De eerste drie dagen

Dank voor jullie lieve reacties.
Hier volgt het verslag van de eerste drie Zaterdag 2 december.
Joppe rijdt mij naar de camping waar de auto en caravan onder een afdak in stalling staan. Het is nog voor zevenen en de receptie is nog niet open maar de poortwachter herkent mij meteen en is zoals altijd weer allerhartelijkst. De startbatterij van de auto is net te laag om direct te kunnen starten. Ik heb kabels maar ben vergeten waar ik ze heb opgeborgen nadat de vorige uit de achterbak gestolen waren. Joppe besluit zijn eigen kabels te gaan halen en ik maak de uitrit vrij en trek de caravan alvast een stukje naar voren en breng hem op hoogte zodat ik hem straks op de trekhaak kan laten zakken die ik op de voorkant van de auto heb laten maken. Die is een stuk hoger dan de trekhaak aan de achterkant. Als Joppe terug komt start de auto bij de eerste aanraking. Even laten lopen voor de stroom en de smering en dan rij ik hem naar buiten en keer hem om en we haken de caravan eraan. Ik duw de caravan voor mij uit over het smalle kronkelpad naar mijn gereserveerde kampplaats. Joppe brengt de auto met de koffers daarnaar toe en gaat dan verder met zijn dag. Ik ben heel dankbaar voor zijn hulp want dat heeft het zoveel gemakkelijker gemaakt. Ik besteed de rest van de ochtend om mijn kampje in te richten. Het is een koele ochtend met veel wind. Vorige week hebben ze hier een snikhete dag gehad met temperatuur ver boven de veertig graden gevolgd door een hevige storm. Maar vandaag is het prima weer om even stevig door te werken. Om twaalf uur wordt ik te moe en hou ik een half uur pauze op bed. Dan nog even een plons in het zwembadje. Als ik daarna naar de receptie ga zijn die net dicht. Dan maar even naar de jachtwerf waar de boot ligt. Er is een nieuwe poortwachter en de sticker op mijn auto is nog van vorig jaar. Gelukkig zien we Dudu in de verte lopen. Ze is ook weer allerhartelijkst en maakt het kantoortje, dat ze net had afgesloten, weer open om mij een nieuwe sticker te geven. Ik zie op de werf meteen al veel bekenden waarmee ik even een praatje maak en ik voel me alsof ik thuiskom. De boot ligt er prima bij. Wat stof en bladeren maar ook binnen is alles droog. Bij het clubhuis hoor ik dat ze vanavond een muziekavond hebben met drie optredens en eten. Dan rij ik naar het winkelcentrum en ga eerst bij de kapper langs. Hij kent mij nog goed en de knipbeurt is eigelijk te snel voorbij zoveel hebben we te vertellen. In de supermarkt ernaast haal ik fruit en yogurt en wat tomaten uien knoflook paprika. Ook zonder koelkast blijft dat wel een paar dagen goed. Terug naar de caravan alvast de koffer met de zeilen uitgepakt en een grote pot groene thee gezet want veel drinken is belangrijk en groene thee is een van de weinige drankjes waar de wetenschappers unaniem positief over zijn. Wat honing erin voor de smaak en ook als gezond antibacterieel. Dan hang ik mijn nieuwe muskietennet op. Dat is helemaal gesloten, ook aan de onderkant, en er zijn aan twee kanten ritsen waardoor je naar binnen kan. Om zeven uur begint het te onweren en regenen maar ik rij toch naar het clubhuis van de zeilvereniging. Het feest is net begonnen en er zijn wel 200 mensen die al een tafels zitten. Ook in de keuken ken ik iedereen bij naam en is het een hartelijk welkom. Op het terras wordt ik van de een naar de ander getrokken voor een welkom en een praatje en beland ik uiteindelijk aan tafel bij Ian, lyn en hun dochter Angela en schoonzoon Whayne geflankeerd door diverse mensen die aan hun boten werken in de buurt van mijn boot. De muziek begint, het bier vloeit en de gebraden kippenpoten met frietjes stromen vanuit de keuken toe. Het begint te regenen en er zijn teveel mensen om allemaal onder het dak te kunnen zitten maar regen in de tropen is niet zo vervelend en deze zeilers zijn wel wat buiswater gewend. Met paraplus en veel gelach en nog meer bier wordt de stemming er alleen maar beter door. Ik beperk me tot twee biertjes want ik wil ook nog veilig terug kunnen rijden. Om elf uur slaat de vermoeidheid toe en verlaat ik de gezelligheid met een uitnodiging om morgen mee te gaan zeilen. Als ik bij de caravan aankom zitten er twee kleine groene kikkertjes onder het buitenlampje. Ik maak nog een paar fotootjes met de iPhone.

Heerlijk om te slapen met de deur open. Zelfs als het begint te regenen en ik even het ventilatorkacheltje aanzet om vochtige lucht te verdrijven is het gevoel van buiten altijd aanwezig. Insecten tsjirpen de hele nacht door. Een nachtvlinder vindt eindelijk zijn weg door het gaasgordijn dat voor de deur hangt en klappert wat rond totdat ie neerstrijkt. Ik lig zonder kleren aan in mijn tentje van muskietengaas en de temperatuur is perfect. Een dun dekentje erbij voor als het later in de nacht zou afkoelen. Een pot talkpoeder voor als het te plakkerig wordt.
De volgende morgen maak ik mijn ontbijt van havermoutpap aangevuld met noten en rozijnen en granberries en wat honing. Het is een rustige zondagmorgen. Om half tien rij ik naar de boot en spuit die af met mijn tuinslang. Er ligt op alle boten hier een laag koolstof van de uitstoot van de energiecentrale en dat is moeilijk te verwijderen. Wat doen mensen elkaar toch aan heh. Ik zou hier nooit willen wonen vanwege dit soort gezondheids risico’s. Sinds ik dit weet blijf ik zoveel mogelijk onder een afdak of zeildoek en draag ik altijd een pet of hoed. Dat is dus niet alleen verstandig tegen de zon maar ook tegen de fallout. Er komt nog een man uit Nieuw Zeeland bij mijn boot kijken. “Very strong boats” zegt hij. Hij vertelt dat hij in 1990 een man die Hans heet ontmoette die met zo”n zelfde boot rond de wereld was gevaren.
Om elf uur ga ik zeilen met Ian en zijn familie en nog drie vrienden. Het is voor mij de eerste keer dat ik hier echt het water op ga en dat ik kan zien hoe de baai eruitziet vanaf het water. Er staat een mooie zuidwesten wind van 15 knopen en het water binnen de havenmond is vlak. Dat is prima en het water is ook net groot genoeg om mijn eigen boot hier te kunnen testen en trimmen. De zeilen gaan omhoog, de motor uit en dan heb je pas echt het gevoel dat je vaart. We varen met 5.5 knopen snelheid de haven uit onder fok en eenmaal gereefd grootzeil. De rolgenua komt niet goed los dus die wordt alleen maar voor een derde uitgerold. Voor ze woensdag een wedstrijd kunnen gaan varen moet die eerst nog eraf gehaald worden en het rolmechanisme hersteld. Buiten de havenhoofden staan golven van net een meter hoogte. De eerste twee mijl langs de kust loopt er een countercurrent van twee mijl per uur in noordelijke richting. Verderop komen we in de hoofdstroom in zuidelijke richting terecht. Nu we halve wind varen geeft die ons wat extra hoogte voor de terugweg. Wat een ideale omstandigheden om nu ook met mijn eigen catamaran naar het noorden te varen! Ik was de laatste tijd een beetje bang geworden van de stormen hier, maar op dagen als deze is het echt ideaal weer om mijn bollejan zeil voor de mast te hijsen en heel comfortabel en snel naar het noorden te varen. Ik denk dat mijn boot twee en een half maal zo snel zal varen als deze kielboot en zonder te rollen en te slingeren. Wij varen nu halve wind gedurende twee uur steeds verder de zee op totdat we een aantal grote vrachtschepen passeren die hier voor anker liggen te wachten op een oproep om de haven in te varen en hun lading aan boord te gaan nemen. Dan gaan we overstag en neem ik het roer over van Ian en stuur de boot weer terug. Dochter Angela vaart vakkundig de haven in en parkeert de boot achteruitvarend in een keer perfect in de box. Zo, dat was een fijne middag op het water. Het heeft mijn vertrouwen dat het varen hier ook super kan zijn weer helemaal teruggebracht. Ik nodig hen uit voor een biertje op het clubhuis en we genieten nog wat na. Helaas is de keuken al om vier uur gesloten op zondag en dus gaan we tegen zessen naar huis. Ik kook bij de caravan een flink bord linzen met uien, knoflook, paprika en tomaten, alles gebakken in veel olijfolie. Ik kook ook maar meteen een appeltje mee in de pot in plaats van apart appelmoes te maken. Dan begint het te regenen en ga ik naar binnen. Nog even lezen onder het muskietennet. Ik heb op Schiphol het boek Homo Deus gekocht. Het is een internationale bestseller over de technologische ontwikkelingen die de toekomstige generaties mensen zullen veranderen in onsterfelijke wezens. Om half twaalf wordt ik wakker en schrijf dit verslag van de dag. Om vier uur wordt ik wakker van het roepen van een bushbaby en van de eerste vogelgeluiden. Om half vijf wordt het al licht.

Maandag 4 december. Ik ben al om half zes buiten aan het werk. Terwijl ik mijn ontbijtje maak denk ik na over de beste volgorde waarin dingen gedaan moeten worden. Het lijkt me het beste om eerst de mast weer overeind te zetten maar daarvoor moet eerst de VHF antenne in de top gemonteerd worden dan de electra van het toplicht testen en pas daarna kan de mast met een gerust hart omhoog. Ik heb thuis een aluminium steun voor de antenne gemaakt. Die moet nog aan de kop van de mast komen en die kop ligt met alle verstaging en vallen eraan in een grote plastic zak in de caravan. Zo te zien pas de steun perfect en kan ik de gaten erin gaan boren. Daar moeten nog wel passende boutjes bij gekocht worden. Na het ontbijt rij ik naar de werf en koop de boutjes en moertjes en ook twee kunststof inspectieluikjes die ik in de nieuwe ramen ga monteren zodat daar ventilatie door kan binnen kan. Ik heb roestvrijstalen kapjes voor de buitenkant en de binnenkant meegenomen. Zo kan de regen er moeilijk inkomen en als het met heel veel wind toch naar binnen slaat loopt het via het binnenschaaltje weer naar buiten. Als het echt slecht wordt met golven die over de boot slaan kan ik het binnenschaaltje eruit halen en het kunststof deksel dat erbij hoort er weer in plaatsen. Ik heb ook zoiets in de bak van de auto gemaakt en dat werkt al jaren goed. Deze zelfgemaakte “patrijspoorten” kosten 5 euro en twee doormidden gezaagde etensbakjes. Bij de boot aangekomen haal ik de voorste ramen eruit voor de maat. Ik kijk ook meteen naar de roestvrijstalen stootstrippen voor op de boeg. Dat ziet er ook heel goed uit, moet later om lengte gezaagd worden. Ik kan er geen geschikte (lenskop) schroeven voor vinden dus dat moet later in de stad bij het Boltcentre. Ik ga eerst lunchen bij het curry restaurantje. Ook daar weer een hartelijk welkom. Voor toe een lekker ijsje en dan ben ik weer helemaal in mijn oude gedragspatroon. Vol en voldaan rij ik terug naar de camping. Bij de caravan zaag ik de nieuwe ramen uit het plexiglas (5mm polycarbonaat, smoke, hoogste UV bestendigheid). Dan pas ik gelijk de gaten af voor de inspectieluikjes en zaag die er met mijn meegebrachte decoupeerzaag in. Als alles klaar is zet ik de antennesteun in de tweecomponenten verf en ga een duik nemen in het zwembadje want het is een hete dag. De antennesteun is nog een beetje kleverig als ik hem op de kop van de mast vastzet met lange popnagels. Ook de draaddoorvoer kan er nu wel in en het kapje daarvoor zet ik vast met popnagels. Nu de antenne er nog aanbouten en dan ziet het er heel goed uit. Ik rij terug maar de boot met de uitgezaagde raampjes. Alles goed passen en dan kan ik de gaten erin boren voor de schroefjes waarmee ze morgen moeten worden vastgezet. Morgenochtend eerst sikaflex kit kopen en dan de ramen erin zetten.
Voldaan voor de dag rij ik terug naar de caravan en koken. Terwijl het eten staat af te koelen schrijf ik dit verhaal.