Weer aan de stok met KLM

Met het bootje gaat het erg goed. Ik werk er elke dag van zeven tot zeven aan en ik boek ook echt vooruitgang. De beams zijn klaar, alleen nog blokjes eronder voor het uitlijnen op de rompen. Dan moeten ze nog afgelakt worden. Ik heb geinformeerd naar de beste aflak voor de beams. De winkel zegt een component deklak van International (Akzo), de lokale bootbezitters zeggen tweecomponenten autolak polyurethaan is net zo goed en veel goedkoper en slijtvaster. Ik vind de beams prachtig geworden met een warme houtkleur en zou liever een transparante aflak gebruiken. Dan kun je ook beschadigingen gemakkelijker zien en bijwerken. Ik heb de winkel met de fabriek laten bellen waar ze de penetrerende epoxy maken. Hun advies: blank aflakken kan met een UV bestendige polyurethaanlak die zijzelf maken: UV clear. Ik heb het besteld, het zou vrijdag komen maar wascer zaterdag nog steeds niet.
Verder heb ik een eigen boormachine gekocht die meteen overuren heeft gemaakt. Ik wist wat ie voor werk te doen kreeg dus ik heb een Makita gekocht. Wel met een snoertje want anders wordt het echt heel duur. Ik had immers besloten om geen kuip te hangen tussen de beams maar om van voorpunt tot achterpunt teampolinenet te spannen. Dat geeft meer stabiliteit aan de verbinding van de twee rompen en maakt de boot veel gemakkelijker trailerbaar, het is minstens 50 kilo lichter en het verhoogd ook de zeewaardigheid doordat er geen water in kan bijven staan. Met tentzeil laat ik dan beschutting tegen zon en water maken. Ik had vorig jaar al uit Nederland een heleboel trampolinenet meegenomen. Maar die trampoline moet wel opgespannen worden en daarvoor heb ik latten nodig op de bootranden en onder de beams met gaten om de zeven centimeter om het spantouw door te rijgen en om de 15 centimeter voor het vastschroeven van die latten op de beams en op de bootranden. Ik heb vijf latten van 2,5 meter daarvoor laten zagen. Elk gat moet geboord en verzinkt worden en de trampolinegaten zijn aan beide zijden verzonken met twee verschillende freesjes, dus vijf handelingen per trampolinegat en drie handelingen voor ieder schroefgat. Dat is Zo'n 1200 keer boren en freezen in de nieuw gemaakte latten en nog eens zoveel in de latten die al op de boot zaten voor de netten aan de voorkant en aan de achterkant. Daarna heb ik het boormachientje gebruikt met een schuurschijf hulpstuk. Daarmee heb ik de laklagen weggeschuurd van de randen waar die latten op vastgelijmt en vastgeschroefd moeten worden. Want epoxylijm plakken over een verfje dat geeft niet de sterkte die ik nodig heb.
Ik heb van de week met de club geregeld dat ik een plek op de werf krijg waar ik de boot rustig op volle breedte kan monteren en kan afbouwen met de mast en trampolines, de roeren enz zojuist is de werfbaas komen zeggen dat ze maandagmorgen mijn boot gaan verplaatsen. Het is een beschutte plek met schaduw, maar wel onder bomen die naaldwn verliezen dus een zeil spannen is nodig als ik ga schilderen. Als ie klaar is en gemonteerd gaat ie naar een vaste ligplaats aan een van de steigers in het water. Dat lijkt me opk wel een goede plek een beetje achterin beschut tegen stormen.
Vrijdag kwam een van de dagloners die op de werf allerlei klussen doen aan mij vragen of ik werk voor hem heb. Tot nog toe heb ik alles zelf gedaan, maar bij de grotere jachten wordt het in- en uit het water halen, het plaatsen en stutten, schoonspuiten en krabben, schuren en schilderen allemaal gedaan door deze mensen. Ik had twee klusjes die ik niet zelf kan doen: de vorige eigenaar had bij het spuiten van witte lak aan de buitenkant de luiken niet afgeplakt en dus zat er een witte nevel van verfspetters op de binnenkant. Bij een van de grote kajuitluiken had ik dit al zelf weggehaald, maar in de veel kleinere ankerbakken, voorin tussen het eerste en het tweede spant, kan ik niet inkruipen. Simon wel en dus mocht hij dit rotklusje doen. Ik dacht een klusje van een paar uur. Hij heeft het goed gedaan maar hij heeft wel de hele dag gedaan over de helft van het werk. Ik had gedacht dat ie de hele klus wel in een paar uurtjes zou kunnen. Maar dat is ook typisch Afrika. Het loon lijkt laag, 200 Rand vroeg hij en dat gaf ik hem ook voor een dag vanaf ca 9 uur tot vier uur. Dat is 12,50 Euro voor ons omgerekend. Maar het arbeidstempo is ook heel laag. Tijd speelt geen rol, je haasten is alleen voor andere volken. Ik heb nergens ter wereld mensen langzamer zien werken en trager zien lopen dan hier. Als het pauze is laten ze alles liggen en lopen ze weg. Als de werktijd om vier uur erop zit laten ze alles liggen en lopen ze weg.
Het laatste uur van drie tot vier heeft Simon mij nog geholpen om de houten blokken te monteren waaraan de voorbeam zal worden vastgesjord. De bouten waarmee die blokken vastzitten gaan door de romp heen en zitten voor het eerste spant dus je moet in de ankerbak kruipen en dan met je arm door een kleine opening in het eerste spant om de ringen en moeren op de bouten te kunnen draaien. Daarna de moeren met een sleutel vasthouden totdat ik de bouten vanaf aan de buitenzijde heb aangedraaid. Vier bouten per blok, twee blokken per romp. Gelukkig waren die houtblokken al gemaakt door de vorige eigenaar en pasten ze goed en gelukkig had de winkel bij de werf de juiste maat bouten. Ook hier zijn we niet verder dan een romp gekomen, maar ik ben wel heel tevreden met het resultaat.
Simon houdt maar weinig geld over van zijn werk. Hij moet nog met de bus, ca 20 kilometer en dat kost 35 Rand per rit. Fietsen doet bijna niemand. Simon komt uit Zimbabwe. Hij is in 1999 naar ZuidAfrika gekomen net als een paar milioen andere Zimbabwanen die geen werk meer hadden nadat de macht daar werd overgenomen door Mughabe die de blanken eruit joeg. En de wereld zei niets over racisme. Die mensen waren al generaties lang geboren in wat vroeger Zuid Rodesie heette! Nadat de blanken eruitgejaagd waren werd bijna iedereen in Zimbabwe werkeloos en alleen de familie van Mugabe had nog geld. Dus zijn er drie of vier millioen zwarte Zimbabwanan naar Zuid afrika gekomen waar ze vaak illegaal elk klusje aannemen waar ze weer een dag verder mee komen. Daarbij verdringen ze zuidafrikas eigen zearte arbeidets waardoor veel onderlinge conflicten ontstaan.
Om vijf uur is het gaan regenen. Eerst heel zacht, maar nu is het negen uur en het plens. Elke keer hoosbuien met felle windstoten daarbij.
Zaterdag heb ik de helmstokken uit elkaar gehaald en opnieuw gelijmd en met boutjes versterkt. Daarna ben ik boodschappen gaan doen. De mensn doen natuurlijk ook hier hun weekinkopen op zaterdag em dan is het wel druk maar ook wel asrdig om te zien wat ze kopen en hoeveel ze besteden. Een zwarte mevrouw met een traditioneel hoofddoekje met knoop op het voorhoofd kocht drie kilo bevroren kippenpoten, anderhalf kilo gehakt, twee pakken macaroni en twee kilo polenta, een paar kilo uien, tomaten en paprikas, een grote groene kool. Ze betaalde daarvoor 560 Rand: 35 Euro. Ik vroeg haar voor hoeveel mensen ze eten gekocht had: voor vier. Ik was ongeveer evenveel geld kwijt, maar ik had granberries en gojiberries en walnoten voor in de havermoutpap. Met deze hoeveelheid kan ik ongeveer drie weken ontbijten. Voedsaam genoeg om een hele dag hard te werken zonder te lunchen. Dan had ik een kilo grapefruits, een kwart watermeloen en twee avocados en een pond muesli rusks voor de trek tussendoor (handmade with love, staat er op de verpakking) en 600 gram lamskoteletten. Als ik een koelkast had gehad zou ik veel goedkoper kunnen inkopen. Nu koop ik geen melk en boter en kaas en van vlees vaak de kleinste verpakking wat ik dezelfde dag kan opeten in plaats van in twee dagen. Savonds gebarbequed en
met KLM geappt dat ik mijn terugvlucht bijna drie weken wil uitstellen. Het is beter om nu even door te zetten dan weer alles op te bergen en drie dagen en drie nachten te gaan reizen. De volgende reis ben ik dan diezelfde tijd weer kwijt om alles weer op te starten. Thuis kan ik deze weken toch ook niks doen dus als ik met de Kerst thuis ben is het ook goed. Maar nee hoor, mijn ticket kan niet gewijzigd worden. Als je nog naar huis wil kun je bij de KLM voor 960 Euro een nieuwe enkele reis kopen. Prijs voorbehouden naarmate de tijd vordert en vraag en aanbod. Ze wensen me nog wel een fijne vakantie!! Op de ticket zou staan dat ie niet wijzigbaar is en uk heb hem gekocht. Maar volgens mij is het bij wet geregeld dat een klant/consument een product of dienst mag retourneren en wijzigen. Flauwekul dus KLM. Nee hoor gaat u maar naar customercare. Ik bij Quatar Airlines gekeken: 540 Euro voor een enkeltje. Of bij de KLM een nieuwe ticket maar dan vertrek vanaf Johannesburg naar Amsterdam en de terugreis wordt dan de volgende reis van Amsterdam naar Johannesburg: totaal 650 Euro. Flauwekul dus KLM. Ga nu gewoon vervoer verkopen in plaats van reisbureautje te spelen!!! Ik zal wel kijken wat ik doe, maar ik ga wel eerst nog een paar weken door aan mijn boot.
Zondag ben ik naast de caravan begonnen met nog een stukje werk aan de helmstokken. Om acht uur ben ik naar de boot gereden waar ik had afgesproken met Simon. Die was mooi op tijd en en is begonnen om de klus van vrijdag af te maken: de ankerbak van de andere romp van binnen schoonmaken en alle verfresten verwijderen. Opnieuw doet hij daar de hele ochtend over. Ik maak intussen de blokken waarop de voorste beam moet komen te liggen. De dekjes van de rompen lopen rond, maar de beam moet vlak liggen, dus de blokken moeten die ronding opvullen. De vorm van de bootrand is natuurlijk ook rond naar de punt toe, maar de beam ligt daar recht overheen dus de blokken moeten ook in die richting uitgemeten worden en pas gezaagd worden. Bovendien is de voorste beam niet gewoon vlak aan de onderkant maar boogvormig dus het blok aan de binnenzijde van iedere romp moet iets hoger worden dan het blok aan de buitenzijde van iedere romp. Een ingewikkeld klusje dus, maar het werd me iets eenvoudiger gemaakt doordat de vorige eigenaar er al vier blokken bij had gemaakt waarmee de bolling van het dek gecompenseerd wordt. Ik heb ze verder op maat gezaagd en erop gelijmd en gebout. Als de hoogte door de boogvorm nog aangepast moet worden is dat een kwestie van opbouwen met passtukken.
Huh, terwijl ik zit te schrijven wordt ik weer aan alle kanten aangevallen door de muggen. Dat zijn toch wel de engste dieren hier.
Net als vrijdag heeft Simon later in de middag geholpen bij het opdraaien van de moeren op de bouten voorin de tweede romp. Ik ben er heel blij mee want door het werk van deze dagen kan de voorste beam nu ook op de boot gelegd worden en pasgemaakt en vastgesjord worden. Weer een flinke stap vooruit.
Ik laat Simon om drie uur naar huis gaan. Het is tenslotte ook zondag. Zelf kan ik niet weg met mijn auto omdat mijn buurman op de werf de weg verspert met zijn auto. Dan maar eerst wat gaan eten in de kantine van de zeilvereniging. Het is rustig in de kantine en in de bar maar er is een hele vakantiesfeer op het grote grasveld met speeltuin en zwembadje waar wel twintig families zitten te picknicken en te barbequen. Er wordt met kleine en grotere bootjes gevaren in de beschutte baai, ik zie zelfs lasertjes en een Dart catamaran. Ik bestel zelf gewoon in de kantine een gegrild visje met frietjes: 3,50 euro en een biertje 1,10 euro. Als ik terugloop naar mijn auto is ook de buurman gearriveerd. Hij nodigt mij uit aan boord van zijn boot. Het is een 44 foots polyester kieljacht. Het was een nieuwgebouwd schip, dat nooit werd afgebouwd en jarenlang is verwaarloost. Net als mijn boot dus. Hij heeft het op een veiling gekocht voor 6000 Euro. Hij heeft het hele interieur eruitgesloopt omdat het verrot was en er zat nog geen techniek van besturing en bedrading behalve de hydraulische pomp voor het roer. Hij heeft vandaag de motor weer aan de praat gekregen. Van binnen zie je alleen maar de kale scheepswand en de motor. Het is dus een heel groot project. Hij ziet het geloof ik meer als een zakelijk project dan dat hij een boot voor zichzelf wil hebben om te gaan varen. Zo heeft elk schip op deze werf zijn eigen verhaal, wat mij vooral opvalt is dat alle jachten hier een paar maatjes groter zijn dat wat wij in Nederland gewend zijn. 45 foot is een kleintje. Met uitzondering van de mijne dan.
Nog twee andere scheepspraatjes. Van de week kwam de tweede stuurman van een luxe motorcruiser even bij mij kijken. Ik vertelde hem dat ik twee kleine buitenboordmotoren ga gebruiken die ieder een liter benzine per uur gebruiken. Hij vertelde dat hun motorjacht 100 liter per motor per uur gebruikt. Ja, dan kom je niet ver, tenzij je er een olietanker ernaast heb varen.
Met een andere mevrouw sprak ik over zeewaardigheid van een klein scheepje. Nu zijn er heel veel factoren waardoor een boot meer of minder zeewaardig wordt maar een van de belangrijkste factor bij zeewaardigheid is de weerstand die een vaartuig ondervinden kan van de elementen water en wind. Bijvoorbeeld een drijvend pingpongballetje zal een hurricane gemakkelijk heelhuids doorstaan terwijl een schip zo groot als de Titanic kan omslaan en zal zinken als een baksteen. Als een groot schip vergaat stapt de bemanning over in een kleiner reddingbootje dat minder comfort bied maar beter gebouwd is om de krachten van water en wind te doorstaan. Als dat bootje ook vergaat stapt men over in een rubber vlotje en als dat vergaat in een zwemvest of zwemring. Dat zijn allemaal stappen om de blootstelling aan de elementen kleiner te maken. Helaas gaat het comfort er ook op achteruit. De volgende factor is het materiaal waarvan de boot gemaakt is. Blijft dat van zichzelf drijven als de constructie kapot gaat en volloopt of zinkt het? Als het materiaal van zichzelf blijft drijven maar het zit vast aan een kiel waarin een paar duizend kilo lood zit, zinkt het alsnog. Die kiel is nodig omdat de boot met mast en zeil van zichzelf topzwaar is en zou omvallen zonder dat gewicht onder water. Tenzij je de boot tweekeer zo breed maakt en de opbouw en mast zo laag mogelijk, geen kiel en van drijvend materiaal in oersterke driehoeksvormen met veel tussenschotten. Dan heb je een catamaran van James Wharram en Hanneke Boon, die tot de meest zeewaardige ontwerpen ter wereld gerekend wordt. Op advies van de meest ervaren zeiler in deze wateren die ook veel gevaren heeft op het type boot zoals de mijne (Andrew is lid van deze zeilvereiniging) heb ik mijn beams een halve meter langer gemaakt dan in het oorspronkelijke ontwerp zodat mijn boot nu vijf meter breed wordt bij acht meter lengte. Ik had ze ook al 20 procent sterker gemaakt.