterverflijn net iets te laag was zitten de zeepokken zo vast dat ik bij het afschrapen de rode verf ook beschadig. Waar ik gisteren de steiger raakte zit ook een kleine verfbeschadiging van enkele centimeters. Andrew is op dit strandje ook bezig aan zijn 42 voets Pahi. Ook een Wharram design dat zijn vader nog hier op de werf gebouwd heeft. Hij ligt al een paar weken hier aan het strandje en is elke dag aan het werk om zijn boot op te knappen. Hij heeft deze week ook zijn onderwaterverf vernieuwd. Hij gebruikt een harde variant onderwaterverf en niet de zelf-afslijpende variant die ik gekocht had. Maar hij zegt dat hij ook elk jaar een nieuwe laag aanbrengt. Als ik klaar ben is het water al een stuk gezakt. VAYANA ligt nu grotendeels vast op het strand maar de roeren drijven nog wel vrij. Ik ga opduwen tegen de boeg en dan schommelen zodat het zand loskomt van de kiel. Dan kan ik VAYANA nog net terugduwen omdat ze weer los van de zandbodem komt. Dat is ook wel een voordeel van deze rompvorm met een diepe V vorm waar ik nog niet eerder zo over nagedacht had. Door het schommelen creëer je een spoor in het zand dat zich vult met water, waardoor ie loskomt. Met een plattere bodem zou dat zo waarschijnlijk niet gaan. Maar hoe slecht is het beachen voor de onderwaterverf?
Opstappen op de voorste trampoline gaat het beste door achterwaarts opdrukken. Misschien moet ik nog een paar handgrepen maken aan de voorste beam zodat je ook jezelf aan boord kan trekken over je buik als het vanuit dieper water zou zijn. Touwlussen? Of heb ik straks voldoende aan de boegspriet? Moet hier niet ook een trapje of laddertje komen? Het water achter de boot waar het touwladder hangt is dieper dus als je eerst zou omlopen moet je wel tot je middel in het water voordat je aan boord kan klimmen. Voorop een extra stepje of laddertje is misschien ook handig. Dan peddel ik naar dieper water. De lange peddel van het peddleboard komt goed van pas. Daar wil ik er nog wel een reserve peddel bijhebben. Dan start ik de motor en vaar terug want de zon gaat al snel onder. Ik let nu beter op de snelheid van het varen met de motor. Mensen hadden gezegd dat de boot zo snel voer op de motor. Het is inderdaad heel behoorlijk. Ik schat minstens 4-5 knopen op half gas en misschien wel 7 op volgas. Ik maak een aantal rondjes en probeer met verschillende snelheden om gevoel te krijgen voor het varen op de motor en de draaicirkels enz. Dan vaar ik terug de jachthaven in en de box in. Blij dat ik de peddel steeds bij de hand heb en de pikhaak en een springlijn, maar vooral ook dat Maurice mij ziet aankomen en even naar de punt van de steiger loopt om de spring op de kikker te leggen. Zou ik dat ook zelf met de pikhaak hebben kunnen doen? Ik ruim alles op en schrik me wild als ik bij de auto ontdek dat ik de waterdichte tas met portemonnee en Iphone niet kan vinden. Terug op de boot zoek ik overal en dan nog een keer in de auto voorin en achterin. Daar wordt ik wel heel nerveus van. Voor de derde keer naar de boot en dan vind ik hem op het achterdekje net achter de beam. Ik moet hem al mee hebben willen nemen en via het achterdek van de boot willen afstappen toen ik bedacht om eerst nog even iets anders te pakken en hem toen uit mijn handen gelegd en vergeten. Nee, ik heb nog geen routine. Pfff wat ben ik blij dat ik hem weer heb. Kan ik er niet een riem aan maken, dan had ik hem niet neergelegd? En een reflexiestreep als het nog donkerder zou zijn geweest? Waar is mijn deklamp en mijn koplamp? Nog in de caravan. Nee, ik ben nog niet georganiseerd. Ik loop naar de bar en ga er een biertje drinken. Mag ik met mijn natte kleren wel binnenkomen vraag ik de Commodore die daar ook net is? Ja hoor, de dresscode is alleen wel dat je een shirt aan moet en sandalen of schoenen en geen hoofddeksel op. Christiaan en Maurice zijn er ook. Ze kijken naar een cricket wedstrijd. Nu kan ik ze eindelijk een biertje geven uit dank voor de toegesnelde hulp. Ik bestel wat eten en ga dan dit verhaal schrijven. Op de camping stap ik met mijn natgeworden kleren nog aan zo onder de warme douche. Ik had voor ik de zee instapte beter iets aan kunnen trekken dat met minder zoetwater kan worden uitspoelt. Het was een leerzame dag. Zouden ze dit ook bedoelen met ‘ mindfullness’?? Koop een boot, je verveelt je nooit? Gaston !

Vrijdag 12 Juli. Als ik wakker wordt hoor ik de golven op de kust. Er staat veel wind. Op de camping sta ik goed beschut en is het best aangenaam zonnig en niet echt koud. Ik rijg de nieuwe fokkeschoten in. Ze zijn wel drie meter korter dan de lijnen die ik hier gekocht had. Ik had ze nog liggen in de schuur thuis. Ik hoop dat ze toch lang genoeg zijn om dubbel te gebruiken met de kleine genua en het zijn in ieder geval echte schootlijnen en dikker en veel beter om in de hand te houden. Dan zet ik de voetplaten voor de windvaan helemaal in elkaar nu de verf goed hard is opgedroogd. Dan het touwladder. Een nieuwe bovenstok erin met een zachte slang er omheen tegen stoten aan de bootrand. Alle lijntjes netjes afsmelten nu ik weet op welke lengte ze moeten zijn. Ook twee aanleglijnen splits en smelt ik opnieuw af. Dan rij ik naar de boot. Ik zet nog een van de aanleglijnen erbij want de wind is behoorlijk en ik heb liever een lijntje teveel. De fok rol ik op in een grote nylontas zoals je op Schiphol kan kopen als je oversized bagage meeneemt. Handig die grote tassen. Er staat teveel wind om ook op de kant nog iets te doen dus ik ga op bezoek bij Gordon. Hij blijkt een prachtige catamaran te hebben: een Leopard van 42 voet. Het lijkt wel een condo (flat) met een groot balkon. Hij heeft hem al 4 jaar en de boot is 11 jaar oud. Zo met de kop op de wind liggend is het best aangenaam op de boot ook al ligt ie helemaal op het eind van de steiger waar je de meeste wind vangt. Er zijn drie slaapkamers en twee badkamers met douche en toilet. Op het brugdek is een ronde zithoek. Naar buiten toe een glazen schuifdeur en buiten is ook een ronde zithoek. De stuurstoel met stuurwiel is aan de stuurboordzijde en op een verhoging van meer dan een meter zodat je over het dak kan uitkijken. Er is geen binnenbesturing. Hij heeft maar een meter diepgang zonder zwaarden. Volgens Gordon is ie ontworpen voor een gezin om lange tijd mee te varen. Erg handig vindt hij de douche met een ingebouwde zitplaats want op zee kun je eigenlijk niet staande douchen door de bewegingen van de boot. Verder is er heel veel kastruimte en de motoropstelling vind ik zeer ruim en goed toegankelijk. De hoogste snelheid die hij ermee gevaren heeft was onder spinnaker en surfend op grote golven: 15 knopen. Aan-de-wind varen vindt hij niet prettig met golven die aan de binnenzijde tegen de romp aan lijzijde slaan. Aan het dek ter hoogte van buitenzijde van de achterbeam zijn stress barsten zichtbaar in de gelcoat. Ik denk er savonds nog eens over na dat als ik zo’n grote boot zou hebben zou ik de indeling wel heel anders willen maken. Wat moet je met drie slaapkamers waar je alleen maar op bed kan liggen en dat zijn bedden die zo breed zijn dat je heen en weer rolt als de boot vaart. En waarom zoveel zitplaatsen? Om een feest voor 20 mensen te kunnen geven? Het lijkt meer een weekeindhuisje aan het water dan een blue ocean cruiser. Ik zou liever een of twee comfortabele ligstoelen of zitbedden hebben die verstelbaar zijn en liefst ook verplaatsbaar. En dan goede verduistering langs de ramen en een centraal geplaatst groot tv-scherm waarop ook de navigatie te zien zou zijn en radar/sonarbeelden van de omgeving. Buiten wil ik een omkleedruimte met een stoel erin en een private buitendouche en ernaast een drooghok om natte spullen uit te kunnen hangen. Helemaal achterop op het niveau van de waterlijn een opbergruimte voor duik- en zwemspullen met een compressoraansluiting. Ook een droge ruimte voor een vouwfiets of kleine brommer of motorfiets met een rijplaat naar de steiger en een kraantje (davids) als het een motorfietsje is. Dan een droge ingerichte gereedschapswerkplaats. Gordon heeft opvallend weinig spullen aan boord en alles is keurig en schoon. We blijven nog wel anderhalf uur praten met koffie erbij. Hij was software ingenieur en hij heeft nu zijn bedrijfjes verkocht en is gepensioneerd. Hij heeft veel gereisd, ook in Afrika. Zijn kaartplotter is kapot gegaan (2 jaar oud). Hij moet opgestuurd worden naar Engeland. Ook andere problemen aan boord zijn meestal elektrische problemen geweest. Nu is er ook een scharnier van de deur van de ingebouwde koelkast afgebroken ( de koelkast is wel direct achter de schuifdeur geplaatst in tegenstelling tot de badkamer/ kleedkamer) en het kost 200 Euro om een nieuw scharnier te bestellen. Als James Wharram denker zou ik het andere (verchroomde) scharnier er ook afhalen en twee mooie latjes en een rijg-lijntje gebruiken om de scharnieren allebei te vervangen. Hoe meer ik er over nadenk hoe meer mij opvalt dat zo’n hele boot er gedepersonaliseerd uitziet. Het is als een moderne auto: je rijdt erin maar er zit niets individueels aan. Maar wel een prachtige ruimte. Ik rij naar de supermarkt en ik koop er fruit en rusks en melk.Terug op de jachthaven is de wind iets afgenomen. Ik heb nog ruim een uur de tijd om de vier nieuwe tentwandjes om te zomen. Met contactlijm gaat dat nogal gemakkelijk. Ik laat genoeg ruimte vrij in de zomen om een koord of elastiek te kunnen inrijgen. Dan wordt het te donker. Het is vrijdag barbecue avond op het clubhuis. Nicky van 15 komt gedag zeggen en aan tafel zitten. Ze heeft een T-shirt aan met een NASA logo. Ze wil ruimtevaartingenieur worden, maar misschien ook wel psycholoog en volgend jaar een baantje als serveerster. Ik zeg als ze haar school afmaakt kan ze alles worden wat ze wil, maar niet alles tegelijk. Ze vraagt zich af hoe de wereld ten einde zal komen door toedoen van de mensen, maar ik denk dat de wereld helemaal niet tot een einde komt en dat de realiteit de mensen steeds weer zal dwingen zichzelf te corrigeren en ze steeds verstandiger zal maken. Het is ook het begin van de viswedstrijd. Na een lange speech van Morgan gaan de vissers meteen naar het water want ze hebben tot zondagochtend 11 uur de tijd om de grootste of meest bijzondere vis te vangen. Vissoorten die beschermd zijn moeten met een schepnet uit het water gehaald worden en dan moet er snel een foto van gemaakt worden met een meetlint ernaast en de vis moet weer teruggezet worden in het water. De overige vis wordt zondagmiddag gezamenlijk gebarbecued. Wil en Annet zitten aan mijn tafel en bij het startsein gaat Annet meteen terug naar hun boot om te gaan vissen. Ik vertel nog een mooi verhaal over vissen uit de tijd dat ik in huis was bij een opperhoofd van een Indianenstam in de Verenigde Staten. Dat vinden ze heel grappig en leerzaam of zoals men vroeger zei: “ter leering ende vermake”.