Eerste proefvaart:Nat.

Donderdag 17 januari
Avonds heb ik niet mijn reisverslag geschreven dus doe ik dat pas op vrijdagavond. De dagen gaan zo snel en er gebeurt zoveel dat het al moeilijk is om me te herinneren wat ik gisteren ook alweer gedaan heb. Ik weet wel dat het snikheet weer was. Sochtends heb ik nog geprobeerd een schaduwtent te bouwen over de boot. Ik heb materiaal genoeg, maar geen goed plan hoe ik het kan doen op een manier dat ik het heel snel en met minimale handelingen kan opzetten en afbreken. Als het voorste gedeelte hangt hou ik ermee op want het is zelfs te heet om hiermee door te gaan. Onder de bomen op de wal probeer ik nog de zwemtrap in orde te krijgen. Ik had speciaal daarvoor een lichtgewicht trap gekocht met polyester staanders en aluminium leggers die lekker breed zijn en een antislipprofiel hebben. Nu haal ik de trap uit elkaar en gebruik het loopgedeelte als zwemladder. Ik weet dat het heel akelig is als je lang gezwommen en gesnorkeld heb om dan met je zachtgeworden voetzolen op een dun laddertreetje te gaan staan. Ik boor twee gaten in de onderkant van de trap en rijg er een dyneemalijn doorheen die ik aan weerskanten aan de achterkant van de boot bindt. Dat wordt ‘de grond‘ waarop de ladder ‘staat’. Hij leunt tegen de achterkant van de trampoline en de enige manier om te weten of ie goed beloopbaar is, is door het water in te gaan. Dat valt niet tegen. Hij is goed stabiel. Eerst dacht ik nog om de bovenste helft ervan af te zagen want meer dan de helft van de lengte hoeft niet het water in. Maar ik vind die bovenkant wel heel prettig steun en handgreep geven dus ik besluit om er voorlopig niks anders mee te doen. Ik kan de ladder optrekken en plat overdwars leggen zonder dat ik iets los hoef te halen. Ik denk dat ik hem ook vanuit het water kan bereiken om hem rechtop te zetten. Dat moet ik nog gaan uitproberen. Voorlopig laat ik het hierbij. Het is zo heet geworden dat ik met de auto naar de stad rij. Eerst wat hout kopen voor de outrigger bij Mike. Hij vindt het als altijd weer leuk om met mij te praten en loopt zelf met mij mee de fabriek in om een geschikte lat uit te zoeken en laat die verzagen en vlakken tot de maten die ik nodig heb. Ik vraag hem naar de schroefasmoer voor zijn boot en hij heeft inderdaad de verkeerd opgestuurde moer laten opboren en nieuw linksom draad erin laten snijden. Dus dat is gelukkig nog goed gekomen. Dan ga ik nog een paar aluminium profielen kopen bij de Builders Warehouse en een hamburgertje met milkshake eten bij de BurgerKing. Gelukkig een goede airconditioning daar hoewel dit soort zaken altijd vervelend lawaaiig zijn met al die draaiende machines en slechte akoestiek. Ik rij terug naar de camping en neem een paar uur rust in de schaduw. Terug bij de boot maak ik een plan hoe ik van het andere deel van de trap een boegspriet zou kunnen maken. Het zijn twee U profielen van polyester: 2,35 m. lang. Ik wil er op kunnen lopen om goed ondieptes te kunnen zien en een camera op te bevestigen. Ik wil erop kunnen zitten misschien om te poepen of op de uitkijk. Ik wil er misschien ook een anker van laten zakken. En het zou mooi zijn als ik daar de sensor van de dieptemeter zou kunnen monteren. Dan heb ik alle nog openstaande functies tegelijk opgelost. Ik haal dit trapdeel uit elkaar en schuif de netgekochte aluminium U profielen in de polyester profielen. Dat moet voldoende stevigheid geven om er op te kunnen staan en zitten. Nog even passen en meten en denken en dan hou ik ermee op voor vandaag; het is gewoon te heet om hier te blijven. Ik ga in de bar een biertje drinken en nog even praten maar ook daarvoor ben ik te moe dus ik rij ik terug naar de camping. Een grote pot thee en een duik in het zwembadje en dan vroeg naar bed met de ventilator op hoog want het is zelfs als het donker is nog bloedheet en windstil weer.

Vrijdag 18 januari.
Vandaag heb ik met Angela en Wayne afgesproken dat we om ongeveer half vijf met VAYANA gaan varen. In de ochtend begin ik de plankjes te meten en te zagen voor op de roeren. Daarmee kunnen de helmstokken op hoogte blijven. Ik zet ze er nog niet op. Eerst testen met de proefvaart hoe hoog eigenlijk prettig is. Daarna haal ik de zelfstuurinrichting tevoorschijn en probeer of ik die ook op de punt van de boegspriet zou kunnen plaatsen. Voor zover ik weet heeft nog niemand dat ooit gedaan maar het lijkt mij voor het functioneren van de stuurinrichting de meest logische plaats. Het is niet veel extra moeite dus ik ga het proberen. Daarna ga ik passen en denken hoe ik deze boegspriet tegen de voorste beam kan monteren. Er zijn allerlei scharnierconstructies denkbaar en ik sta in de winkel een poosje te denken en te passen, maar uiteindelijk koop ik nog niks. Alleen plastic slang om de rand van de trampoline te beschermen als ik daar de zwemladder tegenaan laat rusten en een paar passende boutjes om de kop van de boegspriet te fixeren. Als het te heet wordt rij ik terug naar de caravan om even in de schaduw uit te rusten en te zwemmen en veel te drinken. Om half vier rij ik naar de yachtclub. Even bij Dudu van de administratie informeren of mijn papierwerk voldoende op orde is om hier in de haven te gaan varen. Ja, de portdisk is daarvoor voldoende. Bij de boot haal ik alle schaduwdoeken weg en verder alles uit de boot wat er niet in hoeft. Dan vul ik de motor bij met benzine en leg de zeilen klaar. Dan komen Angela en Wayne aanlopen. De motor start vlot en we varen de box uit en de jachthaven uit. De motor levert meer dan genoeg kracht en een goede snelheid nu de wieltjes er niet onder zitten. Er staat een flinke hoeveelheid wind 20 knopen is een dikke vier kleine vijf. In vlagen wel meer. We hijsen de fok en die brengt er - voor de wind varend - nog meer snelheid in dus kan de motor in neutraal. Ik loef op tot iets hoger dan halve wind en dan hijs ik het grootzeil. Afvallen naar een ruime koers en dan schieten we ervandoor en kan de motor uit en opgeklapt worden. Maar gelijk doet zich al een probleem voor. De motorplank raakt de toppen van de golven en het water spuit een meter de hoogte in. Bakken water slaan tegen en over de motor. Ikzelf ben ook in een oogwenk doorweekt. Het lukt me met deze snelheid niet om de motormount nog iets hoger te tillen. Dat moet veranderd worden zodat ik het met een hand kan doen en voordat we snelheid gaan maken. Het tweede probleem is dat de fokkeschoot zoveel kracht vraagt dat ie alleen met de lier kan worden aangespannen. Als ie losschiet slaat de katrol onbeheerst tegen het kajuitje waardoor de verf er vanaf slaat. Die losse lussen waren dus toch niet zo’n goed idee. We varen met hoge snelheid naar de boei die de grens met het havenkanaal markeert. Zelfs met de zeilen niet volledig aangetrokken en de motormount die de boot afremt en een fontein van water omhoogstuwt loopt de boot geweldig. Het kanaal is hier heel smal met stenen aan beide zijden dus ik neem het risico niet op hier op te loeven en te proberen overstag te gaan. Als dat mislukt en je komt stil te liggen en moet deinsen tot je weer op snelheid komt. Dat is nu veel te riskant. Angela heeft een Hobie 14 gevaren dus die begrijpt dat meteen. We gaan gijpen, wat je met een kieljacht waarschijnlijk niet gedaan zou hebben. Gijpen met een catamaran zonder giek en met dit zeilplan is een makkie. De boot laat zich ook met twee vingers besturen. Dan jagen we terug de havenmond in en vaten door naar de tweede haven. Jammer dat die motormount zoveel overlast veroorzaakt. Ik maak me er vooral zorgen om dat de motor straks niet zal willen starten want die zit meer onder water dan boven water. Voor de ingang van de tweede jachthaven gijp ik opnieuw en kunnen we hoog aan de wind lopend terug naar de eerste boei waar we de eerste keer gegijpt zijn. Opnieuw een gijp en we krijgen ook nog een paar flinke golven van achteren om op te surfen. Wayne en Angela zitten nu op de voorste trampoline maar de boot blijft prima bestuurbaar en heeft geen nijging om te duiken hoewel ie bijna voor-de-wind surfend wel voorover ligt. De roeren steken diep genoeg. De grootschoot die op de achterste beam in de klem zit heeft de neiging om de crossbar van de punten van de helmstokken af te tillen, maar ook met een roer sturend blijft de boot gemakkelijk bestuurbaar. Door de skeggen voor de roeren volgt het losse roer zonder te wiebelen. Mooi, dan weet ik nu meteen hoe hoog de ondersteuningslatten van de helmstokken gemonteerd moeten worden. De punten van de helmstokken mogen wel vijftien centimeter hoger om lekker vrij van de grootschoot te blijven. Ook moet ik opletten dat de uiteinden van de schoten niet in het motorgat verdwijnen. We laten het grootzeil zakken en ook dat gaat op halve windse koers zonder problemen. Wel opletten dat de vallen eerst zonder knopen klaar gelegd worden anders stagneert de val bij het teruglopen door de klem. Zoals verwacht start de motor niet. We vermoeden vocht op de bougie, want de motor liep niet toen we begonnen water te scheppen en maakt nu geen enkele aanstalten om te starten. We varen op de fok nog een paar honderd meter door. Ik durf niet onder zeil het haventje in te varen, wat als we een van de andere boten zouden raken? We besluiten de boot met de fok op tegen het strandje te varen. Angela weet precies tot hoever het strandje geschikt is voordat er ook stenen in het zand liggen. De fok laat ik opstaan zodat die de boot netjes tegen het strandje blijft duwen. Angela en Wayne lopen een stukje langs het standje totdat je op minder dan honderd meter kan overzwemmen naar de punt van de jachthaven. Ik ben er eigenlijk op tegen dat ze wil overzwemmen om de dinghy te gaan halen maar Angela heeft wel afstanden van twee kilometer gezwommen en ze is al snel bij de mooringkettingen. Dan komt Derreck met zijn dinghy met 15 pk motor al aanvaren en hij pikt haar op en vaart naar VAYANA toe. Ik laat de fok zakken en ze laat zich heel gemakkelijk van het strandje afduwen en Derreck sleept ons terug naar de box. De sleeplijn neem ik in een V en bevestig de uiteinden om de binnenste hoekpunten van de voorste beam. Dat is de sterkste plek die het gemakkelijkst te bereiken is. Zo dat was een proefvaart waar alles in zat. Bij windkracht twee hadden we dit allemaal niet meegemaakt en gedacht dat alles wel helemaal goed zit. Het ging nu wel heel snel achter elkaar maar ik heb geen seconde het gevoel gehad dat de boot niet beheersbaar is. Integendeel, dit voelt aan als een hele veilige boot, die je ook heel sportief en snel kunt zeilen. We hebben natuurlijk nog geen echte golven meegemaakt en nog geen afstand aan-de-wind gevaren.
Angela en Wayne gaan zich even verkleden op hun eigen boot en ik bind de zeilen op en sluit af. Dan gaan we een paar biertjes drinken in de bar van de club. Als ik tegen donker terugloop naar de auto zijn Johan en Erika met Wil en Annette bezig met een barbeque en ik ben net op tijd om aan te schuiven en onze belevenissen te vertellen. We blijven tot tien uur praten en heerlijk eten. Erika is vegetarisch en ze maakt zulke lekkere salades dat je er bijna ook vegetarisch van zou worden. Maar de lamschops van Wil zijn ook geweldig. Hij koopt zijn vlees niet in de supermarkt maar bij de slager. Terug bij de caravan schrijf ik het verhaal van gisteren en van vandaag. Het is nu half twee. Kijken of ik al kan slapen. De wind is weer helemaal weg en ik heb de ventilator nodig om het dragelijk te houden. De muggen houden ook van dit weer. Morgen zou het de hele dag gaan regenen, zondag veel wind. Vanaf maandag wordt het weer zeilweer. Morgen tijd om na te denken wat ik aan die motormount moet doen en een paar andere aanpassingen om dit helemaal goed te krijgen.