Maandag 17, dinsdag 18, woensdag 19 december 2018

Ha Walter, ik heb Waarbenjij.nu geen toestemming gegevens om mijn lokatie automatisch erbij te vermelden. Dan geven ze zeker standaard dit dorpje op. Ik ben er nog nooit geweest. Wel zijn er hier honderden plaatsnamen die gelijk zijn aan plaatsnamen in Nederland. Als ik bijvoorbeeld vanaf hier via de A2 naar Johannesburg rij, passeer ik afslagen naar Amsterdam, Leiden en Ermeloo. De meeste mensen in dit oostelijke derl van ZuidAfrika hebben ook Nederlandse namen en weten welke grootouder zich hier voor het eerst is gaan vestigen. Ze spreken ook liever Nederlands met mij dan Engels.

Maandag 17 december.
Vanmorgen heb ik eerst het lange electriciteitssnoer waarmee ik stroom van de verdeelkast van de camping naar mijn caravan leidt in tweeën gedeeld. Die stroomkabel is vijftig meter lang en ik heb er twee van vijfentwintig meter van gemaakt. Zuidafrika heeft vele honderden uitstekende campings. Dit is echt een kampeerders paradijs. Een grote middenklasse gaat met hun kinderen genieten van het mooie dat de natuur te bieden heeft. Caravans, vouwwagens tenten en campers zijn een hele eigen industrietak en er zijn diverse tijdschriften helemaal gericht op kampeerders. Maar buiten Zuidafrika is dat wel anders. Ik heb diverse malen op kampeerplaatsen gestaan waar er geen schaduwplekje was op minder dan vijfentwintig meter van een electriciteitskast. Daarom had ik een snoer van vijftig meter gekocht en er caravanstekkers aan gemaakt. Maar nu ik aan de boot aan het werk ben is het wel vervelend om steeds dat lange en zware snoer van de caravan af te halen en mee te nemen naar de boot. Daarom heb ik een extra beveiligde stekker en stopcontact gekocht en het snoer in tweeën gesneden. Om negen uur was ik ermee klaar en ging ik met 25 meter snoer naar de boot. Het is weer heel warm weer. Alleen in de schaduw van de bomen kan ik buiten iets doen. Ik ga de klemmen monteren die ik in Nederland gekocht heb. Daarmee kunnen de hijslijnen van de zeilen (vallen) worden vastgezet. Met deze klemmen (valstoppers) kunnen de lijnen met het overhalen van een handel meteen worden losgemaakt. Ook als daar honderden kilo’s spanning op staan, dus gewoon altijd. Het zijn dure dingetjes en misschien komt de noodsituatie waarvoor ze gemaakt zijn nooit voor. Maar als ik alleen zeil kan ik nu met een enkele handreiking alle zeilen tegelijk of elk zeil afzonderlijk meteen laten zakken. Ik wil dat omdat ik hier windvlagen heb meegemaakt die letterlijk “out of the blue” kwamen. Dan kan je niet het roer even loslaten om met twee handen een voor een de hijslijnen los te maken. Met deze klemmen (valstoppers) kan dat met een hand, desnoods allemaal tegelijk. Ik moet eerst de beste plek zoeken om de klemmen te monteren zodat de vier lijnen mooi strak en paralel langs de mast blijven. Dan een plankje daar pasmaken om de klemmen op te kunnen monteren, dan de juiste maat schroeven gaan kopen, Alles goed voorboren anders breken deze lange schroeven bij het indraaien. Dan het plankje erin lijmen en alles vastschroeven. Onder de klemmen moeten nu vier katrollen gemonteerd worden want aan het stukje verticale lijn onder de stoppers kun je niet trekken. Ook die heb ik uit Nederland meegenomen. Johan komt bij mij kijken. Hij is moe van het plamuren en schuren aan zijn boot en houdt er mee op voor vandaag. Of ik zin heb om een biertje te gaan drinken. Over een half uurtje dan. Dan komt zijn vrouw Erika ook net aanrijden. Ze heeft juist bootschappen gedaan en veel koud bier en wijn ingekocht. Dan is het beter om naar hun huis te rijden en daar een koud drankje te gaan genieten op het dakterras. Ik rij achter hen aan. Ze hebben een huis gehuurd op het terrein van de golfclub. Beschermt met poorten en poortwachters. Het is een appartement of condominium met twee verdiepingen en een groot dakterras. Beneden een entree en een keuken en badkamer en een slaapkamer, boven een vide met een ruim dakterras en een prachtig uitzicht rondom over de golfbaan en het meer dat daar aan ligt. Ze betalen er vijfhonderd euro per maand voor. Johan is nu voltijds aan hun boot bezig en hopelijk is de boot over een jaar klaar. Dan gaan ze permanent met hun boot over de wereldzeeën varen. Erika werkt via het internet dus ze zijn voor hun inkomen niet aan een vaste lokatie gebonden. Met een koud biertje en wat hapjes praten we tot acht uur over varen en over boten en over vissen en landen en verschillende culturen. Johan wil graag naar ZuidAmerika varen. Ik leer een nieuwe trick voor luie vissers zoals ik: maak je vislijn vast niet vast aan een hengel maar aan een stuk elastiek van anderhalve meter en bindt dat aan je boot. Dan wacht je tot de vis zo moe is dat ie zich zonder moeite laat binnenhalen. Als ik dat eerder geweten had had ik beter geen hengel kunnen kopen. Of kan gewoon alsnog een blikopener kopen en een paar blikjes tonijn? Oppassen dat ik niet teveel bier drink want er is in deze vakantietijd extra veel politie aan het controleren op alcohol misbruik. Als je alcoholpromillage te hoog is ga je een week de cel in! Dan maar een glas appelsap want met deze warmte en ook nog veel wind heb je wel steeds dorst. Als ik om acht uur weer bij de caravan aankom zet ik alsnog een liter groene thee. Dan ga ik even internetten en op bed liggend mijn verslag van de dag schrijven.
S’nachts wordt ik wakker van een luid telefonerende buurman en lees ik nog een stuk in het boek Homo Deus. Het hele boek gaat over de wetenschappelijke ontdekkingen die onze ideeën over wie wij zijn volledig op z’n kop zetten. De nieuwe technologie speelt in op die nieuwe inzichten in hoe onze lichamen en geest werken en gaat ons zelf en onze samenlevingen fundamenteel veranderen. Er is veel dat ook angstig maakt. Wat blijft er nog van ons over? Wat is de betekenis van ons bestaan? Blijft er voor ons nog wat over?

Dinsdag 18 december. Om zes uur kon je al voelen dat het een uitzonderlijk hete dag zou worden. Ik heb bij de boot wat rustige klusjes gedaan, de laatste schroeven in de valstoppers gedraaid, ringetjes gemaakt van plastic slang zodat de katrolletjes mooi op hun plek blijven zitten, touweindjes afknippen en afsmelten, sikaflex wegsnijden van de boegstrippen, spanlijnen op de juiste lengte maken en een oogsplits erin maken, een tweede breidel voor de tweede voorstag en verder passen en meten hoe ik de motorophanging het beste kan maken. Ik denk aan een constructie van gebogen roestvrijstalen buizen die scharnieren op de grote bouten die ik al aan de achterkant van de boot heb zitten. Een soort A-frame met de punt naar voren wijzend en de motor in de punt en waardoor ik ook de mogelijkheid heb om er een paar dwarspijpen aan toe te voegen en er een soort klimrek ontstaat om veilig aan boord te kunnen komen. Hoelang en hoe dik en hoe zwaar? Ik ben er toch de hele ochtend mee bezig en het wordt alsmaar heter. Ik dacht in de middag ga ik even naar Mike waar ik de beams gemaakt heb en vragen of hij nog een stuk marine multiplex heeft om over de voorkant van de voorste beam te lijmen zodat het gat dat die paal erin geslagen heeft afgedekt wordt en die kant meteen versterkt wordt voor als ik over die beam een anker in en uit het water wil kunnen laten. Ook komt daar de achterkant van de boegspriet tegenaan dus wat extra versterking is zeker nodig ook al was er geen gat ingeslagen. Maar Mike komt net de werf oprijden. Ik spreek met hem af dat ik morgenochtend bij zijn bedrijf langs kom. Dan ga ik maar even naar het winkelcentrum om de hitte te ontvluchten. Ik koop er ook een kwart van een grote watermeloen (1.25 euro) en eet die op de camping achterelkaar op. Hmm heerlijk zoet dat fruit hier. Ik ga douchen en val een half uur in slaap terwijl de ventilator zijn best doet om oververhitting te voorkomen. Dan maak ik de barbecue klaar want ik heb nieuwe aanmaakblokjes gekocht en wat lams karbonaadjes (twee euro voor drie ons). Maar het is nog vroeg en ik rij toch nog even naar de boot. Ik meet de hoogte van de achterbeam boven de kiel: 1 meter vijf, en boven de waterlijn 65 centimeter. Ik loop nog wat plannetjes te maken en bedenk dat ik hier in de haven en de baai aan het tweeeneenhalf PK motortje ook genoeg heb en dat ik dus eerst maar eens de ophanging die ik daarvoor al gemaakt had erop moet zetten. Als ik daarmee bezig ben zie ik tegen de windrichting in een flinke wolkenpartij uit het zuiden aankomen: een front. Het gaat stormen wordt er op de werf gezegd, mogelijk met hagel. Ik ruim alles op en leg de ladder en de trapjes plat en bind de afdekzeilen opnieuw vast. Ik ben er net klaar mee als ik de wind hoor aankomen. De bomen laten een regen van takjes en zaden vallen, de wind loeit door de masten van de boten en een stofwolk stijgt op van de kurkdroge grond. Ik kijk vanuit de auto toe of alles goed gaat en rij dan naar de camping. Maar het verkeer staat flink vast want de zomervakantie is begonnen en heel veel mensen verlaten nu ook de waterkant. Als ik bij de camping aankom is de wind alweer gaan liggen, maar het blijft stevig onweren in de verte. Het is opnieuw drukkend warm. Ik steek de barbecue aan en geniet van mijn karbonaadjes met een stuk ciabatabrood dat op de hete kooltjes liggend pas echt lekker wordt. Ze maken hier veel producten die er authentiek uitzien maar de echte smaak missen. Nog even naar de receptie lopen voor het wifi internet en maar weer een paar liter thee zetten. Je kan mer deze warmte niet genoeg drinken, maar wat drink je dan? Gekookt water (groene thee) is het veiligste en gezondste. Dan kruip ik onder mijn muskietennet om dit verhaal te schrijven terwijl de ventilator probeert voor verkoeling te zorgen. Ja, nu begint het te regenen. Het is acht uur. Eindelijk. Het onweert ook nog steeds.

Woensdag 19 december. Vandaag was het lichtbewolkt en dat heeft de hele dag iets verkoeling gebracht in vergelijking met gisteren. Om half acht was ik al bij het bedrijf van Mike. Ik heb bij hem de drie grote crossbeams gemaakt: de verbindingsbalken tussen de twee catamaranrompen. Hij heeft het hout ervoor geleverd en mij wat machines en lijmtangen ter beschikking gegeven. Zes weken lang heb ik op een van zijn zolders me in het zweet gewerkt totdat ze eindelijk klaar waren en naar de boot gebracht konden worden. Nu was van de week die paal op de voorste beam gevallen en had een gat geslagen in de triplex bekleding aan de voorkant. We gaan op zoek naar een ander stuk marine-kwaliteit triplex. Ik kies uiteindelijk voor een stuk van 9 milimeter dik en tweemeter veertig lang en veertig centimeter breed. Dit stuk is dikker dan wat er op zat, maar ik wil het oude eruitzagen en dan dit ervoor in de plaats maken. Ik vind het wel fijn dat dit dikker en dus sterker is want die beam zou best eens veel te verduren kunnen krijgen als ik het anker erover laat lopen en als ik de boegspriet er tegenaan laat steunen. We praten over zijn boot. Hij moet morgen het water in maar de nieuwe moer waarmee een van zijn aandrijfschroeven vastzit is nog niet gearriveerd uit Spanje waar de werf zit die zijn boot gemaakt heeft. Het is een Rodman speedcruiser van 12,50 meter lang. Een prachtig schip maar de twee motoren van ruim vijfhonderd pk per stuk verbruiken wel 300 euro brandstof op een dagje vissen dus dat doet ie niet zo vaak. Hij kon hem goedkoop overnemen want de vorige eigenaar kon hem aan niemand kwijt. We weten nu waardoor. Met mijn stuk hout in de achterbak rij ik terug en daarna ga ik mijn eigen motor ophalen. Het is de 2,5 PK Johnson die ik al tien jaar in de schuur had liggen en vorig jaar in een tas als bagage had meegenomen in het vliegtuig. Hij weegt maar tien kilo en verbruikt 1 liter per uur. De yamahadealer hier was zo aardig om hem voor mij in stalling te houden en vraagt er geen geld voor. Ik ga ijsjes halen voor de werknemers en spreek af dat ik probeer of ik de motor zelf kan starten, als dat niet lukt breng ik hem alsnog terug voor een servicebeurt. Ze hebben het heel druk nu de vakanties net begonnen zijn. Motoren van 150 en 200 en zelfs 300 pk zijn hier niet ongewoon.
Bij de boot hang ik het motortje aan de ophang die ik daarvoor ook bij Mike gemaak had. Zo dat ziet er goed uit. Om hier het haventje in en uit te varen is dit motortje groot genoeg. Intussen probeer ik materiaal te kopen voor de veel grotere motorophanging die ik nodig zal hebben voor de 6 PK Seagull. Bij de normale leverancier blijkt dit uitverkocht en ze sluiten vrijdag tot de eerste week van januari. Dan ga ik de trampoline monteren in het middelste deel van de boot. Eerst op zijn plaats hangen met tye-wraps, en dan aanrijgen met het dikke nylon visdraad. Het is veel werk: 150 gaatjes in de boot- en beamranden waartussen de trampoline hangt. Ik ga zitten op de plaat hout die ik net gekocht heb en die ik op de grond gelegd heb onder de trampoline. Ik moet dus boven mijn hoofd werken. Ik doe er de hele middag over maar dan kan ik op de trampoline stappen en er op rondlopen ook zijn nog niet alle eindjes netjes afgewerkt. Geweldig, voor het eerst zijn de rompen met elkaar verbonden en kan ik van de een naar de andere lopen over mijn “dek”. Het doek staat heel strak, het veert bij iedere stap zo’n tien centimeter in, maar dat loopt heel prettig omdat je blote voet er zijdelings steun door krijgt. Ik ben benieuwd hoe het zal zijn als het materiaal nat is. Erop liggen is ook heel fijn, bij het zitten glij ik nog een beetje onderuit maar misschien moeten er dan voetsteunen aan gevlochten worden of een rubber matje of de zitzakken gebruiken die ik daarvoor bij me heb. Dat ga ik morgen uitproberen. Ik ben bekaf en er dreigt weer een bui aan te komen, dus ik ruim op en leg het motortje terug in de auto. Dan eerst wat eten in de bar van het clubhuis. Hmm peri peri halve kip met doorgebakken aardappelfrietjes. Voor 4 euro kan ik zelf nauwelijks koken en met dit weer al helemaal niet. Een koud biertje (375ml) voor 1 euro 30 gaat er ook goed in. Wel een groot glas koud water erbij want dat heb je wel echt nodig bij deze temperaturen. Op de camping aangekomen even douchen en dan zet ik nog anderhalve liter thee en ook dat gaat snel naar binnen. Terwijl ik dit zit te schrijven onder de luifel van de caravan begint het heel zwaar te onweren en de regen is nu ook echt flink op gang gekomen. Het is verder windstil en drukkend weer, duizenden kikkertjes kwaken in het duinmeertje en de muggen doen hun best om door mijn barriere van antimuskieten creme heen te prikken. Als het iets droger wordt ga ik misschien nog naar de receptie waar ze wifi hebben om dit verhaal op de website te zetten. Nee, dat lukt niet. 20:00 uur het regent pijpenstelen, donder en bliksem, ik ga naar binnen.