Oudejaar tot/met drie januari.

Oudejaarsavond 31 december.
De avond verliep heel anders dan vorig jaar toen Paul en Moniek nog een hele grote pan oliebollen hebben staan bakken en die aan de aanwezigen hebben uitgedeeld. Dat was toch wel heel Hollands. Ik reed eerst terug naar de camping om lekker te douchen en schone kleren aan te trekken. Toen nog even een kop koffie gezet, anders val ik na zo’n lange werkdag misschien in slaap. Mijn verhaal van de dag geschreven en gaan posten bij de wifi van de receptie. Om acht uur reed ik terug naar de club. Er was een DJ die muziek draaide en op het grote grasveld hadden diverse families hun eigen zitjes gemaakt met veel koelboxen en barbecues vol lekkers. De buitenbar was open maar het restaurant was dicht. Ik wilde niet aan alcohol beginnen voordat ik iets gegeten had want na mijn ontbijt om half zes had ik niks meer gegeten. Ik probeer wel een beetje af te vallen maar niet te snel. Dus ik ben weer in de auto gestapt en naar de tweede haven gereden waar een aantal restaurants zijn. Het Thaise restaurant was dicht, maar de Griek ernaast was wel open en ik raakte er in gesprek met Pieter die accountant is maar zijn klant de Griekse eigenaar als een handje kwam helpen als gastheer op deze extra drukke avond. Specialiteit vandaag? Verse Red Snapper op z’n Grieks. Ik kies voor een groentenmix en rijst erbij. De hele Snapper is vijfentwintig centimeter lang en dat is voor een persoon ruim genoeg. Lekker klaargemaakt, hoewel de vis van zichzelf niet veel smaak heeft. Een Tongetje in de roomboter gebakken vind ik eigenlijk lekkerder. Je zit wel heel leuk hier op het terras aan het water met de gezellige lichten van andere restaurants rondom. Een stukje verder ligt ook een cruiseschip dat vrolijk verlicht is. De gasten op dat schip eten natuurlijk aan boord. Zulke reizen zijn inclusief alles. De hele sfeer van het haventje is nog net leuk en niet overvol of schreeuwend om aandacht. Om half tien rij ik terug naar de club. Er zijn een paar honderd mensen. Niet heel veel voor de grote ruimte. Op de jachten zelf zijn ook families bij elkaar. Op het kampeerterreintje van de club is het wel propvol. Bij het gebouw van de reddingsbrigade hebben ze een groot vuur op het strand gemaakt. Goed gemaakt. Het brandt wel een paar uur lang met vlammen van twee tot drie meter hoog. Om twaalf uur begint het vuurwerk. Het wordt afgestoken op de punt van het grasveld dat het verste in zee steekt en waar ook de seinvlaggenmast van de club staat. Ik kon er heel dichtbij staan op een meter of tien en ging achter de auto staan van de familie die het organiseerde en aanstak. Spectaculair als het zo direct voor je neus afgaat en boven je hoofd in de lucht hangt. Ze hadden een stuk of tien grote pakketten met lonten verbonden. De vuurpijlen in ieder pakket gingen heel snel achter elkaar af, wat een prachtig gezicht in de lucht is. Maar wat ik ook heel mooi vond was een vijfentwintigtal lichten die vanuit de reddingsdienst werden ontstoken. Dat zijn rode vuurpotten die heel hoog de lucht in gaan en dan aan een parachuutje langzaam naar beneden zakken terwijl ze de omgeving in een rode gloed zetten. Het zijn noodseinen voor schepen en ze moeten iedere paar jaar vervangen worden. Wat kan je dan beter doen dan de oude af te steken op oudejaarsavond? Mooi, zoveel tegelijk had ik nog nooit gezien. Ze zetten de hele havenmond en omgeving in een helder rode gloed. Nog even alle bekenden een heel gelukkig Nieuw Jaar gewenst en om kwart voor één rij ik terug naar de camping waar ik nog een half uur met de wifi WhatsApp doe met familie en vrienden in Nederland. Het nieuwe jaar begint in Nederland een uur later dan hier. Ik ga naar bed en om acht uur wordt ik wakker en schrijf dit verhaal.
2019 Ik hoop dat het een jaar met veel geluk en voorspoed voor ons allen zal worden.

Dinsdag 1 januari 2019. De dag begint ongewoon laat. Iedereen slaapt natuurlijk uit. Om half negen wordt ik pas wakker, normaal wordt ik hier on half vijf wakker van de geluiden van de natuur en van de andere kampeerders. Ik blijf de hele dag bij de caravan bezig. Eerst zet ik de dollies definitief in elkaar. Ik doe veel vet in de lagers zodat de druk op de as mooi gelijkmatig verdeeld wordt. De nylon ringen aan weerszijden zitten zo strak dat die het vet ook goed op zijn plaats houden. Op de uiteinden van de as doe ik stalen ringen met een dikke splitpen. Het ziet er goed uit. Ik hoop dat het ook zo zal werken.
Dan haal ik de houten zelfstuurinrichting die ik vorig jaar in Nederland gemaakt had tevoorschijn. Ik haal hem uit elkaar en zet hem met de nylon ringen die ik overhield door het maken van de grote ringen weer in elkaar. Lagervet ertussen. Het beweegt mooi soepel. Ik maak een windvaan erop van een stuk kunststof wandbekleding dat ik bij me had en aan de onderkant van de beweegbare arm hang ik een contragewicht van een kilo lood dat van een duikgordel is. Ik ben benieuwd hoe het zal werken. Ik maak het windvaanblad precies zo groot dat ie in evenwicht is met het kilo lood. Ik heb nog nooit met zo’n ding gevaren. Het is een ontwerp van Hanneke Boon, de Nederlandse partner van James Wharram. Bestaande zelfstuurinrichtingen van andere ontwerpers werken meestal slecht op catamarans. Ze werken met een hulproerblad in het water en catamarans gaan daar te snel voor. Bovendien zijn ze heel groot en heel duur (3-5 duizend Euro) en vanwege de waterkrachten zijn ze ook sterkgebouwd en zwaar op de achterkant van een jacht. Dit ding is een halve meter hoog en van hout zelfgemaakt (ik heb er niet eens materiaal voor hoeven kopen) en weegt misschien drie kilo. Het werkt rechstreeks op het gewone roer. Als het goed werkt is het weer zo’n briljante oplossing en laat het goed zien dat Hanneke een grote rol speelt in de ontwerpen van James Wharram. Tenslotte monteer ik nog twee versterkingen aan de outrigger die ik vorige keer gemaakt had voor het peddleboard dat mijn bijbootje gaat worden. Ik had hoekbeugels uit Nederland meegenomen. Ze passen perfect met een paar boutjes en hebben geen noemenswaardige waterweerstand. Het plan is om de kleine buitenboordmotor ook op het peddleboard te kunnen monteren en dan komen er natuurlijk grotere krachten op dan met gewoon peddelen. Het zou wel heel leuk zijn als mij dat ook goed gaat lukken: de hele outrigger heb ik zelf bedacht en gemaakt. Motortje eraan en dan is mijn ‘bijbootje’ veiliger, sneller en veel lichter dan een rubberboot of een kano. Familysize: geschikt voor mom, dad, dog, cat and plant staat er op. Ik ga douchen en wat koken en in mijn reisgids van Botswana lezen. Sinds ik met deze boot bezig ben zijn alle andere reisplannen tijdelijk uitgesteld maar de boot is nu bijna klaar en wat is er ook op het land nog veel dat ik graag wil gaan zien. Van buiten de camping hoor ik zware muziek dreunen. Het lijkt me geen avond om de straat op te gaan.

Woensdag 2 januari. Het is koel weer, de wind is gedraaid en komt nu uit zuidwestelijke richting. Ook heel vochtig, maar niet dat smoorhete van de noordenwind. Na mijn ontbijt rij ik naar de stad. Ik ga bij de bouwmarkt kijken naar kruiwagens. Vannacht had ik opeens het inzicht dat het frame van een kruiwagen wel ongeveer de vorm heeft die ik zou kunnen gebruiken voor een motorophanging. Er zijn twee bouwmarkten en ik ga bij allebei kijken en meten en passen. Maar de kwaliteit van die kruiwagens valt erg tegen. De prijs is er ook naar: 45 euro voor een hele kruiwagen is niet veel. Als noodoplossing zou ik zoiets wel even snel kunnen gebruiken, maar op het zoute water is zo’n framepje met poedercoating in een jaar weggeroest. Dan stop ik nog bij het Boltcenter. Ik koop er koperen schroefjes voor de nieuwe beplating van de voorste beam en smalle spanbanden met vijf meter band om de dollies mee op hun plaats vast te kunnen sjorren. Ook dat soort dingen zijn hier veel goedkoper dan in Nederland. Ik betaal voor een set van vier spanbanden met ratels, mooi afgewerkt: 17 euro. Dan nog een moerdop en een boormachineadapter samen voor 6,50 euro en dan kan ik de grote winch misschien ook op de boormachine laten draaien in plaats van met de hand te zwengelen. Een milkshake bij de Burgerking. Ook daar betaal ik voor twee Whoppers en een kingsize milkshake samen 5,30 euro. Wat is Nederland duur heh! Ik haal fruit bij de supermarkt: drie kilo druiven voor 3.30 euro. Dan rij ik naar de boot. Ik praat met Johan en Erika die ook weer aan het werk zijn. Johan is al twee weken aan het schuren en plamuren. Hij heeft hulp van twee jongens die op de werf werken, maar dan nog is het een grote klus. Maar nog even dan wordt hun boot van buiten geschilderd. Ik heb nu wel definitief besloten dat ik het motorframe zelf ga maken en hoe ik het ga doen. Ik krijg een van de roestvrijstalen pijpen van Johan (28mm dik en zes meter lang) en zaag die in twee stukken van drie meter lengte. Dan zaag ik met de gatenzaag zes ringen uit een plaatje rubber van een centimeter dik dat ik al heel lang in de auto heb liggen. Ik boor een gat van 8 mm aan het uiteinde van ieder pijpstuk en ik haal bouten van 8 mm in de winkel. Zo, mijn frame kan hangen aan de oogbouten die ik al eerder aan de achterkant van de rompen had gemaakt. Met een rubberring in het oog en twee aan weerszijde van het oog heb ik de bevestigingsbouten nu gevat in rubber tegen trillingen. Als ik ook zo’n soort scharnier ontwerp voor op de mastbeam kan ik dit frame gebruiken als A-frame om zelfstandig de mast mee te hijsen: je bind de voorstag aan de punt van het frame en een katrolletjes naar de breidel. Dan heb ik niet meer de grote winch en een katrol in een boom nodig. Ik hoop dat ik daarmee ook zonder hulp van anderen de mast kan strijken en zetten, misschien zelfs op het water. Dan begint het echt hard te regenen en ik bind de pijpstukken aan de zijkant van de auto. Ik zie dat de boot van de Fransman in de grote bok gehesen wordt om in het water te gaan. Het is een bijzondere man en een bijzondere boot. De man ziet er uit als de vader van Obelix (van Asterix.) Hij komt ook uit Brittannië. Zijn boot is een kleine raceboot met een kantelbare kiel. Op golven surfend had hij er 18,5 knoop mee gevaren! De kielbout was gebroken in Madagaskar (zo te zien iets geraakt of aan de grond gelopen met de kiel opgetrokken) maar er is vorige week een nieuwe kielophanging uit Frankrijk gearriveerd. Zijn kiel weegt 1800 kilo dus dat is iets anders dan het gewicht van mijn motortje (24 kilo) Hij verheugt zich erop om nu naar Brazilie te kunnen varen en daar het carnaval te gaan vieren. Ik rij naar de caravan. Ik leg de pijpstukken op de grond in het model van het frame en bedenk hoe ik de motorplank er het beste op kan monteren terwijl ik een grote pot groene thee met gember naar binnen werk. Ik heb mijn benen en armen ingesmeerd met antimuggen crème, maar een mug slaagt erin om door mijn lange broek heen te steken. Wat een irritante rotbeesten kunnen muggen en vliegen toch zijn. Ook grote zoogdieren in het wild lijden enorm onder insecten, die vaak met honderden tegelijk op ze zitten. Bij mijn kamp vliegen een paar Libelles die andere insecten eten, maar met de regen kunnen die niet uitvliegen. In de caravan wonen inmiddels twee chickchacks, dat zijn die kleine wand-hagedisjes. Die jagen ook op vliegen en muggen. Een beetje hulp van de natuur kan ik goed gebruiken! Het wordt al snel donker. Ik ga naar binnen en hang mijn vochtige kleren uit en doe het ventilatorkacheltje aan. Het duurt niet lang voor ik in slaap val. Wat is het leven zonder televisie toch ook mooi: je slaapt beter, eet minder snacks en hebt overdag meer energie. Om twee uur nachts wordt ik wakker. Het is weer droog. Mensen van de camping zijn aan het vertrekken. Gisteren ook al. Ik ga op bed liggend dit verhaal schrijven.

Donderdag 3 januari.
Het is aangenaam bewolkt en niet te heet vandaag. De zuidwester van gisteren is weer gaan liggen; het is grotendeels windstil. Ik werk de hele ochtend aan de motorophanging. Ik boor uiteindelijk 12 gaten in de roestvrijstalen pijpen en kan zien dat het echte kwaliteit roestvrijstaal is want het kost mij al mijn boren in de maten 4 mm, 4,5 mm, 5 mm, 5,5 mm, 6 mm, 6,5 mm, 7 mm, 7,5 mm, 8 mm en 8,5 mm. Totaal heb ik 10 boren verbrand, gesmolten of afgebroken. En dat terwijl de wanddikte van de pijpen maar 1,5 mm is. Dan boor en vijl ik gaten in de houten motorplank. Ik steek de stalen pijpen erdoor en een borgpen erdoorheen. De onderkant van de motorplank fixeer ik met twee draadeinden van een meter lang. Gelukkig kon ik die vrij goed onder een haakse hoek buigen zodat ik die door een gat aan de pijpen kan vastschroeven en niet hoef te laten lassen. Als het er allemaal goed uit ziet haal ik het weer uit elkaar en bindt de pijpen aan de zijkant langs de auto en rij ermee naar de boot. Daar zet ik het weer in elkaar en monteer het onder de trampoline. Het ziet er goed uit, de diameter van de pijpen had echt niet kleiner gemogen. Deze is nu 28 mm. Ik heb gekozen voor een pijplengte van drie meter zodat ik het frame ook kan gebruiken om de mast te hijsen zonder hulp. Daarmee komt de motor wel voor de achterste beam en heel centraal in de boot te hangen. Enerzijds is dat jammer van de leefruimte in het middelste deel, maar het is wel heel goed voor de aandrijving want de hoogte van dat deel van de boot is ten opzicht van het wateroppervlak het meest constant. Ook al zou de boot heel heftig op en neer geslingerd worden, bijvoorbeeld in hele hoge brandingsgolven, dan nog blijft de schroef van de motor in het water en dus stuwkracht geven als je die het hardste nodig hebt. De hoogte van het motorframe onder de boot kan ik vanaf de achterste beam regelen. Nu moet ik alleen nog een gat in de trampoline snijden om bij de motor te kunnen. Ik moet nog bedenken hoe ik de rand van dat gat moet omzomen zodat ik er een lijn in kan doen en die op spanning kan trekken. Hoe maak je een zoom in een rond gat? Ik moet hoe dan ook een gat ergens in de trampoline maken want ik moet toch ook afvalwater kunnen wegspoelen, iets kunnen wassen en de toiletemmer kunnen legen zonder eerst naar de rand van de boot ermee te hoeven lopen. Het gat voor de motorbediening moet dus voldoende ruimte om de motor heen geven om dat ook te kunnen doen. Ik teken een cirkel van 50 cm diameter met een viltstift en daarbinnen een cirkel van 35 centimeter want 7,5 cm moet ik minimaal als materiaal voor een zoom laten staan. Ik moet er nog een nachtje over slapen voordat ik de schaar erin zet dus ik ruim alles op en ga wat eten op het clubhuis. Onderweg maak ik met diverse mensen een praatje. Terug bij de camping ga ik lekker douchen en een grote pot thee zetten. Dan nog even dit verhaal schrijven en internetten.