Zo. 16 - di 18 juni

Zondag 16 juni. Zo gauw de temperatuur een beetje aangenamer werd ben ik begonnen om de drie lange zeillatten te schilderen. Ik had nog voldoende bruine verf over van de mast, maar het was aardig dik ingedroogd dus moest ik eerst een poosje flink roeren met een scheut tinner erin. Toen een dunne hechtlaag opgezet. Omdat het tweecomponenten autolak is was de eerste zeillat al handdroog toen ik klaar was met de laatste. Dan kun je meteen verder met de tweede laag. Het is heel mooi geworden en autolak is ook sterke en buigzame lak. Toen ik klaar was en mijn handen nog wat vuil waren ben ik begonnen om de onderste bushings van de schokbrekers van de auto te vervangen. De eerste aan de linkerkant ging vrij gemakkelijk maar de schokbreker aan de rechterkant kreeg ik maar moeilijk terug op zijn plaats. Om hem voor het gat te wringen zodat ik de bout er weer doorheen kon steken gebruikte ik de ronde vijl en die brak meteen af dus dat is dubbel balen. Maar uiteindelijk is het toch gelukt. Nu waren mijn handen nog viezer en heb ik meteen maar de motorolie afgetapt. De speciale opvangjerrycan die ik ervoor gekocht had is ook geen succes. Het spetterde nog over de rand en toen ik helemaal klaar was moest ik de randen van die jerrycan alsnog schoonmaken met een grote keukenrol en heb ik met een schepje het gras en de grond eronder weggeschept en in de vuilnisbak gedaan. Ik had beter de olie kunnen opvangen in een opengeknipte water jerrycan, zoals normaal gedaan wordt hier. Als afdichting van de tapmoer was een laagje black gasketmaker gebruikt, maar de tube die ik daarvan zelf ook heb was verdroogd. Gelukkig paste de oude bushing van de shockbreker precies dus kon ik daar een ring vanaf zagen met het ijzerzaagje. Zo dat zit ook weer. Om half 3 was ik pas klaar en opgeruimd.
Ik ben naar de yachtclub gereden en aan boord bij Red en Sheila lang zitten praten. (ik had vrijdag geschreven Cyntia, maar dat is een vergissing). Ik heb wel tien papieren waterkaarten van hen gekregen. Ik zal ze nog wat beter bestuderen maar weet nog niet of ik die allemaal mee ga nemen want alles staat al op mijn Navionics software op de Iphone en van die navionicskaarten heb ik ook al screenfoto’s gemaakt. Red gebruikte de papieren kaarten ook niet meer omdat hij de kust goed kent en alles op zijn kaartplotter en zijn laptop heeft staan. Hun vertrek op dinsdag is weer uitgesteld, de weatherwindow die voorzien was blijkt dan te kort om in een keer de oversteek te maken. Rechtstreeks naar Madagaskar vanaf St Lucia is ruim 400 mijl. Rekening houdend met de stroming tegen mag een kieljacht wel rekenen met 100 uur varen, hun 42 voets catamaran kan het misschien in 60 uur, mijn bootje onder gunstige omstandigheden zou hey misschien in 40 uur kunnen. De volgende opportunity is zaterdag als de Zuidwester dan tenminste niet te hard en te nat zal blijken te zijn. April-mei waren altijd de beste en meest voorspelbare maanden, maar dat is dit jaar anders uitgekomen en nu zijn we onderhand alweer naar het seizoen van wisselvallig weer aan het gaan. Geduld is een schone zaak! Ik krijg een rondleiding op hun boot: helemaal zelf gemaakt vanaf de tekening. Cederplanken van 22 mm dik en daarna aan beide zijden bekleed met glasmat en epoxy. Ze hebben er vijf jaar aan gewerkt. Zoals alle zelfbouwboten is natuurlijk te sterk en daardoor ook te zwaar gebouwd, maar de meeste van zulke maat jachten zijn ontworpen voor 4 tot 6 mensen dus als je dan alleen maar met zijn tweeën vaart gaat het prima. Het wordt donker en het wordt te koud en ga ik terug. Maar vanwege de zeilwedstrijden heeft de buitenbar nog een potje oxtail gemaakt en daar ga ik dan eerst maar even van genieten. Ik zie dat Andrew ook weer terug is van zijn laatste delivery. Hij heeft een operatie aan zijn oog laten doen, het netvlies liet los. Maar het wordt te koud om zonder trui lang buiten te blijven dus ik blijf niet te lang praten en rij terug en ga in de goedverwarmde caravan bij het ventilatorkacheltje mijn kleren uittrekken en onder het muskietennet op bed liggen.

Maandag 17 juni. Het is vandaag nog een vakantiedag en ik hoor al vroeg een hoop geluid van mensen en motoren op de weg die wel 500 meter van mijn plekkie langs de camping loopt. Het lijkt me een drukke dag worden en dan ben ik op de stilte van de camping nog het beste af. Ik ga de houten assen van de dollies waarop ik mijn boot naar het water gereden heb vervangen door roestvrijstalen assen. Fijn dat de hardhouten assen, zoals ik ze gebruikt heb, sterk genoeg waren, maar de lagers in de wieltjes hebben toch groeven in het hout achtergelaten. Omdat ik de boot ook tijdens mijn reizen uit het water wil kunnen halen gaan de dollies mee aan boord. Ik zaag twee pijpstukken van 35 cm lengte af van een beugel die ik uit Nederland had meegenomen. Dan nog een paar gaten om splitpennen door te doen en alles weer netjes in elkaar zetten met zelfgemaakte nylon ringen ertussen. De ringen heb ik uit een keukensnijplank geboord. Het ziet er goed uit. Als ik morgen nog een hardhouten stok kan kopen die precies in de buis past moet het sterk genoeg zijn. Dan ga ik het frame met de outriggers voor het peddleboard in elkaar zetten. Ik had al hoekstukken van aluminium gemaakt ter versteviging van de staanders, maar ik heb nog geen juiste maat boutjes om die vast te kunnen zetten. Ook op de boodschappenlijst voor morgen. Dan leg ik het frame voor de boegspriet uit in het gras en neem een poosje de tijd om te bedenken of en hoe daar nog een dolphin-striker onder gemaakt zou moeten worden. Morgen maar eens passen. Tenslotte haal ik het opblaasbare peddleboard tevoorschijn en probeer hoelang ik erover doe om die met een meegebrachte voetpomp op te blazen. De slang springt nog twee keer los en dan loopt weer heel hard sissend leeg, maar als ik dat niet meereken moet ik ongeveer 350 maal trappen om het board op goede spanning te krijgen vanuit helemaal leeg en opgerolde toestand. Trappen is wel veel gemakkelijker dan pompen met je armen ! Zelfs als ik de compressor niet mee zou nemen of als ie kapot zou gaan is dit dus nog wel te doen op spierkracht. Ik heb alleen wel een lange slang nodig want alleen in de kajuitjes zelf heb ik een vaste vloer als harde ondergrond voor de voetpomp. Ik besteed nog een uurtje aan opruimen maar dat is bij lange niet genoeg nu ik zoveel spulletjes op zoveel verschillende lokaties heb liggen. Het is wel een enorme geheugentraining wat ik aan het doen ben. Dan ruim ik in ieder geval buiten alles zover op voor geval er nog regen komt want de lucht is dichtgetrokken. S’Nachts wordt ik nog wel een paar keer wakker; geen wonder als je al op half negen naar bed gaat.

Dinsdag 18 juni. De dag verloopt heel anders dan ik gedacht had. Ik rij eerst naar de bouwmarkt ( builders centre). Ik koop er een prachtige houten stok van 22 mm. Die zal goed passen in de asjes voor de dollies. Dan ook een mooie roodhouten stok van 19 mm. Gewoon omdat ie de mooiste was. Dan wat batterijen en kwastjes. Daarna rij ik terug naar de werkplaats waar ze mijn uitlaat getest hebben. Ik hoor nog steeds kraken. Zit er soms nog een andere scheur? Ze hebben over een half uurtje tijd dus rij ik nog even naar de ijzerwaren winkel en koop er de juiste maat boutjes en moertjes voor het peddleboard. Ook een nieuwe ronde vijl die ik van de week brak. Het vrouwtje dat daar altijd het verkeer staat te regelen op de parkeerplaats begroet me weer heel hartelijk, zelfs met een omhelzing: “happy to see you’re back uncle”. Ik geef haar meestal iets te eten wat ik in de auto heb liggen en wat geld want ik vind haar veel te mager. Dit keer is het een sinaasappel en vijf Rand. Het hoeft niet maar het is natuurlijk wel netjes om een fooi te geven aan de parking attendents die op bijna alle parkeerterreinen rondlopen. Ze houden je auto in de gaten tegen dieven en helpen met aanwijzingen bij het in- en uitrijden. Terug bij de garage gaat mijn auto weer op de brug. Nee, de uitlaat ziet er goed uit en hij zit goed vast. Er zit wel erg veel speling op de aandrijfassen (propshafts). De lagers zijn versleten (u-joints) wat niet bijzonder is want die heb ik 60.000 km geleden laten vervangen en dit is wel een off-road vehicle. Ik krijg een adres op en rij daarheen. De manager staat mij al op te wachten en ik kan meteen de brug op. Van de achterste aandrijfas is ook het verschuifbare gedeelte te ver gesleten. Na 300.000 km is ook dat geen wonder. Ik ben blij dat ze hier die dingen kunnen doen: voor 2000 Rand worden alle vijf de U-joints vervangen en de aandrijfas naar de achterwielen wordt helemaal nieuw. Waar kun je dat laten doen voor 130 Euro? Maar het betekent wel dat ik de rest van de dag in de garage sta te kijken hoe ze aan het werk zijn. Hier wordt wel heel hard gewerkt door vijf mensen. In de middag komt er nog een auto bij met zo’n klusje en ik praat met de eigenaar om de tijd door te komen. Pas om half vijf is mijn auto eindelijk klaar. Ik rij meteen door naar de KFC waar ze een dagaanbieding hebben, want ik heb wel honger gekregen. Ik hoor al meteen dat het gekraak aan de auto nog niet weg is. Op de brug had ik nog gezien dat ook de rubbers van de stabilisatorstang slecht zijn. Misschien is dat het gekraak? Ik denk dat ik die zelf kan vervangen en heb ze alvast ingespoten met kruipolie. Ik hoop niet dat de schokbreker zelf kapot is, anders moet ik de volgende keer nieuwe meenemen uit Nederland ( Koni’s). Of komt het van de rem van het rechter voorwiel? Hoe dan ook zullen die dingen ook gedaan moeten worden of zelf doen. Door al die aandacht voor de boot heb ik ook al een aantal jaren niet meer zo op de auto gelet en ook al zit er nu een mooi bakkie op, de rest blijft oud en moet gewoon regelmatig onderhouden worden, zeker bij zo’n voertuig. Ik betaal de manager en geef de werkers 100 Rand extra om iets lekkers van te kopen. In tegenstelling tot de Nederlandse regering vind ik dat je op mensen die het hard nodig hebben en mensen die hard werken niet moet beknibbelen, dat is namelijk heel slecht, en vooral ook voor de economie. Maar ja wat weten die verwende studentjes nu van economie? Die denken dat dat boekhouden is of kennen alleen de analyses over wat er gebeurd is in het verleden. Begrijpen hoe een samenleving werkt daar heb je andere mensen voor nodig, maar die houden meestal niet van politiek. Bij de caravan eet ik mijn porties kip van KFC op. Het was een dagaanbieding: tjonge wat een zak vol voor 4 Euro. Geen wonder dat het er zo druk was. Ik drink er een flinke pot thee bij.