Chainplates

Het heeft het weer de hele nacht en ochtend geregend maar als ik later in de middag praat met de securityman die langs komt lopen zegt hij dat er toch nog te weinig regen dit seizoen is gevallen om de waterreservoirs voldoende te vullen voor de rest van jaar. Gelukkig voor zuidafrika is de regentijd nog niet voorbij. Maar de komende dagen zal het droog blijven en daar ben ik wel blij mee want alles wordt vochtig op den duur. Ik doe nog wat klusjes bij de caravan en ga na tienen als de ergste regen voorbij lijkt te zijn naar de boot. Ik heb vergeten te vertellen dat ik gisteren ook nog een grote spanband gekocht heb en nieuwe rubber (met lijm) voor de blokken waarop de beams liggen en een grote lap schaduwdoek, genoeg om een tent van te maken over de hele boot. Ik zet nu eerst de spanband onder de bootromp door en dan aan beide zijden over de beam heen. Dan aanspannen. Dat gaat goed. Het is een grote spanner waarmee je veel kracht kan zetten. Ik trek er de verbinding tussen beam en romp helemaal dicht mee en dat lijkt me de beste manier om te doen voordat ik de lashing ga aanbrengen. Laat het maar een dagje er op staan dan kan ik zien of de constructie zich gaat zetten. Zo'n spanband onder de romp door lijkt me ook handig in een noodgeval en ook om de boot eventueel op een trailer of vrachtwagen te sjorren dus ik besluit om er nog een paar bij te kopen morgen. Ik meet nog wat houtblokken op want ik volg Andrews advies om de koppen van de beams met massief Balau te vullen. Die koppen steken buiten de bootrand uit en krijgen natuurlijk ook de klappen te verduren als je aanlegt aan een steiger of tegen een andere boot. Ook zijn advies om aan de uiteinden van de drie beams nog een platte houtplaat te maken om stoten op te vangen ga ik nog opvolgen. Dan meet ik op hoeveel meter touw ik nodig zal hebben voor de lashings. Dat is nog heel wat. Zes windingen per lashing om de beam heen naar de romp en er zijn twaalf lashings. Ik meet en reken en kom op zeventig meter. Dan nog de windingen om de lashings op spanning te brengen: frappings genoemd. Die knijpen de lijnbundels naar elkaar toe. Toch wel handig als je padvinder geweest ben. Bij elkaar is het wel honderd meter lijn. Het begint verder droog begint te worden maar is nog redelijk koel. Ik ga de schuifrailsen op de kajuitdaken monteren. Ik heb precies de juiste maat schroeven gekocht en nu ook eerst nog een pot nieuwe epoxylijm halen want ik heb anders net niet genoeg.
Ik schoef van onderaf door het kajuitdak. Het is nu al verschrikkelijk heet in de kleine ruimte in de kajuit. Er moet zeker betere ventilatie komen maar die moet ook goed waterdicht afgesloten kunnen worden. Patrijspoorten in de romp zou wel fijn zijn als je hier moet slapen, maar die zijn erg duur. Een dakventilator met zonnecel en accu kan ook. Die zijn hier niet te koop in Nederland wel. Ook flink duur en zijn die ook helemaal af te sluiten? Verderop zijn mensen bezig aan een nieuwe mast voor een van de grootste catamarans die op de werf gezet is. Het is een boot van vijftien meter lang en de rompvorm doet me denken aan die van mijn 18 voets A-cat in Nederland. Het ziet er heel licht en heel snel uit. De eigenaar vertelt dat ze 30 knopen snelheid verwachten. Het is een nieuw desighn en deze is de eerste die de eigenaar zelf gebouwd heeft. Kijk dat is ook een factor in zeewaardigheid. Als je alleen maar dobbert zoals een houtvlot of een balletje dan heb je veel minder krachten van water en wind te verduren dan als je dertig knopen (60km per uur) gaat varen. De nieuwe mast is in Kaapstad gebouwd en is 20 meter lang. Maandag gaan ze hem erop zetten met een mobiele kraan. Net voor donker zitten mijn railsen voor de luiken er op. Dat ziet er heel goed uit. Ik heb er nog wat stenen bovenop moeten leggen want de kajuitdakjes waren al een paar milimeter ingezakt, maar nu sluit de lijmnaad goed en komt de lijm aan de zijkant langzaam naar buiten. Die weggeperste lijm smeer ik met een vinger uit langs de naad om een mooie gladde en afgeronde verbinding te krijgen. Zo zitten mijn handen en kleren elke dag met lijm. Ik ben al aan het derde stel T-shirt met sportbroek begonnen en kan al wekenlang mijn Iphone niet openen met de vingerprint herkenning.
Als het klaar is ruim ik op en pas ik nog even of het gekochte schaduwdoek goed in de breedte over de boot past. Ik heb zeven meter breed gerekend voor het middendeel. Dat ziet er goed uit. Nu nog bedenken hoe ik het zal spannen en bevestigen. Het is een hele lap (57 vierkante meter) en hoewel het luchtdoorlatend is vangt kan het zeker in dit klimaat toch nog heel wat wind vangen. Dan is het bijna donker. Ik ga wat eten kopen,( hmm ze hebben vers corianderblad in de supermarkt) en naar de caravan terug. Vroeg naar bed.
Vanmorgen heb ik eerst bij de caravan nog gewerkt aan de tweede motorophanging. Ik volg de bouwplannen van James en Hanneke maar ik heb maar vier kleine lijmtangen dus ik doe elke dag een latje. Het is nog een heel ding, en zo komt het ook klaar. Dan ga ik naar de timmerfabriek om de houtblokken te laten zagen waarmee ik de dragers onder de beams en de koppen van de beams zelf ga versterken. Ik had de laatste keer dat ik daar was een zestal reststukken Balau van Mikes bouwproject uit de afvalcontainer gered en die komen nu goed van pas. Ook de reststukjes van deze zaagbeurt neem ik weer allemaal mee, want " its not over till its over".
Ik rij door naar de bouwmarkt. Ik heb besloten om een tent over de boot te maken zoals James en Hanneke die bedacht hebben. Even eenvoudig en briljant als al hun designoplossingen. Voordat ik er zwaarder zeildoek opzet kan ik het nu mooi uitproberen met het lichte schaduwdoek. En met hun oplossing kan ik er waarschijnlijk ook nog meerdere soorten doek tegelijk aanbinden en nog muskietengaas erbij. Ik koop standaard aluminium profielen die in elkaar passen. Dan ga ik terug naar de boot om de aluminium profielen te passen en af te zagen en ook de beamblokken te passen. Hmm. Hoe zal ik die machinegezaagde beamblokken verder vormgeven? Dan komt de zeilmaker Van Ullman sails langs. Hij is aan het werk op de grote catamaran waar de nieuwe mast voor gemaakt is en op mijn verzoek heeft de eigenaar hem ook even naar mij gestuurd. Ik bespreek mijn trampolinemateriaal met hem. Hoe zal ik de randen afwerken? Is het voldoende om een lijn door het weefsel te rijgen of moet er een omslag met een zoom met versterking in? Ik laat hem een foto zien van het trampolinemateriaal. Hij zal het informeren in Kaapstad waar ze meer verstand hebben van trampolines maken. Ikzelf denk dat rechtstreeks rijgen door het doek al genoeg is. Ik heb op de bootrand en op de beams om de zeven centimeter een rijggat gemaakt. Het trampolinemateriaal is niet geweven maar gebreid, met openingen daarin van een centimeter. Het lijkt op een honingraad, is heel zacht aan je voeten, maar heel sterk in alle richtingen. Dan wil ik een dichter doek spannen op de plaatsen waar buiswater opspat, zowel tussen de rompen bij de beams als ook aan de buitenzijde van de rompen aan de voorkant. Daarvoor heb ik de voorste beam nog 25 cm extra laten uitsteken. Wat voor materiaal lijkt hem daarvoor het meest geschikt? Ook dat zal hij informeren. Misschien hetzelfde als bij beachcats. Zoals wij ook op de kleine catamarans in Nederland gebruiken. Dat houdt wel opspattend water tegen maar is niet zo gesloten dat er water in kan blijven staan. Bestaat dat ook in wit? Hij zal informeren.
Dan ga ik verder met de verstaging. In de bouwplannen staan twee zijstagen aan iedere kant. Ze worden ook op de Wharram manier met rijglijnen op spanning gezet. Maar ik wil daar dyneemalijn voor gaan gebruiken en daarin zit meer creep dan in staaldraad. ( Maar het is vederlicht en 8 maal zo sterk.) Er zit er ook al beweging in de beamverbindingen en ik wil niet varen met een losse verstaging. Dus heb ik besloten om er aan iedere kant nog een verstagingsdraad bij te zetten, tussen de geplande twee in. Die wordt dan van staaldraad en de andere twee van dyneema. Die staaldraad ga ik met een spanner erop zetten. Dan kan ik er ook tijdens het zeilen echt alles mee doen. Ook de voorstag wordt van staaldraad met een spanner voor optimale trimmogeljjkheid van de mast. Dan twee extra voorstagen van dyneema naar de voorpunten van elke romp. Dat is super veilig en je kunt er elke zeilcombinatie mee varen en je kunt er ook zeerailing tussen spannen en een horizontaal zonnedoek of regendoek aan ophangen over de hele voorzijde van de boot. Met een regendoek kun je niet alleen droog zitten, maar ook regenwater opvangen voor drinken en douchen en als spoelwater voor de motor. Ik laat op de werf in een van de workshops chainplates maken van roestvrijstaal. Strippen rvs van 4.2 mm dikte met vijf gaten erin. Vier voor de bouten waarmee ze op de romp gezet worden en een groter gat om de verstagingspanner aan vast te zetten. Dan maak ik vulblokken van hout onder de bootrand. Als de chainplates klaar zijn boor ik gaten en lijm ik de blokken in. Zo dat past allemaal heel goed. De vrouw van de eigenaar van de grote catamaran komt huilend vertellen dat hun hond is overleden. Ze liep er elke dag wel vier keer mee langs. Het was een hele oude hond en ziek met nierproblemen. Ik vond die hond al zo apatisch en oud dat ik pas nog gedacht had die leeft niet lang meer, maar dit komt toch nog onverwacht. Ze had haar al 15 jaar. Ze is heel bedroefd. Maar ze gaan nu ook permanent wonen op hun boot en hebben hun huis en alles al verkocht. (Hij was advokaat)
Het wordt al donker en ik kan pas morgen verder met de binnenkant van de chainplate. Ik hou op en ga naar de vrijdagbarbeque op het clubhuis. Daar praat ik met Paul en Monique. Het Nederlandse stel dat cruised met passagiers op hun Halberg-Rassy. We krijgen ook nog gezelschap van een Australisch stel met een 50 voet Bavaria onderweg. Ook zij varen al zes jaar met hun boot. Ze hebben nog wel een huis waar hun dochter in woont. De T-bone steak was lekker en het bier was koud. Ik moet wel opletten dat ik genoeg eet want ik begin af te vallen. Na de barbeque gaan de stellen terug naar hun boot. Netflix kijken op de monitor. Ik rij naar de camping waar ik nog even in het donker in het zwembadje ontspan en lekker lang onder de warme douche sta. Dan naar bed. Om half vier wordt ik wakker en ga dit verslag schrijven. Om half vijf wordt het al licht en beginnen de vogels met hun geluiden en ook komt het verkeer dat ik in de verte kan horen op gang.