Vervolg: donderdag - zaterdag. 24,25,26 jan.

Donderdag 24 januari.
Vanmorgen ruim ik snel de keukentafel op en een beetje de caravan want ik heb met Wil afgesroken dat hij mij om 8 uur komt ophalen en ik weet dat hij nieuwsgierig is om mijn zelfgebouwde off-road caravan te zien. Stipt om 8 uur komt hij aanrijden. Het regent en ik zit nog te eten. Terwijl we praten eet ik de rest van mijn bord leeg. Dan rijden we naar de werf en we maken nog even een stop bij de winkel om de eigenaar te informeren dat we gisteren bij Japie zijn geweest en dat alles er goed uit ziet. Ik vraag hem om nog een keer met Japie te bellen en hem te vragen of hij naar de Bendix van de startmotor wil kijken. Dat is het gedeelte van de startmotor dat naar voren schiet als je de startsleutel omdraait waardoor de startmotor kan aangrijpen op het vliegwiel van de grote motor. De Bendix maakt sinds begin van dit jaar af en toe een schurend geluid en grijpt dan niet goed aan. Misschien vuil, corrosie of misschien slijtage want vooral tijdens de gamedrives in de nationale parken start ik de motor wel honderd keer per dag omdat ik met draaiende motor geen foto’s kan maken.
Dan rijden we verder naar de boot van Wil en Annet want het regent nog pijpenstelen. We blijven wel tot half elf praten over het huidige ZuidAfrika en hoe het was toen zij jong waren. De grappen zijn: what did we have before candlelight? electricity. What did we have before gravelroads? tar roads. Ze zijn nu extra bang want de regering schijnt de langlopende contracten met een Duitse firma Schulze te hebben opgezegd. Schulze is een fabrikant van pompen en deed door heel ZuidAfrika het onderhoud. Waterpompen, oliepompen, brandstofpompen, gaspompen, luchtpompen, aicopompen, hydraulische bediening, op land en in de havens en de luchthavens, de ziekenhuizen en alle openbare werken. Ze zijn bang dat het echt een ramp voor het land zal worden als er geen goede onderdelen en de juiste gereedschappen en service knowhow zal zijn. Verder wordt het land enorm geschaad door de openlijke racisme in de politiek en het gebrek aan democratie op individueel niveau, bedreiging en geweld tegen concurrenten en andersdenkenden, corruptieschandalen. En dan natuurlijk de economische politiek die als een socialistische baantjesmachine geleid wordt in plaats van door kwaliteitsverhoging door technische innovaties, beter management en eerlijke competitie op scholen en in de werksfeer. Doordat in ZuidAfrika vrouwen kinderbijslag krijgen zijn er in de omringende landen zoals Zimbabwe milioenen gezinnen waarvan de vrouwen en kinderen naar ZuidAfrika gebracht worden en alleen de mannen thuis blijven. Zo gaat het land niet vooruit en de bevolking ziet hun eigen welvaart niet groeien maar achteruit gaan en wordt ongeduldig. Die moet dan worden zoet gehouden met irreële beloften en verwachtingen. Voor mij klinkt het als een bekend verhaal. Er zijn veel DerdeWereld landen waar de politici op dezelfde manier de economie te gronde richten terwijl ze proberen hun machtsposities zo lang mogelijk te behouden en hun persoonlijke welvaart zo lang en zo snel mogelijk te laten groeien. Door de politieke hetze tegen blanken wordt er nu in de bedrijven ook niet meer geïnvesteerd in de toekomst en alleen nog maar het laatste uitgebaat wat er nog is. Miljoenen mensen willen liever het land verlaten maar als zij dat doen worden tientallen miljoenen werkloos. Afrika had dertig jaar geleden een economie op Europees en Amerikaans niveau en toen ik jong was was de Rand sterker dan de Duitse Mark, de Franse Frank en de Amerikaanse Dollar. Juist in de jaren van de internationale boycot tegen de apartheid groeide de economie geweldig omdat iedereen producten zelf ging maken in plaats van ze te importeren. Maar als het op deze manier geleid wordt glijdt ZuidAfrika zeer snel af naar een derde wereldland waar uiteindelijk alleen nog maar gevochten zal worden om de laatste restjes. Ik heb nog geen blanke gesproken die niet dezelfde zorgen heeft geuit. Ook naar verstandige zwarte leiders als de koning van Zululand en Dhr. Butulezi schijnt niet geluisterd te worden en zij worden door de landelijke politiek onder druk gezet. De mensen worden er depressief van om erover te praten. De problemen zijn duidelijk maar welke besluiten moeten genomen worden om te kunnen sturen naar een gezond economisch klimaat?
Om elf uur is het droog genoeg om nog wat aan de boot te gaan doen. Het lukt me niet om de motor te starten en ik haal hem met veel voorzorgen van de boot af. Ik til hem op en bind de motor op de platliggende ladder en schuif die over de achterbeam totdat hij vanaf de kant kan worden opgetild. Dan dragen we hem als van de boot met behulp van een van de zonen van de vissers. Op de wal zet ik hem rechtop aan een trapje. De bougie geeft geen vonk. De knop van de noodstop die aan de voorkant zit achter een rubber hoesje blijft water druppelen. Dat zal de oorzaak zijn denkt ook Pete, die mij komt helpen. Maar hoe krijg die noodstopknop er uit? Later in de middag komt Wil met een poulietrekker en dan kunnen we het vliegwiel optrekken en de noodstopknop verwijderen. Nu vonkt de bougie wel en bij de eerste trek start de motor. Gelukkig, dat is een grote zorg minder. Hoe hebben ze zo’n rotding als noodstopknop kunnen monteren? En hoe komt het dat het vliegwielhuis, waaruit de carburateur zijn lucht trekt, geen wateruitloop heeft? Als de motorstaart opgetrokken is kan er regenwater in de luchtopening aan de achterkant binnenkomen en dat water kan niet weglopen waardoor de stopknop onder water terecht komt. Hoe kan een firma die zulke briljante motoren gemaakt heeft zoiets doen? Of is dat de reden waardoor zij kort na het uitkomen van dit model met de hele productie gestopt zijn? Misschien dat de laatste ingenieur met gezond verstand met pensioen is gegaan? Zulke dingen zie je wel meer met bedrijven die na jaren van succes opeens ten onder gaan. Hoe dan ook ben ik heel blij dat de motor zo gemakkelijk aanslaat. Misschien kan ik een andere noodstopknop monteren of is het beter om er helemaal geen te hebben? Het instructieboekje zegt dat de motor gestopt moet worden door de benzinekraan dicht te doen en dan gebruikt hij de benzine die nog in de carburateur zit en stopt ie in een minuut. Er blijft dan in de carburateur een oliefilm als beschermlaag achter. Je kunt de carburateur snel weer vullen met een knop die de vlotter optilt. Waarom zou je dan een noodstopknop moeten hebben? Je kunt de schroef/propeller toch ook altijd in neutraalstand zetten dus dat is toch ook veilig? Zijn ze die noodstopknoppen bij Seagull soms pas heel laat in de productie gaan inbouwen? Wil zegt dat je gemakkelijk een moderne noodstop van Yamaha kan kopen en die erin zetten. Hij heeft dat bij zijn buitenboordmotor ook gedaan. Ik mag mijn spullen bij Wil in zijn garagebox zetten en ga wat eten in het restaurant. Dan rijdt hij mij naar de caravan.

Vrijdag 25 januari.
Ik heb met Wil afgesproken dat hij mij om half negen komt ophalen. Het is zwaar bewolkt en een beetje regenachtig weer. Ik ben al even voor half negen bij de poort. Als Wil komt aanrijden vraag ik of we even naar het winkelcentrum kunnen rijden zodat ik geld kan pinnen. Daarna rijden we naar de bootwerf.
Ik begin om de motorsteun van de boot te halen. Hoewel ik maar twee bouten moet losdraaien om het hele frame eraf te kunnen halen is dat toch nog een heel gedoe. Toen de boot nog op de kant stond had ik dit gemakkelijk in een minuut kunnen doen, maar nu de boot in het water ligt is dat heel anders. Eerst moet ik vooruit denken wat de volgende handelingen zullen worden. Als ik dit losmaak en ook de dyneemalijn waarmee de hoogte regelbaar is zakt het motorframe in het water. Dus moet ik eerst hulplijntjes aanbinden om het frame op zijn plaats te houden als het loskomt. Maar die lijntjes moeten ook weer gemakkelijk met een hand los gemaakt kunnen worden vanuit de plek waar ik het frame op de steiger kan trekken. Maar het lukt. Op de wal haal ik de motormount uit elkaar en zaag en vijl ik net zolang tot ik nog maar de kleinst denkbare plank overheb die ( hopelijk) toch sterk genoeg zal zijn. Daarna schuur ik de plank en smeer ik hem helemaal in in met epoxy lijm om inwateren te voorkomen en hem later te kunnen schilderen. Hij is van twee lagen van ieder 18 mm. multiplex dus hopelijk sterk genoeg. Morgen kijken of ie nog verder versterkt moet worden. Ik zou er nu gemakkelijk nog meer laagjes multiplex tegenaan kunnen plakken. Ik ben er net klaar mee als Japie met mijn auto komt aanrijden. Wat ben ik daar blij mee, ik was al bang dat ik de auto ook met het weekeind zou moeten missen. Japie vertelt dat hij de achterremschoenen dubbeldik heeft moeten laten maken anders lukte het niet om voldoende spanning op de handrem te krijgen. Nu lopen ze nog ietsje aan en dat ruik je en voel je aan de warmte van de velg. Het zal heel snel slijten en dan perfect zijn. Ook de Bendix was versleten en heeft hij moeten vervangen. Wat ben ik daar blij mee en dankbaar dat hij het heeft willen doen. Eigenlijk heel snel want zijn garage stond vol met autos van klanten. We spreken af dat ik maandagmorgen kom betalen en ik loop met Japie mee naar de poort waar Ernst en nog een collega staan te wachten om hem terug te rijden. Helemaal top. De auto is weer veilig en ik heb een waardevol contact als ik nog eens wat aan de auto moet laten doen. Ook Wil is zeer tevreden want Japie heeft hem een adres gegeven van een landroverspecialist die niks anders repareert dan landrovers. De kosten voor de reparaties zullen 4000 Rand zijn: 265 euro. Ik ben er heel blij mee. Opgelucht ga ik verder met de helmstokken te schuren en dan zet ik ze in de Woodlock, een soort kleurvernis in meranti kleur. Wil rijdt naar de slagerij en komt terug met prachtig vlees maar het weer wordt steeds slechter en het gaat echt flink regenen. We besluiten om vanavond naar de clubbarbecue te gaan en morgen ons zelfgekochte vlees te barbecuen. Het gaat steeds harder regenen maar we kunnen hier overdekt toch nog lekker buitenzitten want er staat geen zuchtje wind. Met Pete en Hester en Frederik erbij wordt het al heel gezellig aan tafel. Hester groeide op op een farm in Leydenburg en Frederiks vader was jager van beroep dus geen gebrek aan spannende verhalen aan deze tafel.

Zaterdag 26 januari.
Vandaag begint regenachtig zonder wind. De regen valt af en toe met bakken tegelijk en loodrecht naar beneden. Echt tropisch weer. Pas tegen de middag knapt het iets op en ga ik naar de boot. Ik pas de houtblokjes aan weerszijden van elk roer en boor per roertje twee gaten. Dan maak ik epoxy klaar en begin de blokjes erop te lijmen en tegelijk met 6mm boutjes vast te draaien. Halverwege barst er weer een bui regen los maar ik kan nu niet ophouden dus ik ben totaal doorweekt en hoop dat mijn gereedschap niet te nat is geworden. Dan ruim ik alles maar weer op en rij naar de grote supermarkt in de stad. Ik ga de Spar in uit verveling en om even iets anders te zien. Ik koop er wat fruit en rusks. Dat zijn een soort mueslikoeken. Het blijft maar regenen dus ik ga terug naar de caravan en zet een pot koffie. Dan is het opeens droog en rij ik met de koffie in een thermoskan nog snel naar de boot. Ik pas het motorframe nog een keer. Nu ik het motorplankgedeelte zoveel kleiner gemaakt heb wil ik het ook iets rechterop zetten en vijf centimeter naar achteren. Ik boor nieuwe gaten in de roestvrijstalen pijpen van het frame zodat de motorplank nu aan twee kanten ingeklemd kan worden. Hopelijk is dit de juiste positie. Morgen uitproberen. Dan neem ik de motorplank mee in de auto en ook de bandschuurmachine van Wil zodat ik hem glad kan schuren en nog even lakken, ook als het morgen weer zou regenen. Jammer van dit weer, ik hoop maar dat ik deze week nog een keer kan zeilen. Dan ga ik bij Hester en Pete aan boord en met Wil en Annet erbij lekker een zelfgemaakte aardappelsoep eten. Nooit eerder gegeten maar met bacon erin smaakt het echt heel lekker. Een Amarula erbij ( alcoholisch drankje) en een shake van mullberries voor toe. Hmm, wat zijn er nog veel soorten vruchten en gerechten die ik nog niet eerder gegeten of gedronken heb. Veel inheemse vruchten zijn ook heerlijk. Wat zullen de Bushmen het vroeger goed gehad hebben. Nu eten alleen de dieren nog al dat lekkers in de wilde natuur. Ze noemen nog wel tien soorten vruchten waar ik nog nooit van gehoord had. We praten een paar uur gezellig samen en dan ga ik terug naar de camping en nog even dit verhaal van vandaag schrijven bij de receptie op mijn campingstoeltje en meteen maar wegsturen. Daar gaat ie ......