Drakensbergen

Na een week in het Golden Gate National Park ben ik ruim honderd kilometer naar het zuidwesten gereden en nu echt hoog in de bergen: de Drakensbergen. Op mijn kooktoestel staat een grote pan kippesoep te koken. Ik kon alleen een hele diepvrieskip kopen maar die stak nog tien centimeter boven mijn grootste pan uit dus toen ie half ontdooid was heb ik het vlees van de botten gesneden en opgezet met peper en zout en knoflook en een groene peper en gember en italiaanse kruiden en een halve citroen. Het water staat nog maar een centimeter onder de rand van de pan dus ik zit ernaast om op te letten dat ie niet overkookt. Mooi momentje om een verslag te schrijven.
De rit hier naartoe was al prachtig. Over een stijle pas waar ik langzaam omhoog ging maar ook heel voorzichtig maar beneden! Goed dat ik voor mijn caravannetje gekozen heb voor het onderstel van een trailer met oplooprem en dat ik hem maar voor een derde van zijn toelaatbare gewicht belast! Dat is toch iets anders denken dan de Nederlanders die ik deze week ontmoette. Rob en Klari rijden met een twaalftons Mercedes, een omgebouwde vrachtwagen, op "wereldsafari". Mooi ding hoor, maar voor hier is het allemaal onhandig en veel te kollosaal en vol met dingen die je hier niet nodig hebt maar wel moet meeslepen. Ze zijn tweeeneenhalve meter breed en drieeneenhalve meter hoog. Ze durven alleen nog op asfaltwegen te rijden en in de nationale parken in ZuidAfrika mogen ze ook alleen maar op de doorgaande asfaltwegen rijden en niet op de gravelpaden en onverharde weggetjes want die zijn veel te smal en veel te dichtbegroeid en zo'n zwaar en breed en hoog ding loopt vast of rijdt het kwetsbare wegdek en de bomen kapot. In deze landen heb je dus niks aan zo'n ding maar het kost je wel een vermogen aan brandstof. En dat allemaal om een paar kubieke meter leefruimte te hebben terwijl je hier toch alleen maar binnen bent om te gaan slapen. Verder sta je met zo'n ding altijd in de volle zon midden op een terrein te bakken want hij past niet onder de bomen waar iedereen het liefste staat. Bruggen en laaghangende electriciteitskabels zijn ook een groot probleem. Een hele verkeerde keuze voor Afrika zo'n wagen.
De Drakensbergen zijn zeer indrukwekkend. Hoge bergspitsen die inderdaad wel doen denken aan de rugkam van een krokodil of een draak. Ik ben in het Royal Natal National Park. Op een prachtig aangelegde camping omringt door hele hoge bomen. Rondom een soort amphitheater van stijle pieken die steken tot in de wolken. In de valleien graasden vroeger veel dieren die door de bosjesmannen gejaagd werden en er zijn hier ook veel rotstekeningen te vinden die door hen zijn gemaakt. Ik kocht nog een leuk nieuw boek over de motieven die te zien zijn op die tekeningen. Het geeft een mooie samenvatting van een theoretische stroming in de interpretatie van rotstekeningen. Prof. Lewis-Williams is daar begin jaren 80 mee begonnen. Volgens hem en zijn volgelingen hebben alle afbeeldingen een spirituele betekenis. Dit boek legt uit welke betekenis. Ik vind dat ze daar veel te vanzelfsprekend over zijn en ik heb ook heel veel bedenkingen, die de schrijvers van dit boek kennelijk niet hebben. Vreemd dat Peter Mitchell van het archeology department van de universiteit van Oxford, die het voorwoord schreef, daar niets over zegt. Hij wijst er wel terecht op dat we mogen hopen dat er binnenkort een methode gevonden wordt om rotstekeningen te kunnen dateren, maar ik denk dat er ook nog andere onderzoeken mogelijk zijn die meer duidelijkheid kunnen geven over de betekenis en het waarom van die afbeeldingen. Als ik dit boek uit heb gelezen ga ik weer verder in mijn boek over de geologie van Afrika.
Het lezen gaat snel want het is regenachtig weer. Het is gisterenavond begonnen te regenen en pas vanmorgen na tien uur hield het op.
Tegen de middag ben ik een wandeling gaan maken maar de luchtvochtigheid was zo hoog als die in het regenwoud van Maleisie, gelukkig is het hier wel ietsje koeler, maar toch ben je dan heel snel moe. Ik heb wel wat leuke fotos gemaakt van mossen en varens en bloemen op een dichtbegroeid en schaduwrijk stuk van het pad maar toen ben ik omgekeerd en heel langsaam terug gelopen.
Ook op deze camping lopen allerlei dieren. Ik had mijn kooktoestel naar binnen verplaatst omdat de buren zojuist van hun pot mayonaise beroofd werden door een baviaan. Verder lopen er ook schattige bosbokjes van het zachte gras te grazen. Daar heb ik gisteren al wat fotos van gemaakt. En een heel klein vogeltje, ik weet nog niet wat het er voor een is, kwam zo dichtbij dat ik hem met de Iphone heb kunnen fotograferen met de lens bijna op de grond.
OK het is zes uur, ik ga de soep afzetten en wachten tot ie voldoende is afgekoeld om te eten.
Nou, het was een driegangendinner: voorgerecht kippesoep, hoofdgerecht kippesoep, nagerecht kippesoep. Morgenochtend ontbijt: weer kippesoep.
Mijn andere buurman komt een praatje maken. Hij vertelt dat hij ook in Botswana geweest is en toen zij in hun tentje lagen kwam er een mannetjesleeuw met drie leeuwinnen hun kampje inlopen. Ze bleven anderhalf uur daar tussen de tentjes doorlopen en gingen er zelfs bij liggen. "Once in a lifetime" zegt ie. Ja, dat geloof ik: of je wordt opgegeten of je gaat daar nooit meer in een tentje slapen.
Ik heb in datzelfde terrein, Mabuasehube, ook geslapen, maar wel achterin mijn auto met de klep dicht. Rustig geslapen, maar de volgende morgen ook heel veel sporen van leeuwen in het zachte zand. Voor geen goud ging ik daar in een tentje op de grond liggen, en zelfs niet in een speciale daktent op het dak van de auto. Campings in Botswana hebben geen hek eromheen. Je staat er dus gewoon ergens midden in de wildernis. In ZuidAfrika zijn wel hekken en zelfs met electriciteit erop maar bavianen hou je daar niet mee buiten. Waar ik nu sta zijn overigens geen leeuwen of andere grote roofdieren en ook geen olifanten of neushoorns, anders was ik vanmiddag nooit zomaar een stukje gaan lopen. "Je bent wat je eet" luid het spreekwoord. En laat mij in dit geval maar "chicken" zijn.
Ook vannacht is het gaan regenen en tegen tien uur in de ochtend werd het droog. Ik heb de hele ochtend liggen lezen en nadenken en na de middag ben ik 45 km naar Bergville gereden om inkopen te doen. Ik nam de binnendoorweg en schrok hoeveel nederzettingen er overal liggen. Behalve op het land van de grote boerderijen en de nationale parken wordt alles volgebouwd met Bantu huttendorpjes. Waar kunnen die mensen allemaal van leven? Net als in India en China lijken ook deze Bantuvolken geen enkele zelfbeheersing te hebben over het aantal kinderen dat ze maken. Zo creeeren ze hun eigen armoede. Tsunami zegt Geert Wilders? Zou ie hier eens moeten komen kijken. Je zal maar een blanke ZuidAfrikaan zijn en deze massa generatie zien opgroeien! Nog even en dan zijn al die dorpjes uitgegroeid tot steden. Gek genoeg zijn het juist de blanke boeren die met hun succesvolle landbouwmethoden overvloedig en goedkoop voedsel produceren en het is de moderne medische verzorging die de sterftecijfers steeds lager maken. Maar de zwarte bevolking reageert niet met vrijwillige geboorte beperking en dus ontstaat er een bevolkingsexplosie die de armsten iedere generatie nog weer armer maakt en die de natuur totaal kapot maakt. De grond droogt uit doordat de mensen het land ontbossen voor bouwhout en brandhout. Door erosie van de bovenlaag spoelt de vruchtbare grond weg en verzakt het land langs de riviertjes. De ondergrondse watervoorraden worden dan overbelast enz. Als dit zo door gaat veranderen grote delen van zuidelijk Afrika in een Sahel-landschap want als ieder stel (maar) vijf kinderen krijgt moet er over dertig jaar plaats zijn voor vijfentwintig paar voetjes en vijfentwintig mondjes.
Toen ik terug was op de camping was het droog geworden en goed van temperatuur. Dus ben ik meteen het pad langs de stroomversnellingen gaan lopen. Het bleek maar een kilometer of twee lang tot aan de grootste waterval die een meter of drie hoog is. Doordat het al twee dagen flink geregend heeft waren de stroomversnellingen ook heel krachtig en mooi. Gelukkig zijn er nog nationale parken waarin je wel van de natuur mag genieten maar niet je hutje mag bouwen. Vooral op berghellingen is dat heel belangrijk voor de duurzaamheid van de waterlopen. In India bijvoorbeeld is er van de meeste nationale parken niets meer over dan de naam op een landkaart. Corruptie en gebrek aan handhaving hebben bijna alle natuur vernield en een afwisseling van droogte en overstomingen zijn het gevolg. Dan zijn er meer dan zesduizend stuwdammen aangelegd om de stedelijke bevolking van drinkwater en electriciteit te voorzien waardoor de beste landbouwgronden en natuurlijke rivier stroomgebieden nu onder stuwmeren zijn verdwenen. Complete mismanagement door de besturende klasse en ook door hun Europese landbouwadviseurs en watermanagement deskundigen. Zij willen niet het bevolkingsprobleem aanpakken maar geld verdienen aan de verkoop van stuwdammen en kustmest en grondonteigeningen. Ik hoop maar dat het in Afrika niet die kant opgaat.