dansing and singing with the San.
Blijf op de hoogte en volg Fred
04 Maart 2013 | Namibië, Tsumkwe
Eindelijk weer internet, beetje langsaam en onzeker voor hoelang het er is, dus kortere verhalen.
Badankt voor jullie reacties. Neee fiona ik was niet bang dat men zou denken dat ik iets te maken had met de dood van die neushoorn. Het is voor mij nog steeds een raadsel waardoor het dier stierf. Ik denk op dit moment niet dat het een kwestie van stropen was, wel dat de hoorn erafgehaald werd voordat de hyenas die zouden hebben opgegeten. Dat lijkt me ook wel goed, het zou toch zonde zijn als die in de maag van een hyena zou verdwijnen in plaats van de potentie van een Chinees te verhogen? Maar ik weet niet de doodsoorzaak van het dier. Na de gebeurtenissen in Tsumeb ben ik doorgereden naar een lodge die Roy,s place heet. Een heerlijk rustig plekje met een hippieachtige sfeer in de zin dat alles wat er gebouwd is werd gedaan met inachtneming van de natuur die er al was op die plek. Bijvoorbeeld een boom laten staan en het dak eromheen bouwen en alleen materialen gebruiken die er al waren op die plek, maar dan toch op een manier dat alle voorzieningen in orde zijn. Fijne plek en ik ben er drie nachten gebleven. Toen door richting Tsumkwe wat het plaatselijke centrum is voor de San die nog aan de randen van de Kalahari leven in Namibia. Eerst een dag en nacht in een dorpje Grashoek gebleven. Zij geven een soort living museum uitleg van het vroegere leven in traditionele kleding. Toch leuk om nogeens een keer te zien. De dans die ze aan het eind van de middag uitvoerden (omdat de vrouwen nog een paar uur nodig hadden om de schoolkleding van de kinderen te wassen) liep uit op een originele ervaring. Er kwamen steeds meer dansers en zingers en het werd een originele healing ceremonie, bepaald niet voor die ene toerist die ik was. Fijn te zien dat ze zo dicht nog bij hun cultuur gebleven zijn. De dag erop ben ik op de canping van de Lodge in tsumkwe. Ik ontmoet er een jonge man die geluidsopnames wil maken van de songs van de San. We gaan een paar dagen samen op pad, van dorpje naar dorpje. Elke avond zingen en dansen de mensen van de dorpjes. Het is ook deze hele week volle maan dus dan is er een mooie lucht en een beetje meer licht. Er wordt een groot kampvuur gemaakt en de vrouwen zitten of staan eromheen en zingen en klapppen in hun handen polyphonisch en ritmisch heel sterk, totdat de dansers in een trance komen en soms beginnen die spontaan mensen te genezen, of althans zo lijkt het. Een geweldige ambiance en dat de hele week iedere avond. We brengen eten en thee en hun favourite tabak en er moet ook betaald worden voor de zingers en dancers. Gisteren zijn we zelfs even een paar uur de grens met Botswana overgestoken om een dorpje daar te bezoeken. De gravelweg wordt steeds smaller to een enkelspoor in hte zand. De grenspost is een gebouwtje aan de Namibische kant en een tent met twee mensen erin aan de Botswana kant. Erg persoonlijk. Ze zijn blij als er iemand komt, ik zie in het boek dat er ca. Dertig mensen de grens gepasserd zijn sinds het begin van dit jaar. Op de terugweg nemen we een aantal mensen mee in de auto want anders moeten die veertig kilometer lopen om in Tsumkwee te komen. Ignat heet de jongeman en hij is een soort Yogi, die ook een aantal jaren antropologie gestudeerd heeft maar nu in de etnomusicologie bezig is. Hij wil de muziek van de San arrangeren en produceren. Ik ben benieuwd wat het zal worden. Ja, van deze week alleen al zou ik een boek kunnen schrijven zoveel als er iedere dag opnieuw weer is gebeurd. Gisteren hielden we de song en dance net buiten het dorpje, want ze hadden ook koeien daar en die maakten teveel lawaai als ze terug komen in het dorpje nadat ze in het bos gegraasd hebben. Maar op de plek die de San hebben uitgekozen gaan ze eerst de bosjes eromheen verkennen en daar vinden ze twee grote slangen. Black Mambas, de dmeest gevaarlijke slangen van Afrika. Dus die jagen ze weg met vuur en stokken naar ze te gooien. Dan gaan we de dans beginnen. Na ruim een uur is een van de drummers moe en zegt nu de laatste. Maar de rest wil doorgaan, dus de komende vijf dansen worden, de laatste. Dans nummer zes en zeven worden zonder op te houden erachtaan gedaan. Nummer acht is weer een ,laatste, Maar dan met een lach. Pas bij nummer dertien na de laatste hebben ze echt zin op opte houden.
En dan nog met aarzeling, want de stemming zit er goed in en ze heben zich welliswaar niet in originele dress gekleed, maar wel nu mooiste kleding aangedaan en hun mooiste kralenkettingen. Op de terugweg naar tsumkwe, met zes man extra aan boord zien we opeens een zwarte slang op de weg liggen. Ik rij er achterlangs, maar kijk in mijn spiegel of alles goed is gegaan. Als een razende heeft de slang zich omgedraaid. Hij richt zijn body hoog op en doen een aanvalssprong naar de auto. Gelukkig zijn we te snel en hij bijt in de stofwolk die achter de auto hangt. Wouw... Dat is een black Mamba en nu pas besef ik echt hoe gevaarlijk ze zijn. Vannacht hoorde ik een Kudu roepen vrij dichtbij de auto en langs de weg zien we veel Olifantenpoep, maar ik zie geen Olifanten, wel struisvogels.
Toch zijn in alle dorpjes de wateleidingen vernield door olifanten. Tot het volgende verslag, fred
Badankt voor jullie reacties. Neee fiona ik was niet bang dat men zou denken dat ik iets te maken had met de dood van die neushoorn. Het is voor mij nog steeds een raadsel waardoor het dier stierf. Ik denk op dit moment niet dat het een kwestie van stropen was, wel dat de hoorn erafgehaald werd voordat de hyenas die zouden hebben opgegeten. Dat lijkt me ook wel goed, het zou toch zonde zijn als die in de maag van een hyena zou verdwijnen in plaats van de potentie van een Chinees te verhogen? Maar ik weet niet de doodsoorzaak van het dier. Na de gebeurtenissen in Tsumeb ben ik doorgereden naar een lodge die Roy,s place heet. Een heerlijk rustig plekje met een hippieachtige sfeer in de zin dat alles wat er gebouwd is werd gedaan met inachtneming van de natuur die er al was op die plek. Bijvoorbeeld een boom laten staan en het dak eromheen bouwen en alleen materialen gebruiken die er al waren op die plek, maar dan toch op een manier dat alle voorzieningen in orde zijn. Fijne plek en ik ben er drie nachten gebleven. Toen door richting Tsumkwe wat het plaatselijke centrum is voor de San die nog aan de randen van de Kalahari leven in Namibia. Eerst een dag en nacht in een dorpje Grashoek gebleven. Zij geven een soort living museum uitleg van het vroegere leven in traditionele kleding. Toch leuk om nogeens een keer te zien. De dans die ze aan het eind van de middag uitvoerden (omdat de vrouwen nog een paar uur nodig hadden om de schoolkleding van de kinderen te wassen) liep uit op een originele ervaring. Er kwamen steeds meer dansers en zingers en het werd een originele healing ceremonie, bepaald niet voor die ene toerist die ik was. Fijn te zien dat ze zo dicht nog bij hun cultuur gebleven zijn. De dag erop ben ik op de canping van de Lodge in tsumkwe. Ik ontmoet er een jonge man die geluidsopnames wil maken van de songs van de San. We gaan een paar dagen samen op pad, van dorpje naar dorpje. Elke avond zingen en dansen de mensen van de dorpjes. Het is ook deze hele week volle maan dus dan is er een mooie lucht en een beetje meer licht. Er wordt een groot kampvuur gemaakt en de vrouwen zitten of staan eromheen en zingen en klapppen in hun handen polyphonisch en ritmisch heel sterk, totdat de dansers in een trance komen en soms beginnen die spontaan mensen te genezen, of althans zo lijkt het. Een geweldige ambiance en dat de hele week iedere avond. We brengen eten en thee en hun favourite tabak en er moet ook betaald worden voor de zingers en dancers. Gisteren zijn we zelfs even een paar uur de grens met Botswana overgestoken om een dorpje daar te bezoeken. De gravelweg wordt steeds smaller to een enkelspoor in hte zand. De grenspost is een gebouwtje aan de Namibische kant en een tent met twee mensen erin aan de Botswana kant. Erg persoonlijk. Ze zijn blij als er iemand komt, ik zie in het boek dat er ca. Dertig mensen de grens gepasserd zijn sinds het begin van dit jaar. Op de terugweg nemen we een aantal mensen mee in de auto want anders moeten die veertig kilometer lopen om in Tsumkwee te komen. Ignat heet de jongeman en hij is een soort Yogi, die ook een aantal jaren antropologie gestudeerd heeft maar nu in de etnomusicologie bezig is. Hij wil de muziek van de San arrangeren en produceren. Ik ben benieuwd wat het zal worden. Ja, van deze week alleen al zou ik een boek kunnen schrijven zoveel als er iedere dag opnieuw weer is gebeurd. Gisteren hielden we de song en dance net buiten het dorpje, want ze hadden ook koeien daar en die maakten teveel lawaai als ze terug komen in het dorpje nadat ze in het bos gegraasd hebben. Maar op de plek die de San hebben uitgekozen gaan ze eerst de bosjes eromheen verkennen en daar vinden ze twee grote slangen. Black Mambas, de dmeest gevaarlijke slangen van Afrika. Dus die jagen ze weg met vuur en stokken naar ze te gooien. Dan gaan we de dans beginnen. Na ruim een uur is een van de drummers moe en zegt nu de laatste. Maar de rest wil doorgaan, dus de komende vijf dansen worden, de laatste. Dans nummer zes en zeven worden zonder op te houden erachtaan gedaan. Nummer acht is weer een ,laatste, Maar dan met een lach. Pas bij nummer dertien na de laatste hebben ze echt zin op opte houden.
En dan nog met aarzeling, want de stemming zit er goed in en ze heben zich welliswaar niet in originele dress gekleed, maar wel nu mooiste kleding aangedaan en hun mooiste kralenkettingen. Op de terugweg naar tsumkwe, met zes man extra aan boord zien we opeens een zwarte slang op de weg liggen. Ik rij er achterlangs, maar kijk in mijn spiegel of alles goed is gegaan. Als een razende heeft de slang zich omgedraaid. Hij richt zijn body hoog op en doen een aanvalssprong naar de auto. Gelukkig zijn we te snel en hij bijt in de stofwolk die achter de auto hangt. Wouw... Dat is een black Mamba en nu pas besef ik echt hoe gevaarlijk ze zijn. Vannacht hoorde ik een Kudu roepen vrij dichtbij de auto en langs de weg zien we veel Olifantenpoep, maar ik zie geen Olifanten, wel struisvogels.
Toch zijn in alle dorpjes de wateleidingen vernield door olifanten. Tot het volgende verslag, fred
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
