Zes zwangere vrouwen onder water

Deze hele week ben ik gaan duiken op Sodwana. Ik was hier al twee keer eerder en als het zo warm is heb je hier nog een beetje verkoeling doordat de camping en de duikclub op een schiereiland liggen en er altijd wel wat wind van zee komt. Het zeewater is 24 graden dus perfect van temperatuur. De meeste stafleden kenden mij nog en ik werd allerhartelijkst begroet en ontvangen. Leuk zo'n thuisgevoel halverwege mijn reis. Het duiken was ook weer heel goed. Mooie fotos onderwater kunnen maken. Echt nieuw voor mij waren twee duiken op een gedeelte van het rif waar ze dit jaar van het marinepark toestemming hebben gekregen om te duiken. Er zwemmen daar in deze maanden Ragged-tooth Sharks. Het zijn haaien iets groter dan twee meter lang en flink fors van lichaamsbouw. Onderwater lijkt alles 30 procent groter door de breking van het licht als het van het water naar de lucht in je masker gaat en dan is bijna drie meter ineens heel groot. Bovendien hebben ze tanden die altijd zichtbaar zijn omdat ze gedeeltelijk buiten de gesloten bek uitsteken. Ze zien er dus heel gevaarlijk uit, maar gelukkig zijn ze dat niet. Ik kon ze tot op een meter of twee naderen als ik langszij bleef zwemmen en niet teveel
bellen uitblies. Ze zwommen boven het zand aan de rand van rif toen ik ze zag terwijl we vanaf de oppervlakte langzaam in het diepe water afdaalden. Zes stuks. Ik was blij dat ze rustig bleven zweven terwijl ik snel beschutting zocht tussen de grillige vormen van het onderwater rif. Vandaar probeerde ik langzaam steeds iets dichterbij te komen en goed op te letten hoe ze op mijn aanwezigheid reageerden. Zij aan zij zwemmen lieten ze toe, maar recht op ze afzwemmen werd als een provocatie opgevat en leidde tot een tegendrijging of tot wegdraaien. Eigenlijk net als alle andere dieren. Raggies worden ze genoemd. Ze zien er wel gevaarlijk uit en ze zouden ook een gemene beet kunnen veroorzaken, maar ze zijn heel kalm en rustig van aard. Volgens de duikleiders zijn dit allemaal vrouwtjes die zwanger zijn. In de maanden voorafgaand aan de geboorte van hun jongen blijven ze hier in rustig water dicht onder de kust. Ze leggen geen eieren maar in de baarmoeder ontwikkelen zich gedurende de gehele zwangerschap steeds nieuwe embryos die allemaal worden opgegeten door de twee jongen die uiteindelijk geboren zullen worden. Om te bevallen gaan ze weg van dit rif en waarschijnlijk naar dieper water. Als ze geboren worden zijn de jongen ongeveer een meter lang. Ik vond het heel facinerend om dit allemaal te leren en er dan zo dichtbij te kunnen komen. Op een andere duik zag ik ook nog twee zilvertip haaitjes. Dit waren kleintjes van ongeveer een meter lang. De volwassen dieren worden bijna drie meter. Deze zwommen heel snel en jaagden op de andere vissen. Ze waren totaal niet bang voor de duikers maar kwamen uit zichzelf tot op enkele meters dichtbij. Ik las dat deze zilvertips tot de meest aggressieve soort haaien behoren en dat kon je aan deze kleintjes al duidelijk merken. Door hele snelle bewegingen drijven ze de pelagische vissen tegen het rif aan in het nauw en happen dan toe. Zo is iedere duik weer speciaal. De riffen barsten van het leven in prachtige vormen en kleuren en iedere soort heeft zijn eigen gedragingen. Je ziet wel duizend kleine wondertjes van de natuur op elke duik. Ook heel leuk was een Frogfish. Hun lichaam immiteert een stuk wit koraal met bobbels en rare vormen. Ze lijken helemaal niet op een vis en ze bewegen zich niet maar zitten doodstil naast het koraal dat ze immiteren. Doordat ik met een flitser fotografeer kun je op de fotos zien dat de huid van de frogfish roze kleurt maar het koraal wit blijft. Hun ogen zijn als hele kleine puntjes.
Totaal heb ik in zeven dagen tijd tien duiken gemaakt dus heb ik heel rustig aan gedaan met vaak maar een keer duiken per dag. Het is wel heel intensief want een uur onderwater rondkijken in deze wondere wereld en goed dichtbij komen om te fotograferen vraagt echt heel veel concentratie en ook heel wat zwem- en duikkunst. De meeste duiken waren om zeven uur smorgens dus om kwart over vijf had ik de wekker gezet. Je moet niks vergeten want je hebt zoveel spullen aan je lijf nodig en alles moet voorbereid worden en precies in de juiste volgorde op de juiste manier aangetrokken worden anders werkt het niet. De totale uitrusting weegt wel dertig kilo dus het is ook nogeens heel zwaar sjouwen om alles eerst in de auto te laden, dan overladen op de aanhanger die ons naar het strand zal rijden, dan op het strand aangekomen alles uitladen, in elkaar zetten en monteren op de flessen die daar al naartoe gebracht zijn. In elkaar gezet moet het naar een krat gebracht worden die dan naar de boot gereden wordt. De helpers laden die dan in de boot en sjorren ze vast. Dan je pak aantrekken en als je klaar bent volgt er een briefing door de duikmaster die de duik leidt. Dan over het strand naar de boot en helpen de boot in het water te duwen. Als de boot vrij van het strand is worden de motoren gestart en moet je aan boord klimmen en krijg je een reddingsvest aangereikt. Als iedereen op de drijvers zit met reddingvest aan en de voeten onder de voetbanden en de handen aan de greeplijnen geeft de schipper even vol gas om de de motoren te testen en de stabiliteit van de boot te voelen. Een van de leukste momenten is als de schipper in vliegende vaart tussen de krullende brandinggolven een laag moment zoekt om net op het juiste moment over de top te kunnen wippen. Dan gaat het in vliegende vaart naar de duikplek op twee of vijf of zeven of negen mijl afstand vanaf het startpunt. De schippers weten precies waar ze de boot moeten stoppen en dan trekken we de loodgordels, de flessenset met opblaasvest, de vinnen en de duikbril aan. Als iedereen klaar is volgt er een veiligheidscheck en op teken van de schipper rollen we allemaal tegelijk achterover het water in. Dan begint de duik door rustig naar de nodem te zakken en de duikmaster goed in de gaten te blijven houden terwijl je rondkijkt en ik dan nog fotografeer. Als de afgesproken tijd om is of als de flessen nog maar 50 bar druk hebben verzamelt de duikmaster iedereen en geeft het teken dat we gaan stijgen. Op vijf meter en drie meter onder de oppervlakte blijven we een aantal minuten zweven om de stikstof die je samen met de perslucht inademt uit je lichaam te laten ontsnappen. Op teken van de duikmaster gaan we uiteindelijk naar de oppervlakte en dan komt de boot aanvaren en moeten de loodgordels en flessen (en mijn camara) eerst aan boord getilt worden voor je jezelf aan boord kan optrekken. Dan gaat het weer in vliegende vaart richting strand. Vaak zien we onderweg dolfijnen en dan wil iedereen nog even snorkelen met de dolfijnen. Dus bril en zwemvliezen weer aan en her water in totdat de dolfijnen er genoeg van krijgen en wegzwemmen. De schipper zet de boot in volle vaart op het strand wat ook heel spectaculair is. Dan moet alles terug naar het kleedhok op het strand en in de aanhanger geladen worden die ons weer terugbrengt naar het clubhuis. Daar moeten de spullen met zoet water uitgespoeld worden en uitgehangen worden en na een tijdje leg ik ze terug in mijn auto en breng alles terug naar mijn caravan opnieuw uithangen en na droging weer klaargemaakt worden voor de volgende keer. Lekker bezig dus een paar dagen spierpijn hoort er ook bij. Het wordt tijd dat de techniek of de evolutie ons wat kiewen geeft. Ik ga na de duik meestal eerst ontbijten in het strandrestaurantje en daarna pas met de volgende pendel terug naar de duikclub om de spullen verder te behandelen. Heerlijk even van het strand genieten en met de fotos erbij namijmeren over het mooie dat ik weer gezien heb. Het vervoer tussen duikclub en strand gaat met tractoren die met aanhangers de mensen en het materieel heel en weer rijden. Het is best een hele organisatie en er werken dan ook heel wat mensen betaald of in opleiding. Op doordeweekse dagen waren er maar een paar betalende duikers en een tiental mensen in opleiding maar met weekeinden en in de vakantieperiode kunnen ze wel 50 duikers twee keer of drie keer per dag laten duiken. Dan is er ook accomodatie en restauratie voor wel driehonderd mensen tegelijk mogelijk. De meeste duikers komen met hun gezin of met leden van een duikvereniging en ze boeken dan een compleet arrangement met accomodatie en buffet en duiken en huur van duikmateriaal. Maar ik sta een halve kilometer verder op de camping die van het national park is en ik heb al mijn eigen materiaal bij me. Dus ik had niks gereserveerd en ik boek alleen per dag de duik die me het meeste aanspreekt en ik huur alleen een gevulde duikfles van hen. Op die manier heeft het mij gemiddeld 18 Euro per duik gekost en 8 Euro voor de camping per nacht. Eten koken doe ik zelf of ik bestel iets bij hen, een pizza of hamburger bijvoorbeeld, of ik eet in het restaurantje op het strand dat bijvoorbeeld een grote beker goede koffie zet en een lekker broodje kipmayonaise maakt tesamen voor 2.25 Euro. Afrika hoeft niet duur te zijn als je het op mijn manier doet!