Dinsdag 4, woensdag 5, donderdag 6 dec.

Dinsdag 4 december. Nee, in zuidAfrika wordt geen Sinterklaasfeest gevierd. Ik denk er nu pas aan toen ik de datum boven dit verslag plaatste. Het was een warme broeierige dag met heel weinig wind. Toen ik gisterenavond mijn verslagjes postte was er nog een enorm onweer losgebarsten. De rollende donder hield wel een minuut lang aan. Vannacht heeft het de hele nacht door licht geregend. Maar vanmorgen was het droog. Na het ontbijt ben ik eerst naar het Boltcentre gereden om daar passende schroeven te kopen en ook wat ander roestvrijstaal waarmee ik een slot op de luiken wil gaan maken. Ik kocht ook zes zgn mounteneering hooks, die sterker en betrouwbaarder zijn dan D-sluitingen. Zulke spullen zijn niet doorlopend verkrijgbaar dus als je ziet wat je kunt gebruiken moet je het meteen kopen. Terug bij de boot heb ik de voorramen van beide rompen helemaal pas gemaakt en ook de roestvrijstalen strippen voor op de boegen op lengte gezaagd. Toen ben ik even middagpauze gaan houden in de caravan. Terug op de werf heb ik silaflex gekocht. Dat is een kleef- en afdicht pasta speciaal ontwikkeld voor kunststof ramen. Ook een spuitpistool erbij. De ramen voorzichtig er in gelijmd. Het moet in een keer goed anders heb je een groot probleem. Dus goed voorbereiden. En het ging in een keer goed. Toen de roestvrij stalen strippen. Ook die heb ik goed voorgeboord en helemaal gevuld met sikaflex zodat er een rubberen schok absorbering ontstaat achter de strippen. Wel een hoop geklieder met die sikaflex als ik de schroeven aandraai en de sikafllex aan de zijkanten naar buiten geperst wordt. Mijn handen zijn nu ook helemaal zwart en het gaat er bijna niet vanaf met thinner. Maar goed, het zit en zo te zien zit het goed. Morgen de overtollige sikaflex wegpeuteren en de luikjes in de ramen plakken.
Een man heeft twee prachtige vissen gevangen en komt ze schoonmaken bij de speciale vistafels die naast mijn boot gebouwd zijn. Het is een queenmacerell en een dorade. Ze zijn allebei ongeveer een meter lang. Wat een prachtige dieren. Dan ga ik even bij de boot van Ian langs. Ze zijn bezig de grote genua terug te hangen. Het zeildoek is slecht geworden en ondanks heel wat plakkers zullen ze toch een ander zeil nodig hebben. Misschien houdt het nog net tijdens de wedstrijd morgen. Ik wordt uitgenodigd om morgen namiddag met hen mee te varen. Leuk weer een keer het water op. Ik help Ian met het opnieuw vastzetten van de buiskap want ook daar moet wat aan verbouwd worden. Zo’n ouder model racer/cruiser vraagt ook enorm veel aandacht want uiteindelijk gaat alles een keer stuk dus hoe meer eraan zit hoe meer werk. Een andere buurman vertelt dat hij op meerdere plaatsen water heeft druppelen uit het dak maar door de binnenbeplating kan hij niet zien waar het vandaan komt. Dat is helemaal vervelend, het kan ook nog condens zijn. Zulke boten zien er dan heel mooi en luxe uit in de showroom maar hoe zal het over twintig jaar zijn? Geef mij maar lekker simpel. Het prachtige mahoniehout hoeft van binnen niet extra te worden afgewerkt, in tegenstelling tot polyester. Het geeft geen condens en absorbeert van nature geluidstrillingen. Het is verlijmd met epoxy en dat is een veel hoogwaardiger kunsthars dan polyester:sterker, dampvrij en water en chemicaliën bestendig. Ian vertelt nog dat hij een paar weken geleden in Zimbabwe was. De politiek daar is nog steeds een puinhoop net als onder Mugabe. De valuta is in zes weken tijd met zestig procent gekelderd. Wat verschrikkelijk zielig toch dat miljoenen mensen lijden onder incompetente heerszuchtige typen. Dat de wereld met al zijn kennis en kunde, organisatievermogen en macht nog steeds niet in staat is de levens van honderden miljoenen gewone mensen te beschermen. We vliegen wel naar Mars, maar wat een onnodig lijden is er nog op ons eigen planeetje.
Dan valt overal om ons heen de stroom uit. Loadsharing wordt dat genoemd. Afrika wordt weer donker. Hebzucht jaloezie en racisme zijn de oorzaken.
Op de werf hebben al diverse werkers aan mij gevraagd of ik ze mee kan nemen naar Europa en daar een baantje kan geven. Zij zien de toekomst hier somber in. Het werk wordt steeds minder en de lonen stijgen niet. De blanken krijgen geen kans op een baan bij de overheid, op een heleboel opleidingen worden ze geweerd en als ze een business hebben of willen opstarten moeten ze die voor meer de helft overdragen aan een zwarte zuidafrikaan ook al heeft die er geen verstand van en wil ie er ook niks mee behalve voor het geld. Als je tijdens de apartheid regering bij wet had geregeld dat zwarte mensen alleen een business mogen hebben als die voor meer dan 50 procent wordt overgedragen aan blanke mensen zou de hele wereld geprotesteerd hebben. Nu werkt de regering aan wetgeving om land en andere zaken van blanken te onteigenen zonder compensatie dus stoppen nu al alle investeringen, ook die voor noodzakelijk onderhoud. Stel je voor dat er een wet zou hebben bestaan die zonder recht op compensatie bezit van zwarte zuidafrikanen kan onteigenen. Dan zouden er 1000 Nelson Mandelas zijn opgestaan en heel de wereld zou hen gesteund hebben. De blanken praten allemaal over weggaan naar Australie. Het is een oud gezegde dat revolutionairen geen land kunnen besturen. In het ooit zo welvarende Zimbabwe en ZuidAfrika zien we hoe dat komt. Ik rij naar het clubhuis. Ja, de keuken is nog open en kan bij het licht van kaarsen nog wel een hamburger met frietjes maken. Ik heb sinds vanmorgen niks gegeten dus graag. Als ik het op heb rij ik naar de camping. Daar is overal licht want de grote generator draait. Ik zet een liter thee en ga op een campingstoeltje voor de caravan mijn verhaal schrijven. Als ik probeer te internetten lukt dat niet, daarvoor is dan weer wel de overheidstroom nodig.

Woensdag 5 december. Weer een bijzondere dag. Ik neem de mastkop mee naar de boot maar raak in gesprek over de aansluiting van de electriciteit met een Amerikaan. Hij heeft veel ervaring met 12 volt electra en wil mij wel helpen met de aansluiting als hij vrijdag terugkomt. Dan besluit ik daarmee te wachten tot vrijdag. De amerikaan is met zijn boot vanuit Madagaskar gekomen. Ze hebben met een groepje van zeven boten tegelijk de oversteek gemaakt. Ik wil ook daarover nog meer met hem praten dus ik leg ik de mastkop terug in de auto. Ik ga in de boot een plan maken waar ik het schakelpaneel zal plaatsen en waar de accu het beste kan staan en welke ondersteuningen ik daarvoor moet maken. Waar moet de stroomregelaar komen te hangen en de radio en de bedrading. Waar is de beste plek voor het tafeltje. Het is aangenaam toeven in het kajuitje, de ventilatieopening geeft al meteen een betere luchtstroom. Nu nog zoiets aan de andere kant maken en dan kan ik bij elke windrichting de warmte goed afvoeren. Ik kan staande in de kajuitopening het deksel van het inspectieluikje van buitenaf afsluiten. Ik hoef er dus met verslechterend weer de veiligheid van de kajuit niet voor te verlaten. Prima. Ik ga op zoek naar de juiste maat boutjes in de winkel en koop er ook nog twee van deze inspectieluikjes bij om te monteren aan de trampolinekant van de kajuitjes. Zorgvuldig aftekenen en de openingen zagen met de decoupeerzaag. Dan ga ik wat eten bij het curryrestaurantje en even terug maar de caravan. Een half uurtje rust en dan zaag ik van de binnenranden van de inspectieluikjes een halve centimeter af. Nu kan ik de schroefdeksels ook van binnenuit erin draaien. Dat lijkt me wel handig als je in bed ligt en het wordt koud of regent hard. Tijdens het zeilen bij zwaar weer kan ik nu de luiken dichtdraaien van buitenaf en voor anker liggend of in de haven kan ik nu ook de luiken dichtdoen van binnenuit. Terug op de werf zaag ik de openingen voor de andere twee inspectieluikjes. Dan krijg ik bezoek van Mike. Ik heb in zijn bedrijf de vijf meter lange verbindingen tussen de rompen: de beams gemaakt. Hij heeft zijn visboot nu ook hier op de werf liggen, uit het water gehaald voor onderhoud. We praten over mijn boot die hij nu voor het eerst ziet en over diepzee vissen. Ze gebruiken hele krachtige fishfinders, maar dan nog is de kans dat je wat ziet beperkt tot de breedte van de sonar straling. In de diepte wordt die kegelvormige straal wel breder maar de marlin zwemt juist dicht onder de oppervlakte. Ik denk dat je dan beter af met met twee of zelfs vier goedkopere dieptemeters of tenminste zoveel transponders onder de boot. Dat blijkt een nieuw idee te zijn. Zijn jongste zoon is bij hem. Hij is ook een fervent visser. Dan moet ik gaan inpakken want de briefing voor de zeilwedstrijd is om vijf uur. Er doen zes jachten mee. Ik vaar met Ian, Angela en Wayne. Als we de boot klaarmaken begint het te regenen, maar er komt gelukkig ook iets meer wind, want het was vrijwel windstil geworden. We varen naar de startlijn en starten met ruime wind precies op tijd. We liggen tweede en zelfs even eerste. Als we de aan het eind van het eerste rak de grote genua een stukje moeten inrollen zodat die bij het overstag gaan voor de fokkestag langs kan gaan verliezen we onze eerste plaats weer. Na het ronden van de boei halen we de eerste boot weer bijna in maar worden dan zelf langzaam overlopen door een grote catamaran van 16 meter lang. Uiteindelijk finishen we als derde maar de eerste drie boten liggen heel dicht bij elkaar dus de handicap verrekening zal uitwijzen wie er echt gewonnen heeft. In het donker varen we terug en ruimen de boot op. Op de werf is de stroom weg. In het restaurant van de club zijn de deelnemers aan de wedstrijd bijeen. Ondanks de powercut kunnen ze nog wel icebein met zuurkool maken en het bier smaakt ook bij kaarslicht nog prima. Bij de prijsuitreiking blijkt dat wij gewonnen hebben. Een prachtige afsluiting want Ian en Lynn gaan morgen weg en ik zal Ian pas weer eind januari hier terug zien. Terug bij de caravan val ik heel snel in slaap.

Donderdag 6 december. Na mijn ontbijtje ga ik verder met het inplakken en vastbouten van de vier ventilatieluiken. Het is een lastig klusje want ze zitten iets te dicht op de rand om er alle moertjes gemakkelijk op te krijgen. Ik wriemel met mijn hand door de opening van de kleine luikjes om de moertjes op zijn plaats te krijgen en met de andere hand moet ik dan de schoefkoppen aandraaien. Intussen zit alles onder de plakkerige sikaflex want de boutjes moest ik door de sikaflex heen duwen. Tot overmaat is het ook nog snikheet en sta ik in de brandende zon. Wat een klein klusje leek te zijn werd een uitputtingslag. Het zweet loopt in mijn ogen, een vlieg draait als een wilde voor mijn gezicht heen en weer. Als het tenslotte allemaal vast zit ben ik ook op. In de badkamer probeer ik de sikaflex van mijn gezicht en handen af te krijgen. Dan maar even douchen. Wat is het een snikhete dag vandaag. Als ik weer schoon en een beetje afgekoeld ben ga ik in de winkel verder afkoelen want daar draait de airconditioner. Terug bij de boot haal ik het materiaal voor de trampolines tevoorschijn. Frederik biedt zijn touwsmelter aan zodat ik eerst de randen kan afsmelten tegen uitrafelen. Ik had een drandertje daarvoor meegenomen, maar dit is veel beter en ik ben er heel blij mee want die dingen zijn duur. Ik wil de randen omzomen zodat er een aluminium buis in kan. Die buizen had ik de vorige keer al gekocht en op lengte gezaagd en van rubberen einddoppen voorzien. Het doek heeft openingen van een vierkante centimeter en ik heb een rol heel sterke vislijn gekocht die ik door de gaatjes weef. Dit is vislijn die wij in nederland niet kennen: 2,5 milimeter dik en geschikt voor vissen tot 500 pond. Zo zwaar ben ik niet dus ik denk dat het zal lukken. Het is zeker de goedkoopste oplossing want ik kan het zelf doen en vijftig meter vislijn kost twaalf euro. Zorgvuldig meten en de randen goed afsmelten. Dan een zoom van ca zes centimeter omslaan. Het blijkt het handigste om die zoom met plakband op zijn plaats te houden en dan de aluminium stok eerst eruit te halen zodat het inweven van de lijn gemakkelijker gaat. Twee zijkanten zitten erin en dan hou ik op want de zon komt nu ook hierop te staan. Ik ruim op en ga maar het winkelcentrum om af te koelen in de airco ruimte en eten te kopen bij de supermarkt. Bij de caravan terug val ik eerst een half uur in slaap en ga dan wat lezen en eten koken en wat schoonmaken. Kleren in een emmer sop. Er is meer wind gekomen en als de zon ondergaat koelt het iets af maar ik zit nu om zeven uur nog in mijn sportbroekje buiten. Het is wel helemaal donker. Hopelijk is het morgen minder heet. Dit weekeind zijn er havendagen, een heel programma en ook weer zeilwedstrijden. Dit keer met echte geldprijzen in plaats van bierprijzen. Angela en Wayne hebben gevraagd of ik weer met hem wil varen. Graag. Jammer dat mijn eigen boot nog niet klaar is, maar ik denk dat het met de kerst wel zover zal zijn. Volgende week barst hier de zomervakantie los dus het zal heel druk worden op de camping en op het water met veel activiteiten.