Wo 17 - vrijd 19 juli. Dom bezig.

Woensdag 17 juni. Als ik vanmorgen wakker wordt is het behoorlijk koud. Er staat nog dezelfde wind als gisteren. Ik maak ontbijt en eet dat in de caravan op. Ik rijg even het elastiek in het laatste van de vier tentwandjes en loop naar het toiletgebouw. Daarna door naar de receptie om te gaan internetten. De Visa card moet aangevuld worden. Als ik om 9 uur terugloop is de wind helemaal gaan liggen en het wordt meteen erg warm. Ik haal de speargun uit de auto en zaag een houten stokje op maat dat ik dwars door het oog aan de voorkant steek en daar vastzet met een touwtje. Nu kan ik het krachtige elastiek gemakkelijk spannen. Twee voeten op het dwarsgeplaatste stokje en twee handen aan de elastieken in plaats van een hand aan het elastiek en een hand op de kolf aan de achterzijde zoals een winkelier van visspullen in het winkelcentrum had gezegd. Volgens hem was het onderwater gemakkelijker om te doen, dus als iemand zoiets onzinnigs zegt weet ik wel weer genoeg en ga ik liever zelf nadenken. Wel goed opletten dat het onder je voeten blijft en het stokje niet breekt! Ik rij naar de boot en ga de tentjes opzetten. Dan zet ik ook alle vier de nieuwe wandjes er aan. Als de wandjes op spanning staan blijven de tentjes zonder verdere hulplijnen staan. Het ziet er goed uit maar het elastiek moet niet aan het einde uit de zoom komen maar 15 cm eerder, want ik heb 15 cm overflap over de beam gemeten. Ik laat het voorlopig even zo staan en maak een paar foto’s. De wind is echt helemaal weg en het wordt heel warm. Ik meet nog op of ik een beam van aluminium zou kunnen maken om de windvaan in het midden op te kunnen zetten. De aluminium ‘planken’ die ze hier verkopen zijn 4 meter lang en 6.7 cm breed. De lengte zou genoeg zijn, de breedte is waarschijnlijk te weinig. Dan moet ik er twee hebben en in een boog buigen enz. Dat wordt ook een gedoe. Ik ga naar het curryrestaurantje om te lunchen en er nog over na te denken. Het wordt echt een heel hete en windstille dag. Voor toe koop ik een lekker ijsje bij de ijsco-vrouw. Ze klaagt dat haar TV aansluiting kapot is en nu ook nog haar telefoonaansluiting niet werkt terwijl ze wel moet betalen en er gisteren nog 2.5 uur voor moest wachten in de winkel. Ik rij terug naar de camping en ga daar de auto wassen op de plek die bedoeld is om de visboten schoon te spuiten. Lekker in de schaduw onder de grote bomen. Het is na twee maanden wel een keer nodig. Vooral door wat er aan troep uit die bomen valt, maar ook de apen hebben erop gespeeld en de olifantenpoep zit nog op de spatborden. Ik heb een platte lichtgewicht tuinslang op een haspel uit Nederland meegenomen, maar steeds mezelf geen geen tijd gegund om die auto te wassen: prioriteit ! Als ik klaar ben zet ik een thermoskan thee en loop ermee naar het zwembadje op de camping. Ook dat zou voor het eerst deze maanden zijn. Maar op de kant naast het bad staan 12 enorme watertanks en het bad is leeg. De tegels van de rand zijn verwijderd. Het was hard nodig dus wel fijn dat het wordt opgeknapt. Ik tel 62.000 liter in de watertanks op de kant en er staat nog een halve meter water op de bodem van het bad. Als het iets koeler wordt rij ik weer naar de boot. Morgan heeft vanmorgen zijn garagebox helemaal leeg laten maken door de mensen die voor hem werken. Ik zie een spoor van styrofoam balletjes richting de grote afvalcontainer. Even kijken want ik heb een zitzak uit Nederland meegenomen en die moet nog gevuld worden. Ja, twee grote plastic zakken met styrofoam balletjes. Ik vul de zitzak met nog niet de helft van een van die plastic zakken en dan heb ik op de trampoline een superleuk en in alle vormen comfortabel en stabiel verhoogd zitje of leunkussen. Hij is vrolijk rood en hij is misschien ook te gebruiken als tafeltje waar niks vanaf valt of op het peddleboard of als boeitje als ik ga duiken. Dan ga ik de vier wandjes van de tentjes helemaal pas maken. Gaten in de zomen smelten, beschermringen erin persen en het elastiek door die ringen naar buiten laten komen. Dan een lus in het elastiek en door de haak en terugvoeren in de beschermring en daarachter afknopen. Zo, nu blijft het doek op spanning en blijft het hele elastiek maximaal rekbaar. Het is helemaal donker als ik klaar ben en de tentjes staan er prachtig strak op. De 4 wandjes hebben 10 euro aan materiaal gekost. Bij de caravan maak ik wat macaroni met broccoli en gebakken champignons. De ventilatorkachel gaat weer aan.

Donderdag 18 juni. Het is vanmorgen koud en helemaal windstil. Ik ga eens lekker lang douchen en dan naar het winkelcentrum en naar de kapper en diesel tanken en naar de Thaise massage. Na een uur knijpen de duwen zit er geen verkrampte spier meer in mijn lijf. Het kost wat geld maar sinds ik dit in Thailand ontdekt heb zweer ik erbij. Daar is het de normale fysiotherapie dat verbonden is aan alle ziekenhuizen. Het verschil met onze fysio is dat de Aziaten ervan uitgaan dat het lichaam zichzelf herstelt als het in zijn totaliteit in balans gebracht wordt. Ze behandelen niet alleen die pijnlijke schouder maar beginnen bij je voeten en zetten je hele skelet met spieren recht en ontspannen. Dan komt die schouder vanzelf ook weer goed. Als ik ‘herboren’ terugrij is het nog steeds volkomen windstil weer. Ik ga de langste van de twee oude beams uittekenen om hem te kunnen doorzagen en achterop VAYANA te kunnen monteren zodat de windvaan daar bovenop kan. Ik draag hem met een van de werkers die in dienst zijn van de club naar de werkplaats waar een cirkelzaagtafel staat. Hij moet in zijn lengte gehalveerd worden. Dat is 4 meter zagen. Maar hij kan niet onder de zaag van de zaagtafel. Dan zaag ik hem met een handcirkelzaag maar die komt door de vorm van de beam niet diep genoeg. Hij zaagt maar tot 15 mm diep in de 18 mm dikke multiplex. En hij kan helemaal niet gebruikt worden voor de fairing van de beam (de schuine zijde). Dus uiteindelijk zaag ik toch met die kleine cirkelzaagmachine een diepe groef in de 18 mm staander en gebruik ik de cirkelzaagsnede als leidlijn om de laatste 3 mm plus de onderliggende 12 mm fairing met de hand door te zagen. Blij dat het een koele dag is en dat de Thaise massage mij net weer helemaal sterk gemaakt heeft ! Met tussenposen ben ik wel een uur aan het zagen tot ik erdoor ben. Ik geloof niet dat ik eerder 4 meter lengte doormidden gezaagd heb. Tijdens het zagen ruik ik dat ze voor deze beam ook resorcinol gebruikt hebben net als voor de rompen van VAYANA. Dat is een professionele botenbouwlijm van een veel hogere kwaliteit dan epoxy. Je kunt het ruiken doordat het een fenollucht heeft. Dan leen ik een bandschuurmachine van Johan en werk de zaagsnede mooi vlak af. Als ik de twee halve beams teruggedragen heb naar de steiger waar VAYANA ligt pas ik de bovenste helft aan de achterkant tussen de rompen. Dat ziet er heel goed uit. Ik schat het gewicht op 13 of 14 kilo. Verdeeld over twee rompen gaat dat nog wel. Dan loop ik naar het strandje voor de club waar Andrew nog met zijn boot bezig is. Het tij is net voorbij hoogwater. Beste tijd om de boot te brengen en morgen schoon te maken en van nieuwe onderwaterverf te voorzien. Ik ga terug naar VAYANA en maak de aanleglijnen los en start de motor. Dan vaar ik naar het strandje en leg VAYANA vast aan het grote anker over de boeg dat ik op het strand ingraaf en een klein ankertje aan de achterkant in het water. Morgenochtend om 5:10 uur is het water weer op zijn hoogst en lig ik misschien nog te slapen dus dit is niet voldoende anker. Ik rij naar de camping en haal het tweede grote anker en de 15 meter ankerketting tevoorschijn. Ik rij weer terug naar VAYANA en vervang het kleine ankertje voor het grote anker en de ankerlijn van de boeg naar het strand door de ketting. Ik ga bij Andrew aan boord kijken. Ik ben nog nooit op een boot van dit ontwerp geweest: een Wharram PAHI van 42 voet, 12.60. Ik ben verbaasd over de ruimte in de rompen, maar ook om het authentieke karakter van deze boot. Je hebt overal het gevoel dat je in een houten schip bent. Ja, de rompen zijn zo groot en door het ontbreken van een brugdek krijg je het gevoel dat er twee schepen zijn die aan elkaar verbonden zijn. Zo’n schip biedt heel veel privacy aan vier personen. Andrew heeft hem samen met zijn vader gebouwd. Zijn vader heeft nog diverse andere James Wharram ontwerpen hier op de werf gebouwd, waaronder twee hele grote van 63 voet lang, 20 meter. . James Wharram is daar zelf nog bij komen kijken. Toen Andrews vader overleed heeft Andrew deze PAHI verkocht maar een paar jaar later werd de boot hier voor de club s’nachts geramd door een losgeslagen stalen jacht van 52 voet. De boten hebben de hele nacht liggen beuken en de PAHI was feitelijk totalloss toen mensen in de ochtend ontdekten wat er gebeurd was. Toen heeft Andrew de PAHI teruggekocht voor een symbolisch bedrag en er 4 jaar aan gewerkt totdat hij weer helemaal goed was. Sindsdien heeft hij er vele jaren mee gevaren onder echt elk denkbaar weer.

Vrijdag 19 juli. Het is half drie s’nachts, al zaterdagochtend dus. Ik ben wakker geworden van de storm uit het zuidwesten. Regen slaat tegen tentdoek van de caravan. De vrijdag zelf is ook al heel vroeg begonnen. Ik werd om 4 uur wakker en ben toen opgestaan en naar VAYANA gereden. Het werd om 5:10 hoogwater en vanwege de volle maan is het springtij. Ik werd ongerust of ik de kettingen met ankers waaraan VAYANA op het strandje vastligt wel lang genoeg gelaten hebt. Heb ik ze niet te strak vastgelegd? Was het water wel op zijn hoogst toen ik de ankers uitlegde? Maar als ik bij VAYANA aankom is alles in orde. Ik waad door het water naar de boot toe en ga in de stuurboordromp koffie zetten. Ik heb gewoon een kleine campinggas brander met van die wegwerptankjes. Het model 206 van Campinggas dat geloof ik al 70 jaar bestaat. De tankjes zijn in de supermarkten verkrijgbaar. Lekker klein en je weet precies hoeveel je er nog hebt. Voorlopig zet ik het brandertje gewoon op de bodem van de boot. Het is behoorlijk koud weer en ik sluit het luik boven mijn hoofd. Wel knus zo, met die mahoniehouten scheepswanden geeft dat een fijn beschut gevoel. Ik heb mijn kleine koplampje en dat geeft ook Rood licht. Dat vind ik nog prettiger dan het reflecterende witte licht. Dan ga ik nog een uurtje slapen. De matras voelt goed aan maar ik heb nog geen slaapzak hier en trek het grote muskietennet over mij heen dat ik opgerold en in een kussensloop ook als kussentje kan gebruiken. Het scheelt toch omdat het de luchtlaag om je lichaam stilhoudt. Na twee uur voel ik dat VAYANA stil komt te liggen. De boegen liggen op het strand. Als ik opsta om naar het toilet te gaan lopen stap ik met droge voeten in het zand. Maar mijn sandalen zuigen zich wel meteen vast dus die kan ik beter in de hand houden en een eindje verderop pas aandoen. Als ik terug ben begin ik meteen met een schuurspons de onderwaterverf schoon te maken. De aangroei van algen laat gemakkelijk los maar er zitten ook zeepokken op de waterlijn die ik iets te laag had geschilderd en ook op het diepste punt van de kiel aan de voorkant. Zou dat zijn omdat ik bij de proefvaart VAYANA op het strandje had gevaren? ( ge-beach-t) Zou deze antifouling verf er zo gemakkelijk afgaan? Ik denk het wel. Dan mag ik in de toekomst wel heel voorzichtig zijn met beachen. Of moet ik er andere antifouling opzetten? Ik heb nog 3/4 van de 5 liter over. Als het water snel terugtrekt leg ik een paar houten balkjes onder de boegen en iets later ook onder de punten van de skeg en roeren aan de achterkant. Toch moet ik een schep bij Andrew gaan lenen om de kiel van iedere romp uit te graven om er nog bij te kunnen. Veel extra werk dat ik in de toekomst hopelijk gemakkelijker kan maken. Is het verstandiger om de boot alleen maar te laten drijven en haar dan onderwater schoon te maken? Had ik eerder houten balkjes moeten plaatsen? Had ik haar met een lier hogerop moeten trekken? Wat als ik de twee dollies eronder had gedaan, misschien eerst de wieltjes eraf gehaald en die op een paar planken of vlonders uit de boot? Ik heb dit niet goed overdacht voordat ik eraan begon en niet goed voorbereid. Met een plamuurmes steek ik de zeepokken eraf en met waterproof schuurpapier schuur ik de beschadigingen en de bovenlaag van de antifouling onderwaterverf. Ik haal emmers water uit de kraan die op het strandje staat. Mijn oprolbare tuinslang is net te kort. Ik had VAYANA misschien ook 8 meter dichterbij die kraan kunnen leggen. Nu ben ik dom bezig en heb veel extra werk. Als de bodem voldoende schoon is maak ik rode verf aan en repareer daarmee de kleine lakbeschadigingen. Het water begint alweer op te komen. Ik lees op het blik van de antifoulingverf dat het zes uur moet drogen voor het in het water kan. Dat gaat dus zeker niet lukken vandaag. Ik plak met tape de waterlijnen af zoals ik denk dat ze moeten gaan lopen en ga dan even rust nemen op de achtertrampoline. Balen ook, maar dat helpt ook al niet. Ik heb me rotgewerkt in de verwachting dat ik het in een dag zou kunnen maar niet geweten waar ik aan begon. Wat nu? Ik hoor dat er slecht weer op komst is morgen en het begint misschien vannacht al. Andrew vaart zijn boot dieper de baai in en gaat daar voor anker. Ik maak VAYANA los en duw haar naar dieper water. Als ik de motor start slaat die al na een minuut weer uit. De benzine is op. Over slecht voorbereid gesproken ! Gelukkig heb ik wel een jerrycan benzine bij me en blijft VAYANA zo rustig drijven dat ik het anker niet opnieuw hoef uit te gooien. Maar ook de aansluiting op een grote tank is nog niet echt klaar. Nu kunnen grote tanks ook leeggaan dus uiteindelijk is ook dit slecht voorbereid. Hopelijk leer ik, maar voorlopig is het nog 99% inspanning en 1% ontspanning. Ik vaar nu met een grote boog de box in en doordat ik de draaicirkel van VAYANA nu veel beter heb leren kennen gaat het prima. Wel goed voorbereid is dat ik even Chistiaan gevraagd heb om mij op te vangen. Ik ruim alles op en ga even kijken bij Ken, de man uit de Falklands. Vanmorgen heeft een mobiele kraan zijn mast erop getilt en ze zijn de hele dag bezig geweest om die verder te plaatsen. De mast is hier in de workshop van Morgan voorbereid en schoongemaakt en van nieuwe verstaging voorzien. 80% van de fittingen zijn vervangen. Maar een van de oude fittingen die nog goed leek is net gebroken. Ken is nu ook in twijfel over verkeerde zuinigheid of weer zijn portemonnee trekken. Het renoveren van zo’n jacht gaat met duizenden nee tienduizenden Euros. Nog vier nieuwe fittingen is weer 600 Euro. Dan ga ik bij Wil en Annet aan boord even warm worden met een glaasje wijn. Wil heeft bij het lassen van een nieuw rek voor zijn zonnepanelen zijn hand verbrand. Ze hadden wel verband met brandzalf bij zich. Ik zet ook dat maar erbij op mijn lijstje, want in een bewegende boot koken is toch iets anders dan thuis met de dokter om de hoek. Ik ga nog wat eten op de vrijdagavond barbecue met mijn zeiljack aan want het is snel koud aan het worden. Dan naar de camping en de kachel aan.