Vrijdag 4, zat. 5, zondag 6 januari

Bedankt voor jullie beste Wensen, ik hoop dat we allemaal 2019 gezond en blijmoedig zullen volmaken.
Vrijdag 4 januari. Vandaag een grote dag. Ik hang eindelijk de motor op de boot. Mensen die aan een boot werken weten wat dat betekent. Het is zoiets als eindelijk de mast erop kunnen zetten. Je bent er lang mee bezig voordat het zover is. De romp klaarmaken, de mast erop zetten, de motor erin bouwen en de tewaterlating zijn echt grote momenten. Ik rij met de Seagull motor in de achterbak naar de boot. Daar ga ik eerst de voorkant van het motor frame onder de beam ophangen. Ik boor heel eenvoudig twee gaatjes in de beam en rijg er een lijntje doorheen met een knoop erachter. Als ik van boven aan die lijn trek kan ik de hoogte van het frame onder de beam regelen. Voorlopig even met een nylonlijntje. Eerst uitproberen voordat ik daar een dyneemalijn voor op maat ga maken. Dan teken ik op de trampoline met een viltstift een cirkel van 50 cm diameter om de cirkel heen van 35 cm die ik gisteren getekend heb. Ik snij met het smeltijzer langs de cirkel van 35 centimeter het doek weg. Psychologisch een moeilijk moment om een gat te snijden in mijn mooie ‘dek’. Dan rijg ik een dyneemalijn in de cirkel van 50 centimeter. Ik maak helemaal geen zoom maar rijg de dunne en gladde dyneemalijn door de gaatjes van het net zelf. Om die lijn op spanning te kunnen zetten splits ik lussen aan de uiteinden en trek een lashing (sjorlijntje) door ieder lusje naar de beam en bind die daaraan vast. Als ik deze sjorlijntjes nu aantrek komt niet alleen het doek rond het gat maar zelfs de hele trampoline op spanning, precies wat ik gehoopt had. Zelfs veel meer spanning dan ik daar had. Ik laat de 7,5 centimeter doekrand er voorlopig even losjes bijhangen. Door de spanning die ik op de rest van het doek erbij heb kunnen trekken hangt die rand zelfs slap. Morgen kijken hoe ik die verder afwerk. Dan ga ik de motor uit de auto halen en zet hem van onder de trampoline recht overeind in het gat. Dat is zwaar en slecht voor mijn rug. Dan ga ik op de trampoline staan en til de motor van bovenaf totdat ie met zijn klemmen over de motorplank past. Ook slecht voor je rug. Zo, dat gaat goed. Hij hangt er netjes op. Ik klem hem vast. De opening in het trampolinedoek is precies groot genoeg en zit precies op de juiste plaats. De onderkant van de motor hangt tien centimeter boven de grond. Dat is gelijk met de onderkant van de kiel van de boot en dus veertig centimeter onder de waterlijn. Als ik de motorstaart opklap komt ie ook mooi vrij van de waterlijn en kan zelfs heel eenvoudig verder worden opgetild tot hij de onderkant van de beam raakt. De motorplank kan morgen nog wel iets rechterop gesteld worden met de draadeinden, zodat de motor 100% verticaal staat. Ik ben er helemaal tevreden mee. Ik kan van boven op de trampoline heel gemakkelijk bij alle bedieningsfuncties van de motor en er ook goed mee sturen. Nu nog kijken of ik een slot eraan kan maken. Ik heb uit Nederland een lange geplastificeerde kabel meegenomen zoals die gebruikt wordt om scooters of motorfietsen mee aan een paal vast te zetten. Als ik de motor opklap kan ik die kabel tussen de twee pijpen van het staartstuk doorhalen en om de beam heen slaan. Nu nog een goed hangslot. De kabel is zo dik dat een gewoon hangslot niet past. Ik koop in de winkel het beste hangslot dat ze hebben, ook het duurste: 35 euro. Dan moet ik van de kabel nog wat van de plastic omhulling afvijlen want de kabel is ook voor dit slot nog iets te dik. Eerst vond ik het nog even jammer dat de kabel net te kort is om er op te blijven zitten met de staart van de motor in het water, maar eigenlijk is het beter zo, want nu kunnen dieven ook niet de motor starten en met de hele boot wegvaren. Ik ben moe maar heel voldaan. Ik heb Johan en Monica uitgenodigd voor de clubbarbecue maar zij hadden al andere vrienden uitgenodigd voor een eigen barbecue op het grasveld voor de club. Dus ga ik nu naar hun barbecue. Zij hebben vanmorgen een laag epoxy op hun boot gesmeerd maar zelfs aan het eind van de middag voel je nog niks van uitharding. Wat kan er misgegaan zijn? We hopen maar dat het morgenochtend wel goed is. De dochter van hun andere vrienden is 14 en geïnteresseerd in levensvragen. Bestaan er ook geesten en kun je contact krijgen met de zielen van doden? Bestaat reïncarnatie? Ze wil in een ‘haunted house’ gaan kijken of ze ‘spirits’ kan zien. Haar moeder vindt het niet goed. Volgens de dochter kan ze niet ‘possessed’ raken als ze eerst ‘Holy water’ drinkt. Volgens de moeder moet je met zulke energie niks te maken willen hebben. Dan praten de vrouwen eroverheen en blijft de dochter gefrustreerd zitten. “ Mom, I am asking for parental guidance”, zegt ze. Dat vind ik grappig en volwassen tegelijk. Maar mom negeert haar en praat verder over trivia. Dan vragen ze aan mij wat ik denk. Ik denk dat een bestaan zonder lichaam helemaal fantasie is. Mensen hebben een ik-besef nodig om zichzelf in leven te houden en voor zichzelf te kunnen zorgen. Daardoor, en door onze medemensen aangemoedigd, gaan ze geloven dat dat ‘ik’ het belangrijkste is dat ze hebben of zijn. Ze willen dan niet aanvaarden dat het ik voorbij zou gaan als hun lichaam op is. Maar ik denk dat het enige wat er van je ik-bestaan overblijft de veranderingen zijn die je tijdens je leven teweeg brengt. Ook van die veranderingen denken mensen meestal dat die veel belangrijker zijn en alleen door hen gedaan zijn. Maar vanuit de grote werkelijkheid gezien zijn alle individuen verbonden met alle andere individuen en met alles wat er is. Het ‘individuele bestaan’ is maar een idee zo groot als een flitslichtje uit een camera. Met je verstand kun je dit wel begrijpen maar kun je het ook voelen? Kun je een ogenblik je ik-besef loslaten en al-besef ervaren?
De dochter staat er wel voor open en zo te zien klaart ze ervan op.

Zaterdag 5 januari. Het is lekker koel en bewolkt weer als ik om 8 uur wakker wordt. Je kan merken dat het rustiger is geworden op de camping. Het dagelijkse uitrijden van vissers met hun boten op trailers vroeg in de morgen is bijna helemaal gestopt. Ik werk bij de caravan nog een uurtje aan een van de dollies waar ik een fout gemaakt had bij het in elkaar zetten. Ik denk dat ik het wel heb opgelost. Dan ga ik bij de receptie betalen voor de maand Januari. Het is weer gedeeltelijk laagseizoen: ik betaal 150 Euro voor de hele maand. Seniorentarief. En dat is natuurlijk inclusief elektriciteit ( ik kook elektrisch en verwarm en koel elektrisch) ook inclusief warm water voor douchen, onderhoud van de badkamers, het terrein, en de tuin, 24 uurs security, parkeren naast de caravan en een warm welkom. Dan rij ik naar de boot. Ik maak de motor los van het ophangframe en haal het hele frame onder de boot vandaan. Het zit maar met twee bouten aan de achterkant van de boot vast. Dan boor ik de gaten in de motorplank waar de draadeinden doorheen lopen wat ruimer en schroef ook stop-moeren op de draadeinden aan de achterkant van de motorplank. Nu kan de motorplank nog iets mooier verticaal hangen en bij het achteruit varen blijft de plank ook goed op zijn plaats. Het ziet er goed uit en ik laat het voorlopig hierbij. Dan til ik het hele frame bovenop de voorkant van de boot want ik wil het ook kunnen gebruiken als A-frame om de mast te kunnen laten zakken. Het moet het dan op de mastbeam kunnen scharnieren en de voorstag moet aan de punt van de A, waar ook de motorplank zit. Ik had de boormachine al klaarliggen om oogbouten bovenop de mastbeam te zetten toen ik een nog beter idee kreeg. Het frame last zich gemakkelijk wat smaller buigen en als ik er nog twee oogmoeren bijkoop en die op de horizontaal geplaatste 12mm bouten van de dolphinstriker zet, ook met rubber ringen erin, hoef ik geen nieuwe gaten in de beam erbij te boren en heb ik aan iedere voet een dubbele scharnier gecreëerd waardoor de beweging van het A-frame zonder wringen kan plaatsvinden. Ik ga naar de winkel om te kijken of ze twaalfmilimeter oogbouten hebben, maar de winkel is al dicht. Het is pas half drie? Dan rij ik naar de stad, naar het Boltcenter. Ook dicht. Alleen de Burgerking en de supermarkt zijn nog open. Het is zeker een vakantiedag. Ik ga eerst een milkshake drinken en dan even naar de supermarkt: een hele grote Spar. Dan gaat het heel hard onweren en regenen: zuidwester met een koufront. Dan rij ik maar terug naar de camping. Als het een uur later weer droog wordt ga ik bij de caravan onder de luifel een vlondertje schuren. Ik had dit over dus misschien kan ik er een tafeltje van maken aan de achterbeam. Dan hangt dat half boven het gat van de motor. Daarna werk ik nog een uurtje aan de outriggers van het peddleboard. Dat had ik vandaag niet geplanned en kan ik ook niet verder afmaken door gebrek aan het materiaal, maar ik kan wel alles op maat zagen en boren. Bah, ik had me juist voorgenomen om het A-frame af te maken en te oefenen om de mast te laten zakken en weer te hijsen dit weekeind. Dan ben ik wel ver genoeg om de boot in het water te brengen. Nu misschien weer een paar dagen uitstel?
Ik ga de barbecue aansteken want ik heb wat kippendijstukken gekocht. Verse kip. Er wordt in ZuidAfrika heel wat kip gegeten want allerlei ingevroren kipproducten zijn ook in verpakkingen van vijf kilo te koop. Ik praat de laatste tijd veel met Indiers. Indiers zijn van oudsher een grote en economisch invloedrijke groep in ZuidAfrika. Het heet hier niet voor niks de Indische oceaan. Op de zeilclub praat ik regelmatig met een Indische chirurg die een mooie grote catamaran heeft. In de supermarkt kwam ik net de Indische eigenaar tegen van de autopaint winkel. Inkopen doen met zijn vrouw. Zijn vrouw ken ik ook want zij werkt bij Mike op kantoor. Beiden ken ik dus al een paar jaar en met beiden heb ik al eerder gepraat, maar ik wist niet dat ze getrouwd waren! Met de chirurg praatte ik vanmorgen nog over het enorme belang dat in Indische families gehecht wordt aan goede resultaten op school en goed doorleren. Volgens hem is dat de enige manier om uit armoede te komen en uit de achterstand die zoveel mensen hebben. Hij ziet dat veel te weinig bij de zwarte bevolking. Ik denk het ook, zelfs in het onwrikbare kastensysteem van India is opleiding en doorleren de enige manier om een beter bestaan te krijgen. Ik vraag me af waarom de zwarte bevolking daar meer moeite mee heeft. Je kunt natuurlijk de schuld geven aan de scholen, maar die schijnen in het verleden best goed te zijn geweest. Voor zover ik de zwarte bevolking nu heb kunnen observeren denk ik dat zij veel socialer zijn opgevoed. Zij doen het liefste dingen samen en vinden het behouden van de goede sfeer belangrijker dat het resultaat van hun werk. Misschien dat er andere lesmethoden ontwikkeld kunnen worden. Deze arts heeft zijn opleiding te danken aan zijn vader die er drie banen voor werkte om zijn zoon naar Ierland te laten gaan om daar medicijnen te studeren. Nu heeft hij zelf al zijn kinderen naar de Universiteit kunnen laten gaan. Hij moest dus wel in zijn eentje doorbijten. Ikzelf heb geen goede ervaringen met dingen samen doen. Ik werk het liefste alleen omdat ik altijd zelfstandig nadenk en iets van alle kanten wil bekijken. Ik hou er niet van om op anderen te wachten of aan iets mee te doen dat ik zelf anders zou hebben gedaan. Ik hou er ook niet van als een ander op mij staat te wachten want vaak kost de voorbereiding en het uitdenken meer tijd dan de uitvoering die ik dan ook al zo simpel bedacht heb dat ik die net zo goed even zelf kan doen.

6 Januari. Het is zondag. Lekker koel weer. Ik ben pas om half negen op. Na mijn ontbijtje heb ik nog een uurtje relaxed gewerkt aan de outriggers van het peddleboard. Ik heb definitief besloten om er niet een maar twee outriggers te maken. Ik denk dat dat een aantal voordelen heeft: minder trekken aan het peddleboard zelf en ook de mogelijkheid om de outriggers zonder het peddleboard te gebruiken, als een kleine catamaran dus. Het heeft volgens mijn berekening dan ongeveer 35 kilo drijfvermogen. Misschien handig om mee te nemen als je gaat zwemmen of duiken of even naar het strand of boodschappen op wil vervoeren. Je zou er een kleine generator op kunnen zetten en honderd meter van je boot wegduwen of een paar zonnepanelen erop monteren. Zelfs als reddingsvlot dat niet lek kan raken is het nog te gebruiken als het peddleboard zelf wel lek zou raken. Maar het moet natuurlijk niet te groot worden en makkelijk op of onder de trampolines van de voorkant en de achterkant kunnen hangen als ik zeil. Het meeslepen van bijbootjes achter een boot op volle zee wordt altijd sterk afgeraden. Voor een klein stukje op rustig water gaat het natuurlijk wel. Dus vanmorgen de zaag gezet in de tweede aluminium plank van vier meter lang en met de boormachine nieuwe gaten erin gemaakt voor de staanders. Daar moet ik nog een paar plankjes voor bijhalen want ik heb net niet de goede maat meer. Ik heb ook nog een pot epoxylijm nodig. Nu ik het eenmaal besloten heb en ook al weet hoe ik het ga doen is het niet zo moeilijk meer. Ik ga het peddleboard zelf gewoon met spanbanden onder het frame vastklemmen. Peddleboard erboven op zou ook kunnen dan duw je de drijvers bewust diep in het water. Misschien ook handig bij een kust met veel rotsen en stenen die het peddleboard kunnen beschadigen. Kwestie van uitproberen. Tegen de middag ga ik naar de boot. Ik kijk nog naar het A-frame maar behalve een gaatje boren in de motorplank waar de voorstag aan kan worden vastgemaakt doe ik niks. Ik zou nog wat witte verf willen smeren op beschadigingen langs de nieuwe raampjes maar elke keer valt er een buitje regen, zelfs als de lucht alweer blauw is. Ik ga wat eten bij het curryrestaurantje en dan terug naar de caravan waar ik zelfs nog een half uur in slaap val. Het is nu half acht en het begint donker te worden. Nog even dit verhaaltje schrijven en maar meteen op de website zetten. Daar gaat ie ......